Net van iemand de vraag gekregen of ik haar kledij wil die haar te groot is. Iemand waarvan ik het gevoel had dat ze een pak zwaarder was dan mij. Overschat zij haar gewichtsverlies of minimaliseer ik mijn gewichtsprobleem? Ik weet het niet maar vrees dat ik mis ben. En dat is confronterend, hard,... . Misschien dat de klik nu wel volgt. Alhoewel ik daar aan twijfel gezien de hectiek in mijn leven momenteel of ja, eerder in mijn hoofd. Ik bereik niks met dit topic en open het niet om medelijden te krijgen. Moest het gewoon even kwijt denk ik. En mijn man roept onmiddellijk dat ik het me niet moet aantrekken want zij is zeker weten zwaarder .
krijg je de kleding? Dan lekker passen en er in rond dansen omdat het je te groot is hihi. Maar goed ik snap je. Ik heb een vriendin die ooit tegen mij zei: "zo, zie je die vrouw, zo dik ben zelfs jij niet". Terwijl ik het idee had dat zij haar bijzettafeltje echt groter heeft dan ik... (overigens denk ik dat nog steeds *grijns*)
Joh ik krijg standaard kleding van mijn 30 jaar oudere schoonmoeder mee! Alles minimaal 2 tot 3 kledingmaten te groot!! In het begin was ik super beledigd en voelde ik me rot. Nu neem ik met een lach aan en denk ik; als ik ooit zwanger ben komt het wel van pas
Stomme opmerking, maar vast aardig bedoeld (van die kleren dan, hè).. Maareuh, is het ook jouw maat?!
Bereke, niks van aantrekken. Het gaat te groot zijn. Ik zit nog net zo als jij. Groetjes van zij uit NL.
Ik kreeg eens een zwangerschapsbroek. Echt heel aardig en goed bedoelt, maar begon ook aan diegene te twijfelen of aan mijzelf. Zie ik er echt serieus uit dat ik ooit in maat 46/48 ga passen? Draag over het algemeen 38. Wist ook even niet wat ik daarmee moest hoor.
Ja maar ik complimenteerde haar net met haar gewichtsverlies. En zij vertelde over haar operatie en hoeveel ze was afgevallen enzovoorts. En vlak daarna toen ik recht stond en wegliep vroeg ze het. Precies of ze dacht 'oh ja zij is nu dikker dus die kledij zal haar wel passen' toen ze mij zag lopen. Maar ja, het is zeker een lief aanbod en ben er zeker van dat ze het lief bedoeld. Ze zei ook dat ik het niet verkeerd moest oppakken. Maar is zo gevoelig bij mij dat ik er dus direct allerlei dingen achter ga zoeken en bij bedenken. Oh ik heb de kledij nog niet. Ben stiekem erg bang dat het gewoon gaat passen. Dat zou pas pijnlijk en confronterend zijn! Maar goed, misschien is dat dan mijn wake up call!? Ik heb dit trouwens ooit ook bij mijn zus gedaan met een jeans bedenk ik me net. Hopelijk heb ik haar toen niet gekwetst. Want was zeker de bedoeling niet. Zo zie je maar... En aan mijn lotgenoten, knuffel!
Veel lezers weinig reacties... Als jullie vinden dat ik me aanstel mag je dat ook gerust hier neerzetten hoor.
Haha mijn schoonvader is 110 kg en ik ben ook iets te zwaar heb maat 42 maar toch echt stuk lichter al 110 en stuk dunner... Die heb afentoe opmerkingen laatst gingen we met ze alle in de auto (schoonzus , zwager , vriend , hij en ik. ) Vriendlief reed zegt die zal ik maar achterin gaan want jou kontje past niet tussen hun ?? Ik was echt verbaasd en beetje beledigd. Nu ben ik het gewend en reageer niet eens meer...
Ze heeft er waarschijnlijk helemaal niet bij nagedacht dat ze jou zou kwetsen. Lief bedoelt maar idd lullig voor jou
Ik denk dat je de kleding aan moet nemen... En waarom? Omdat je dan dus echt duidelijkheid krijgt over hoe jij jezelf ziet en hoe de werkelijkheid is! Of je dat wilt is een tweede, want het kan positief uitpakken en je een goed gevoel geven 'zie je wel, I know my body', maar het kan ook vervelend zijn als blijkt dat je de kleding dus wel past en je lichaamsbeeld anders is dan de werkelijkheid... Of je je aanstelt, nee, waarom? Het lijkt me enorm confronterend, maar misschien is het net het zetje dat je nodig hebt op dit moment...
Owww da's inderdaad pijnlijk Misschien is het wel heel veel stretch en dacht ze dat het haar eigenlijk wat te strak zat, dus dat het jou perfect zal zitten
niet teveel achter zoeken en mischien een wat doen aan je zelf beeld+ zelfvertrouwen. Ik zou geen sec. nadenken o missschien vinden ze me dik bij zo"n voorstel . zou vragen goh welke maat is het? en als ik het pas pas ik het zo niet dan niet. Jij bent jij en gewicht is ook maar een nummer. als je er last van hebt , is het jouw aak om daar wat aan te doen. Maar ten alle tijden of je 55 kg of 155 kg weegt kan je tros zijn op jezelf en zelf vertrouwen hebben . Want je gewicht of omvang staat niet in verbinding met je capaciteiten .
Ik snap je wel .. Weet ook niet precies wat ik met de kleding zou doen .. Denk de eerste weken in een hoekje laten liggen 😉
nee joh, natuurlijk niet! Zoiets is ook confronterend! Hier the-other-way-around. Mijn schoonmoeder komt hier steeds met maat 38/40 aanlopen voor mij. Of ik het dan ook even wil showen ... ehh, ik heb maat 46. Ook confronterend. Ik krijg het dan liever een maat te groot. Is gewoon onwetendheid denk ik.
Mijn hele leven zeggen mensen al dat ik zo mager ben. Nou nu absoluut niet meer hoor! Topje maat M, broek 40! En ben d'r blij mee. Schoonzus kwam afgelopen zondag aan met positiekleding (van iemand en die haar te klein waren) Maat S! Want ja Siren is toch zo mager die kan er wel in. Goed bedoeld maar zo fout! Maak me er niet druk meer om. Waarom nou altijd die opmerkingen over elkaars lijven?!
Oei, heb ik ook meegemaakt met mn schoonzus. Ik kreeg zwangerschapsbroeken maat 48 van haar. Heb zelf maat 42. Ik ging aan mezelf twijfelen en heb echt extra in de spiegel zitten kijken. Ik dacht misschien heb ik een vertekenend beeld van mezelf. En geloof me, ik ben ook niet slank hoor. Ik heb ze wel maanden bewaard, omdat ik niet wist of ik veel zou aankomen tijdens de zwangerschap. Toen op het laatst heel nonchalant ( van binnen was ik zo rood als een kreeft) teruggegeven, zo van: bedankt voor het lenen maar het past niet.