Allemachtig zeg ts besluit een keertje haar kindje rozijntjes te geven en wat gedroogd fruit. Ja het kind groeit nu op voor galg en rad.
Kan me voorstellen dat je dat moeilijk vind.. Net of een moeder alle wijsheid in pacht heeft. Je zegt toch ook niet tegen je mannelijke gynaecoloog; Ik neem niet serieus wat je zegt want je hebt zelf nooit een kind gebaard..
Mijn ervaring is dat hoe feller mensen reageren op advies hoe onzekerder ze zijn. Soms onterecht en soms omdat ze ook wel weten dat ze het misschien beter anders kunnen aanpakken... Mijn zusje mag tat ongevraagd advies geven of haar idee en mening. En ieder ander ook hoor. Van de wildvreemde op de markt zal ik me hoogst waarschijnlijk wat minder aantrekken. Om te zeggen dat alleen moeders goed advies kunnen geven vind ik kortzichtig. Rozijntjes zien mijn kinderen als snoep. Bij niet eten mogen ze wel regulier fruit, rauwkost of yoghurt (lusten ze niet). Of niets. Wat TS doet moet ze uiteraard zelf weten maar ik kan me voorstellen dat zusje daar wat van zegt. En veel zusjes doen dat dan zonder plichtplegingen en recht voor zn raap
Tja, jouw kindje dus jouw manier van oplossen toch? Ik denk dat het er een beetje aan ligt wie het zegt en hoe jij je dan voelt. Van de één kun je waarschijnlijk meer hebben als de ander. Ik kan zelf echt helemaal niets van schoonouders hebben. Alles wat ze zeggen en doen druist tegen mijn gevoel in. Van mijn moeder kan ik alles hebben. Mijn broertjes kunnen ook van die domme dingen zeggen, maar bij hen weet ik dat het onwetendheid is. En zo voelt commentaar bij iedereen weer anders aan.
Hihi! Ze had natuurlijk gelijk maar dat wil een moeder op zo'n moment even niet horen. Ik krijg van mijn buurvrouw ook regelmatig commentaar,zij doet het echt goed, is heel gestructureerd, heel consequent en dat ben ik niet. Ik irriteer me er mateloos aan al weet ik dat ze gelijk heeft. Vroeger had ik allerlei ideeën over hoe ik m'n kinderen zou gaan opvoeden maar daar komt weinig van terecht. Misschien moet je toch even tegen je zusje zeggen dat het je spijt dat je zo uit je slof schoot maar dat je niet zo goed tegen commentaar kan? Het was vast goed bedoeld van haar!
Ach ja, vooral bij mensen die zelf nog geen kids hebben denk ik, ik spreek je nog wel een keer Al vind ik wel dat je zusje een punt had Bij mensen die wel kids hebben kijk ik gewoon of ik er iets mee kan, ik bedoel, ik sta wel open voor tips/advies maar uiteindelijk beslis ik zelf of ik er iets mee doe.
Vind ik toch een beetje raar, om eerlijk te zijn. Zeker met jouw eigen ervaring. Ik was al ruim 9 jaar werkzaam als juf in het basisonderwijs voor ik moeder werd. En de adviezen die ik nu geef, zijn echt niet anders dan in de jaren voor onze zoon geboren werd. Oké, mijn kind heeft nog niet die leeftijd. Maar ik geloof niet dat ik tegen die tijd dat hij wel zo oud is, heel andere adviezen geef. En ik denk dat ik ondertussen echt wel weet waar ik het over heb, als het bijvoorbeeld gaat over problemen met huiswerk maken. Want advies dat ik geef, heeft over het algemeen betrekking op schoolse zaken. En of ik nu wel of geen moeder ben, met dat soort dingen heb ik toch echt meer ervaring dan de meeste ouders. Ik doe dat al een paar jaar en heb in die tijd al behoorlijk wat kinderen voorbij zien komen. Die allemaal hun eigen aanpak nodig hebben. Terwijl veel ouders pas voor de eerste of tweede keer met dingen als huiswerk e.d. te maken hebben. Volgens mij kan ik ze dan toch prima adviseren, vanuit mijn ervaring. Ik geloof niet dat moeders het per se beter weten dan (nog-)niet-moeders. Ik denk dat als je advies krijgt, dat je het dan niet bij voorbaat al moet afschieten vanwege het feit dat die persoon geen kinderen heeft. Kijk gewoon of het advies zinnig is en of je er wat aan kunt hebben. Overigens doen mijn man en ik het als ouders echt niet anders dan we vooraf dachten. (We zitten beiden in het onderwijs, dus opvoeden komt sowieso al vaak langs aan de keukentafel bij ons.) Die opmerking van "wacht maar tot je zelf kinderen hebt" snap ik niet. Alsof je dan ineens een ander mens wordt ofzo. We doen het eigenlijk precies zoals we (lang) voor de zwangerschap al dachten dat we het zouden doen.
Vind ik niet, heb zelf ook jaren in de kinderopvang gewerkt maar ik vind nu ik zelf een kind heb dat ik het toch anders doe dan volgens de boekjes. Denk omdat emoties nu veel meer meespelen!
Vooral mijn moeder bemoeit zich met de opvoeding van B. Ik probeer altijd niet gelijk wat te zeggen, maar na te denken over wat ze heeft gezegd, ze heeft soms wel eens goede tips.
Geen spijt van dus geen excuses. Maar goed, ze kent me al langer dan vandaag. Waarom had ze gelijk? Dochter krijgt hier vaker krentjes na een maaltijd. Hier trouwens ook wel een goede eter hoor. Maar niet als er veel afleiding is. Dochter had vroeg honger (is gewend om rond half 5 al te eten) Dus rond die tijd haar eten gegeven, bij mijn ouders. Waar dus nog 6 andere mensen aan het rond lopen waren. Zo veel afleiding, dan eet ze niet. Uiteindelijk 2 uur later (want met het fruit en de krenten was de ergste trek effe over) met de pot meegegeten.
Klinkt bekend! Ik heb afgelopen dinsdag enorme ruzie (tot vechten aan toe) gehad met mijn zusje. En waardoor kwam die ruzie... de opvoeding van mijn zoontje! Zij is zelf kwa karakter al erg dominant en bazig en weet alles beter. Normaal kan ik dat (tot op zekere hoogte) prima handelen en gaat het vaak ene oor in, andere oor uit. Maar deze keer ging ze echt tever en ben ik uit me dak gegaan tegen haar. Waarop zij vervolgens naar mij uithaalde.. Manlief is ertussen gesprongen en heeft haar de deur gewezen. Tot nu toe niks meer van der vernomen. En ik zoek ook geen contact, zij is begonnen en zij moet deze keer haar excuses aanbieden. Ik ben er zo klaar mee elke x dat bemoeien met onze zoon en opvoeding. Ik heb (helaas niet op de manier waarop ik hoopte) nu mijn grens aangegeven en daar kan ze het mee doen.
@missyzuilen: zo dat is wel heftig. Zover zal het hier gelukkig niet komen. Daar kennen ze me beter voor. En vermoed dat zusje ook niet snel nog een keer commentaar zal geven. Succes en hopelijk bied je zusje snel haar excuses aan
Dank je! Ja het is gewoon te lang en te hoog opgelopen. Bij mij was dat wat er dinsdag gebeurde echt de druppel.. Was er zó klaar mee! Heb al het nodige meegemaakt en zit daardoor zelf beetje tegen burn-out aan. Als me zusje dan ook nog eens een x mij een klap verkoopt is het over. Het is nu aan haar.. Anders blijft het zoals het nu is, geen contact en mijn zoontje ziet zijn oom en tante niet.
Tja, het is natuurlijk heel makkelijk om de kinderen van een ander op te voeden Ligt er bij mij heel erg aan hoe en wat er gezegd wordt en of ze zelf ook kinderen hebben. Soms ga ik erop in, soms niet.
Ik snap best dat het niet leuk is als andere mensen zich bemoeien met de opvoeding van je kind. Maar is het dan echt nodig om uit je slof te schieten? Doen ze het elke keer snap ik dat ook wel, maar gebeurde het nooit. Vind ik uit je slof schieten wen overdreven.
Als het al 4,5 jaar gebeurt.. Elk moment dat mijn zusje bij ons over de vloer is.. Dan vind ik dat ik het recht heb om een x uit mijn slof te schieten!
Hier was ik het na 6,5 jaar commentaar ('t waren echt geen opvoedtips maar echt commentaar) was ik het gewoon zat. En ja het is jammer dat ze nu geen contact met me wil, voordat ik kinderen kreeg was het contact namelijk wel goed, maar het brengt voor mij ook een heel groot stuk rust met zich mee. Tips waar je iets mee kunt zijn voor mij Goh misschien zou je je zoon ook kunnen vertellen dat er mensen zijn die niet in God geloven. Mijn zus gaf commentaar Je hebt je zoon toch wel verteld dat er zoiets als een God niet bestaat. Dat zijn dingen daar kan ik niets mee.