Omdat ik met mijn ex een kindje ben verloren rond 17 weken zwangerschap en met mijn man niet zwanger werd... We zijn al na 8 maanden ofzo naar de ha gegaan door mijn eerste zwangerschap. Ik vertelde mijn zorgen en dacht dat er met mij iets mis was. Hij is toen alleen begonnen met het zaadonderzoek. Toen bleek dat het zaad van mijn man gewoon vreselijk slecht, weinig en misvormt was ging de bal rollen... We zijn de wereld van ICSI en adoptie ingerolt. Veel pauzes tussendoor ingelast omdat ik het psygisch niet trok. Inmiddels zijn we trotse ouders van een geadopteerd zoontje en eentje uit mijn buik (onderschrift) en hopen we nog een keertje dit wonder te mogen meemaken via IUI D.
Ik ben nu een jaar gestopt met de pil, ik had een erg wisselende cyclus van 14 tot 48 dagen.. Toen naar aantal maanden na 't stoppen naar de ha, ik maakte me best zorgen, en had het gevoel dat er iets niet goed met me zat, en nooit een positieve ovu-test kreeg. Werd een aantal keer gerust gesteld, en naar huis gestuurd, met jullie zijn nog jong etc... Tot ik in december om een verwijzing wilde vragen, kwam de ha met de vraag of het mij geruststelde met een verwijzing. En daar zat ik dan 2/1 in de wachtkamer bij de Gyna! En mijn vermoeden klopte dus, PCOS! Daar was het begin van de MMM! Vier ronde's Clomid, zonder reactie! En nu een week terug een LEO-operatie ondergaan, nu duimen voor eindelijk een EI-sprong te krijgen!
na 1,5jaar zelf proberen en het maar niet lukte had ik al een tijd het gevoel dat het niet goed was. had cyclussen tussen de 30 en 50 dagen. emaal bij huisarts gelijk doorverwezen en alle onderzoeken ondergaan bij de gyn. erg heftig om geconfronteerd te worden met de oneerlijkheid in het leven. ( waarom een ander wel 'gewoon' en ik niet ). dit zal denk ik ook moeilijk blijven als je in de mmm zit! bij ons is het een combi van bij wie het probleem zit. ik heb pcos en vriendlief heeft minder dan 200.000 goede zwemmertjes. erg weinig dus en we vielen gelijk met ons neus in het icsi traject. mijn mening: als je zelf het gevoel hebt dat het niet klopt zet de stap en ga naar de huisarts. ik heb mijn gevoel ook gevolgd, ondanks dat mijn vriend nog wel even samen wou doorproberen en het idee had dat er niks aan de hand was heb ik hem toch mee gesleurt naar de dokter. gelukkig !! en dat vind hij nu ook haha.
Thnx meiden voor jullie reacties. Voor iedereen is het inderdaad anders. Mijn man vindt het vreselijk om mij elke keer met zoveel pijn te zien, dus die staat positief tegen over een mmm traject. Ik heb vandaag een echo ivm die menstruaties. Lekker fijn want ik vloei heel erg. Ik denk inmiddels dat we het gewoon moeten gaan doen. Ik voel gewoon dat er iets niet goed zit bij mij. Misschien toch endometriose (wat ik niet hoop) maar dat bleek niet uit mijn bloed en de echo's kort na de menstruatie. Ben benieuwd of ze nu wel wat zien op de echo. Voordeel is dat als ik zwanger ben ik ook de menstruatieklachten kwijt ben
Succes! Ik vond t altijd wel fijn om bezig te zijn in de mmm, zonder lukt het ons sowieso niet en dan heb je het gevoel ook echt bezig te zijn!
Dat is bij ons (gelukkig) best snel gegaan. Zie onderschrift. Sept 2011 begonnen met klussen. Maar tijdens eisprong steeds veel pijn. Hiervoor in maart 2012 naar de gyn. Die concludeerde een endometriose cyste en verklevingen. Beide zijn weggehaald (met een grote kans dat de verklevingen terug zouden komen) en moesten nog een half jaartje proberen. Dat werd niks. Weer een cyste, nu aan de andere kant. Weer een operatie. Cyste is weggehaald, verklevingen zijn blijven zitten. We zouden immers nu toch voor IVF gaan. Dus in januari dit jaar de eerste IVF poging waarbij ik in het ziekenhuis beland ben met een flinke infectie. Nu 3 cryo tp achter de rug. Zonder resultaat tot nu toe. Ik hoop op betere tijden! Meid, jij veel succes in de molen. Het is wel fijn om actief bezig te zijn met het zwanger worden en weer wat hoop te hebben. Althans, dat vond ik.
Hoi Mart en andere lieve lezers, Hier is mijn verhaal: In april 2011, begonnen met klussen. Onze relatie was erg pril (want ik woonde sinds februari 2011 in Denemarken), maar het voelde zo goed. Ik ben zo verliefd op mijn vriend, een Deen, die ik ontmoet heb in World of Warcraft. Het leek dat we elkaar langer kennen, ik ken hem alleen via internet en 1 keer in de maand reisden we heen en weer. Dus voor mij was alles nieuw. En een wens om aan kinderen te beginnen, want bij mijn vorige relaties was het drama en niet aan de pas. Ik zocht dus echt naar een familie persoon. En dat is hij, mijn lieve Deen. Ik hou heel veel van hem. In juni 2011, begon ik met ovu-testen. Ik had een goede regelmatige cyclus en we kluste om de dag op cyclus dag 10 en wachten. In september 2011, kwam ik op zwangerschapspagina terecht. Waar ik heb leren temperaturen van forumgenootjes. Ik kocht een fertilityfriend vip pas, en ging flink aan de slag met temperaturen. Ik hield de grafieken keurig bij. En het zag er netjes uit. Ik wist meteen wanneer mijn eisprong kwam en wanneer ik moest klussen. Maar er boekte geen resultaat. Telkens wanneer ik op de einde van mijn cyclus ging temperaturen, daalde mijn temperatuur. En het was een teleurstelling. In april 2012, heb ik een afspraak gemaakt met de gyn. We kregen de opdracht om ons bloed te laten testen en mijn vriend moest een sperma test doen. Met mij was alles goed en mijn vriend ook, het was een opluchting. Mijn vriend sperma test resultaat was ook "goed". 37% (van de 100%) was goed genoeg om op een natuurlijke wijze (klussen) zwanger te worden. We geloofden de gyn. En we gingen gewoon weer proberen met klussen. Hoewel ik altijd een positief persoon ben, tijdens deze periodes, kon ik mensen rondom mijn omgeving soms niet uitstaan. Het werd zo erg en dit is wat ik deed: - Mezelf opsluiten en videogamen. - Iedereen in mijn omgeving leek wel zwanger - Niet naar familie bezoeken. Het deed me zo pijn toen een vriendinnetje van een mijn vriend's vriend zei dat het heel makkelijk is om een kind te maken, maar opvoeden is geen pretje... :x - Die zwangerschaps aankondigingen, moest ik lachen of huilen? - Ik kon er niet over meepraten... In mei 2012, moest ik een kijk operatie doen. Kijken of alles wel koek en ei is met mij. Ze hebben een echo gedaan en ik had keurige eitjes. Toen ging de gyn, vloeistof in mij spuiten en zo de eierstokken schoonmaken ofzo. Dat deed verrekt pijn en begon echt hekel te krijgen aan de MMM. Mijn vriend moest telkens sperma onderzoeken doen en zijn sperma inleveren en naar de lab fietsen. En het was niet goed. (en eerst wel? ) dat we doorverwezen waren naar de ziekenhuis. In september 2012, kregen we een intake. Ze gingen uitleggen over IUI en een beetje over IVF/ICSI. Ik was blij dat we hulp kregen. Maar we moesten weer testen. Bloedtesten en zaadonderzoeken weer. Zo moest mijn vriend wel 3 keer in de ziekenhuis testen doen. Hij begon het niet leuk te vinden. In oktober 2012, brak mijn vriend zijn hand. Wat een nachtmerrie! Geen seks, geen behandeling. Dit ging onze MMM vertragen! In februari 2013, kreeg ik een bericht om te beginnen met de behandeling. De ziekenhuis zei: Gefeliciteerd! Je mag zo snel mogelijk beginnen. Ik kwam daar, want mijn vriend zei: op cyclus dag 2 moet je naar de ziekenhuis. En wat ze deden. Ze gaven mij prik instrukties en een lijst vol medicijnen. Ik zeg: Ho, wat is dit? Gaan we niet aan IUI beginnen? Meteen IVF? Wat is er aan de hand? En ze vertelden dat mijn vriend zaadjes heel slecht zijn. Wat een domper! Ik heb de IVF geweigerd want ik wilde eerst goed geinformeerd worden. Dus mijn vriend en ik naar een IVF-ICSI avond gegaan met 30 andere koppels in een groot bioscoop lokaal in de ziekenhuis. In maart 2013, zijn we begonnen met IVF. Wat een geklungel met de medicijnen. Mijn Gonal F pen (een spuit) was kapot. Ik moest 150 mg spuiten en ging alleen 125, soms 150, soms 100 spuiten. En werd er helemaal confused. Wel groeide 13 eitjes en de punctie was ok... maar de dag later kon ik niet lopen, niet zitten, en zelfs liggen deed pijn. Heel die behandeling voelde niet goed aan. En twee dagen later na de punctie kregen we slecht nieuws... In april 2013, ja 1 april, kregen we te horen dat ze niet optimaal waren bevrucht. Dus ik heb gejankt. Kreeg geen terugplaatsing... In mei 2013, zijn we begonnen met ICSI. Het is gewoon hetzelfde medicijnen gebruik (en mijn spuit deed het dit keer wel goed!), maar in de lab wordt het anders gedaan. IVF werkte voor ons niet, omdat de ei en de zaad niet elkaar kunnen vinden, werd het ons verteld. 20 mei een punctie en maar 5 eitjes gevonden, waarvan 4 mooi is bevrucht. We kregen een verse terugplaatsing en ik mocht 2 bevruchte eitjes. In 22 mei was ik zo blij. En kreeg de terugplaatsing. Moest wel zeggen dat mijn terugplaatsing pijnlijk was, maar alles de moeite waard! Nu ben ik zwanger en 26e krijg ik mijn eerste echo. Dus zo spannend! En elke dag word ik wakker en dan denk ik: ik ben zwanger! Ik voel me zo blij.
Ik ben in juli 2011 met de pil gestopt. Nette cyclus gehad van 7 maanden. Ronde 7 een klein streepje op de test, maar helaas, een dag later alsnog ongesteld en toen begon het uitblijven van mijn cyclus. Eindelijk op 6 juli 2012 naar de gyn en jawel pcos. Ik heb clomid gekregen en we konden weer verder. Vooral dat streepje op de test gaf mij hoop. Nu zijn we bijna een jaar verder, maar helaas nog niks. Met behulp van hormonen werkt bij mij alles naar behoren en manlief heeft ook prima zaad. 1,5 week terug de eerste iui gehad en nu nog 2 dagen tot nod. We hadden 20 miljoen beweeglijke zaadjes, dus ik hoop hard. IK heb van allerlei klachtjes, maar kan ook net zo goed pms zijn. Testen durf ik nog niet in ieder geval. Succes, de mmm is mij tot nu toe erg mee gevallen. En ik wilde absoluut de mmm niet in. Ik wilde het vooral zelf doen. Ja niet dus!
Thbx meiden, jullie verhalen geven me hoop en het gevoel dat ik niet alleen sta met mijn twijfels over de mmm. Ik heb gisteren een echo gehad en alles zag er goed uit dwz geen endometriose type 3 en geen cystes. Volgende week hoor ik hoe ze willen gaan behandelen. Ik ben heel erg benieuwd naar een eventuele samenhang van de klachten en het niet zwanger worden.
na een jaar zijn wij naar huisarts gegaan en ik had al een slecht voorgevoel. De klap kwam snel: zaadonderzoek bij de huisarts laten doen en de uitslag was verpletterend: 0,0 sperma in zaad. Niets. Nada. Dan weet je dus genoeg.........Wij hadden dit nooit gedacht en ik ben nog lang ''boos'' geweest op alle mensen die vantevoren zeiden dat ik me niet ongerust hoefde te maken.....jaja............ na een TESE en 2 ICSI's verder nog met lege handen.. sterkte meiden!
Ach Mart meis, weer niet gelukt? wij zijn nu een jaartje aan de gang, en als het dit keer niet lukt gaan we naar de huisarts. Ik vind mmm zo zwaar klinken, en heb het er ook best moeilijk mee dat het langer duurt dan verwacht.
Voor de zwangere dames, gefeliciteerd, geniet ervan!! Voor de meiden die nog midden in de mmm zitten, heel veel succes. Duimen, dat onze droom snel uit mag komen. Wij zijn inmiddels een jaar of 6 niet meer aan de pil. Zeer onregelmatige cyclus. Ben 1x een heel jaar niet ongesteld geworden. Omdat we nog veel reisden en andere prioriteiten hadden, zijn we in 2010 voor het eerst naar het zkh gegaan. De eerste ronde clomid, was er wegen personele problemen een behandelstop in het ziekenhuis. We zijn vorig jaar getrouwd en op huwelijksreis besloten om er echt voor te gaan. Sinds juli 2012 actief in de mmm. Eerst clomid, toen een hsg, hier kwam naar voren, dat de vloeistof niet doorliep. In maart 2013 heb ik een laparoscopie ondergaan, waarbij beide eileiders niet meer te redden waren. Door voor ivf. Helaas in mei de eerste poging mislukt. Vandaag ongi geworden en begin dus morgen met de progynova om de terugplaatsing van onze cryo te krijgen. Duimen dat dit onze plakbeeb is...
Nana en taatje: vreselijk dat jullie al zo lang bezig zijn en nog niks hebben. Dat verwacht je toch gewoon niet als je eraan begint. Smnee: bij jou dus ook nog niet gelukt. Zitten steeds jn een ander nod topic de laatste tijd. Je bent toch een maandje voor mij begonnen? Onze cycli lijken ook wel veel op elkaar. Niet echt regelmatig met soms een uitschieter. Zijn er bij jullie al onderzoeken gedaan of ga je echt voor het eerst naar de huisarts. Bij mij wist de huisarts al dat wij er mee bezig waren. Het ziekenhuis waar ik liep vond ik niet prettig dus ik heb hem gebeld voor een ander ziekenhuis waar ze ook beter in fertiliteit zijn. De stap daarnaar toe vond ik klein omdat ik al in het ziekenhuis liep, maar de stap om te gaan beginnen en misschien wel pillen in mijn lijf te stoppen vind ik een stuk zwaarder. Maar ja zo door blijven gaan is ook niet alles.
Mart: klopt we liepen in hetzelfde topic maar ik heb vorige ronde een mega cyclus gehad, dus zit nu in het begin van de maand. Ik heb nu weer een rare stijging, dus m'n cyclus is van padje af. Ik vind de stap ook heel groot, we zijn nog nooit bij de huisarts geweest ervoor. Aan de ene kant vind ik het eng, gewoon omdat ik niet weet wat me te wachten staat. En aan de andere kant zijn wij jong, dat ik bang ben dat ze ons wegstuurt. Je moet inderdaad een ziekenhuis zoeken waar jullie je op je gemak voelen. En wat betreft pillen, ik snap je helemaal... Wij zijn ook in juni begonnen en zitten nu in ronde 12.
Hij zal jullie echt niet wegsturen als je al ruim een jaar bezig bent. En als je geen verwijzing krijgt kun je wel om een zaadonderzoek vragen. Dat is wel het makkelijkste onderzoek wat ze kunnen doen. Mijn man was onzeker omdat hij heel lang ongezond geleefd heeft en de arts heeft dat bij hem gedaan toen we 8 maanden bezig waren. Hoe oud ben je nu? Ik ben 30.
Ik ben 22, daarom ben ik bang dat de huisarts zegt dat we nog tijd zat hebben ofzo. Maar goed, een zaadonderzoek zou ik al fijn vinden. Gewoon, om te weten hoe het er voor staat.
Hoi Smnee, Ik ben 26, en ben met een half jaar doorgestuurd naar de Gyna.. Een aantal keren daarvoor ook al bij de ha geweest, en toen stelde ze me ook elke keer gerust, en zei je bent nog zo jong! Maar uit eindelijk toch doorverwezen, en mijn vermoeiden dat er iets bij mij niet goed zat, klopte dus, zie banner onder.. Ik zou zeker om een verwijzing vragen, en anders om een zaad onderzoek van vl! Wanneer wil je een afspraak gaan maken met de ha? Succes!
Ons verhaal: Maart 2011 gestopt met pil, lange cyclussen van rond 70dg. Vaak zonder eisprong. Meerdere keren huisarts geweest maar geen verwijzing. Begin dec. 2011 zat er zo doorheen, weer huisarts, toen wel verwijzing 16dec 2011 positieve zwtest, 2 dagen voor 1e gyn gesprek, onvoorstelbaar veel geluk gehad! 23aug 2012 zoon geboren! Jan 2013 nog niet ongesteld geworden, meteen weer doorverwezen. Maart 2013, we gaan er weer voor, een brusje is welkom! April 2013 Starten met clomid 50, slaat niet aan, Begin juni 2013 clomid 100 zorgt voor veel cystes, maar wel n eisprong. Die helaas gemist, waarschijnlijk al op dag 8 gehad. Nu: bijna op vakantie, als we terug zijn kijken we weer verder
Ik ben ook 22 en man ook. We werden wel gewoon gelopen en niemand heeft iets gezegd over onze leefdtijd. Als je alles op de rit hebt dn maakt het niets uit als je 22 of 32 bent.
We gaan een afspraak maken als ik dit keer weer ongesteld word, of als m'n cyclus weer ontzettend lang gaat duren. Ik ben niet van plan om me weg te laten sturen, maar zo bijdehand ben ik niet... Manlief wel, dus die instrueer ik van te voren Bedankt voor jullie reactie meiden