Misschien offtopic: maar als je dit weet en zo stellig bent, dan neem ik aan dat jij ervoor zorgt dat je niet zwanger wordt. Eventueel permanent. Dan hoef je nooit voor deze keuze te staan.
Er staat toch duidelijk dat ze zich heeft lopen voldouwen met alles waarvan je dik wordt, en dan kan het wel zo zijn dat ze vanaf jongs af aan problemen met haar gewicht heeft gehad maar dat zou ik ook hebben als ik dat allemaal naar binnen zou werken. Ik kan wel begrijpen dat ze een zwangerschap afbreektief als daarmee haar eigen leven in gevaar komt. Je hebt al een kind en daar ligt ,lijkt mij je prioriteit. Ben trouwens geen voorstander hoor van abortus maar in een enkel geval kan ik het begrijpen
Natuurlijk zorg ik daarvoor, maar niet met permanente of hormonale methoden. De kans op zwangerschap is dan niet 0, maar voor mij de juiste manier.
had wat getypt maar zeg maar niks. bij de één is echt walgelijk blegh boe bah en nu is het andersom....je weet toch nooit hoe een verhaald werkelijk in elkaar zit. We weten niet eens hoe zwaar ze was of hoe ver ze heen was.
Er staat nergens dat ze geen anticonceptie gebruikte? Er staat nergens dat ze liever slank was dan zwanger? Er staat dat ze dusdanig overgewicht had, dat ze bang was haar oudste zoontje niet te zien opgroeien. Dat hier dan zulke moraalridders zitten die dit niet begrijpen, dat begrijp ik dan weer niet. Dus...
Lees dit eens: I don't regret aborting my baby to have gastric band | The Sun |Woman|Real Life Een uitgebreider interview met haar plus foto's. Ik hoop dat dit wat meer begrip brengt bij de "simpele" (zoals Josie88 het omschreef) reageerders.
En daarbij heb je nog zoiets als leven en laten leven. Gaan we hier nu een beetje over andermans beslissing discussiëren?
Ik vind punt B nogal respectloos TS. Daarnaast : Er zijn mensen die voor veel minder een abortus plegen. Als ik diegene was dan had ik het niet zo aan de grote klok gehangen en voor mezelf gehouden. Waarmee ik niet zeg dat ik het ermee eens ben, maar ik snap niet hoe dit de media heeft kunnen bereiken. En dan een (veelgemaakte) fout: Een Gastric band is GEEN maagverkleining maar een maagbandje Dat vind ik dan wel weer een beetje jammer want een maagbandje is weinig effectief. Gewicht zit er meestal na enkele jaren weer aan blijkt uit cijfers. Hier in NL wordt deze operatie nog maar nauwelijks gedaan.
Goh, Roxyroxx. We hadden zoveel herkenning en begrip voor elkaar in een ander topic. Ben benieuwd of je nu nog begrip voor mij zult hebben: Sinds pubertijd problemen met gewicht, eetstoornis, pcos, depressie. 24 jr en al 3 jr zwanger willen worden. BMI 47 (oordeel maar). Alle dieten en psychische hulp geprobeerd om af te vallen. Niks hielp. Via stichting Geertgen zwanger geworden en door mijn morbide obesitas bijna de sectio niet overleefd. Intens dankbaar dat zoon en ik gezond en levend door de zwangerschap en bevalling zijn gekomen. Vorig jaar 21 kg afgevallen met Cambridge en momenteel weer worstelende met afvallen, want er moet nog veel meer af. Gynaecoloog in mijn eigen ziekenhuis moeten beloven om niet zwanger te worden voordat mijn BMI 35 is. Dan wil zij mij pas helpen ivm alle risico's en het gegeven dat vorige bevalling een sectio werd. Bij deze kinderwens wint verstand het van gevoel, omdat mijn zoontje er is. Ik moet zo lang mogelijk, en zo gezond mogelijk leven voor hem! Dus eerst afvallen naar een BMI dat minder kans op complicaties geeft en dan pas zwanger worden. Toen wij pas geleden (ondanks voorbehoedsmiddel!) dachten dat ik zwanger was, is abortus ook door mijn hoofd gegaan. Ik, 4 jr gedaan om zwanger te worden, uiteindelijk een jaar MMM, overwoog abortus. Nooit gedacht, toch gebeurd. Waarom? Omdat ik heb geleerd van de verkeerde keuzes die ik in het verleden heb gemaakt. Omdat mijn zoon mijn alles is en ik zo lang mogelijk van en met hem wil genieten. Ik heb getwijfeld of ik dit zou posten, maar ik voel me gewoon best persoonlijk geraakt door dit topic, artikel. Ik heb ontzettend te doen met de jonge vrouw uit het interview en ben blij dat mij deze keuze bespaard is gebleven. Maar hulde voor haar dat ze heeft gekozen voor haar zoon en haar leven. Het zal verschrikkelijk moeilijk voor haar zijn om te leven met de keuze die zij noodgedwongen heeft moeten maken. Laten we hopen dat wij nooit hoeven te ervaren hoe het is om in haar schoenen te staan. En totdat je wel weet hoe het is om in een dergelijke situatie te zitten, houd dergelijke opmerkingen die je in dit topic maakt dan alsjeblieft voor je. Je kwetst mensen.... (gaat nu bibberend zitten afwachten op veroordelende reacties op mijn verhaal)
Lekker veroordelend weer. Zwanger zijn is een aanslag op je lijf en zeker als je overgewicht hebt. Wie zegt dat deze vrouw zwaar is geworden door teveel eten. Er zijn ook mensen die zwaar worden door medicijnen of door een ziekte.
Ik hoop dat zij nu na haar maagverkleining weer de toekomst in durft te kijken. De toekomst samen met haar zoon. Dat zij samen heerlijk mogen genieten, dat zij hem met veel trots ziet op groeien. En wie weet ooit in de toekomst een leuke man en nog een kindje! Hele moeilijke maar dappere beslissing van haar!
dat is ook triest maar een eetverslaving kan ook een oorzaak zijn dan wordt het een ander verhaal. vind dat ze een goede keuze heeft gemaakt, laten opereren voordat ze er zelf aan onder door zou gaan. dan zou haar zoontje geen moeder meer hebben.