Je moet maar zo denken... Of het past, en dan heb je er mooie kleding bij (hoop ik dan); of het is te groot, en dan is je ego weer gestreeld. Een win-win situatie
Ja, kan me voorstellen dat je je er niet zo lekker bij voelt. Zeker niet als je al wat onzeker bent. Ik duim voor je dat het hartstikke mee valt Wil niet zeggen dat je je overgewicht niet hoeft aan te pakken maar het is veel belangrijker dat je lekker in je vel zit (en volgens mij ga je met beide aan de slag!) Mijn zusje en ik hadden jaren een soort competitiegevoel. Zij was als kind een propje maar groeide uit tot een slanke puber. Ik werd echter door de pil en AD "dikker" (maat 40/42) Uiteindelijk afgevallen maar de strijd bleef bestaan (was ik weer slanker, wilde zij weer enz.) Hoe vaak ik niet heb gehoord "Ach, die pas je niet" of "misschien pas ik het wel" Nu we echter wat jaren verder zijn blijkt dat onze bouw heel verschillend is. In gewicht scheelt het weinig maar ik stond laatst samen met haar in de winkel, zij paste iets en ik was benieuwd hoe het mij zou staan bleek dat wat bij haar strak zat als een vuilzak om me heen hing! En ik was er tot dan nog steeds heilig van overtuigd dat zij een stuk slanker was dan ik. Blijkbaar een beeld dat in die jaren gegroeid is en ik niet los heb kunnen laten. Ik weet ondertussen dat ik een gek beeld van mezelf heb (bij 1.75, 63kg en maat 36/38) en in de winkels steeds te grote kleding uit het rek trek.
Auwch das pijnlijk, maar niks van aantrekken, misschien kan jij straks tegen haar zeggen sorry het was allemaal veel te groot maar zal mijn oude kleding voor je bewaren misschien pas je die nu ook wel
Haha . Maar ze bedoelde het vast wel lief. Ik heb ook beseft dat er iets moet gaan veranderen maar de stap zetten lukt nog niet. Pfff waarom valt dit me zo zwaar?
De stap zetten om actie te ondernemen om af te slanken. Ik weet dat het moet, wil het, erger me rot,... en toch lukt het niet om te starten met een andere levensstijl. Dit ga ik zeker bespreken bij psych.
Oke, ik heb de kleren net gepast en ze zijn..... te groot. Ik ben opgelucht, ja ja kinderachtig I know, maar ook wel een beetje ambetant want sommige stukken waren niet zooo veel te groot. Terwijl ik dat voor dit gedoe nooit verwacht had moet ik bekennen. Dus ja ik mag beetje blij zijn maar ik moet ook dringend het roer omgooien! Voor mezelf en voor mijn gezin. En mijn gemoedsrust . Had trouwens ook ineens door hoe onnozel het was. Of de kleren nu te klein of te groot waren, het maakt mij niet dikker of dunner dan ik deze morgen was... Beetje onnozel dus...
hihi.. tijd om aan je zelf te werken (geestelijk en lichamelijk aangezien je dat dus zelf wil) en dit heeft je in ieder geval even doen beseffen dat een maat ook maar getallen zijn. Succes meid.
Er komt vanzelf een moment dat je boos genoeg wordt en je er wat aan gaat doen. Ik zei ook jaren dat ik het wilde en dat ik mn best deed. Maar als ik eerlijk in de spiegel keek bleek toch wel dat ik meer zou willen dat ik het deed dan dat ik het daadwerkelijk deed. Uiteindelijk heel boos geworden op mezelf na een rotopmerking van iemand anders. Was na 6 weken 10 kilo kwijt. Jaar daarna nog een keer 10 kilo met niks doen en toen nog 5 met een sapkuurtje. Nu al tijdje zwanger dus de weegschaal loopt op maar daar ga ik straks weer aan werken. Uiteindelijk moet jij het doen, die zak chips verstopt zich niet en die psych of dietiste doet het ook niet voor je. Jij bent de enige die hier echt iets aan kunt veranderen. Ben je er écht klaar voor, dat is de vraag.
moet wel lachen om dit topic het hangt van je bouw af m,n zusje mega tetters komen we bij livera heb ik ineens cup maat c en zij ineens cup b ja maar ik heb altijd c gehad, slik................. broeken zij altijd mt 38 en ik mt 40 omdat zij slanker gebouwd is in de heupen ik heb brede heupen en zij een zwemband buik en ik een slanke buik. vroeger was ze al pofferiger als mij maar haar dikke tetters vond ik vet cool haar zwembad buik niet, haar slanke heupen weer wel. wat ze over mij zegt is dat ze altijd zo jaloers is geweest op mijn slanke buik. dus ja hoe wil je het hebben? wanneer ben je volmaakt? en heb je vrede met jezelf? hoe kan het dat mijn zusje zwaarder is dan mij, ik mt 40 draag en zij mt 38.
ik ben ook heel boos want ik had zooooooooooooooooooooo graag dat strakke lichaam wat in de boeken doet voorkomen en dat feit loopt voor mij al jaren v.a tiener tijd ik heb mezelf nooit en dan ook nooit niet mooi gevonden maar nu zeg ik tegen mezelf ik ben vrouw ik mag er wezen ondanks alles en dat weegt zwaar heel zwaar maar je bent een mens je mag er wezen. sucses
Sneeuwpop, zo ver ben ik dus nog niet... Kim, ik heb dat moment in het verleden reeds gehad en het afslanken lukte toen ook goed. Maar nu komt dat moment wel maar kan ik er niet naar handelen precies. Weet ook wel min of meer waarom maat worstel er toch nog erg mee met die reden. Is echt niet alleen maar het willen of niet willen deze keer. Maar wil er niet te diep op ingaan want je weet nooit wie er meeleest. Dus om heel mijn ziel bloot te leggen vind ik ook zoiets... Maar ja, eigenlijk zou ik het wel nog eens gewoon kunnen proberen. Al zijn het maar kleine stapjes, is beter dan niks. Bedankt voor alle reacties. Ik ben toch blij dat ik het topic geopend heb want de reacties zijn best leerrijk eigenlijk. Ik ga er echt mee aan de slag proberen te.gaan!
Fijn dat het te groot was, streelt wel je ego en gemoedsrust! Hier ook een "vriendin" die haar kleding aan mij deed omdat het haar te groot was geworden. Nu heb ik dat ook eens andersom gedaan, mijn te grote kleding naar haar, en ik kreeg ze terug omdat het haar te krap was. Nu houdt ze gelukkig op met kleding te geven die, ondertussen, 4 maten te groot zijn.
Auch, ik krijg ook wel kleren van een vriendin omdat ze te groot zijn. En heel erg.., deze zijn voor mij te klein. Maar ze bedoelt er niets mee. Het zijn mooie kleren die haar niet meer passen, weggooien is zonde, in de kast laten hangen is onhandig. Dus wat doe je dan? Je geeft de kleren weg. Maten inschatten bij een ander is erg lastig en bovendien het ene kledingstuk valt groter dan de ander. Het is net of je aan het passen bent in de winkel. Maar ik kreeg meer het idee, dat je haar veel te dik vind. En nu realiseer je dat andere mensen je ook dik vinden. Daar zit je knelpunt.
Mee eens.. Ook geloof ik er weinig van dat je al alles op alles gezet hebt. Een compleet topic vol prive-zaken en gevoelens, maar nu wordt het opeens te persoonlijk? Bedoel, mij maakt het niet uit hoor. Het is aan jou. Maar ik ga niet over je bol aaien en zeggen dat het wel goed is zo. Blijkbaar is het dat niet, en jij bent de enige die daar wat aan kan doen. Als je je niet lekker in je vel voelt, dan moet je er aan gaan werken. Harde woorden misschien, maar ik heb de indruk dat het anders niet bij je binnenkomt.
Ik ben de laatste maanden van 75 naar 60 kilo gegaan, moet er nog 5 en dan ben ik op mijn oude gewicht! maar ik ben met afvallen begonnen na zo'n soort ervaring, het liet me inzien dat ik inderdaad een stuk voller was geworden dan ik dacht! als je met je gewicht zit, doe er dan iets aan! er zijn zoveel manieren om op een gezonde manier af te vallen en zolang je maar redenen blijft verzinnen waarom het niet zou kunnen komt er dus nooit iets van
Tuurlijk zit daar het probleem. Dat geef ik toch ook zelf aan dat daar het probleem zit. Kim, nee ik heb nog niks gedaan nu. En ook dat geef ik aan. Ik heb geen problemen om toe te geven dat ik worstel met mijn gewicht en dat daar een reden achter zit en ik bij de psych loop. Maar bespreken wat dat probleem exact is en hoe dit mij belemmerd en beperkt, ga ik hier echt niet doen. Dat is te privé. Ik weet hoe het zit en psych weet hoe het zit en samen komen we er wel. En dat is het belangrijkste. Niet of ik gewoon wat flinker moet zijn of niet . Of dat ik redenen verzin om het uit te stellen of niet. Soms zit er veel meer achter.