Zit er al een tijdje flink doorheen, maar voor mezelf heb ik het gevoel dat ik het niet langer meer trek In oktober 2012 is ons zoontje geboren, vanaf die tijd ben ik erg ziek geweest en heb ik veel over me heen laten gaan. Behalve de zorg van ons zoontje D. Na 1 jaar zoeken voor een eigen plekje met mijn gezin hebben we dan eindelijk in april de sleutel gekregen van een studio. (het is niet groot, maar we redden ons ermee) Nu is het zo dat we (ik) constant op zoek zijn naar wat groters, maar elke x word ik de grond in geboort met dit is niet goed, nee te ver weg, Ik ken deze stad niet dus dat is een nee.. Prima allemaal... Maar buiten dat word het steeds erger :x Ik heb het gevoel dat we volledig uit elkaar groeien.. Ik ben huismoeder, maar ga vanaf september weer naar school. Ml werkt in ploegendienst en bij iedere dienst is er wel een "reden" waarom hij niks kan doen in huis.. Alleen nu is gisteravond de druppel gevallen.. ik wou praten, maar kon maar geen contant met hem krijgen. Ja het enigste wat ik te horen kreeg was dat we geen huishouden hebben en ik dus niks doe... Goed het is een grote bende is huis, maar dit komt omdat meneer niks opruimt. Nu zal je wel denken dat ik het wel kan, maar dat is qua huishouden het probleem: ik ben 5 weken geleden geopereerd aan mijn knie, die niet goed hersteld en heb een ziekte. Met deze ziekte ben ik hele dagen erg moe heb ik zowat 12u slaap nodig en na 1-2 uurtjes ben ik volledig uitgeput. Dus ik probeer mijn tijd zowat te verdelen over de kleine eten koken en verder kom ik niet. Verder is het zo dat als we eens wat gezelligs met z'n tweeen gaan doen, hebben we altijd ruzie, we zijn het bijna nergens over eens(zelfs niet dat ik vind dat me souders veiligheid boven handigheid moeten kiezen i.v.m. de box omlaag zitten) En anders zit een gezellig dagje er niet in want meneer wil dan in zijn vrije tijd bezig gaan met z'n scooter en computere... Als ik eens wil zwemmen met z'n 3tjes en alles al heb klaar staan 's ochtends heeft meneer altijd wel een reden waarom we niet moeten gaan.. Oja, wat betreft het studeren.. Ik ga voor uiteindelijk straks verloskundige. Wat volgens hem in houdt. Ik verdien meer en moet dus maar 6 dagen p.w. werken zodat hij 3 dagen bij de kleine kan zitten.. Verder vallen er nog meer dingen voor, waarbij hij me de grond in probeert te stampen. Maar het is beter als ik die niet hier neerzet. Weet niet precies waarom ik het neerzet moet denk ik even mijn verhaal kwijt, want met mijn man dit alles bespreken gaat hem niet worden
Bah heel erg vervelend voor je! Als moet ik zeggen dat ik je man op sommige punten wel kan begrijpen, hij werkt fulltime en jij bent thuis dus dan kan ik me voorstellen dat hij het niet ziet zitten om de volledige huishouding ernaast te doen. Hoe gaan jullie dat doen als jij weer gaat studeren? want als je zo weinig energie hebt dan kan je toch überhaupt niet studeren/gezin/huishouding draaiende houden? Misschien een idee om een weekindeling te maken dus echt dag voor dag te bepalen wat je in je huishouding gaat doen. Het is vaak een kwestie van bijhouden. Misschien een idee om eerst samen helemaal op te ruimen en schoon te maken, dan is het weer te overzien. Is er misschien verder nog familie/vrienden die je af en toe willen helpen? Ik snap dat het voor jou een hele vervelende situatie is! Maar ik denk dat het al een heel stuk verbeterd als je dingen ook vanuit zijn oogpunt probeert te zien, ongeacht of hij gelijk heeft. Waarschijnlijk zal hij ook minder tijd besteden aan zn computer/scooter als het thuis gezelliger is. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar probeer rekening met elkaar te houden!
Pff misschien een ultimatum stellen aan je man? Zo zou ik echt niet meer kunnen leven. Goed voor jezelf opkomen meid. Sterkte ermee. Waar ga je verloskunde studeren als ik mag vragen? Ik ga dit jaar ook verloskunde studeren
Mijn moeder wil iedere woensdag hier komen helpen met opruimen. Mijn opleiding hebben we gepland op het moment dat ml het nog wel deed. @ Huishouden, Ik wil ook niet hebben dat hij alles zou gaan doen, maar hij kan wel wat mee helpen. Hij heeft bijv. van 14.00u tot 22.00u dienst. Hij komt om 22.00u thuis eet wat en gaat slapen, staat om 12.00u op en vertrekt om 13.00u. Als hij nou om 08.00u op staat dan zou hij me kunnen helpen, maar zelfs dat doet hij niet. En wat gezelligheid betreft, probeer(de) ik het altijd sfeervol en gezellig te laten voelen hier in huis, maar dat gaat nogal moeilijk als je er nooit geen liefde voor terug krijgt behalve gezeik Ik begrijp jullie ook wel, maar op het moment dat je overal de schuld krijgt en je souders mee gaan doen word het erg zwaar.. Maar het breekt mijn hard ook dat hij z'n scooter en laptop boven zijn eigen zoon gaat verkiezen..
Ik snap jou, ik snap hem! Hij werkt dus hij wilnals hij thuis is ook leuke dingen doen! Zelf heb ik met mijn man op 30m2 gewoond zonder extra slaapkamer en dat vond ik lastiger schoonhouden als mijn huis nu! Wb verloskunde... als je nu al zo snel moe bent zou ik daar heel goed over nadenken! Mijn ex-buurvrouw/vriendin is verloskundige en heeft drie kinderen en een groot huis, en het is altijd puzzelen hoe ze het moet gaan doen. Ook toen ze in de opleiding zat en haar eerste kindje kreeg! Het isbloodzwaar geweest en ze heeft echt doorzettingsvermogen en is toch twee keer bijna gestopt! Ook nu heeft ze het qua planning enz zwaar en ze werkt 'maar' drie dagen per week en af en toe weekenddiensten! Verloskundige zijn/worden vraagt heel veel van jezelf, je partner, kinderen en zelfs je omgeving, want bij haar moet oma vaak bijspringen omdat het amders allemaal niet gaat. Je mist soms belangrijke dingen van je kind omdat een bevalling begint en/of lang duurt! Zoals ik je nu hoor lijkt me je relatie met je partner en schoonouders niet stabiel genoeg om alles op te vangen als jij plotseling moet werken! Geen verwijt, dat is puur wat ik lees!
Buiten je vent om hoor maar... Hoe wil jij in hemelsnaam verloskundige worden als je na 1 a 2 uur al moe bent? Dat ga je toch nooit volhouden? Daarnaast... Als jij thuis zit dan is het toch niet zo gek dat je minstens het huis opruimt en het gros aan het huishouden doet? Ook al werkt hij ploegendiensten dan heeft hij ook rusttijd nodig. Ik zeg niet dat hij niets s hoeft te doen maar het lijkt alsof je aan hem eisen stelt waar je zelf niet eens aan voldoet...
Sorry maar hij werkt en jij bent thuis. Ik ven dan van mening dat het huishouden bij jou hoord te liggen. Jullie wonen in een studio, niet groot zeg je zelf dan moet dat toch te doen zijn? Je wil groter gaan wonen en een studie verloskunde gaan volgen. Volgens mij gaat dat niet samen met jouw ziekte waardoor je zo moe bent. Heb je er al overna gedacht hoe je straks je beroep in de praktijk wil brengen als je 's nachts je bed uit gebeld wordt en je die slaap toch echt nodig hebt? Ik denk dat mijn man ook not amused zou zijn als hij hele dagen werkt en ik thuis ben en het huis een bende is. Als ik het nu niet op orde kan hebben zou hij het zeker geen goed idee vinden dat ik er ook nog naast zou gaan studeren. Ik denk dat dit verhaal 2 kanten heeft en de enige oplossing praten is.
En behalve dat is verloskundige ook een fysiek zwaar beroep! Waarom zijn jullie nog bij elkaar? Was het eerst wel goed? Dir gebeurt toch niet van de een op andere dag?
rottig voor je , Ik zou alleen met een ziekte waardoor je veel moe bent een studie als verloskunde uit je hoofd zetten . Of ga je daar al aan beginnen in september ? Het is een 4 jarige fulltime studie waarbij je veel stage en onregelmatige diensten moet draaien. Als je het nu al thuis bijna niet trek klint het een beetje onrealistisch als ik eerlijk ben
Ik snap echt wel dat hij niet om acht uur opstaat om mee te helpen jullie studio schoon te maken, sorry
Hier heb ik niet over nagedacht maar ben het eens met bovenstaande reacties. Hoe ga je dat allemaal regelen? staat je man hierin volledig achter je en steunt hij je om die opleiding te doen? Is ontzettend zwaar voor vrouwen zonder kinderen laat staan met kinderen. Hier heb ik gelukkig alles goed geregeld ed dat scheelt anders kon ik echt niet de opleiding beginnen. En houd er rekening mee dat je meer dan 40 uur per week aan deze studie bezig bent. Je hebt zelfs geen tijd een erbij te werken! En je begint ook al na 6 weken met een stage!
Ik snap best dat het pittig is als je alles thuis alleen moet doen, ook als je thuisblijfmoeder bent. Echter, je kan niet van iemand verwachten de taken te verdelen naast een fulltime baan, zodanig dat jullie alles samen (net zo veel) doen. Ik werk ook maar een paar uurtjes per week. Geen haar op mijn hoofd die aan mijn man vraagt me te helpen het huis schoon te maken. Tuurlijk, het is fijn als hij de vaatwasser eens inruimt, zijn eigen zooi opruimt, of helpt met wat 'dingetjes' etc. Maar in grote lijnen zie ik het als mijn taak. Even een vraagje uit belangstelling; ben je al ingeloot voor de studie, of is dit puur een wens van je om te gaan doen?
Nou, opruimen mag je toch wel verwachten (eigen zooi!) En opstaan om ook eens wat aandacht aan z'n zoon te geven begrijp ik helemaal!!! Waarom tot 12:00 in bed liggen? Hier hoeft ml ook niet te poetsen (ik werk 20uur) maar zijn rommel opruimen zodat IK kan poetsen MOET hij van mij echt wel doen En over de opleiding ben ik het wel eens met de rest
Daar ben ik dus ook benieuwd naar vandaar dat ik vroeg waar ze VK gaat studeren. Is trouwens niet meer inloten maar nu moet je toelatingen doen die behoorlijk pittig zijn
Zo ongeveer wat ik ook dacht... Ben zelf ook tbm en ik doe alles, vind het volkomen logisch. Een studio valt toch wel mee? Weet niet wat voor ziekte je hebt maar als je vk wil worden dan ben je niet arbeidsongeschikt? Best wel een zware en veeleisende baan. Overigens : ik zou me doodschamen voor mijn vent als hij thuiskomt en het is een vieze klerebende terwijl ik tbm ben..
He bah, wat een nare situatie zeg... Ik begrijp uit je verhaal dat je doet wat je kan m.b.t. het huishouden. Je bent veel ziek geweest, net een operatie achter de rug en je hebt de energie niet om veel te doen. Persoonlijk vind ik dat je man best een steentje kan bijdragen. Al ruimt hij eerst maar zijn eigen troep op. Het lijkt me heel redelijk dat hij je een uurtje, misschien anderhalf helpt per dag. Dat hij tot halverwege de dag in zijn nest ligt is toch belachelijk? En het is helemaal te gek voor woorden dat hij liever achter de pc zit dan met zijn zoon (en met jou) iets leuks gaat doen. Denk dat de enige oplossing praten is, desnoods met iemand erbij. En ik denk ook dat een weekendje weg voor jou niet verkeerd is. Lekker even eruit en geen gedoe. Wat ik verder vind van de verdeling tussen de 'werker' en de 'thuiszitter': Ik zit bijvoorbeeld hele dagen thuis (kan geen baan vinden) maar toch hoef ik niet alles te doen. Mijn man kookt (heb ik een hekel aan) en doet grotendeels de tuin, al moet ik zeggen dat ik ook vaak genoeg de grasmaaier pak. Dan kan je zeggen: belachelijk dat je man moet koken, maar IK heb nooit vakantie of weekend van het huishouden. Dat draait maar door. Hetzelfde gaat op voor thuisblijfmoeders. Wanneer heb je een keer vrij? Kan me heel goed voorstellen dat ook de thuisblijfmoeders die 'niks' doen (lees: hele dag acher de kinderen aan rennen, koken, wassen, dweilen, eten geven, verschonen, op bed brengen, in bad doen, boodschappen, verzin het maar) aan het einde van de dag met de voetjes omhoog willen. Als manlief dan nou ook een uurtje meepakt in het huishouden dan kan dat ook eens een keertje. Kom je aan jezelf én aan elkaar toe.
Z'n eigen zooi kan die opruimen, en met jullie zoon kan die spelen... Maar jij bent thuis, dus jij bent verantwoordelijk voor het huishouden. Verder denk ik dat je alles wat meer moet overzien, hoe ga je je straks voelen tijdens je studie en werk? En daarna samen overleggen wie hoeveel dagen gaat werken. Als jij je gezellig opstelt, krijg je dat vaak ook terug. En geloof me, 99% van onze ruzie's gaat over opruimen en wie hoeveel werkt