Je legt heel goed uit waarom ik het zo doe Kinderen worden niet van de ene dag op de andere volwassenen die keuzes kunnen maken en verantwoordelijkheid kunnen nemen voor die keuzes. Daar moet je ze in begeleiden. Als je tot een bepaalde leeftijd zegt: 'jij hebt niks te willen' en dan ineens zegt: 'nu moet je zelf maar weten wat je doet', gaat daar weinig van terecht komen. Steeds wat meer ruimte geven, passend bij de ontwikkeling van het kind. En daarnaast speelt er ook nog iets mee in de beleving van het kind. Als jij steeds te horen krijgt dat je niks te willen hebt, doet dat toch iets met je zelfvertrouwen. Hoe belangrijk ben je dan voor je ouders?
TS als jouw ouders wel op zijn verjaardag komen vind ik het ronduit onfatsoenlijk; wel kado's innen maar niet het fatsoen hebben om naar hun verjaardag te gaan. Los van stiefkind of eigen kind, alleen daarom al zou hij mee moeten. Het is dus niet zo dat hij niks met hen heeft, hij had alleen een puberbui. Mooi momentje om te leren dat je niet alleen dingen krijgt maar ook kan geven door langs te gaan op z'n minst. Dat heeft niks te maken met hoevaak hij bij jullie is maar mi gewoon met fatsoen. Dat krijgen ze hier dus niet op die manier voor elkaar, niet stiefkind en niet eigen kinderen...
Mooi verwoord en ook helemaal waar. Ik zelf kwam op mijn 7e bij mijn vader en zijn vrouw te wonen omdat mijn moeder alcoholist was en op een dag besloot van huis weg te lopen. Ik heb echt geen goede herinneringen aan mijn stiefmoeder en aan de tijd dat ik daar woonde. Ze was kil, afstandelijk, gaf nooit een knuffel of een kus, behandelde mij heel anders dan haar eigen kinderen (lees veel strenger) en ik had niet het idee dat ze van me hield. Ik zal ook niet altijd makkelijk zijn geweest, maar tot de dag van vandaag (zelfs nu onze band vele malen beter is) kan ik niet begrijpen waarom ze het op die manier heeft aangepakt. Ik denk dat het als stiefmoeder zijnde heel belangrijk is dat je een goede band hebt met je stiefkinderen. Je hoeft niet hun vriendin te zijn, maar ik vind wel dat je ze het gevoel moet geven dat je van ze houd en dat ze bij je terecht kunnen. De opmerking die iemand hier dan ook maakte over dat ze er niet wakker van zou liggen als ze haar stiefkinderen nooit meer zou zien vind ik echt schokkend. Maar misschien komt dit omdat ik vrijwel zeker weet dat mijn stiefmoeder er toendertijd ook zo over dacht. Ik zou het in ieder geval peroonlijk heel erg vinden als ik stiefkinderen zou hebben, dat ze zich niet gewenst, geliefd en vertrouwd bij me voelen. Ik zou er dan ook alles aan doen om het niet zo ver te laten komen.
Wouw hij zal er vast zo bij stil gestaan hebben Sjonge jonge wat kort door de bocht zeg.... Ben het met je eens dat hij moet leren dat je ook dingen moet doen die je niet zo leuk vindt. Geven en nemen. Maar dat hij dan meteen onfatsoenlijk is en lekker kado's int en dan lekker niet gaat
Wat erg syrv! Het is zo jammer dat sommige mensen zo weinig moeite doen voor kinderen. Wel fijn dat jullie nu beter contact hebben. Dat gevoel van er toe doen, er bij horen, je gewild voelen enz. Zijn zo belangrijk voor kinderen.....
Oké zo bedoel je het. Het kwam op mij meer over als beschuldigend en dat hij eens mooi een lesje moet leren. Terwijl het in mijn ogen iets is wat besproken moet worden, maar dan op alle vlakken. Waarom wil hij niet, waarom "moet hij wel"(bijv. Omdat het wel zo fatsoenlijk is). En dan alsnog gaan, okal is het maar voor een uurtje.
En je hebt met een ding gelijk; ik ben ook vaak kort door de bocht, maar maakt zaken ook vaak duidelijk, juist ook aan kinderen (alleen daarvoor moet je me ff kennen )
Duidelijkheid is zeker een hele belangrijke voor kinderen Maar daar hoef je niet altijd kort door de bocht voor te zijn...toch? Je leren kennen leuk, wanneer spreken we af
Kort door de bocht is beetje aard van het beestje can't help it... Ben daarnaast ook nog vreselijk eigenwijs, maar ook wel lief hoor Roep maar een datum
whahaha wordt ik hier nog beschilderd als 'boze' stiefmama...... als ik het over de kinderen van mijn vriend heb dan heb ik het over mijn 'bonus' kinderen.....(niks voor hoeven doen gewoon gratis en voor niks erbij gekregen.....) Mijn vriend was al een jaar alleen toen ik in deze "mannen" wereld kwam, en door mij gingen ze juist de deur uit. Niet elk weekend maar vaak gingen we naar het bos of strand of vissen. In vakantie gooi ik opties op en zij kiezen uit wat er gedaan wordt..... en dan moet ik nog meer moeite doen... Dat kan hoor maar na 5 jaar "moeite" doen (wat geen moeite is maar goed) wordt het wel vervelend. Wat ook moeilijk maakt is dat ze het de ene dag leuk lijkt maar op de dag zelf niet en dan toch willen draken..... Zie mij niet als boze vrouw die geen moeite doet voor mijn bonuskids..... Maar soms is het gewoon lastig je staat aan de zij lijn te kijken 'das niet goed' je staat midden in de opvoeding 'das niet goed' je staat half en half in de opvoeding 'da's niet goed...' Idd je doet het gewoon nooit goed en als bio ouder ook niet..... ach iedereen zijn mening..... Bij mij kwam het die zondag gewoon over alsof mijn vriend zich liet leven door een 11 jarige....... en dat schreef ik van mij af. Mijn broer is gescheiden en als ik zie hoe mijn nichtje en neefje om gaan met mijn nieuwe schoonzus......WAUW da's mooi...... Het kan gewoon het zal aan de scheiding liggen en hoe de bio ouders tegen over elkaar zijn en alles er omheen....... Het komt vast wel goed de jongste staat al dichter bij me....dus ben benieuwd hoe het gaat als hij in de pubertijd komt.....hij is 8 dus nog even te gaan.......
Maar meid, is dat niet gewoon een kinderding? Ik doe ook heel veel voor en met mijn biologische kinderen en heb ook altijd heel veel voor en met mijn pleegdochter gedaan. Maar kinderen zijn nou eenmaal niet dankbaar voor wat je doet, daar zijn het kinderen voor. Ik heb een hele tijd gedacht dat mijn pleegdochter (is al een paar jaar uit huis) mij een hele strenge mama vond, die soms regels oplegde die zij niet altijd leuk vond, dat doet toch pijn, want je doet als ouder toch je best, of het nou biologisch, stief of pleegkinderen zijn! Totdat ik vorige week van mijn vriendin hoorde dat mijn pleegdochter zo positief over mijn opvoeding praatte tegen haar en ontzettend blij was dat ze bij mij heeft mogen wonen. Dan weet ik weer waar ik het voor heb gedaan. Zo zal dat over een jaar of 10 met jouw stiefkinderen ook zijn, daar ben ik van overtuigd, want je doet op jouw manier je best!
Ik blijf voor mijn eigen kinderen ook niet altijd 'moeite' doen. Tuurlijk doen we leuke dingen, maar ze moeten zich ook zelf vermaken. Misschien is juist wat minder moeite doen de sleutel?
Dit Mijn stiefkids zeggen ook lang niet altijd dat ze blij met me zijn, maar toen mijn man laatst naar het 10-minutengesprek voor zijn zoon (10 jaar) ging, kreeg hij van de meester te horen dat stiefzoon zo wijs is met mij. Dus TS, ik vind wat je beschrijft wel normaal pubergedrag eigenlijk, denk niet dat dat een stiefkind-stiefmoeder-dingetje is. En heel eerlijk... je moeder werd 78, schreef je? Poeh... mijn eigen dochter had ook niets met mijn oude oma, daar heeft ze helemaal niets mee, en dan is het nog een kleuter, waarvoor je speelgoed mee kan nemen en dan vermaken ze zich nog wel. Ik vind het helemaal niet raar dat als ze elkaar weinig zien en je moeder zo oud is, dat het lastig is om een band op te bouwen. En dat hij dan niet mee wil: heel logisch. Als het zijn eigen oma was, zou hij mee moeten van mij, maar een stiefoma waarmee nauwelijks een band bestaat? Lekker laten gaan: hoe meer je dwingt, hoe meer hij zich zal verzetten en hoe erger het zal worden. Kijken naar hoe het op andere plekken gaat, is niet zo zinnig. Heel fijn voor je broer en zijn nieuwe vrouw dat dat zo goed gaat, (maar zijn dat ook pubers, of zijn ze jonger..?), maar daarop kun jij geen verwachtingen naar je eigen stiefkinderen hebben. Dat zijn andere kinderen, andere situatie, andere ouders en stiefouders...
Het ging mij vooral toen die zondag erom.....dat mijn vriend (de papa van de puber) zich zo snel om liet gaan..... Voor zijn pubertijd vond hij het leuk bij mijn ouders. Ze wonen in een dorpje in een omgebouwde boerderij. Dus geen bejaardentehuis of klein warm huisje..... Hij interesseerde zich altijd erg voor de plantjes en de beestjes in deze tuin en ging graag met mijn pa door de tuin heen.....Het is vooral deze periode dat meneer helemaal omdraait. en ik vond vooral mijn vriend heel apart in zijn reactie, Ik bemoei me nooit met een opvoeding heb daar wel mijn eigen mening over (wat gezond is lijkt mij) maar ik krijg van de 1 te horen dat ik me in 'kinderen van gescheiden ouders' moet gaan verdiepen de ander zegt weer 'je ziet ze zo weinig dus niet raar dat er geen band is' Kort om; vorige week zondag was het lekker om mijn ergernis neer te zetten maar verders moet ik er toch met mijn vriend uit komen hoe we samen door deze periode heen komen. :-D Ik ga hier verder geen dingen meer plaatsen wat mij betreft is het goed zo