En dan ouders die het bord van hun kind leeg laten eten? Waarom? Waarom moet alles op? Ik zie dat nooit zo, hier hoeft dat niet..hier eten we op gevoel, als je vol zit zit je vol dan ben je dus klaar. Het moet wel redelijk zijn natuurlijk. Kinderen die altijd hun bord moeten leeg eten hebben een veel grotere kans op overgewicht omdat ze nooit het gevoel gekend hebben dat hun maag vol is. Maar geleerd hebben dat alles altijd op moet.
Snap ik ook niet.. voor mezelf kan ik het nog wel begrijpen want ik voel hoeveel honger ik heb.. maar voor mijn kind kan ik dat toch niet bepalen?
Idem hier. En als opa hem iets leert eten wil dat hier in huis niet zeggen dat als hij weg is dat dat dan nog gegeten wordt! En als ik vertel dat er niets anders komt dan eet hij gewoon niet ... en dat houd hij heeeeel lang vol
Ja dat snap ik ook niet.. Vol is vol toch? (Maar dan ook weer niet twee minuten later een toetje natuurlijk )
Allergie voor eten in het algemeen? Als het bestaat zou hij het vast hebben. Ach wij hebben het inmiddels geaccepteerd en ook de bijbehorende opmerkingen. Van tantes; laat hem maar een weekje bij mij wonen dan eet die echt wel! Zolang hij goed in zijn vel zit en het goed doet op school.
Tuurlijk kun je dat ongeveer wel bepalen. Wat hebben ze de rest van de dag gegeten? Je weet toch wel ongeveer wat je kind lust? Die van mij roept best wel vaak "Mam, ik wil niet meer, ik zit vol...." terwijl hij dan ondertussen op het puntje van zn stoel zit om weer verder te gaan lezen in zn boek... Dus eerst nog maar een paar happen en niet eerder dan zolaat verder in het boek. Eet dan toch nog maar zn bord leeg... Mjah, dat is die van mij.. Hij wilt gewoon verder met waar hij mee bezig was, en vind het eten dan een vervelende "pauze". Van mij moet hij dus wel zn bord leegeten. En als hij écht vol zit, dan merk je dat wel, en dan mag er natuurlijk wel wat blijven liggen. Maar 9 van de 10 keer is het gewoon dat hij van tafel wilt..
Kan hoor.. Klinkt raar, maar die van mij heeft een soort allergie voor de lucht.. Misschien vind hij het leuk om te helpen in de keuken? En dat dat dan weer iets stimuleert om te gaan eten? Dus een beetje spelenderwijs?
Nee ik zou het niet weten, het is iedere dag anders. En weet je wat het hier ook is.. mijn zoontjes zijn nog te klein om een gesprek mee te voeren over het eten.. Mijn dochter is net 5 (geen slechte eter hoor maar gewoon soms haar normale nukken), wanneer die iets niet lust zet ze een kop op waar niet doorheen te breken is. Denk dat dat ook wel een beetje een typische meidenactie is, zie jongens dit niet zo snel doen. Ik moedig haar aan om nog een hapje groenten te nemen maar dan raakt ze geïrriteerd en sluit zich dan af. Dan legt ze haar vork neer, gaat achteruit zitten en praat niet meer. Kijkt me wel aan maar zegt niks meer en eet dan ook niet meer de rest van haar maaltijd. Ik heb haar genegeerd, haar weggestuurd, boos geworden, gedreigd met bepaalde zaken.. Niks.. tja geen idee hoe daar mee om te gaan.
Dan heb jij dus geen slechte eter, maar een kind wat niet wil eten, omdat het wat anders in zijn hoofd heeft om te doen, niet te vergelijken dus! En belachelijk dat jij dan andere moeders met kinderen die ECHT een eetprobleem hebben, van advies en repliek durft te dienen! Al bedoel je het nog zo goed, het is mij wel duidelijk dat jij totaal niet weet waar je over praat.
Oh dan ben ik een heel slechte moeder! Maar heb zoiets van het is mijn kind dus wat iedereen ervan vind boeit me weinig...hij is kerngezond en niks te mager/dik en haast nooit ziek. Mijn zoon at tot zn 1,5 jaar alles van stamppot tot bami en lasagne, nu eet hij geen groente meer en als hij zin heeft wat aardappels en vlees. Ik ben klaar met de strijd werkt alleen maar averechts en JA als hij niks wil eten maak ik een boterham of geef hem extra fruit, ik zit anders met een kind wat midden in de nacht wakker wordt met honger, al vaker geprobeerd..... Ik at zelf ook weinig tot geen avondeten als kind, kreeg het gewoon niet weg en nu lust ik bijna alles!
Ben ik het eigenlijk wel mee eens. Ik was laatst ook bij een vriendin waarvan haar zoontje zogenaamd zo slecht at.. Nou het kind wilde op zn ds, had de helft van zn bord al leeg en begon toen te zeuren dat hij op zn ds wilde. Heeft toen nog een kwart gegeten en mocht toen na luid protest van moeders van tafel dat hij zo'n slechte en moeilijke eter was. Nou volgens mij was dat gewoon kinder-gedrag.
Ik heb nergens gezegd dat ik een slechte eter heb. Hoe kom je erbij? Hij eet prima, en absoluut dat het hier ook moeilijk is geweest, maar die van mij is bijna 8, dat is een heel ander verhaal dan kinderen van 1 2 3 4, die tijd ben ik al een tijdje voorbij he. En ja, ik vind dat je wel degelijk in kunt schatten wanneer je kind ongeveer vol zou moeten kunnen zitten. Het ging over het gevoel van volzitten en obesitas en bladibla... Heel wat anders dus.
Mja... Bord hoeft hier niet leeg, maar het ligt er wel aan wat de situatie is. Vanmorgen werd er gedramd over zwemmen in het zwembad. Tijd om te eten was er niet, volgens dochter dan. En dát gaat dus niet door! Dan wordt ze aan tafel gezet met de mededeling eerst je boterham.. Sowieso is 7.30 uur te vroeg om te zwemmen + het onweerde
Mijn zoontje eet altijd weinig, dus geen idee wanneer hij vol zit.. al vermoed ik niet dat hij vol zit met de hoeveelheid die hij eet. Geen idee dus hoeveel hij normaal gesproken zou kunnen eten. Het is geen kind wat zeurt omdat hij ergens geen zin in heeft, het is gewoon een slechte eter.
Zo wordt het niet bedoeld je hebt slechte eters en je hebt kinderen die niet willen eten. Die laatsten willen dan niet eten omdat bv dan liever een boek willen lezen of wat dan ook. Daar valt met opvoeding ook wel in te corrigeren met de dingen die jij aanhaalt. Maar slechte eters zijn toch echt een ander verhaal, daar valt met opvoeding niet in te corrigeren. Dat is het verschil.
Mamabri kan voor zich zelfs spreken maar ook zij heeft al oudere kinderen. Begin nu te begrijpen waarom sommige wat problemen hebben met je stellige mening. En hier ook al verder dan de leeftijd van 8 jaar. Dus mogen we dan wel mee praten?
Sommige lezen hier echt alleen maar het stukje wat ze willen lezen. Wat bedoel ik aan te geven met dat mijn zoon ouder is? Dat het gedrag wat hier besproken wordt over het algemeen niet van toepassing is op mijn zoon omdat het al lang geleden is. Ze gedragen zich nu eenmaal anders als ze 1 2 3 4 zijn of een stuk ouder. Betekend niet dat de problemen die hier besproken worden destijds niet van toepassing waren. Zijn huidige 'probleempje' valt dus ook niet te rijmen met die van een 2 jarige. Die heeft namelijk geen haast om weer verder te gaan in een spannend boek, die wilt misschien uittesten hoe ver het gaan gaan, of weet ik veel wat.. Tis wel grappig dat als ik dus aangeef dat mijn zoon dit tegenwoordig regelmatig probeert, dat meteen gerijmd wordt met alle andere jaren en ik er dus niet over mee moet praten. Ik vind het prima hoor, bedoel, probeer alleen maar te helpen maar tegen zoveel koppigheid en strijdvaardigheid kan en wil ik niet op. Doe je er niks mee, ook goed, maar moet ik bij ieder woord wat ik zeg een heel betoog gaan schrijven over waarom ik dat dan wel of niet zou mogen zeggen? Ik blijf erbij dat eten in 9 van de 10 gevallen een probleem is van de ouders. Kijk eens rond in je omgeving, en kijk bijvoorbeeld ook eens afleveringen van die nanny over eetproblemen. Goh, opeens lusten ze toch van alles. En nogmaals: Er zijn een heleboel kids met een goede reden waarom ze niet eten. Maar nog veel meer dan die geen goede reden hebben, waarbij omgeving en opvoeding absoluut een gigantische factor is.
Dus, de tips die jij geeft zijn niet van toepassing op het grootste gedeelte van de lezers in dit topic.. want het grootste deel heeft kinderen tot 4 jaar.