Ondertussen zijn we een dikke maand verder en heb inderdaad niks meer vernomen zoals ik al verwacht had. Op zich kan ik het steeds beter naast me neer leggen ook omdat ik me focus op de leuke dingen die ik nu in mijn leven heb, zoals mijn vriend, mijn hondje en onze nieuwe woning waar we volgende week vrijdag en zaterdag naartoe gaan verhuizen. Maar komende zondag is het Vaderdag! Steeds die reclame's op tv en radio. Dat raakt me een stuk meer dan in had gedacht. Het is het eerste jaar dat ik niet naar mijn vader ga en zelfs geen contact heb. Dat is gewoon erg vreemd en pijnlijk. Ik ga natuurlijk zelf geen contact opnemen want wil niet nog meer gekwetst worden. Als ze me werkelijk zouden missen dan hadden ze zelf wel contact opgenomen maar blijkbaar wordt ik niet gemist en misschien niet eens aan gedacht! Ik weet ook niet waarom ik dit schrijf maar moest het gewoon eventjes kwijt.
Misschien gewoon omdat me het even kwijt moest? Ik hoopte stilletjes te lezen dat hij gebeld had en het weer enigzins uitgepraat was.
Nee helaas heb ik van mijn ouders, broer en schoonzus nooit meer iets gehoord. Denk dat dat ook niet gaat gebeuren of misschien ineens na enkele jaren, maar ja dan ben ik verhuisd en voor hun niet meer te vinden. Ik hoop stiekem dat ze toch ineens vreselijk spijt gaan krijgen maar volgens mij kan ik daarop wachten totdat ik een ons weeg.
Ach wat verdrietig. Grote digiknuf voor jou! Met speciale dagen is het even slikken. Dat is helemaal niet gek.
ik weet niet of ik al gereageerd heb maar wij hebben denk ik ongeveer een jaar geleden ook het contact met mijn familie afgesloten naa een hoop trammeland en nu sinds kort ook mijn vriend zijn familie op een iemand na. bij ons is er teveel gebeurt en puur voor eigen bescherming en die van onze meid gaat hier ook geen vergeving meer komen. het word makkelijker en uiteindelijk krijg je er vrede mee hoewel daar veel moeite voor nodig. ik wil al jaren het contact met mijn moeder stop zetten en toevallig is me dat nu met een tevreden gevoel gebeurt. jammer genoeg is mijn moeder psygisch niet in orde en daarom mag ik nou mijn broertjes niet meer zien (ze zijn nog jong) ze weet dat ze me daarmee pakt. uit eindelijk ben ik nog bozer geworden en ben ik het nou los aan het laten dat mijn broertjes uit eindelijk toch nog wel een keer aan de deur komen.
Ja dat is vervelend dat ze je op die manier wil pakken natuurlijk maar als je broertjes ouder zijn komen ze er vanzelf nog wel achter en zullen we wel naar jou toe komen.
Er lopen tranen over mijn wangen... Hoe erg deinst dit in tegen mijn moeder gevoel .. Je doet toch alles alles alles voor je kids Hier helaas ook de ouders van mijn man die niet vechten voor mijn man anderen of zelfs de alcohol zijn belangrijker dan hem ... En dus ook geen contact Blijf praten meid!
Ik heb zelf nog geen kindjes maar kan me ook niet voorstellen dat je ze zo maar laat vallen. Ik ben op dat gebied heel erg blij dat ik zo anders dan mijn ouders ben! Ik moet vaak denken aan wat mijn schoonfamilie zei nadat ze mijn ouders, broer en schoonzus hadden ontmoet. Letterlijk allemaal vroegen ze me of ik niet van de melkboer was! Gewoon omdat ik dus echt totaal niks op hun lijk en zij hebben hun maar 1 keer ontmoet. Ik leef er al 31 jaar mee, 31 jaar mezelf verdedigen, op mijn tenen lopen en toch nooit goed genoeg zijn. Op dat gebied heb ik nu wel voor het eerst in 31 jaar rust. Hierdoor weet ik in elk geval wel hoe ik kinderen nooit moet behandelen als we ze mogen krijgen!
Wat naar voor je zeg, maar persoonlijk vind ik dat je een goede keuze hebt gemaakt! Goed, en erg knap! Iemand die jou niet de aandacht geeft, waar jij minimaal recht op hebt, is niet de moeite waard jouw tijd en aandacht aan te geven. Weet je? Uiteindelijk wordt het echt makkelijker. Op gegeven moment leer je het een plekje te geven en weet je er steeds beter mee om te gaan. Mocht je iedere keer opnieuw genegeerd worden, zal dit je iedere keer opnieuw kwetsen en brengt dus iedere keer opnieuw pijn en verdriet met zich mee. En dit lijkt me nog een zoveel malen sterker als het je eigen moeder betreft. Damn, dat moet echt moeilijk zijn. Ik hoop dat je het inderdaad snel een plekje kunt geven en op een dag weet dat je hier te goed voor bent en dit beter is zo!