Dus dat is de oorzaak. Ben 6 weken te vroeg geboren zes weken geen moeder zes weken in een bakje zes weken een moeder die mij niet op schoot mocht zes weken dag en nacht ligt.... Ben dus een conveuzen kindje. En in een tijd dat je als kind gewoon in je bakje bleef en de verpleegster je een schone luier gaf te eten en daarna weer met rust werd gelaten. Niet zo als nu dus de eerste zes weken van mijn leven had ik geen moeder.... Mochten toen niet bij hun kinderen. Dus daar ligt het probleem.
Ik ga me ook altijd douchen als mn meissie na de eerste fles weer lekker ligt te slapen. Deze optie is bij ons nl echt niet mogelijk. Onze badkamer is 2 bij 1 meter ... ze word zijknat als ik dr in een wipstoeltje erbij zet...
Er is verband ontdekt tussen kinderen die te lang aan cortisol zijn blootgesteld en latere (psychische) problemen als (jong)volwassene. Niet alle kinderen natuurlijk, want ik geloof dat de vorige generaties lang niet zoveel aandacht gekregen hebben als onze kinderen. En ik geloof ook dat er weleens een 'bedje in de woonkamer' werd gezet, zoals de oude generaties bij ons zeggen. En mocht je moeder echt niet bij je? Ik lag ook in een couveuse maar mijn moeder mocht me wel kangoeroeën hoor. En dat was in 1985...
Zo als je kan zien aan mijn naam 130774 ben ik 11 jaar ouder dan dat jij bent. En helaas het is geen fabel. Het was toen echt zo erg nog gelukkig in de tijd dat jij geboren bent. Waren ze al verder hier mee dat het heel positief was voor moeder en kind om wel regelmatig in contact met elkaar te kunnen komen. En dat het echt zelfs beter was voor de baby..
Glad over de datum heengekeken En ja, vroeger... ik had ooit hier op het forum gelezen over een zogenaamde 'huiltest' die ze uitvoerden met een baby van nog geen 3 maanden (geloof ik) in de jaren '60. Ze lieten die gewoon zolang huilen tot hij vanzelf stil werd. En dit duurde uren. Achteraf was hij stil, maar die lege, apathische blik waarmee hij voor zich uitkeek...
Niet aanvallend bedoeld hoor, maar exact dit hebben mijn ouders ook bij mij gedaan. Ook op die leeftijd. Toch is de band tussen mij en mn ouders heel goed, heb geen depressie, en ook geen verslaving... Ik wil alles hiermee niet goed praten hoor. Ben ook niet voor structureel uren laten huilen. Maar het hoeft echt niet zo erg te lopen met je kindje zoals sommige onderzoeken beweren.
Pardon, ik blijf jou opzoeken, ik geef aan dat ik echt alles heb geprobeerd om mijn kindje stil te krijgen en als laatste optie voor even laten huilen ben gegaan ( wat ik heel lastig vond). In plaats van een normale reactie vanuit jou word ik om de oren gegooid met een paar onderzoeken, dat het vreselijk is wat ik heb gedaan. Vind je het dan heel gek dat ik hiet wat kritische vragen bij zet. En ja ik word stekelig omdat jij zo enorm zwart -wit neerzet dat even laten huilen echt verschrikkelijk is en je echt geen rekening houdt met de mensen waarbij het gewoon even niet anders ging. De woorden 'leuk spelletje' heb ik overigens nog nooit in de mond genomen. Maargoed laten we maar stoppen. Prima dat je je kindje nooit en te nimmer laat huilen, zou willen dat mijn mannetje zo makkelijk was dat hij dit ook niet hoeft.
niet te persoonlijk worden allemaal. iedereen heeft een andere methode en dat zullen we moeten respecteren, bij sommige babys is dit misschien inderdaad de enige oplossing als echt helemaal niks anders heeft gewerkt maar hetgene wat ik nog niet begrijp is dat als er iemand een topic opent in de trent van "help mijn baby kan niet inslapen" dat er dan zo gemakkelijk word gezegd dat je de baby dan maar moet laten huilen omdat het bij jullie zo goed heeft gewerkt,... dit is echt de laatste optie, het laatste wat je kan proberen waarom word er dan zo gemakkelijk de raad gegeven van "laat maar huilen na 3 dagen slaapt hij goed"(even zwart-wit gezegd) terwijl je weet dat het wetenschappelijk is onderzocht en kwaad kan, (kwaad kan dus niet altijd) geef die moeders die topics met zulke vragen openen eerst andere raad en niet onmiddelijk het extreme
Daar heb je gelijk in, maar als iemand een topic opent met de woorden 'help in ben kapot' dan klinkt het alsof iemand al aardig op het eind loopt en ben ik toch geneigd om het even laten huilen te adviseren. Zou het bij een tweede kindje denk ik ook eerder gaan toepassen dan dat ik nu deed. Denk echt dat sommige kindjes dit nodig hebben, voor het slapen en als je dit nooit uitprobeert en er altijd bent kom je hier dus niet echter. En wat betreft de 'onderzoeken' we weten allemaal niet om welk onderzoek het gaat en hoe dit onderzoek is uitgevoerd. Hoeveel kinderen zijn onderzocht? hoelang lieten hun ouders ze huilen? ging dit over uren of over slaaptraining? enz. Ook weten we niet hoelang je een kindje dan wel mag laten huilen zonder dat het schadelijk zou zijn. Tevens weten we geen percentages van hoeveel kinderen hier op late leeftijd last van houden. Het is makkelijk om deze onderzoeksresultaten direct als grote waarheid aan te nemen. Overigens zijn er alweer nieuwe resultaten waaruit naar voren komt dat je baby's vanaf 6 maanden zonder negatieve gevolgen wel mag laten huilen....denk dat je zoals eerder is genoemd vooral je eigen kindje moet kennen en je moet doen waar je je als moeder goed bij voelt en het kind het meeste aan heeft.
Waarom moet iemand zich verantwoorden als je je kindje wel laat huilen? Ik zou dat echt niet doen. Jij weet zelf echt wel wat het beste is voor je kindje en dat moet je gewoon doen. Je bent niemand een verantwoording schuldig .
Nu geen twee dingen door elkaar gaan halen. Op jouw reactie dat je je zoontje als laatste redmiddel hebt laten huilen heb ik gezegd dat een inslaaphuil of jengelen inderdaad helemaal niet erg is, maar dat ik het concept van alleen liggen huilen gewoon niet snap als ze zo jong zijn. Toen vroeg je aan mij of ik misschien maar wat google, waarop ik een aantal linken naar artikels post. Ik zeg niet dat JIJ je zoontje iets vreselijks aandoet, jij reageert echter wel zo en daarom kom je op mij over alsof je ook niet zo zeker bent van die slaaptraining. Anders zou je toch niet hier blijven reageren? Je kan die onderzoeken lezen of niet, dat is aan jou. Die onderzoeken geven NIET mijn persoonlijke mening weer. Ik heb die links gepost om e.e.a. te verduidelijken, waar het overigens NIET gaat om een baby die soms huilt, maar om lang, structureel en hard laten huilen. Leuk spelletje heb je zeker wel in de mond genomen, in je eerste post als ik me goed herinner, waarin je schreef dat je zoontje nu eindelijk niet meer huilde in bed. Daarin schreef je dat je niet ging kijken omdat hij er anders een leuk spelletje van maakte. Daarom reageerde ik misschien zo 'stekelig', omdat dat nog helemaal niet kan met 5 maanden. Maar goed, hier kunnen we het waarschijnlijk ook weer over oneens zijn.
Oh, en aurora5, als je zo zeker bent van je methode hoef je hier niet de hele tijd te proberen mij te overtuigen van het tegendeel en dat het vreselijk is omdat mijn mening verschilt en ik nu ook, ocharme, wat links gepost heb waarin dieper wordt ingegaan op het laten huilen en waarom het (structureel, lang, overstuur, voor de zoveelste keer) gevaarlijk kan zijn. Ik snap ook niet goed waarom je het per se met die onderzoeken oneens wil zijn of wil beweren dat cortisol niet gevaarlijk is voor babyhersenen. Jij doet toch niet aan lang, structureel en hard laten huilen?
Ik word echt heel moe van jou en jij klaarblijkelijk van mij. Wij liggen elkaar duidelijk niet, dus ik stel voor dat we met deze persoonlijke discussie stoppen.
Heel verstandig inderdaad. En over dat niet liggen, ik heb niets tegen jou persoonlijk want ik ken je niet. Ik vind alleen de manier waarop je dingen verwoord vaak erg zwartwit. De links naar de onderzoeken heb ik gepost om wat duidelijkheid te geven. Nu doe jij net alsof ik je daarmee een schuldgevoel wil aanpraten, wat absoluut niet waar is. Als jij je goed voelt bij je methode, moet je je daar ook niet schuldig over voelen. Anders voelt het blijkbaar toch niet goed.
Kotsmisselijk wordt ik er van . Gevoelloze uitspraken "ik laat me kind huilen Omdat er geen gevolgen aan zitten" . Alsof het kind op het moment zelf geen gevoel heeft ! Alles gaat over op latere leeftijd maar leef is in het nu en hier . Je kind heeft je NU nodig als hij/zij huilt en niet over 10 jaar . Leef je is in in je kind op het moment zelf . Zal niet gelijk met een beschuldigend vingertje wijzen maar het gewoon is aan de baby laten huilende moeders vragen . Waarom willen jullie zo graag horen dat het nuet schadelijk is? En wat als het niet schadelijk is springen jullie dan gelijk een gat in de lucht , want dan kan de methode doorgaan ? En waarom zijn jullie zo met later bezig en niet met wat je kind nu voelt ? Sorry voor me felle reactie , lig nu toevallig met lekker met me kleine man in bed , die zich door de hitte even wat minder voelt maar met een handje van mama gaat het weer helemaal beter . Moet er niet aan denken hem alleen te laten huilen bluueegghhhv!
Ik laat mijn kinderen in principe niet huilen. Maar soms heeft mijn dochter het huilen (niet overstuur) echt wel even nodig. Ik kijk het meestal 5 minuten aan dan ga ik naar haar toe, stel ik haar gerust en leg ik haar terug/ga ik de kamer uit en kijk het weer 5 minuten aan. Zodra het erger word dan neem ik haar bij me, bijv krampjes oid, niet dat je er iets aan kunt doen maar voor het gevoel dat ik er ben. Als ze niet lekker zijn zijn ze toch het liefste bij mama. Wel blijf ik op de slaapkamer met haar, in alle rust, want als ik haar mee neem, krijgt ze weer prikkels en is ze weer oververmoeid en blijft ze wakker.