Helemaal mee eens! Zelf vind ik het niet velend als het tegen mij gezegd zou worden. Ik zie het als feedback en stof tot nadenken. De ene keer ben ik het er niet mee eens en praten we daar op een rustige manier over, de andere keer ben ik het er wel mee eens en leer ik er wat van. Mijn idee is dat niemand het slecht bedoeld. Maar in dit geval snap ik de zus van ts wel. Het niet willen eten en belonen met lekkers is in mijn ogen niet de juiste manier. Zelf zou ik alleen nooit iemand ongewild aanspreken over de opvoeding van zijn/haar kind. Dit omdat mensen er zelf wel achter komen of iets wel of niet werkt wat ze doen en de een nu eenmaal hele andere normen en waarden heeft dan de ander.
Interessant dat veel mensen niet vrolijk worden van kritiek, en tegelijkertijd wel kritiek hebben op TS.. Hier nog geen kind(eren), dus ik hou m'n mond maar. Weet er immers toch helemaal niks vanaf.
Ik heb geen kinderen maar ik geef anderen heel vaak tips over opvoeden ... maar alleen als er om gevraagd wordt. Mijn twee schoonzusjes kloppen af en toe eens bij mij aan met opvoedkundige dillemma's. Ik ben blij / trots dat ze mij als niet-moeder-zijnde serieus nemen
Inderdaad waarom niet? Genoeg niet moeders die heel veel weten over opvoeding, bijvoorbeeld omdat ze het gestudeerd hebben, juf zijn, werken in de opvang... etc etc.
Ik volg dan de drie L'en Lekker laten l*llen Mijn kind mijn opvoeding en als andere vinden dat ik het niet goed doe is dat hun probleem niet de mijne
ik zeg dan altijd, wacht maar tot je zelf kinderen hebt... ik zei vroeger ook wel van die stomme dingen als ik moeders zag die hun kind gauw een snoepje in de hand drukten voordat ze de winkel in gingen... of voor de tv zetten zodra er gekookt moet worden... toen ik zelf kinderen kreeg en ze groter werden kwam ik ook voor dilemma's te staan hoor en ja ook de fase Krijsen in de winkel kwam voorbij.. dus ach... laat lekker lullen...
Gelijk heb je... En toch he.. voor ik moeder werd werkte ik in de kinderopvang. Daar kwam ik wel eens moeders tegen die bepaalde dingen echt niet van mij aan wilden nemen omdat ik het volgens hun toch niet echt begreep. Die namen collega's, die zelf ook moeder waren, veel serieuzer. Oh wat vond ik dat moeilijk en frustrerend. En nu ik zelf moeder ben geworden begrijp ik het toch wel wat beter. Sommige dingen zijn gewoon anders als moeder dan als leidster. Ook ik zou het moeilijk hebben met bepaald advies van vrouwen die nog geen moeder zijn, eerlijk gezegd. Nooit gedacht, toch voelt het zo.
ik zou ze altijd graag laten kletsen, maar het probleem is dan altijd dat mensen dan helemaal niet ophouden.. dus tegenwoordig laat ik het gewoon merken of zeg ik het gewoon. Ik word gek van de adviezen en zit er niet op te wachten. klaar.
Tja als ik heel eerlijk ben kan ik ook niet tegen, ongevraagd, advies. Met vriendinnen praat ik vaak over opvoeden en als ik iets vraag en dán geven ze advies, kan ik het wel hebben. Maar als het zomaar uit het niets is, kan ik het niet hebben. Ik zie bij anderen ook wel hoe het naar mijn idee anders zou kunnen, zeker als ze ondertussen klagen dat iets niet goed gaat, maar als ze niet specifiek vragen wat ik vind, houd ik mijn mond. Bij het voorbeeld van TS, zou ik denken dat ik het zo niet zou doen, maar verder mijn mond houden. Elk kind is anders. En het ligt ook aan de leeftijd. Mijn dochter at vroeger niet goed en ze was mager, dan had ik liever dat ze iets at dan helemaal niets. Nu ze ouder is, geldt wel: als je niet eet; jammer, jij hebt honger, ik niet. Ik krijg regelmatig commentaar via dochter van een persoon. (Hemd moet in je broek, schoenen zijn versleten, haren zitten wild..) Ze bedoelt het goed, maar ik word er kierewiet van. (Soms luister ik er wel naar... ) Omdat ik aan sommige dingen geen waarde hecht. Omdat ik het zelf zo irritant vind, houd ik dus mijn mond bij anderen.
Vervelend lijkt me dat, als je niet serieus genoemd wordt. Gelukkig heb ik daar geen last van. Moeders en vaders komen vaak bij me voor raad en advies. Persoonlijk zou ik het zelf kwetsend vinden en heel erg pijn doen als iemand mij niet serieus zou nemen omdat ik geen moeder ben. Ik werk al 20 jaar met kinderen in het onderwijs, ik ben vakantiepleegmoeder, ik ben tante, ik ben de oppasbuuv. Helaas geen moeder ... maar ik durf echt wel te zeggen dat het wel in mij zit en dat ik weet waar ik over praat.
ondanks dat je een niet moeder serieus zou moeten nemen is het als voorheen niet moeder juf met adviezen nu duidelijk te merken hoe mijn mening veranderd is de interventies die je doet zonder direct je opvoeding te ondermijnen zoals me ooit geleerd is.
Ik houd er eigenlijk sowieso niet van als mensen zich ongevraagd negatief uitlaten over iets wat hen niet raakt. Je loopt toch ook niet bij iemand binnen en zegt dat je de inrichting maar niks vindt en dat de tuin anders ingedeeld moet worden? Als ik het vraag, prima, maar als je je ergens mee wilt bemoeien, doe dat dan alsjeblieft een deurtje verder.
Precies, hier ook een juf, nog niet zo lang als jij maar ik weet er ook best wel wat vanaf en ik heb nog nooit gehoord dat ik het niet wist of niet kon. En ook ik geef advies aan ouders. Ik vind niet dat mijn mening is veranderd nadat ik moeder ben geworden. Ik blijf bij dezelfde ideeën en meningen dan voordat ik kinderen had.
Het was niet alleen op mij gericht hoor, eigenlijk op alle collega's die nog geen moeder waren. er waren gewoon een aantal ouders die met advies over slapen bijvoorbeeld toch echt liever advies kregen van een andere moeder en niet een leidster. Ik vond het idd vaak super moeilijk. Maar ik vind ook dat mijn kijk op bepaalde zaken toch wat is veranderd als moeder. Soms is het anders als het je eigen kindje is. Neemt niet weg dat het soms juist super goed is om objectief advies te krijgen, missch juist van iemand die nog geen moeder is. Maar er is natuurlijk een verschil tussen hoe jij jezelf omschrijft (alles wat je aan ervaring hebt met kinderen).. en een vriendin die echt bijna niets van kinderen en opvoeden af weet en dan even haar mening opdringt.. Dan kan ik er echt slecht tegen
@alle niet oordelende mensen: bedankt voor jullie antwoorden. @de rest: ik zie gedroogde druiven als fruit. Ze vind het lekker, is gezond. Brood is ze helemaal geen liefhebber van dus eet ze op een ander helemaal niet. Maar goed, oordelen is zo gemakkelijk.
Ik snap jouw overweging maar een kind snap dat niet. Rozijntjes is in hun ogen snoep. Oordelen is idd makkelijk, ik heb goede eters maar....... Dat heeft in het begin een hoop geduld en doorzettingsvermogen gekost.
Bij mij mag er gerust opbouwende kritiek gegeven worden, ik bepaal toch zelf wat ik er mee doe en of ik het naast me neerleg of niet. Gisteren hadden we verlaat kraamvisite, een paar kerels van het werk van mijn partner. Harley vond het allemaal wel spannend, en ik zag dat ze een beetje over de zeik raakte in de box. Nou, prima toch, kindje? Kom dan maar lekker veilig bij mamma zitten, en ik pakte haar lekker bij me. "Jah! Nu heeft ze gewonnen!' Zei een van die kerels. Oh ja, wat stom dat ik daar niet aan gedacht heb! Een kleine baby van die leeftijd is UITERAARD 24/7 per dag bezig met de overhand nemen. Volgende keer laat ik haar lekker over haar toeren gaan en zichzelf uit angst tot brakens toe laten opnaaien, dát zal haar leren! *Sarcasmemodus uit*