Nou, de vraag zegt het al... Vind jij het fijn om met je moeder over je zwangerschap te praten? of juist helemaal niet? en als je geen moeder meer hebt, met wie deel je dan graag al je zwangerschapsperikelen? Wat vertel je allemaal? en hoe reageerd ze erop? Ik kan gelukkig mijn ei wel kwijt bij mijn moeder. Hang niet voor elk wissewasje aan de telefoon, maar soms moet ik gewoon even mijn ei kwijt. Ik heb het idee dat ze zich steeds weer iets nieuws herinnerd van haar eigen zwangerschappen nu we het er veel over hebben. Vond het ook heel fijn dat ze exact wist hoe ik me voelde de 1e 3 á 4 maand, zo voelde zij zich namelijk net zo toen ze zwanger was van mij. Lamlendig, alsof ze ziek werd maar het niet doorzette. Heerlijk om dan even lekker te kunnen klagen! Ik geef mijn moeder ook tijdschriften over zwangerschap/baby's die ik uit heb, ze vind het wel grappig om allerlei nieuwigheden te lezen over hoe het tegenwoordig gaat. Zeg weleens:"je moet jezelf wel een beetje up-daten hoor, voor je oma word" Ik ben echt heel benieuwd hoe mijn moeder straks als oma is. En trouwens ook mijn schoonmoeder! Het is in ieder geval al wel duidelijk dat de kleine ook bij de opa's en oma's hartstikke welkom is!
Nee ik vertel niet tegen mijn moeder maar ik heb er geen contact mee. Verder deel ik zo min mogelijk met mensen over de zwangerschap
Ik deel met heel weinig mensen details over mijn zwangerschap maar mijn moeder (en schoonfamilie) weten wel alles. Maar ik lees geen tijdschriften ofzo en zoek niets op internet behalve hier en op BB. Komt ook omdat ik een jaar geleden nog maar bevallen ben van zoontje denk ik..
Ik heb een hele goede band met mijn moeder en ik deel ook bijna alles van mijn zwangerschap met haar. Het is uiteindelijk mijn eerste en als ik vage pijntjes heb of zo kan ik altijd terecht en dat is wel fijn. Mijn ouders en zussen leven ook heel erg mee, net als de schoonfamilie. Maar met mijn moeder deel ik toch het meest denk ik.
Ik deel niks met mijn moeder. Mijn moeder doet een opleiding tot verpleegkundige dus die weet alles beter. Als ik zeg dat mijn suiker te hoog is (loop onder controle van de gyn ivm zwangerschapssuiker) zegt zij dat het onzin is. Want zij heeft dit en dat geleerd... Verder is mijn man mijn steun en toeverlaat daar deel ik alles mee.
Ik deel ook eigenlijk bijna alles met mijn moeder. Maar we hebben goeie band en zij luistert en geeft haar mening maar zal nooit haar eigen mening opdringen omdat ze vindt dat we volwassen genoeg zijn en daarin onze eigen keuzes maken. Verder deel ik eigenlijk ook alles met mijn tweelingzusje omdat wij echt super close zijn en ook omdat zij in maart zelf moeder is geworden, onze kindjes schelen straks ook maar 5 maanden
Mijn moeder leeft al behoorlijk lang niet meer. Ik zou het er graag met haar over kunnen hebben, maar inmiddels weet ik niet precies meer hoe zo'n gesprek zou gaan. Gelukkig kan ik alles met mijn zus delen en praat ik er over met een collegaatje. En uiteraard op de eerste plaats mijn man. Ik had wel graag van mijn moeder willen weten of ze bijv een hoge bloedruk had, veel striae, hoe zij zich voelde toen ze zwanger was van mij etc. Als ik t aan mn vader vraag is het toch anders he...
Ik deel veel met mijn ouders, mijn schoonouders, zus en beste vriendin. Na elke controle bel ik ze gelijk om ze op de hoogte te brengen over gewicht, bloeddruk en hartslag van de kleine. Mijn schoonmoeder is mee geweest naar de 12 weken echo, en mijn moeder is mee geweest met de 20 weken echo.
Ik kan het helaas niet meer met mijn moeder delen, zei is net voor ik zwanger werd (19-01-2013) overleden. Hier heb ik het wel heel moeilijk mee. Gelukkig kan ik ook heel veel delen met mijn schoonmoeder, ook mijn vader proberen wij er nu heel erg bij te betrekken.
Ik deel alles met m'n moeder, Vraag zelf tips over aambeien haha! Alleen als ik mezelf niet zo happy voel deel ik dit weer niet met haar, niet omdat ik dit niet wil, maar bij elk dingetje denkt ze dat de bevalling is begonnen, dus dat deel ik dan met manlief!
Was het maar waar maar mijn moeder is al 16 jaar geleden overleden, en mijn vader 17 jaar geleden. Dus ik deel alles met vriendlief.
Ik deelde alles met mn moeder. Ik was alleen in de zwangerschap en woonde bij mn moeder thuis. Ik deel overigens alles met haar.
Ik deel ook eigenlijk bijna alles met mijn moeder en daar hebben we beiden veel steun aan en veel plezier in!! Ik zou haar niet graag missen, ze weet alles vanaf dag 1
ik deel bijna niks met mn moeder, over niks eigenlijk. Ze bagatelliseert alles, neemt niks serieus of vind dat ik me aanstel. ze snapt bijv, niet dat ik al tijden bijna niet meer kan werken door bekkenpijn (wat is dat voor onzin) weet ook niet dat ik een postnatale depressie heb gehad bij de eerste (wat een aanstellerij) gelukkig woont ze 2,5 uur verderop dus kan ik dat soort dingen makkelijker verbergen. Leuk is anders natuurlijk. Bij mn schoonmoeder kan ik wel veel kwijt maar dat doe ik niet. ben nogal een binnenvetter, zelfs mijn man vertel ik bijna niet hoe ik me voel.
Ik deel veel met mijn moeder, maar wordt daar ook wel eens in teleurgesteld, omdat ze veel onzin vindt... Ik hou bijvoorbeeld normaal gesproken heel erg van warm weer, maar nu kon ik het buiten echt niet uithouden... Dan gaat ze me gewoon uitlachen als ik zeg dat ik denk dat het door de zwangerschap komt. Toch blijf ik wel dingen met haar delen; het blijft mijn moeder en ik deel het liever met haar dan met andere mensen.
Ik deel ook veel met mijn moeder over de zwangerschap maar qua relatie kan ik beter me mond houden. Alles wat me vriend probeert, doet of probeert te doen valt in het verkeerde keelgat en krijg ik te horen dat ze hoopt dat ik hem aan de kant schop -_- best vervelend soms. Met mijn schoonouders ben ik heeeel erg voorzichtig met mijn vertrouwen, ze hebben nu al 2x door iets wat hun niet zinde, mij en me dochter (niet hun echte kleinkind) aan de kant geschopt. Alle2 de keren kwamen ze na 1a2 maanden weer naar me toe met het spijt ons en we missen jullie en ik heb de 2de x gezegd dat ik klaar was en bijna een jaar niet gesproken. Verder zijn er niet veel mensen waar ik mee praat, ben al een x zwanger geweest dus heb genoeg aan eigen ervaring haha veel die ik ken hebben namelijk nog geen kinderen
Ik deel alles met mijn mams. Van het eerste prille, bijna onzichtbare streepje op mijn test is zij op de hoogte. Ze wist dan ook eerder dan mijn man dat ik zwanger was En gisteren is zij met mij meegegaan naar de geslachtsbepaling omdat mijn man het geslacht niet wil weten. Ik vind het heerlijk om dit met haar te kunnen delen
Dit dus Met mijn schoonmoeder net zo, maar mijn mama blijft mijn mama Met mijn schoonmoeder heb ik het juist veel over de uitzet, want ze is heel creatief en maakt veel leuke dingen zelf voor ons. Ik vind het erg leuk en speciaal om dit met ze te kunnen delen en ik merk dat het heel erg gewaardeerd wordt Zo hebben we laatst een 3D/4D pretecho laten doen en dat vonden ze GEWELDIG! Mijn moeder ging deze week mee naar de verloskundige, mijn pa mee naar de mri en mijn schoonmoeder ging mee naar het ziekenhuis voor de uitslag van de mri. Vriendlief kon die keren helaas niet ivm werk. Vinden ze allemaal leuk (en interessant) en doen ze graag
Hoewel ik een goede band met mijn moeder heb deel ik over de zwangerschap vrij weinig. Mijn moeder leeft echt op een andere wereld. Wij hebben wat dat betreft een totaal andere denk en leefwijze. Dus koetjes en kalfjes gaan prima. Maar geen inhoudelijke gesprekken dat loopt altijd op grote irritatie uit. Hoewel mijn schoonmoeder een aantal jaar ouder is trek ik de laatste tijd wat meer met haar op. Ze is een stuk moderner en kan met haar beter babyshoppen en wat meer delen over de baby. Toch hou ik veel voor mezelf bespreek het ook niet met mn partner. Ook ik ben echt een binnenvetter.