Hier is thuis thuis. De werk telefoon gaat uit en daar is het klaar. Dit was dus de rede. Ze kennen op zijn werk de tijden dus dan bellen ze daarbinnen maar alleen bij nood kunnen ze op de huistelefoon bellen of op mijn mobiel. Media tijdens het eten is ook uitzetten. Uitjes gaan de telefoons in mijn tas of blijven in de auto.
Ik ben heel blij dat mijn vriend niet zo is. Hij werkt hard en voelt zich ontzettend verantwoordelijk voor zijn werk, en is ook veel in buitenland. Maar zijn werktelefoon neem hij na werktijd niet op, tijdens het eten liggen er geen telefoons in de buurt en wordt er sowieso niet opgenomen. En op papadag staat de telefoon uit. We hebben hier nooit afspraken over gemaakt, hij heeft gelukkig uit zichzelf dat fatsoen. Heel soms met hij 's avonds skypen ivm het tijdverschil, maar dat meldt hij dan van tevoren. Een tijdje geleden hadden wij een begrafenis van een collega van mijn vriend. Zijn volwassen zoons spraken tijdens de dienst, en lieten heel duidelijk en eerlijk merken dat hun vader er vroeger niet voor hun was, omdat hij altijd aan het werk was. Dit heeft veel indruk gemaakt bij alle collega's. Ik zou gewoon huisregels in gaan voeren: geen telefoon aan tafel tijdens het eten, en het eerste (half) uur na thuiskomst volledige aandacht voor de kinderen.
Mijn man heeft ook een eigen zaak en dat is geen reden om maar onbereikbaar te zijn voor je naasten. Hij werkt ook veel, 4 lange dagen bij de klant en graag 's avonds door. 's Avonds zit hij gewoon aan de keukentafel achter zijn laptop en kijk ik lekker tv of ik zit er tegenover met mijn laptop. Kan ik kijken wat ik wil, maar drinken we wel samen koffie. Voordeel is ook dat ik weet wat hij aan het maken is, samen betrokken zijn is goed. Maar... zijn gezin is alles. Laatst bijna 7 weken op vakantie geweest en toen heeft hij maar weinig gewerkt. Dagjes weg zijn ook geen probleem, dus ik vind het prima. Op het moment dat je in loondienst bent, is zijn baas ook 24/7 beschikbaar voor privéproblemen? nee, dan ook niet 24/7 beschikbaar voor de zaak. Maar TS; ik zou eens een flink gesprek met hem hebben en als het lukt eens samen een aflevering kijken van "rapport voor mijn ouders" en dan na de tijd vragen welk cijfer hij van zijn kind zou krijgen...
@ hetlichtje, ik weet natuurlijk niet wat voor een zaak jullie hebben, maar hier hebben wij ook het nadeel dat we altijd bereikbaar moeten zijn voor storingen. We hebben altijd 1 werknemer die storingsdienst heeft, die wisselen elkaar steeds af, en dan mijn man zelf.. Maargoed mijn man is sowieso niet gezond bezig met z'n altijd maar werken...
De afgelopen dagen heb ik er niet veel van meegekregen, maar dat kwam omdat ik zelf aan het werk was . De avonden vallen op, hij achter de laptop, ik op de bank. Hij drinkt aan tafel zijn thee, ik op de bank. Dat vind ik dus niet leuk en dat ook aangegeven. Samen even zitten en wat drinken, is niet teveel gevraagd toch? Ons meisje was de afgelopen dagen op het KDV de weg wat kwijt. Veel huilen, snel geïrriteerd en van slag. Ik denk dat het ook te maken kan hebben met het vele werken en 'afwezig' zijn. Net gegeten. Man heeft zijn eten op, dochter was al van tafel, dit mag ze op dagen als ze op het KDV is geweest. Man is klaar, staat op, mompelt wat en is ineens boven aan het bellen. Ik zat nog te eten! ...... Komt hij beneden, ik zeg "ik zit nog eten, ik vind het niet fijn dat je gaat bellen". Hij antwoordt met een sorry en gaat op de bank verder met zijn mobiel, mailen.... Nou vraag ik je???
TS, soms is ´rustig aangeven´ niet voldoende. Er zijn grenzen. En dit gaat veel te ver. Je hebt werk en je hebt prive. Grenzen vervagen omdat het werk nu heeel makkelijk voortgezet en meegenomen kan worden. Elke minuut van de dag bezig zijn met je telefoon etc. is ongezond en ook a-sociaal. Er bestaat ook nog iets als ´contact met anderen zonder een apparaat ertussen´. Ik zou, als ik in jouw schoenen stond, duidelijker zijn en meer perk en paal stellen. Dat hij kostwinner is wil niet zeggen dat dit dan maar allemaal verdragen moet worden. Ik vind het echt naar voor jou en je kind dat jullie zo om aandacht moeten bedelen. Ga staan voor een normaal contact, het moet toch niet zo zijn dat je straks echt via mailtjes moet communiceren?
@Ts: ik heb met je te doen! Lijkt me echt heel erg moeilijk en vervelend. Mijn man en ik zijn heel anders....telefoon is maar bijzaak, mijn man heeft zelfs een heel simpel telefoontje, zonder internet of whats app. Sociaal media doen we niet aan....geen facebook of twitter. Wij vinden het heerlijk zo. Ik vroeg me af hoe dat gaat als jullie naar bed gaan....is hij op bed dan ook nog heel de tijd aan het mailen en bellen enz? Het lijkt me dat je hele relatie er zo aangaat. Heel veel sterkte ermee en ik hoop voor jou en je dochtertje dat er verandering in komt.
Goed beschreven! Sowieso is het momenteel zo dat veel contacten via social media gaan. Kaartjes worden minder verstuurd, er word minder gebeld enz. Mijn man heeft nu ook een smartphone blackberry, dus meer mogelijkheden en dus nu ook whatsapp. En zijn contacten zijn voornamelijk mensen van zijn werk, klanten enz. Dus om dan even snel nog wat te doen is zo gebeurd. Van de week genoeg aangegeven, maar begin mijzelf een zeikerd te vinden en merk ook dat ik tegen een torenhoge muur aanloop en weet even niet hoe ik hem moet bereiken. Toch, hoe hard ook, ik heb hem gezegd dat ik vermoed dat hij 'verslaafd' begint te raken. Dat ik het niet normaal vind dat hij eigenlijk altijd met zijn hoofd gebogen zit/staat. Toen dit nog amper leek door te dringen heb ik gezegd dat hij de trouwring van mij mag afbellen (2 jaar geleden kwijt geraakt door een domme fout van mij, nu een nieuwe aan laten meten), want op deze manier wil ik niet getrouwd zijn. En dat lijkt wat zoden aan de dijk te zetten, toen zag ik een schrikreactie. Hij heeft sinds vrijdagmiddag zijn blackberry niet aangeraakt, dus nu 1,5 dag niet of nauwelijks. Het blijft afwachten, want morgen is een werkdag. Aantal uur naar zijn werk en de overige uren ziektewet. Gisteren overigens over de vakantie gehad, ik wil zo graag op vakantie, op voorwaarde dat hij echt vakantie neemt en houdt. Dat was goed, dat beloofde hij. Inmiddels geboekt en wat denk je wat hij gisteren zei: "ja, maar ik zal toch momenten bereikbaar moeten zijn, denk niet dat het gaat om helemaal niet te werken..." ......... Zucht
Dank je wel! Het is niet altijd zo geweest, sinds zijn ziektewet dus wel en echt in extreme mate. Merk ook dat ik er behoorlijk verdrietig van kan worden en dat ik op een andere manier naar mijn man ben gaan kijken. Toch moet ik ook eerlijk zijn, ik had er misschien eerder iets van moeten zeggen en het niet zo moeten laten oplopen tot irritatie aan toe. Al ben ik wel van mening dat je er zelf verantwoordelijk voor bent om dat ding eens weg te leggen en tijd en aandacht aan vrouw en kind te besteden. Dat komt niet zomaar aanwaaien, daar moet je wat voor doen. Kijk, ik kom hier ook, heb ook facebook en speel ook candy crush , maar niet op momenten dat we samen zijn. Natuurlijk soms wel, als we even ons eigen moment hebben, maar verder, nee. Ik word er om eerlijk te zijn enorm moe van, alleen maar kijken naar een lichtgevend scherm .
pfff ja herkenbaar...mijn man is er ook heel de dag mee bezig. je kan toch afspraken maken om bijvoorbeeld tijdens het eten de telefoons weg te leggen,of na het eten met zn alleen een spelletje te doen? al is het maar memory,even aandacht voor het gezin. Of een voicemail met "ik ben bereikbaar tussen 10 en 17 en tussen 20 en 22"? En die andere uren leggen jullie je telefoon in de schuur ofzo.