Ik hoop dat je dit niet als een aanval ziet, zo bedoel ik het absoluut niet, maar om bv een 'eerlijke' kans te geven heeft het echt veel meer tijd en inspanning nodig! Op een bv-avondje leer je niet veel, een VBN-cursus geeft veel gedegener kennis. En ook het in routine komen met je baby, dat kan niet in een paar dagen. Dat kost echt een week of drie, vier, waarin huishouden je zoveel mogelijk uit handen genomen hoort te worden, net als aandacht voor peuter! Peuter lekker aan het spelen bij vriendje of op psz, of aan de wandel met oma of tante of buurvrouw, mama thuis met de baby. Papa doet even paar weekjes het koken en de was. En ik weet dat dat niet altijd practisch te realiseren is hoor. Maar met betere voorbereiding en planning had je op iets heel anders uit kunnen komen dan nu. Nu heb je gedaan wat in je huidige vermogen lag, en je kind heeft in elk geval lekker het colostrum en de eerste dagen melk gekregen. Dat is een voorsprong die niemand hem meer afpakt in elk geval!
Omdat ze altijd het laatste woord met dit soort onderwerpen wilt hebben. Moet toe geven ze heeft geprobeerd het zonder kritiek te brengen.
En na die 4 weken een dramapeuter moeten hebben omdat hij/zij zich gepasseerd voelt door de baby, moeders is immers met niks anders bezig dan die nieuwe 'indringer'. Handig...
Nou, sorry hoor, maar wat is 4 weken op een mensenleven? Dat vind ik echt een beetje overdreven. Ik zal ook nooit vergeten dat mijn zusje geboren werd en ik ineens werd gewassen door de kraamhulp. Verschrikkelijk vond ik het. Niet zo vreemd natuurlijk, als je eerst alleen bent. Dat is dan dus wennen, maar zo is het leven. Maar dat nam niet weg dat ik helemaal gek was op mijn zusje. En nog steeds. Toegegeven, ik vind ook dat iedereen het zelf moet weten, bv of kv, maar ik vind wel dat als je bv wilt geven je niet na een week moet zeggen dat je het een kans hebt gegeven. Dan moet je gewoon zeggen: het is niks voor mij. Daar zijn altijd goede redenen voor, maar bv heeft echt wel iets meer inspanning nodig dan een weekje. Wil je die inspanning niet leveren, geen probleem, maar dan ben ik het met dirksmama eens: dan heb je het geen eerlijke kans gegeven.
Nou dat vind ik ook hoor of je besluit bv te geven is afhankelijk van je eigen wensen, wat je wil investeren en wat je kan investeren. Ik kan me best voorstellen dat je in bovengenoemde (en ook andere situaties), gewoon niet meer WIL investeren, dat is natuurlijk helemaal prima. Maar dat is wel wat anders dan het een eerlijke kans geven, want daarvoor moet je door de (soms heel moeilijke) 1e maand heen. Maar dat is misschien meer de waarde die je aan woorden geeft, een aantal mensen bedoelt gewoon met een kans geven: ik ga het proberen en als het niet snel goed loopt, dan stop ik ermee. Terwijl een ander ermee bedoelt dat ze het geruime tijd wil proberen een ook mogelijke problemen en/of tegenslagen wil oplossen. Iedereen heeft daar zijn eigen grens in en daar moet je helemaal niet over in discussie (willen) gaan, maar het kan wel een erg vertekenend beeld geven als iemand zegt dat ze het een eerlijke kans geeft en echt heeft geprobeerd... voor 1 week. Ik kan me dan ook voorstellen dat DM daar wat over zegt, in nette (en niet veroordelende) bewoordingen. Ik ga straks ook bv proberen, ik wil ook langer bv geven (een jaar), ook bij tegenslagen in het begin, wil ik me daar wel doorheen proberen te slaan. Maar is het allemaal zo pijnlijk of valt het allemaal zo tegen dat ik een half wandelend lijk word, dan zeg ik ook gewoon dat ik het te zwaar vond om lang genoeg vol te houden.
Dat ligt eraan hoe lang zo'n mensenleven duurt, kan je uiteindelijk nooit vantevoren weten. Ik vind het echt raar om een peuter ineens wekenlang weg te halen bij een moeder omdat de moeder bezig is met een baby. Mijn schoonzussen hebben beide aan al hun kinderen bv gegeven (7 en 6 kinderen) en bij hen is dat ook niet zo gebeurd hoor. Ze betrokken juist hun kinderen bij de nieuwe baby. Echt het domste wat je kan doen wanneer een klein kind pas grote broer/zus is geworden, is om als moeder enkel aandacht aan de 'nieuwe indringer' te geven! Tenzij je het leuk vindt om ineens zo'n ontzettend moeilijk oudste kind te hebben natuurlijk.
Een beetje kort door de bocht dit. 'Een nieuwe baby' is gewoon het nieuwste lid van het gezin en natuurlijk moet de oudste daarbij betrokken worden. Ik denk dat heel veel ouders dit ook echt wel doen. Maar het is heel normaal (en dit staat los van bv of kv) dat moeder de eerste tijd meer doorbrengt met de baby. Al is het alleen maar omdat zij ook lichamelijk en pyschisch moet herstellen van de bevalling! En bij de een duurt dit langer dan bij de ander. Ook heeft een baby heel basale behoeftes (honger, dorst, huidhonger) die gewoon tijdelijk even voorgaan op een ouder kind, die vaak met praten ook al duidelijk kan maken wat hij nodig heeft en die toch een stuk zelfstandiger is. Hier zeg ik niet dat je de oudste maar links moet laten liggen. Voldoen aan die eerst ebehoeftes van de baby en dan de oudste mee laten helpen, en echt 1 op 1 aandacht geven als de baby slaapt. 1 op 1 aandacht is overigens ook van papa, niet alleen van mama, of vna andere verzorgers. Een beetje 'raar' gedrag in het begin is wel normaal voor een oudste. Maar als je een goed en breed netwerk hebt waar hij in opgevangen kan worden beschadig je hem daar echt niet mee. Ik was 6 toen mijn broertje geboren werd en was vanaf dag 1 zo trots als een pauw. Mocht ook direct meehelpen en ben nooit jaloers geweest. Maar een 6-jarige ziet de wereld toch al anders als een 3-jarige.
Beetje raar dat je dan juist mijn reactie kort door de bocht noemt. Ik reageerde immers op iemand die vond dat de peuter hele dagen door buurvrouwen en kennissen vermaakt moest worden vanwege een nieuwe baby, waar ik het niet mee eens ben. Tuurlijk moet een moeder uitrusten en tijd besteden aan een baby maar dat kan ook op een andere manier, je kan zo'n baby erbij betrekken i.p.v maar naar anderen (familieleden, buren, vrienden o.i.d) sturen om vermaakt te worden. En daar reageerde ik dus op!
Nergens voor nodig om een peuter wekenlang volledig weg te halen bij mama als zij probeert haar nieuwe baby BV te geven. Lekker vertekend beeld zeg. Ja, je zult hulp nodig hebben die je peuter ook bezig houdt. Maar dan nog kun je heus wel je kind af en toe voorlezen, knuffelen, een spelletje met hem doen. Hoe moeizaam de BV ook loopt, het is echt niet nodig om je peuter 'weg te doen'. En dat zegt ook dirksmama niet.
Precies. Ik las de oudste voor terwijl ik de jongste bv gaf. Een beetje aandacht verdelen is geen kunst aan. Dat de oudste er dan misschien nog steeds moeite mee heeft, is natuurlijk niet gek en hoort er helaas een beetje bij.
Goh, dat heb ik echt nergens gelezen. Ik denk dat dat is wat je er zelf van maakt. Ik heb ook nooit gehoord van een peuter die 'wekenlang' 'weggestuurd' wordt (het woord alleen al), en geloof ook niet dat er mensen zijn die dat doen.
Maar dit: Peuter lekker aan het spelen bij vriendje of op psz, of aan de wandel met oma of tante of buurvrouw, mama thuis met de baby. wel. En 'mama thuis met de baby' houdt dan toch in dat het andere, oudere kind dan niet thuis is, dat zie ik wel degelijk als wegsturen. Helemaal als dat wekenlang is! Idd zoals Linda zegt, kan je ook iets voorlezen ofzo terwijl je aan het voeden bent oid.
Dus dan moet dezelfde peuter maar de hele dag binnenzitten als mama niet met de baby naar buiten kan? (heel gewoon die eerste dagen/weken). En ook niet meer naar de psz, omdat hij immers 'ook aandacht moet hebben?' Heel gek dat je hiervan maakt dat een kind dan wekenlang 'weggestuurd' wordt. Ik zie het als een routine die blijft doorgaan (de nieuwe baby is er, maar de oudste gaat gewoon nog naar de psz en speelt buiten), dat lijkt me veel rustiger voor iedereen. En het kan best allebei! Lekker een blokje om met oma of iemand anders, en thuis gewoon aandacht van mama en papa. Mét baby!
Dat maak jij er dan weer van. Maar eigenlijk denk ik dat we het wel eens zijn hoor, gezien je laatste zin. Is misschien een kwestie van anders verwoorden. ; )
Ik zeg dat anderen moeder in die eerste zware tijd moeten ondersteunen zodat zij, als ze dat nog niet kan, haar aandacht niet hoeft te verdelen continue, en zij naast zich concentreren op de kwetsbaarste in het huis ook nog aan haar rust toekomt. Door hulp van omgeving kan peuter zoveel mogelijk de normale dagelijkse dingen blijven doen, die mama nou eenmaal even minder of niet kan doen. Dat is niet 'peuter wegsturen', dat is zorgen dat de balans in het gezin blijft zonder dat baby en moeder er onder lijden. Of had jij een soort kostschoolconstructie voor pasbevallen peuterpubers voor ogen?
Voor een paar uur per dag, lijkt mij. En dat lijkt mij voor een peuter hartstikke leuk, mits je voor een leuke oma, tante, buurvrouw (of opa, oom, buurman) zorgt. Als jij dat wegsturen vindt, dan stuur ik mijn kinderen meerdere dagen per week weg, al vanaf dat ze 3 maanden oud zijn. Mama aan het werk.