Die houdgreep deed ik ook, maar zelfs dat werkt niet. Als ze dan slaapt moet ik doodstil blijven zitten... Als ik dr in bed leg word ze weer wakker. Heb vanmiddag haar anderhalf uur in die houdgreep gehouden in dr bedje en ze bleef wakker... ik was volledig aan flarden. Nog steeds trouwens... ze slaapt nog niet. Wat we ook doen...
Je hebt huilen en huilen en ook nog jengelen. Onze dochter slaapt meestal meteen als je haar in bed legt als ze in haar oogjes begint te vrijven. Soms gaat ze nog even protesteren (jengelig huilen) of kletsen. Dat duurt meestal een paar minuten en dan is het ineens stil. Als we daar dan meteen op af vliegen slaapt ze niet meer goed in. Ook schrikt ze wel eens wakker en begint dan te huilen van de schrik. Eerst gingen we daar ook meteen achteraan maar inmiddels geven we het een paar minuten; slaapt ze dan niet in en zet ze het op een harder krijsen is dat een teken dat ze even gerustgesteld moet worden. 5 uur krijsen lijkt mij onmogelijk vol te houden, wij worden al gek na een paar minuten. Maar zoals jullie uit bovenstaande begrijpen hebben wij er geen idee van wat het is om een huilbaby te hebben. Dat is een heel andere situatie en je kunt niet zomaar een oordeel hebben over wat ouders allemaal bereid zijn te proberen om de situatie te verbeteren. Als het kindje geen pijn heeft (en je weet dat zeker) en comfortabel ligt, maar zich maar niet neer kan geven, schijnt het wel te werken om steeds iets langer te wachten met ernaar toe gaan. Het lijkt mij loodzwaar en ik zou zeker moeten weten dat het de enige optie is, maar ik wil het ook niet veroordelen; bij sommige kindjes lijkt het goed te werken om ze een poosje te laten huilen.
Sorry, maar dit is écht niet altijd waar. Mijn dochter sliep echt niet goed, vast of lang tegen me aan. Bij haar was de minste prikkel genoeg om wakker te worden. Ze sliep veel vaster en beter in haar bedje. Dus voor jouw kindje(s) geldt dit misschien, en dan is dat super voor jou, maar dit geldt zeker niet voor alle baby'tjes. Ik vind het zo jammer dat zulke stellingen zo vaak als 'algemene waarheid' worden verkondigd.
Natuurlijk ben je op na weer zoveel uur onrustig/huilen. Het doet echt wat met je. Daar raak je gewoon 'op' van. Ben je al eens bij een osteopaat oid geweest? Zoals ik lees lijkt mij dat er meer aan de hand is dan enkel een 'alert' kindje. Probeer achter die verwijzing aan te gaan en zorg dat je ondertussen een dagboek bijhoud. Wanneer welke voeding (hoeveel, hoelang etc), wanneer huilt ze, hoelang...
En geloof me, een kleine baby die de hele dag wakker is, ook al is dat tegen je aan, is veel erger dan een baby die even moet huilen voor ze slaapt. En dan heb ik het niet over de moeder, maar over de baby zelf.
mijn jongste is en was idd ook een kind wat compleet over de toeren raakte wanneer ik hem bij me hield, dat is nu nog zo wanneer hij moe is. Dan begint hij te jengelen en te doen en tegen me aan te duwen tot ik hem in bed leg, dan is het binnen 2 min stil.
Misschien van af morgen het anders gaan aan pakken. De rust en regelmaat eten wanneer ze komt dan spelen knuffelen. Mijn kinderen sliepen ook niet zo vaak en veel over dag. Ik had een wippertje en legde ze dan naast me konden ze toch naar mij kijken en vaak vielen ze daar in slaap ik hield ze dus ook in de buurt. De eerste 6/8 weken heb ik met de jongste rustig geleefd weinig weg ect. In de avond lekker in badje daarna lekker in smeren met olie en daarna een warme fles vaak vielen ze dan wel lekker in slaap. De eerste zes weken heb ik vaak met de jongste op de bank gezeten en keek bijvoorbeeld ondertussen een dvd en wat merkte dat ze daar rustig van bleef en het daar goed op deed. Kon het ook niet weg leggen en dan laten huilen. Soms wel eens als ik het zat was( zijn normale gevoelens laat je niet gek maken soms kan je die gevoelens hebben van hou nou toch eens op met huilen en dan is het wel heel verstandig om ze even weg te leggen en weg te lopen. Dat is beter dan ze boos toeroepen enzo.. kan het me wel voorstellen had ze dus bij mij maar op mijn manier. Met mijn eerste was ik ook niet zo hoor (maar het waren beide geen huilbaby.s wel de oudste had pit en de jongste reflux in lichtere maten ook indikken fles en zo pff.
Zoals ik in mijn vorige post zei, veel langer dan een kwartier heb ik ze nooit laten huilen, en ik ging om de 5 min kijken en even aaien. Als ze daarna nog huilde, haalde ik ze op en probeerde een half uurtje later weer opnieuw. Dit heb ik welgeteld 2 dagen moeten doen, en daarna ging ze rustig slapen. Resultaat: ze sliep veel meer en beter, en was als ze wakker was ook veel vrolijker (terwijl ze daarvoor eigenlijk vaak jengelde en 's avonds 2 uur lang een 'huiluurtje' had). Let op, ik zeg niet dat dit dé methode is. Maar sommige baby's vinden blijkbaar enkel zo de rust en de slaap die ze broodnodig hebben.
Ik ken dat nog wel van de beide meiden hier, dat niets leek te helpen Die eerste tijd is het echt belangrijk om uit te vogelen wat nou dat slechte slapen veroorzaakt. Kan iets medisch zijn, maar kan ook zijn dat je kind toch het laten huilen even nodig heeft. Mijn grootste tip is eigenlijk vooral om naar je intuitie te blijven luisteren. Je weet het als moeder vaak (in ieder geval op een gegeven moment) wel, wat er nou aan scheelt of wat er helpt/gaat helpen. Luister daarnaar! Had me bij mijn oudste maandenlang huilen en slapeloze nachten gescheeld.... Edit: daarmee bedoel ik niet dat je PRECIES weet wat het is, maar vaak voel je wel aan in welke hoek je het moet zoeken! Echt naar luisteren en wat mee doen en als je daar geen hulp bij krijgt: blijven vragen en zoeken voor die hulp! Heb hier met de jongste om die reden op een gegeven moment gewoon 2-3 keer per week de kinderarts gezien en/of gesproken. Gelukkig eentje die me serieus nam en wel zag dat het echt niet OK ging, dat scheelde enorm, maar heb hem die eerste maanden meer gezien dan m'n ouders
Hoe doen jullie dat dan met sprongetjes en niet laten huilen? Mijn zoontje huilt normaal niet veel. Even jengelen voor het slapen gaan en dan slaapt hij wel. S avonds meestal een Huil uurtje waarbij hij d'r dag verwerkt waarbij ik hem wel troost na 10-15 min laten huilen. Dan os hij stil maar dan begint hij weer. Maar na dat uurtje is het voorbij. Hij huilt voor honger, heeft nooit last van zijn luier eigenlijk en os jengelen als hij moe is. Maar met een sprong, zoals vandaag en gister, huilt hij letterlijk de hele dag. Ik wieg hem, sus hem, knuffel hem, praat tegen hem, maar hij blijft hysterisch huilen. Weigert dan de fles, huilt zelfs tijdens het wandelen in de wandelwagen. Heeft het niet te warm-te koud. Geen haren of touwtjes die knellen om tenen of vingers, kortom, alles gecheckt. Ik kan moeilijk de hele dag non stop troosten. Dus ik laat hem soms echt even huilen, hoe hartverscheurend ik dat ook vond. Soms huilt hij met dikke tranen en dat vind ik zo zielig dat ik dan maar evenet hem meehuil. Maar serieus, troosten jullie dan echt non Stop? Hij kan niet de hele dag op mij slapen/hangen. Heb hem wel een paar uur in de draagzak gedaan maar hij zal toch ook even in bedje moeten liggen. S avonds overigens nooit een probleem, snachts ook niet.
Ik denk dat het persoonlijk is. Ik vind dagelijks een uur huilen en dan om een kwartier troosten zelf als extreem veel. Maar ik geloof ook niet in huiluurtjes. Maar als er periode's zijn dat een baby veel hysterisch huilt , ook al houd jij hem vast, dan is er denk ik iets meer aan de hand dan alleen sprongetje. Tijdens de sprongetjes zijn ze vaak wat zeurderig, willen constant bij je zijn of vaak drinken/eten, niet slapen en dat soort dingen. Maar als je toegeeft aan deze behoeftes zou het hysterisch huilen op zich moeten stoppen, op zijn minst overgaan op jengelen.
kahlen, wat jij je afvraagd vraag ik mij idd ook altijd af met dit onderwep. Onze zoon huilde vanaf een maand of 2 altijd tijdens het eten. Mn man en ik hebben alles geprobeerd, uurtje later eten, uurtje eerder. Nou het was echt bizar want zodra we aan tafel gingen zitten ongeacht het tijd stip dan begon ie weer. erbij zetten in de box of wipstoel haalde totaal niks uit.. Had ik dan idd toe moeten geven en dagelijks met zoon lief op schoot mn bord leeg moeten eten?? Ik deed dat wel een enkel keertje hoor, om toch even rustig zonder gekrijs te kunnen eten en de dag samen met manlief door te spreken maar dagelijks? Nee hoor echt niet.
Naar mijn gevoel is dat gewoon echt dagverwerking. Ik laat hem serieus tijdens dat huiluurtje gewoon huilen. Na 15 min heb ik toch wel mijn eten naar binnen en kom ik weer even knuffen.
hier hebben we ook regelmatig moeten eten met dylan op schoot, nu ineens minder vaak tot bijna niet meer, hoe dat komt weten we niet. wel weten we dat hij dan begon te jengelen van oververmoeidheid, niet willen slapen maar wel moe zijn bij sprongetjes veranderen veel dingen en dat kan eng zijn dus toch zoveel mogelijk blijven troosten
Ik heb het nog eens gelezen, maar ik begrijp dat je baby rustig werd als ze bij jullie op schoot zat? Ik respecteer dat jij dat niet wilt altijd, maar de behoefte van de baby is dus duidelijk en die was ook op te lossen. De rest vind ik een keuze. Ja natuurlijk geloof ik dat baby's momenten op de dag hebben dat ze moet/ jengelig zijn, dat ze meer behoefte hebben aan mama, dat ze willen clusteren 's avonds, of juist tussen 5 en 7 bijv. krampjes hebben. Ik denk dat dat ook verstaan wordt onder 'huiluurtjes'. Maar juist op deze momenten heeft een baby troost/ voeding/ buikmassage nodig, vind ik dan. Maar dat is ook persoonlijk.