Dank je wel voor je lieve reactie. Mensen begrijpen het vaak niet, voel me ook door professionals vaak niet serieus genomen. 'Voer hem gewoon friet en chips' alsof dat de oplossing is (bovendien eet hij daar ook niet meer dan 3 happen van). Ik kijk het deze zomer nog even aan (met de hoop dat ook zijn verkoudheden misschien wat opklaren) en dan ga ik echt actie ondernemen. En iedereen die zegt dat ik mijn zoon niet goed te eten geef.. pff zo vermoeiend. Aangeven dat hij wel gaat eten als hij een weekje bij hun zou komen, sure.
Herkenbaar hoor, dat soort reacties. Hier dan vooral mbt tot slapen dan.... zucht Zat nog even te denken: er zit geen allergie? Zoontje van iemand die ik ken bleek uiteindelijk een aantal allergieen te hebben, waaronder hooikoorts, en toen dat aangepakt werd, werden de andere klachten eindelijk ook beter en ging hij ook beter eten. Is geen wondereter geworden, maar iig stukken beter dan daarvoor! Misschien dus verstandig om eens bloed te laten prikken?
Ja nooit aan gedacht eigenlijk. Zijn zus had wel ernstige kma en nu nog in lichte mate voor ei. Ik ga er meteen mee aan de slag, dom dat ik er nooit aan gedacht heb. Hij is nu al een jaar (op een paar weken na dan) verkouden.
Ligt heel erg aan je kind. Mijn zoon is autistisch en daardoor erg prikkelgevoelig in zijn mond/smaak. Onze keuze is daardoor beperkt, hij lust geen boter (en dan ook geen boterkoek, botercreme etc). Hagelslag, chocopaste eet hij heel af te toe, Jam ook. Kaas alleen als het gesmolten is. Smeer kaas lust hij echt niet. Het enige wat hij goed op het brood eet is pindakaas en salami/snijworst. Dus is het voor ons soms keuzes maken. Willen we dat hij brood eet dan zijn we dus tot deze twee dingen beperkt (en ik wil toch voordat hij naar school gaat hij een boterham naar binnen krijgt). Zit hij erg goed in zijn vel dan kunnen we hem er ook iets anders op doen. Doen we dit als hij overprikkeld is dan weigert hij gewoon te eten.| Kortom het is hier een beetje aftasten hoe en wat.
Ik weet niet hoe goed de bloedtesten tegenwoordig zijn, maar als kind zijnde kwamen er geen allergieën uit de bloedtest bij mij, maar wel uit een huidtest.
Hier ook gewoon een alles-eter.. Ik geloof dat over het algemeen, uitzonderingen altijd daar gelaten,.. Dat ouders kinderen dat zelf aanleren. Ik ken een compleet gezin dat alles weigert zolang t niet uit het vet komt. Mams zegt dan nog doodleuk tegen mij, tjah, dat hebben ze niet van mij hoor....... Nee, tuurlijk niet -_- (gezin van 6 personen..)
Dat is een gewoonte die er door opa en oma is ingeslopen. ALTIJD twee croissants voor de lunch. Met brood hoef ik echt niet aan te komen. Hoezo verwend?
Ik suggereer niets. Iemand vroeg wat wij deden en daar geef ik antwoord op. Ervaring met niet eten is er hier ook. Een neefje met flink ondergewicht. Zus dacht ook dat zij het juiste deed....toch zagen genoeg mensen flinke verbeterpunten en het zat bij haar niet in het eten.... Scheiden heeft wonderen gedaan.... ik geloof niet in "gewoon een slechte eter".... zal wel komen omdat ik in 10 jaar psychatrie nog nooit een hulpverlener ben tegen gekomen die daar wel in gelooft. Maar dat wil niet zeggen dat het probleem altijd zo "makkelijk" is als bij ons.... en dus de oplossing ook niet. Maar oplossingen zijn er waarschijnlijk wel. @Kletskoek... enig idee hoe weinig positiefs en hoeveel negatiefs er in een croissant zitten? Gewoontes zijn er om te doorbreken, kies een (VEEL) gezonder alternatief.
hoe is het met zijn taal en spraak dan? ivm die verkoudheid steeds. hoe is het gedrag? ogen, keelamandelen, neusamandelen, buisjes ????
Praten gaat slecht. Keel en neusamandel zijn eruit, buisjes schenen niet nodig. Operatie is nu een half jaar terug, ben nog terug geweest maar moest de zomer afwachten.
Onze dochter is een slechte eter! Soms leeft ze een dag op alleen een boterham.. en geloof me dat hebben we haar dus niet "aangeleerd" wat we ook koken, hoe we er ook op reageren mevr. Vertikt het gewoon.
Ik vind het nogal lastig! Op brood lust mijn zoontje alles, en daarbuiten eigenlijk ook wel, maar hij heeft nu een fase dat hij alleen maar gekookte aardappelen wil, de rest laat hij gewoon staan. Ik wil geen strijd maken aan tefel, dus ik laat het maar zo, maar hij krijgt niets anders hoor! Ik zie mijn schoonzusje met haar dochter altijd 1000 andere dingen en manieren aanbieden als mijn nichtje niet eet, en het wordt op die manier alleen maar erger! Ze eet voornamelijk potjes voor de tv, anders eet ze vrijwel niet, ze is inmiddels 3... Mijn zoontje krijgt elke avond voorgeschoteld wat wij eten, tegelijk met ons, hij eet zelf wat hij wil en als hij klaar is schuift hij zijn bord weg! De ene keer eet hij alleen zijn aardappels, andere keer alleen vlees, volgende keer weer een beetje groenten... Prima, maar dat was het dan ook, daarna wordt niets anders meer gegeten en als hij echt slecht eet ook geen toetje! Momenteel wil hij ook weinig nieuws proeven trouwens. Het zal vast een fase zijn die vanzelf weer beter wordt.
Hier accepteer ik geen nee voor wat voor eten dan ook. Tot nu toe is er 1 dingetje geweest wat hij écht niet lekker vond maar weigeren?? Écht niet dus. Zijn kinderen op deze aardbol die niks hebben. Hier gaat er nooit een leeg bord naar de keuken. En ja, hier is ook echt weleens strijd geweest. Maar wie is er nu uiteindelijk de baas?? Ik lees hier reacties over kleuters die weigeren te eten... Tuurlijk zijn er kids met problemen maar ik durf te wedden dat het gros gewoon geen zin in strijd heeft!
Ik kan me serieus niks bedenken wat mijn dochter niet lust. Echt totaal niks. Tuurlijk vindt ze sommige dingen wel lekkerder dan het andere. En we eten echt gevarieerd, niet echt vaak/veel Nederlands en dus veel buitenlandse dingen eten we ook. Mijn dochter eet zelfs scherper dan ik haha... Mijn man is Tunesisch en daar eten ze over het algemeen behoorlijk scherp. Dus als ik in bepaalde recepten dingen met sambal zie en dan als toevoeging "kan je weglaten i.v.m kinderen" dan gaat dat hier niet op. Ik denk dat het makkelijk eten wel deels is wat je je kind aanleert; mijn ouders hebben ons ook altijd van alles laten proeven etc. maar het kan natuurlijk ook andere redenen hebben. Bv. als iemand overgeeffobie heeft, zal zo iemand sneller iets weigeren of "niet lusten" dan een ander. Of als één van de ouders juist heel moeilijk is met eten, zie je vaak dat kinderen dat overnemen. Ik zou het ook denk ik niet accepteren als mijn kinderen zeggen dat ze iets niet lusten zonder het geproefd te hebben. Want zoiets kan je gewoon niet weten, zou dan op z'n minst zeggen het te proeven. Maargoed dat is makkelijk praten, heb ik dus geen ervaring mee... Ze hoeft haar bord trouwens niet leeg te eten, want de ene keer zit je nou eenmaal voller dan de andere keer (heb ik zelf ook). Het is dan ook niet zo dat ze er maar 3 hapjes van eet ofzo hoor, sowieso altijd wel meer dan de helft. Maar daarbij heeft ze een maagprobleem waardoor het voor haar beter is om vaker kleine beetjes te eten, omdat anders alles er weer uitkomt... Dus ik heb liever dat ze een halve maaltijd eet en het blijft zitten dan een bord vol wat er 5 minuten erna toch weer uitkomt.
@Kim, Lekker ouderwetse opvatting Zo leer je je kind niet luisteren naar het signaal of hij vol zit. Als mijn dochter niet meer hoeft, vraag ik het nog een keer en geef aan dat ze ook niets anders krijgt. Maar verder vind ik het prima als ze dr bord niet leeg eet. Er zijn kinderen met wie je idd wel de strijd aan kan gaan (op bepaalde vlakken), maar over het algemeen geldt dat je een kind niet kunt dwingen om te slapen, eten en met zindelijkheid. Overigens is er een groot verschil tussen stimuleren en er een machtsstrijd van maken. Al verschilt het per kind ook weer wanneer stimuleren dwingen wordt en ze teveel druk voelen. Ik heb ook een kind dat te stimuleren is. Maar ik ben ruimdenkend genoeg om te beseffen dat ik daar gewoon 'geluk' mee heb. Ieder kind is anders, ik weet hoe de mijne reageert. Overigens is het soms wel zo dat wanneer ik haar (teveel) dwing om iets te doen, het er vroeg of laat op een andere manier wel weer uitkomt. Bijvoorbeeld door slecht slapen of slecht luisteren, stout gedrag oid (als je dwingt, luister je namelijk ook niet naar je kind).
Kom maar eens een weekje logeren, zou ik zeggen. Dan denk ik dat je anders praat namelijk Met een makkelijke eter in huis is het zooooo gemakkelijk oordelen....
OK, dan las ik het er enkel zelf in. Meende te lezen dat je dacht dat elk eetprobleem opgelost kon worden met jullie aanpak... En ja, ik zie hier wel dat het zich in de loop van de tijd wel oplost stap voor stap, (ben zelf in de loop van de tijd ook meer dingen gaan lusten, of ik ga er iig niet meer direct van kokhalsen), maar zie dus ook dat je nu eenmaal slechte eters hebt en goede eters. Wereld van verschil tussen onze beide meiden, maar ook tussen stiefzoon en stiefdochter. Zelfde aanpak als jullie hanteren, toch ene kind wel eetproblemen, andere kind niet. Enneh.... psychiatrie is wel de extreme kant van problemen he? In de normaal pedagogische hoek wil ik dan de hulpverleners wel eens horen...
Ja lijkt mij ook. Ook al heb ik zo'n uiterst makkelijke eetster dus, ben ik me er ook van bewust dat het bij anderen wel heel moeilijk gaat! Ik ken vrouwen die soms gewoon zó gefrustreerd zijn omdat kind 1 iets niet lust wat kind 2 wél lust, maar als ze dat maakt klagen man en kind 3 weer... Soms weten ze gewoon niet meer wat je moet koken en waar je al dat verspilde eten moet laten. Of kinderen die je verzekeren iets lekker op te gaan eten, zitten ze aan tafel en is het na 1 hapje: ik hoef niet meer.
Wisselt nogal. Ligt niet zozeer aan de bloedtesten volgens mij, als wel dat niet elk kind beneden de 4 jaar antistoffen in z;n bloed aantoonbaar heeft als er wel een allergie speelt.
Eten hoort ook geen strijd te zijn... Hoe kun je nou leren wat je lekker vindt en hoeveel je moet eten als je gedwongen wordt dingen te eten en je bord leeg moet eten? Proeven ok, maar ik ga thijmen niet dwingen om tegen zijn hongergevoel in te eten Ik ben ook blij dat ik er nooit een strijd van heb gemaakt, thijmen is geen makkelijke avondeter hij lust niet alles (vooral als het door elkaar in een saus zit) en soms eet hij weinig. En hij is onvoorspelbaar, de ene keer eet hij iets met smaak op om het de volgende keer faliekant te weigeren. Maar ik merk wel dat het de laatste tijd geleidelijk beter gaat. En het helpt om een gezellige sfeer aan tafel te hebben, soms een grapje met eten te maken (wedstrijdje wie zijn wortel het hardst kan knakken, gezichtje van eten, beetje kleuterhumor erbij).