Lieve allemaal, Ik ben nu zwanger van de tweede nog heel pril allemaal. Bij de eerste zwangerschap heb ik eigenlijk geen last gehad van angsten maar nu ik wordt er gek van. Ben zo bang voor een miskraam ik heb dit gelukkig nog nooit mee gemaakt. Maar oh wat lijkt me dat zo erg. Ik ben ook bang dat er iets mis gaat. Gek wordt ik ervan. Maar probeer echt positief te blijven. Maar soms zo moeilijk.
Ja had ik ook. Gek werd ik van me zelf, iedere keer ging ik maar naar de wc om te kijken of ik geen bloedverlies had, ik durfde niet meer te hoesten, ect. Toen zei iemand tegen me dat ik een beetje vertrouwen moest hebben.....maar wat was ik blij zeg toen ik de eerste echo kreeg Moet zeggen dat ik me nog wel eens zorgen maak hoor, verhalen die ik lees of wat mensen je ongevraagd vertellen maakt me nog wel eens bang
Gefeliciteerd! Ik denk dat t er een beetje bij hoord. Ik ging ook steeds na De wc om te checken. Probeer t wel leuk te houden en maak mezelf niet gek. Als t misgaat gaat t toch mis. Probeer wel van je baby en zwangerschap te genieten en denk zo t gaat meeste gevallen goed dus bij jou ook. Ik denk dat iedereen die angst wel heeft als je maar blijft genieten
Dank jullie wel voor de reactie. Ik ga echt mijn best doen vandaag komt moeders voor moeders langs. Dus ik ben weer erg zenuwachtige Hihihi. Maar ik ga zeker genieten. Is niks Leuker dan zwanger zijn.
Ik herken dit heel erg! Ik ben ooit een keer eerder zwanger geweest en die zwangerschap is op tragische wijze geëindigd in een mk. Heel onverwacht voor mij, want het kwam gewoon niet in mijn hoofd op dat het fout zou kunnen gaan. Nu ben ik weer zwanger. Ik probeer me aan de goede dingen vast te houden en te vertrouwen in mijn lichaam, al is dat vertrouwen heel erg ver te zoeken. Anders gezegd: ik ben het kwijt. Probeer toch te genieten. En onthou dat het in de meeste gevallen echt wel goed gaat. En daarnaast: mocht het misgaan, dan kun je dat NU niet beïnvloeden. En zorgen om dingen die je niet kunt beïnvloeden zijn zonde van de zorgen! Pas zorgen maken als het aan de orde is, zou ik zeggen. Je kunt je op geen enkele mogelijke manier voorbereiden op een miskraam, het verdriet is er hoe dan ook. Maar heb vertrouwen: als jij het al niet hebt, waar gaat jouw kleintje het dan vandaan halen ? <3 En nog een keertje: het merendeel gaat goed hoor!!!!!! Succes met het aftellen tot de eerste echo!
Nog een PS: wat voor mij heel erg helpt is rust. Rust, en tijd hebben voor mijn eigen gedachten. Wij hebben het nieuws nog niet verteld, en als ik dus bij anderen ben en moet "ontkennen"dat ik zwanger ben, dan merk ik dat het direct minder goed gaat met me. Dan slaat de twijfel toe. Bovendien komen mijn meeste kwaaltjes in rust, dus als deze in drukte even weg lijken te zijn, dan is het helemaal eng! Probeer te bedenken wat voor jou het beste is. Rust of juist afleiding? Oh, en blijf voorlopig bij de miskraam-topics en echo-topics weg :-D
Dank je wel voor je reactie zouzograag echt ik doe mijn best. Wat naar zeg voor je. En ik zal idd weg blijven bij die topics. Echt je hebt me aan het denken gezet. Vind het zeer spannend.
Ik heb echt precies hetzelfde!! Gek is dat he. Bij de 1e spookte het ook wel eens door mij hoofd maar was niet zo heel bang. Nu wel en blijf ik checken als ik naar de wc ga. Moet wel zeggend at het al iets minder is dan vorige week maar pfff.... Ben blij als ik de 1e echo heb gehad.
Ja ik heb 21 juni mijn eerste echo al. Ik ben ook zwaar nieuwsgierig of alles op zijn plek zit en alles is zoals het hoort. Ik denk dat het dan al wat beter is. Hihihi. Maar komt goed. Alles is zo snel gegaan. Van mijn zoontje was ik in de eerste ronde zwanger en nu weer. Het gaat gewoon allemaal zo snel. Dat je het gewoon niet kan geloven
Ook daarvoor geldt: in de meeste gevallen wel hoor! Je leest natuurlijk ontzettend veel, maar onthou daarbij ook dat je alleen maar leest OMDAT mensen het schrijven. OMDAT er behoefte is om te schrijven. OMDAT er een verhaal is. Ofwel: van degene bij wie het goed gaat en degene die geen behoefte hebben aan onzekerheidsgooglen hoor je niets!
Ja ben ook echt blij. Ik heb last van traag werkende schildklier vandaar dat ik bij de gynaecoloog loop.
Ja daar heb je helemaal gelijk in. Ik ga gewoon proberen te stoppen met de onzekerheid. En gewoon genieten. Dat komt wel goed.
Heel herkenbaar! Ik ben ook zwanger van onze 2e, maar er gaan toch allerlei gedachten door m'n hoofd...ik probeer niet te veel te denken aan dingen die eventueel mis kunnen gaan, maar toch...Bij onze eerste was het toch anders...
Hier net hetzelfde! Zot worden van angst LETTERLIJK! Maar eigenlijk is dit niet abnormaal he, na je eerste kindje besef je echt wat je ervoor in de plaats krijgt, en ook achteraf na de geboorte bij eerste kindje ( bij mij toch ) besefte ik pas wat er allemaal had kunnen misgaan, ook al besef je ergens dat als het moet misgaan, dit beter is want het kindje zou niet levensvatbaar zijn! Toch denk ik, als je dit meemaakt je eindeloos verdriet hebt, heb dan nog eens eens een bloeding gehad enkele weken geleden, dat deed er geen goed aan! Nu ik de 12 weken nader, voel ik me iets beter maar toch zal ik pas gerust zijn als dat kleine baby'tje veilig en wel in m'n armen ligt! Zwangerschap zal nog lang duren denk ik hi!
Ja precies dat heb ik ook. Echt zo vervelend. En ik hoor zoveel enge verhalen. Ik probeer daar nu ook niet naar te luisteren. Ik leef zo erg mee met die mensen.
Heel herkenbaar! Ik vond de echo's ook erg spannend en de eerste keer dat we het hartje konden horen... In m'n omgeving zijn veel meiden die helaas wel eens (of meerdere malen) een mk hebben gehad en ik dacht: hoezo zou het dan bij mij, terwijl ik ook nog ouder ben dan de meeste vriendinnen zomaar 2x achter elkaar goed gaan?? Dat kan toch niet? Maar tot nu toe gaat het goed en ik zit al in week 25 inmiddels. De zorgen zijn nu ook wel een stuk minder hoor!