Om heel eerlijk te zijn had ik me ook niet in kunnen houden denk ik. Je zus heeft wel gelijk..... Het is maar net wat je ermee doet natuurlijk. Jij vind het vervelend en het is inderdaad jou kind en jou opvoeding
wat balen pluk x ik heb geen behoefte aan opmerkingen over mijn manier van opvoeden.. als ik mijn kind een doosje krentjes geef of zakje fruit als ze niet wil eten.. dan is dat mijn zaak.. dat vind ik nl net zo erg als al dat commentaar dat gegeven wordt over wel of geen BV... en als je BV geeft en een langvoedster bent dat daar commentaar op gegeven wordt.. het geneuzel over dat ik mijn kinderen in een doek draag ipv in een kinderwagen want zo werden ze nooit zelfstandig, commentaar op mij dat ik toesta dat mijn kids nog ff naar beneden mogen als ze niet kunnen slapen etc.. leef en laat leven.. ieder zijn ding en gelukkig doen we niet alles het zelfde..
Opmerkingen over opvoeden leg ik over het algemeen naast me neer al vind ik er soms best wel een tip/handig advies in. Het is de manier waarop iets gezegd wordt.. Het voorval zoals jij nu schetst heeft natuurlijk 2 kanten. Jij hebt besloten er die dag geen strijd van te maken mbt eten en lost het dus 'zo' op. Ik hoef je waarschijnlijk niet te vertellen dat dit niet de pedagogisch verantwoorde methode is 'maar we zijn maar mensen hé'. Ga er ook vanuit dat je dit niet altijd zo oplost.. Je zus of schoonzus (ben t ff kwijt) ziet alleen dit voorval en trekt waarschijnlijk te snel haar conclusie. Maar ergens zit er natuurlijk wel een kern van waarheid in haar opmerking. Ik had eerder een opmerking gemaakt in de zin van ' nee dit is niet de verantwoordste oplossing maar wel de beste voor nu, en ik spreek jou nog wel als je zelf ooit mama mag worden '
eerlijk gezegd ben ik het wel met je zus eens haha maar ik laat opmerkingen die ik onzin vind langs mij heen glijden. Hier wordt het ook onzin gevonden dat mijn kinderen als baby geen liga's en diksap en meer van die zoete troep krijgen en dat ik het bij rijstewafels en soepstengels houd zolang ze daar tevreden mee zijn...
Tja, ik kan beide kanten wel begrijpen, om eerlijk te zijn. Ik heb twee zussen en zij hebben allebei kinderen. Zus A. deed iets teveel van 'dittem' en zus B. iets teveel van 'dattem', waardoor de kinderen op een bepaalde manier zijn opgevoed. Ik zag het bij zus A. fout gaan, en besloot er niks van te zeggen omdat zij gewoon een major-kreng is. Toen kwam het eerste kind bij de hulpverlening. Vervolgens zag ik iets bij zus B. fout gaan en dacht ik van: ohhhjeeeee, wat moet ik hiermee? Moet ik daar nou iets van zeggen of niet? Ik wil niet als een bemoeienal overkomen. Ik besloot af en toe een 'milde' suggestie te doen, omdat ik het voor mijn gevoel niet kon maken om anderen opvoedadvies te geven terwijl ik zelf niet eens kinderen had. Achteraf gezien beseft zus B. dat zij iets verkeerd heeft aangepakt waar het kind de dupe van is geworden en had achteraf gezien misschien toch liever gehad dat iemand zijn/haar mond had opengetrokken. Dus tja, ik weet niet meer zo snel wat ik zou doen in die situatie. Ik zou waarschijnlijk - als ik wist dat er naar mij geluisterd werd en het ook daadwerkelijk op prijs werd gesteld - wel zeggen van: 'hee, ik zou dit anders doen want anders heb je misschien straks het gebeuren dat pietje zo en zo reageert; oorzaak/gevolg proberen duidelijk te maken. En mocht die persoon daar niks mee doen - prima, maar dan wil ik niet achteraf het gevoel hebben van: grrrr ik had duidelijker moeten zijn!!! Bij zus C. had ik het anders gedaan Maar die heb ik niet Wel straks zelf een kindje... En ik hoop op dezelfde manier van aanpak - qua kritiek geven. Want ik ben daar zelf ook niet echt goed in, kritiek krijgen.
+1! En daarbij, degene met die geweldige opvoedadviezen... Wie zegt dat hun het bij het rechte end hebben??
Ik kan het niet heel goed hebben geloof ik als iemand kritiek uit op mijn manier van opvoeden. Adviezen daarentegen luister ik graag naar, en als ik er er mee eens ben zal ik er ook zeker wat mee doen. Waar ik echter niet goed tegen kan is kritiek achter mijn rug om. Zo kreeg ik laatst te horen dat vriendinnen van mijn moeder het belachelijk vonden dat mijn zoontje schoenen van mij aan moest terwijl hij in de tuin aan het spelen was. Het wad nogal fris, en mijn zoontje liep op blote voeten in de tuin. Aangezien ik niet wil dat hij ziek wordt wilde ik dat hij schoenen aan deed. Vrij normaal lijkt me. Zoontje was het daar niet helemaal mee eens dus er ontstond een klein drama, maar uiteindelijk liep hij op schoenen buiten. Vriendinnen van mijn moeder vonden die drama onnodig en als mijn zoontje geen schoenen aan wilde moest ik hem lekker laten. Nee, je kinderen overal hun zin in geven, daar krijg je leuke kinderen van
ik heb er een hekel aan als anderen mensen tegen me zeggen hoe ik het moet doen. een tip geven of advies vind ik heel anders maar in jou geval met die krentjes, het is jou keuze en daar kunnen anderen wat van vinden en denken maar verder niks. mijn dochter zat eens met een wasknijper te spelen. ze was anderhalf. zegt een nichtje, nou moeder dat is niet echt opvoedkundig verantwoord. ppffff bloed irritant. waar bemoeien ze zich mee.
Ligt er een beetje aan wat voor kritiek het is en vooral op wat voor manier.. Gewoon aangeven dat iets misschien beter anders kan is toch niet per definitie wat mis mee? Hier 2 stellen in de vriendengroep met kids.. De ene is nogal laks met de opvoeding, en dat merk je ook in het gedrag van de kids.. Zij doet ook regelmatig uitspraken als: 'Ik ben te moe om te straffen', 'Ik wil niet straffen want ze is jarig' enz.. Daar heb ik best wel eens (op een luchtige manier) wat van gezegd, en wordt door haar ook niet verkeerd opgevat, ze weet het zelf ook zeg maar.. Alleen ze verandert er niet echt iets aan, maar dat moet ze ook zelf weten.. Het andere stel is meer in de richting die wij ook op willen qua opvoeding en merk dat ook aan het gedrag van kun kindje.. Zij kregen eerder ook wel eens de opmerking: wacht maar tot je zelf kinderen hebt, maar daar is iedereen nu dus wel van terug gekomen.. Dat gaat dus niet altijd op vind ik.. Dat ik zelf nog geen kids heb wil niet zeggen dat je dus altijd maar dezelfde 'fouten' maakt als je omgeving..
Ja, als ik dit verhaal lees, denk ik ook: zo werk je dat gedrag toch gewoon in de hand? Dat je het drama zat was, dat kan ik snappen. Maar hier stoppen we dan gewoon met eten. Dan eet ze niet. Ze krijgt vanzelf genoeg honger om wel normaal te gaan eten. Als het commentaar is wat nergens over gaat, dan ligt het aan de persoon en de manier waarop het gebracht wordt, hoe ik reageer. Soms ene oor in en andere oor uit, soms een opmerking terug. Maar net hoe ik inschat dat helpt om iemand te leren dat ik daar niet van gediend ben. Feedback sta ik voor open. Ben ook maar een mens tenslotte, en soms hebben anderen hele goede ideeen of opmerkingen, waar ik zelf niet op was gekomen.
Ik heb er eigenlijk geen problemen mee als anderen tips geven of vragen stellen over mijn opvoeding. Mijn zoontje mag erg veel en is daarom een lief mannetje. Ik weet dat als ik hem alles ga verbieden dat hij erg vervelend wordt. Maar daar is goed over nagedacht. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar wij denken goed na over wat wel mag/niet mag. Wat hij eet en waarom. Ik ga er vanuit dat mensen die opmerkingen leveren het doen omdat ze het beste met mijn zoon voorhebben. Dus, ze leveren geen commentaar om mij te jennen maar omdat ze mijn zoontje willen beschermen o.i.d. En omdat ik er over nagedacht hebt, kun je gewoon een gesprek hebben en doorvragen waarom zij belangrijk vinden wat ze vinden en vragen zij waarom ik bepaalde dingen belangrijk vind. En zo heb je gewoon een goed gesprek. En na zo'n gesprek heb ik nooit het gevoel dat ik persé het op hun manier moet doen. Kortom, zulke opmerkingen mogen van mij wel komen, geen probleem mee. MAAR, ik weet niet hoe dat is over een jaar of 5.
Ik heb er echt een hekel aan en accepteer alleen adviezen van mn moeder en van andere als ik daar zelf om vraag! Had ook een kennis die me neerhaalde via fb. "je kan nagelak op dr nagels doen zo lang zijn ze" "zet je je kind nu al in een buggy? zo zielig!" (had er een gekocht voor als ik met de fiets ging, 8,5 maand en nu pas gebruik ik m af en toe) "Baby hoort in eigen bed te slapen, die heeft niks te willen, zo ga je alleen maar problemen krijgen" (dochtr was toen 3 of 4 mnd) en dat soort dingen allemaal Heb dr geblokkeerd en verwijderd.. Kan me daar zoooo aan ergeren! Ik heb met mn meisje genoeg moeten doorstaan komt zij er doorheen.. en niet alleen zij hoor ook mijn vader bijv. toen ze nog zoveel lag te huilen en ik haar altijd bij me had. En nu? Ik heb een heerlijk kind wat goed eet/drinkt/slaapt/groeit/veel lacht. dus ik maak me nergens druk over ene oor in andere oor uit.
Dit dus, als iemand iets over de opvoeding zegt, wil dat niet meteen zeggen dat het iets negatiefs is. Nogmaals ik ben van mening dat anderen best wel iets mogen zeggen over de manier van opvoeden. Dat hoeft echt niet rechtstreeks tegen het kind zelf, want (de meeste) ouders zijn prima in staat hun kind zelf op te voeden maar het mag best wel bespreekbaar zijn. Draai het eens om; als iemand tegen je zegt dat je je kind zo goed opvoed vind je dat toch ook fijn om te horen. Dat mag wel gezegd worden maar wanneer iemand er anders over denkt moet er over gezwegen worden.
Ik vind het onzin dat mensen zonder kinderen niks zouden mogen zeggen over opvoeden. Juist mensen die er niet middenin zitten hebben vaak een verfrissende en obectievere kijk op de dingen. Ik ben het trouwens helemaal met je zusje eens en ik zou precies hetzelfde gezegd hebben.
Vreselijk vind ik het... Ik krijg altijd adviezen van schoonouders, mijn eigen ouders en mijn zusje. Mijn schoonouders vertellen over vroeger, hoe ze dat bij mijn vriend deden etc. Spenen zelf in je mond doen, biscuitjes prakken in de fruithap, niet op haar buik laten spelen om te oefenen etc. Mijn ouders/zusje zijn van het laten huilen... En dat ik maar gewoon dingen met mijn dochter moet doen die ze niet prettig vindt, zodat ze er aan kan wennen. Ik ga er tegenin, want ik wil ook niet dat als zij oppassen ze haar wel laten huilen of bewust met haar situaties gaan opzoeken die ze niet prettig vindt. Ik bescherm haar niet overmatig, maar neem zeker mijn tijd om dingen aan te wennen... Vind het niet nodig om een overstuur kind te hebben omdat ik per se moet babyzwemmen/voorlezen/speeltuin/dierentuin etc. En als ik dan vertel hoe wij het doen en waarom dan wordt er altijd gedaan alsof we gek zijn... . Ik vind het wel vervelend, je moet de dingen die je doet altijd zo verantwoorden... Onzin, want het is ons kindje en wij kennen haar het best.
Ik maak me niet zo druk. Als wij denken dat we het goed doen dan kan ik dat ook uitstralen naar anderen. Ik kan mijn keuzes goed beargumenteren en dat doe ik dan ook. Advies wil ik alleen als ik er om vraag. Ik vind mensen die altijd maar eerlijk willen zijn zonder dat er naar hun mening wordt gevraagd erg vervelend overkomen. Als mijn kind iets kapot maakt of over grenzen van anderen heen gaat wil ik dat wel graag weten want dan kunnen we het oplossen en erover praten.
Ach, het ligt er maar net aan wie en hoe. Nu ben ik aardig overtuigt van het feit dat mijn man en ik het goed doen, haha. We krijgen eerder complimenten dan kritiek. Een paar mensen vinden dat wij te streng zijn met snoepen en de hoeveelheid eten. Maar aangezien onze zoon constant net iets te zwaar is, vinden wij het toch belangrijk om hier goed op te letten. Dus dat houden we lekker zo vol. Eén vriendin van me laat soms doorschemeren dat ze mijn zoontje te druk vindt. Tja, peuters (en zeker in de mannelijke variant) zitten in de meeste gevallen nu eenmaal niet de hele tijd stil op een stoeltje. Ik heb meer vergelijkingsmateriaal dan zij en ik maak me geen zorgen. Haar mening doet me dus niet zo veel. Dat gaat echt het ene oor in en het andere oor uit. Van sommige mensen zouden reacties me wel irriteren. Bij anderen zou ik prima in staat zijn om te zeggen "Bedankt voor je advies, ik zal er eens over nadenken." of "Bedankt voor je advies, maar wij doen het liever op onze eigen manier."