Ik heb spijt van een tatoeage die ik op mijn 16de heb laten zetten. Als ik dat over kon doen, had ik voor iets heel anders en een andere plek gekozen. Weghalen kan wel, maar er is dan ook weer toch iets wat me tegen houdt.
Ik heb nergens spijt van in mijn leven, ook noet vd slechte periodes. Ze hebben me gemaakt tot wie ik nu ben
Zeg altijd je moet geen spijt hebben van de dingen die je wel hebt gedaan, maar van de dingen die je niet hebt gedaan..... Spijt is een groot woord, maar als ik iets moet noemen is het 'mijn' studie'keuze'. Ik wist al vanaf mijn 12e wat ik wilde gaan doen, maar mijn moeder vond het helemaal niets, slecht werk in te vinden volgens haar, dus zonde van het geld, haar geld. Ik ben dus maar iets anders gaan doen. Best een leuke studie hoor, maar ik heb er altijd van gebaald Ik was natuurlijk nog jong.... maar ik heb niet eens geprobeerd mijn moeder om te praten Ben nu aan het twijfelen.... Zal ik me compleet omscholen of is het nu te laat....?
Jammer... je kinderen vinden het vast gaaf en sparen is misschien een optie? Een paar jaar niet en dan ver weg?
Echt spijt heb ik niet, waar ik soms wel moeite mee heb is dat ik niet altijd naar mijn gevoel geluisterd heb en ik dan later dacht had ik maar...nu luister ik meer naar mijn gevoel en merk dat ik me daar ook beter bij voel.
Ik heb absoluut spijt dat ik niet ben gaan studeren, ik vind dat nu echt vreselijk. Verder had ik dingen misschien anders gedaan. Niet voor mijn vriend maar ik had misschien niet zo jong aan een vaste relatie moeten beginnen. Na 2 jaar huisje gekocht. Achteraf had ik meer willen reizen e.d. Op de een of andere manier heb ik nu het idee dat ik niet genoeg uit het leven heb gehaald.
hm lastig, want het een komt vaak voort uit het andere. Ik hou echt zielsveel van mijn man, maar zou wel eens willen dat ik hem 2 jaar later was tegengekomen. Ik was nu bijna 16 en net de wereld aan het ontdekken. Heb mijn studiekeuze bijv al aangepast op hem ,omdat ik niet een half jaar naar het buitenland wilde zonder hem. Zo zonde dat je dan niet die levenservaring hebt gehad. En ik heb heel lang geprobeerd om het iedereen naar de zin te maken, ook al ging het ten koste van mijn eigen gezondheid. Nu ik dat bijna niet meer doe voel ik me veel relaxter. Rustiger in mijn hoofd. Ow ja, ik heb wel spijt van de dag dat we ons auto-ongeluk hebben gehad. Als ik die dag zelf boodschappen was gaan doen, zoals we hadden afgesproken, dan hadden wij daar niet met de auto gereden op het moment dat er een idioot te hard aan kwam rijden. Ik had nl. geen enkele goede reden om geen boodschappen te halen.
Ik weet niet of je daar echt spijt van kan hebben maar begrijp je gevoel wel. Het is echt een geval van had ik maar... Zo heb ik dat ook een beetje maar dan in een andere situatie. Wanneer wij goed nieuws kregen van het ziekenhuis dat er embryo's waren ontstaan stuurde ik altijd meteen een whatsappje naar mn zussen. Behalve afgelopen 11 mei. Geen idee waarom maar waarschijnlijk omdat we het die dag heel druk hadden en ik dacht dat komt nog wel. Mijn zus is die avond overleden aan een longembolie. Ze voelde zich die dag al niet lekker. En nu verwijt ik het mezelf weleens dat ik geen whatsapp heb gestuurd want misschien belde ze me dan wel op en had ze gezegd dat ze ook niet lekker was. En dan had ik gezien haar klachten misschien wel kunnen zeggen dat ze echt naar de hap moest gaan. Maar ja dit zijn situaties die heb je altijd en dat kan je jezelf dus eigenlijk ook niet kwalijk nemen bedoel ik ermee te zeggen.
Dat ik vorig jaar niet ben begonnen met buikdansen, omdat het een jaar lidmaatschap is en ik bang was misschien een halfjaar weg te gooien als ik zwanger zou raken. Nu heb ik me alsnog opgegeven, het kan nog wel jaren duren.. maar heb dus spijt dat ik dingen on hold heb gezet.
Spijt dat ik me bij onze oudste te lang af heb laten schepen door huisarts en CB. Uiteindelijk bleek mijn intuitie goud waard en hadden we alle problemen veel eerder onder controle gehad als ik door had gezet en niet door hen aan mijn eigen intuitie was gaan twijfelen. Maar... daarvan heb ik geleerd en bij onze jongste heeft dat simpelweg haar leven gered toen ze 2,5 week oud was en een kinderarts aan de telefoon wel dacht te kunnen beslissen dat medisch handelen niet nodig was. Tot we 's nachts op de SEH kwamen en bleek dat ze al uren een tachycardie had, die bij te lang aanhouden een hartstilstand uit had kunnen lokken, (en aangezien ze uitvalsverschijnselen begon te krijgen, waren we daar mogelijk niet heel ver meer van af). 1-0 mama-dokter
Het leven loopt zoals het loopt. Ik ga niet zeggen dat ik ergens spijt van heb en probeer te genieten van elke dag, genieten van hoe ik mijn jongentje zie opgroeien!
ik heb achteraf spijt van mijn hele leven tot nu toe. Als ik dit allemaal wist had ik het anders gedaan.
Wow dat lijkt me ook bizar zeg...je zal nu idd vaak denken hoe het ook had kunnen aflopen. Hoe gaat het nu met haar?
Ik heb spijt of ik vind het jammer dat ik maar 3 trouwjurken heb gepast en meteen voor de 3e ben gegaan. Was mooie jurk hoor, maar ik had er achteraf gewoon veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel meer willen passen. Zoiets doe je natuurlijk maar 1x in je leven, althans ik. Dus achteraf heb ik spijt dat ik zo snel heb besloten dat het die jurk moest zijn. Maar verder geen spijt van de jurk hoor.
ik heb spijt dat we zoveel geld hebben gestoken in het opknappen van ons huisje. Nu wordt het te klein en willen we het verkopen, maar het geld wat je erin gestoken hebt krijg zie je in deze tijd nooit meer terug
Nee geen spijt van mijn kindjes. Wel hoe ze er zijn gekomen en hoe snel. Ben super trots op mijn meiden maar had hun een veel beter leven gewenst dan dat het nu eenmaal is.
Spijt van de keuze van kraamhulporganisatie.. Dat mens heeft me echt een rotkraamtijd bezorgd! Spijt dat ik (mede dus door haar) na 2 dagen al voor KV heb gekozen ipv doorzetten met BV. En.. ik zou mijn heerlijke manneke nooit meer weg willen denken, maar had best nog wel wat jaartjes willen wachten tot ik aan kinderen begon. Owja.. en spijt dat ik niet eerder meer aan mezelf heb gedacht, maar alleen aan anderen. En nu ik eindelijk doe wat IK wil en leuk vind, krijg ik hoop negatieve reacties erop!
Herkenbaar, hier maar 1 jurk gepast vind nu zo jammer, zou nog wel keer willen trouwen, maar dan wel met dezelfde man !
Ik heb spijt dat ik niet vaker heb geprobeerd weer contact te krijgen met mijn broer. 2 weken voor zijn overlijden had ik de kans, hij liep 2 meter voor mij langs, hij zag mij niet, misschien maar goed ook... ik kon alleen maar huilen, van blijdschap dat ik hem zag en hij zo vrolijk was. Maar ook van verdriet waarom hij mij (en mijn andere broer en ouders) niet meer wilde zien.. Ik durfde niet naar hem toe, wist niet wat te zeggen en was bang dat het te confronterend voor hem zou zijn. Dus ik dacht, een andere keer. 2 weken later pleegde hij zelfdoding. Na zijn overlijden heb ik spijt dat ik niet heb nagedacht om als eerste de begrafenisondernemer te bellen om zijn begrafenis te mogen regelen ipv zijn vriendin. Daardoor zijn er veel nare dingen gebeurd (geen uitnodiging voor de begrafenis, geen inspraak in zijn begrafenis, zijn vriendin verbood ons om te komen en het allerergste, we mochten mijn broer niet eens zien..) We hebben hem 1 keer in het crematorium gezien. En via een rechtzaak kregen wij nog een uur om bij hem thuis afscheid te nemen. Op de begrafenis heb ik spijt dat ik zijn vriendin geen klap heb verkocht nadat zij even doodleuk mijn ouders beschuldigde van moordenaars (dat mijn broer is overleden door hun). En ik heb spijt dat ik toen niet gewoon ben opgestaan om naar voren te lopen en mijn gevoelens te vertellen, mijn mooie herinneringen samen met mijn broer. Van zijn vriendin mocht dat namelijk niet, alleen zij mocht dingen vertellen, helaas heeft zij geen mooie herinneringen van hun samen verteld, alleen maar hoe zijn leven was, dat zijn leven zwaar was enz. Het was een heftige periode waarin ik dus van veel dingen spijt heb. Ondanks dat het nu bijna 6 jaar geleden is, heb ik het er nog steeds moeilijk mee. Ooit hoop ik dat ze contact met ons opneemt, want ik wil heel graag weten waarom zij dit heeft gedaan.