Ik was al druk aan het zoeken of ik de des betreffende aflevering terug kan vinden. Wat ik me kan herinneren was het inderdaad, niet lusten als machtsstrijd. Tuurlijk zal dat jongetje sommige dingen ook echt niet lusten. Dat brengt me dus bij de vraag hoe weet je of je kind het echt niet lust, of dat het toch een stukje strijd is?
Het is toch alleen een strijd als je er als ouder een strijd van maakt? Dat doen wij niet, dus ik kan me niet voorstellen dat ze er een machtstrijd van maken. Dat is gewoon niet nodig en dat weten ze. Dat past ook helemaal niet bij de rest van hun persoonlijkheid.
Ligt trouwens ook aan het kind. Als mijn dochter moeilijk doet met eten, kan ik dr heel makkelijk dwingen om toch te eten. Doe ik meestal) niet, maar kan ik wel. Mijn dochter is te pushen, lijmen, beloningen werken bij haar etc. Ook als ze iets echt vies vindt, kan ik haar het toch laten eten/proeven. Vindt ze zelfs best een beetje leuk.. (tja, raar kind)
Dat is toch niet zo moeilijk? Aardappels eet ze wel, rijst en macaroni niet bijv. Het zijn standaard dezelfde dingen die ze wel/niet wil eten. En bij mijn dochter is het niet de korrelstructuur, want nasi van de chinees lust ze weer wel. Maar goed, ik vertik het wel om apart te koken, dat dan weer wel, wil ze niet eten, dan niet en gaat ze met een lege buik naar bed (al boeit het haar niet echt, ze is gewoon niet geinteresseerd in voedsel)
Nee, misschien doe je het niet bewust of heel erg. Maar ik kan me voorstellen dat je toch af en toe wel vraagt, wil je echt niet? Niet even proeven? Lekker hoor, hmmmmmmmmmmm! En je er toch zo heel af en toe best wel een beetje aan irriteert en moedeloos wordt dat ze na 3 jaar nog steeds niets lusten. Lijkt mij hoor, ik zou dat iig wel hebben .
Maar dan maak je er al een machtstrijd van? Want dat zeg ik idd wel, heb alleen niet het gevoel dat dat erachter zit. Zeker niet bij de oudste. Die durft vaak niet te proeven. Ik heb zelfs weleens gezocht naar eettherapie, maar kon alleen dingen vinden voor heel ernstige gevallen (hier eten ze wel brood en fruit (niet alle soorten) en een paar andere dingen. (Op 1 hand te tellen)
Hihi, hier niet, ben een doorgewinterde mama, oudste is de deur uit, (pleegkind) biologische oudste is 16 zit flink in de pubertijd, dan nog peuter die dwars ligt, een dreumes en net weer zwanger. Ik ben wel wat gewend en maak me niet gauw meer druk, zolang ze tenminste elke dag iets eten en vooral drinken, en groeien vind ik het allang prima!
Oh, daar zou ik me persoonlijk ook absoluut niet druk om maken. Bij mijn dochter iig niet. Maar is toch een natuurlijke reactie denk ik. Van mij iig wel, als een kind niet eet. Mijn dochter eet altijd goed. Als zij een keer niet wil eten, dan heb ik er geen zin in dat ze een half uur later om wat lekkers gaat zeuren (en dat de hele middag volhoudt). Dus daarom vraag ik het haar in zo'n geval echt nog wel een keer. Maar meestal is ze in het geval dat ze niet eet heel erg ziek
Geen idee hoor. Maar ik bedoel meer dat echt helemaal loslaten best wel moeilijk is (voor mij iig, ik ben wel een mama die graag een beetje stimuleert En gelukkig werkt dat meestal wel bij mijn dochter)
Goeie vraag......maar als je nou had gevraagd wat ze niet lusten was ik sneller klaar. Hier rent een vuilnisbakkie rond hihihi. En zolang wij gewoon mee eten (ook met de boterham) en ik haar op haar gemak laat eten werkt die alles naar binnen. Chinees, zuurkool, spruitjes, noem het maar op of ze eet het wel. Eet ze het niet, ja dan heeft ze of geen echte honger of nog last van tandjes die doorkomen. En wij dwingen haar nooit, wilt ze niet, dan wilt ze niet (wat zelden voorkomt hihihi).
hier dus exact hetzelfde, en als ik er al 2,5jr geen pasta en rijst in krijg is het bij mij geen machtstrijd meer, heeft beide 1x geproeft en toen was het klaar, ze lust het gewoon niet, verder eet ze alles wat je haar voorzet. en nee ze krijgt geen vervanging als wij wel rijst eten of pasta spruiten, boerenkool, andijviestampot etc gaan erin als zoete koek ze is nou eenmaal een hollandse kost eter en na 2,5 jr heb ik me daar wel bij neergelegd eigenlijk
Als scouting leiding kregen wij wel eens lijstjes 'Lust geen aardappels en groente. Op brood alleen hagelslag' 1 avond gedoe rest van de week alles gegeten en eind van de week.... "Niet teven mijn moeder zeggen hoor!" Haha net 7 jaar tja... Maar heb nooit begrepen dat ouders dat opschreven. Allergieën prima en echt 1 ding heel vies vinden oke Nu zelf moeder blijf ik bij dat punt. Vind vooral veel variatie belangrijk. Oh hebben trouwens bij scouting 'kotskaart' ingebracht. Een leuke voor thuis met wat oudere kinderen. 'S morgens zeggen wat je die dag eet dan mogen ze 1x die week kotskaart inzetten en krijg je wat anders. Maarja...straks eten we morgen spruitjes? ?? 1 kind van de 30 heeft m ingezet en rond t eten amper strijd gehad wat voorheen t hele kamp kon beïnvloeden
Ik lust veel vlees niet (als peuter lustte ik t trouwens wel). Van die lapjes vlees of met pezen, vetranden. Ieuw. Meeste vlees op brood vind ik ook echt niet lekker. Of een plak kaas op brood, niet aan mij besteed. Tja en dan bij een ander at ik t dan heus wel hoor. Maar ja, uit beleefdheid.. Vanuit die optiek vind ik t eigenlijk heel zielig dus om kinderen dingen te eten geven die ze écht niet lusten. Geloof het best dat ze dus ergens anders wel dingen eten die ze thuis niet willen, maar daar kun je nog niet mee zeggen dat ieder kind het daarom 'dus best lust'. Vreemde ogen dwingen. Maar een deel van de kinderen durft ook niet te eten, omdat ze het niet kennen en er ook niet in worden gestimuleerd. Deels geldt dus wel dat ze het moeten leren eten. Maar ja, ik kan van een afstandje niet bepalen hoe dat precies zit bij een kind dat ik niet ken. Dus daar oordeel ik ook niet over. Sowieso moeilijk (zelfs voor de ouders) om precies de lijn te bepalen wat echt niet lusten is en wat gevolg van de opvoeding is.. Ik zou zelf ook niet weten of het misschien deels aan mijn opvoeding ligt dat ik bepaalde dingen niet lust/niet lekker vindt.
Uitsluiten of het medisch is en anders hulp inschakelen met thuis monitoring. In 99 van de 100 gevallen heeft dit niets met het eten zelf te maken. Een gedragstherapeut dus en niet voor alleen het kind. Wat deden wij? - vitamine tablet - 2 - 3 x per week eten wat kind lekker vindt - altijd samen eten - goeie voorbeeld geven - altijd een toetje (volle kwark met niets) - goed letten op voldoende vocht - heel duidelijk patroon waarvan niet wordt afgeweken (ontbijt, tussendoor (fruit), lunch, tussendoortje, avondeten) - geen strijd. Eet je niet, dan niet.
In die programma's gaat het altijd om ouders die werkelijk over de hele linie pedagogisch de plank mis slaan en dan is eten dus vaak ook zo'n lekker onderwerp dat door de kinderen gebruikt wordt om strijd over te gaan maken. Maar als je kind verder geen gedragsproblemen vertoont en goed luistert en je gaat niet mee in het gedrag rondom het eten, dan denk ik dat je rustig kunt concluderen dat je kind gewoon een slechte eter is. Helemaal als je andere kids hebt die wel eten, kun je dan dus wel stellen dat jouw aanpak zeer ws echt niet het probleem is. @Umm: Thirza at altijd heel slecht, maar zat ook altijd erg vol door verkoudheden enz. Nadat ze buisjes heeft gekregen, is ze wel beter gaan eten, (proefde ws ook meer en kon het beter weg krijgen, wat daarvoor echt een probleem was), maar een lekkere eter is ze eigenlijk nooit geworden. Denk dat als ze te oud zijn als de oorzaak achter het probleem verholpen wordt, er al zoveel negativiteit met eten is opgebouwd, dat dat heel moeilijk nog te doorbreken is. Ik zou vooral kijken dan of je vanuit wat hij WEL wil eten, rustig aan uit kunt gaan bouwen, en ondertussen in overleg met kinderarts iets doen aan wat toch wel haast klinkt als ondervoeding. Kinderen met te weinig energie, hebben namelijk ook niks over om in leren eten te steken, en als je erg moe bent, heb je vaak geen zin in eten, (kan ik uit ervaring weer eens zeggen, met de afgelopen jaren op zak hier ). Dus eerst de vicieuze circel met hulpmiddelen doorbreken, denk ik, en da zien of hij stap voor stap te verleiden is om wat hij eten wil langzaam uit te breiden.
Ik kan uit ervaring zeggen dat een kind dat gewoon een slechte eter is, hier dus niet van gaat eten. Ja, de dagen dat we eten wat ze wel lekker vindt, dan eet ze dus wel goed, sinds de medische problemen verholpen zijn, maar voor de rest werkt dat toch echt niet zo goed als jij lijkt te suggereren Want 'eet je niet, dan eet je niet', is hier dan dus toch echt vaak: dan eet ik niet. Daarin lijkt ze trouwens echt op mij. Ik kan echt genieten van lekker eten, (doet Thirza ook), maar als iets niet zo lekker is, dan eet ik er nauwelijks van en ik pak dan ook geen alternatief. Mijn man (type vuilnisbak) is altijd hogelijk verbaasd dat ik daar dan op kan leven, die snapt daar niets van. Als kind was ik echt een rampzalige eter en als volwassene ben ik wel meer dingen gaan lusten, maar een heel aantal dingen die er als kind niet in gingen, gaan er nu nog steeds niet in: tomaat, champignons, doorgekookte groente, rode groenten (behalve paprika), zuurkool, hutspot, haring. Krijg ik gewoon niet weg. Toen niet en nu dus nog steeds niet.
Het is hier meer een fase. In zo'n periode moet en zal ie ook een boterham met pindakaas hebben. Een tweede kan met wat anders maar die eerste niet. Hij moet en zal pindakaas eten, vindt hij heerlijk. We hebben dit ook al met pasta gehad en met kaas en met hagelslag. Ik vind het prima, het gaat hier om zijn boterham en niet over de avondmaaltijd, al kan het daarin ook een zeikerd zijn. Dat heeft ie helaas van mij, zo was ik ook als kind en mijn ouders konden hoog en laag springen, ik gaf niet toe. Echt zo koppig als een ezel, en zl heeft het dus net zo. Wij geven daarin dan toe, prima, geen strijd en hij eet lekker. Het is al zo'n mager geval Bij het avondeten heeft hij niets te willen, ik wil best rekening houden met sommige dingen, maar eet je het niet, dan eet je het niet. Godzijdank is hij hierin ook net uit die fase dat hij helemaal niets meer "lust"
Verder houden wij ons er vooral aan dat hij gewoon krijgt voorgeschoteld waarvan wij vinden dat het een normale hoeveelheid is. Daar hoort ook een toetje of een stuk fruit bij. Hij kan dan zelf "kiezen" hoeveel hij eet, en heb je later honger, dan heb je pech en weet je het voor de volgende keer. En trouwens ook hier 2-3 keer per week eten wat hij wilt. Dat helpt hier heel goed. De afspraak daarbij is wel dat er ook groente bij moet zitten.
Van jongs af aan heb ik mijn kinderen alles voorgezet. Dat eten we, en iets anders niet. Geen gedoe met toetjes, soms eten we een toetje, maar 9 van de 10 keer niet. Een stuk fruit mag altijd na het eten. Mijn oudste (08-2007) was een goede eter, maar het laatste half jaar eet hij bijna niets meer. Hij snoept ook niet, laat koekjes liggen etc. Het enige wat hij echt lekker vindt zijn wortels, sla, spinazie en pasta's. Dat eten we dan ook iets vaker. Mijn dochter (12-2008) was een slechte eter, maar eet sinds een jaartje bijna alles, olijven, mozzarella, broodje gezond met alles erop en eraan, zuurkool, spruiten. Echt alles gaat er mjam, mjam in. Alleen een bruine boterham vindt ze niets, heel handig voor school. Als ik op zaterdag het weekmenu in elkaar zet, mogen ze beiden iets uitzoeken waar ik een menu mee maak, dat vinden ze wel erg fijn.
Emma eet op het moment bijna alles.. echte sperziebonen (Dus niet in blik o.i.d) die heeft ze liever niet, en wortels.. de erwtjes gaan makkelijk naar binnen, maar de wortels.. nehh haha