Mijn voorkeur en die van mijn vriend ging uit naar een jongetje. Natuurlijk waren we ontzettend blij met een meisje geweest! Beter gezegd hadden we sterk het vermoeden dat het een meisje werd en zelf haar naam al bedacht. Alleen met de 20 week echo bleek ons kindje toch een jongetje!
ik krijg nu de 3e jongen... had ook graag een meisje gewild , maar ging 100% uit van een jongen. toen de echodame dan ook eerst dacht dat ze een meisje zag heb ik dr vriendelijk verzocht nogeens te kijken want ik wist zeker dat t anders was haha ik had gelijk
Toen ik zwanger was van mijn 1e hoopte ik heel erg op een meisje. Ik ben opgegroeid met mijn moeder en zus en had geen idee hoe ik een jongen op zou moeten voeden... Toen ik zwanger was van de 2e hoopte ik op een zusje voor mijn oudste. Lekker samen spelen en tutten, net zoals ik met mijn zus had gedaan. En weer werd mijn wens vervuld! Bij mijn 3e zwangerschap leek het me wel heel leuk om nu een jongen te krijgen en dat was ook zo! Bij de 4e maakte het mij niet zo heel veel uit. De baby scheelde 4 jaar met mijn zoontje er boven, dus als het een jongen zou zijn zouden ze qua leeftijd best veel schelen. (ivm speelkameraadje) Toen het een meisje bleek te zijn waren we allemaal blij! De 5e zou écht onze laatste zijn, dus de wens voor een jongen was wel erg groot. Voor mijn zoon zou het leuk zijn als hij niet de enige jongen zou zijn in ons gezin. En ja hoor.... 't was een jongen!!
Ik had ook totaal geen voorkeur. We hebben een prachtig zoontje uit onze 1e ivf brhandeling. Uit die behandeling onstond 1 cryo. Laten terugplaatsen omdat de wens voor een 2e kindje erg groot was. Ik had direct de 1e 18 weken een gevoel dat het wederom een jongetje was. Maar het blijkt een meisje te zijn! Heel erg leuk natuurlijk, jongetje was ook goed. Ik ben blij dat alles goed en gezond is! Moet wel zeggen dat ik het stiekem super leuk vind om al die roze en snoezige kleertjes te zien in de kast
Ik heb gekozen voor een kindje, niet het geslacht Ben heel blij met mijn 3 meiden en 1 knul! Of er ooit nog eentje bij komt, geen idee, voor nu is het goed zo. Wel had ik het leuk gevonden als mijn zoon een broertje zou krijgen, maar hij is ook stapelgek op zijn zusje! <3
Ik heb ook al een zoon. En ook nu weten we niet wat het wordt. En idd iedereen vraagt of ik nu niet graag een meisje wil. In het begin had ik dat ook wel. Maar ik ik zie het ook al helemaal voor me dat er mogelijk 2 broertjes door de tuin rennen. Bovendien heb ik wat vriendinnen met dohters. Als ik hen vergelijk met mijn zoon, dan ben ik blij dat ik een zoon heb. Het zal zeker niet bij alle meiden zijn, maar die van die vriendinnen huilen super snel, zijn snel boos en kunnen weinig hebben. Naar mijn mening dus typische meisjes.. Beetje bitchie.. Stiekem begin ik nu dus ook op weer een jongen te hopen
Ik heb 2 knullen en moet eerlijk bekennen dat ik blij verrast was toen ik hoorde dat ik zwanger was van een meisje. Had ik 2 dochters gehad was dat waarschijnlijk andersom geweest. Lijkt me gewoon geweldig om van beiden geslachten zelf mee te maken.
Mijn zoontje huilt ook super snel en is ook vlug boos. Hij is sowieso nogal temperamentvol. Ligt dus echt niet aan het geslacht.
Ik wilde ook graag een meisje. Waarom wist ik niet, maar ik was teleurgesteld toen ik op een gegeven moment zeker wist (voelde) dat het een jongetje zou zijn. Ik bleek overigens gelijk te hebben... het is idd een jongetje. Nog steeds moet ik er wel aan wennen, maar ik weet inmiddels wel waarom: ik heb mij mijn hele leven ingesteld op een meisje. Mijn dochter zou zo en zo gaan heten, mij dochter dit, mijn dochter dat. Het hele idee van een zoontje is nooit in me op gekomen. Nog steeds vind ik het wel lastig hoor. Ik zie de ettertjes hier in de straat, mijn nerdige, betweterige neefje en ik hou mn hand vast. Ik kan met al die kindjes helemaal niks, terwijl ik met allerlei soorten meisjes juist heel goed overweg kan (meisje-meisjes, stoere meisjes, krijsende meisjes, maakt niet uit). Ik ben bang dat ik straks geen idee heb wat er in het hoofd van mijn jongetje omgaat als ie weer met techniek bezig gaat (terwijl ik nog best redelijk technisch ben, maar mijn man spant echt de kroon), of dat we zo'n jongetje krijgen dat perse moet voetballen (ik HAAT voetbal). Tja, dat kan je bij een meisje ook hebben, maar de kans is toch wat kleiner. En ik kan mn oude spulletjes niet aan haar overdoen (poppenbedje / -boxje / -kinderwagentje etc). Mijn man had juist weer het tegengestelde... die weet niet zo goed wat ie met zo'n roze meisje zou moeten Dus eerlijk... ja nog steeds wel gemengde gevoelens bij een jongetje, maar ik zal er zonder twijfel wel zielsveel van houden.
Ik ben ook zo'n moeder met een voorkeur voor een meisje, al zal ik natuurlijk ook zielsveel van een zoontje houden mocht ik die krijgen (heb een dochter van ruim 3 en ben nu 13 weken zwanger van de tweede). Ik was dolblij met mijn eerste meisje en hoop nu weer op een meid. Waarom? Tja, ik ben een echt vrouwtje, dol op leuke kleertjes, poppenhuizen opknappen e.d. Ik heb ontzettend veel tijd gestoken in het samenstellen van de garderobe van mijn oudste, en ga altijd met veel trots met haar op pad naar het park en de speeltuin om te showen hoe schattig ze er uit ziet. Ik hoop zo dat ik al die zorgvuldig uitgezochte schattige jurkjes, tuniekjes en leggingjes nog een keer mag gebruiken, ik zou ze echt met heel veel pijn in mijn hart opruimen. Met jongenskleertjes heb ik helemaal niets, alles een pot nat en zo weinig keuze. Daarnaast heb ik ook het gevoel dat ik minder zou ondernemen met een zoontje. Ik kan uren spelen met mijn dochter, maar ik zie mezelf niet voetballen, torens bouwen of door de modder sjouwen in een park om een hut te bouwen of meer van dat soort zaken. Ik zie dan ook bij mijn vriendinnen dat het toch vooral de vaders zijn die met de zoontjes in de weer zijn. Dat zal bij ons ook zo zijn als we nu een zoon krijgen, net zoals ik nu juist degene ben die het meest bezig is met knutselen, theeserviesjes en poppen (waar mijn man dan weer niets mee heeft). Op de één of andere manier lijkt het me jammer als ik met ons tweede kindje minder contact heb dan met mijn dochter, simpelweg omdat ik me niet kan verplaatsen in zijn interesses. Maar goed, misschien krijgen we wel een zachtaardig jongetje dat ook van knutselen houdt. We gaan het meemaken. Ik zal zeker ook van een knulletje houden, mocht het dat worden, maar ik kan me er gewoon nog niets bij voorstellen.
Ik vind deze reactie toch wel een beetje zorgwekkend en te ver gaan hoor! Alsof je er bij voorbaat al vreselijk tegenop ziet om een zoon te krijgen! Waarom ben je dan aan een tweede begonnen? Je hebt tenslotte je droom gekregen?! Ik zou haast medelijden krijgen met je kindje als het een jongetje blijkt te zijn. Natuurlijk kun je met een jongen een heleboel leuke dingen doen! Ten eerste hoef je niet zo stereotyp te denken dat je met een jongen alleen maar "moet"voetballen en hutten bouwen. En ten tweede vind ik dat een zoontje net zo veel recht heeft op jouw aandacht. ook als dat betekent dat je dan soms dingen moet ondernemen die je zelf niet zo leuk vindt. Je kunt je zoon slecht laten wachten tot je partner thuis komt om dingen met hem te gaan ondernemen, terwijl jij "leuke dingen"doet met je dochter.
Ook hier krijg ik een beetje een nare smaak van. Alsof je een kind hebt om te showen in de speeltuin! Ik kom daar meestal gewoon om te spelen en trek ze juist niet al te beste kleding aan , zodat ze lekker kunnen ravotten.
Nu interpreteer je mijn verhaal toch iets te zwaar. De vraag hier was waarom veel vrouwen een voorkeur hebben voor meisjes, en ik heb hier uitgelegd waarom dat voor mij inderdaad het geval is. Een meisje lijkt me nou eenmaal leuker, ik kan er niets anders van maken. Dat betekent niet dat ik een eventuele zoon minder liefde en aandacht zou geven. Natuurlijk zal ik als ik een zoontje krijg met hem gaan voetballen of andere jongensdingen gaan doen, omdat ik dat voor hem over zal hebben, maar dat zal ik met minder plezier doen dan de dingen die je met een meisje onderneemt omdat ik die "meisjesdingen" ook zelf leuk vind om te doen. Mijn man heeft trouwens precies het omgekeerde, die verveelt zich dood als hij met onze dochter taartjes moet gaan eten in de stad, (maar toch doet hij het omdat zij het leuk vindt), en zou het geweldig vinden om bij een voetbalwedstrijd van een zoon langs de lijn te staan. Dus wat dat betreft zou een zoon juist weer extra aandacht krijgen van die kant (Wij werken op precies dezelfde dagen, dus als we thuis zijn, zijn we dat alletwee). En mocht die zoon niet van voetbal houden, maar van ballet, dan heeft hij mij en zijn zus weer. Maar die kans is toch redelijk klein, uitzonderingen daargelaten. Wij wilden overigens een tweede kind zodat mijn dochter ook nog naaste familie zal hebben als wij er niet meer zijn.
"Ik heb ontzettend veel tijd gestoken in het samenstellen van de garderobe van mijn oudste, en ga altijd met veel trots met haar op pad naar het park en de speeltuin om te showen hoe schattig ze er uit ziet." Hahaha, niet serieus toch?
Haha mag hopen dat t niet echt is! Mijn kindjes hebben naar buiten gewoon gaten in hun kleding...jammer dan haha Mijn kids zijn er wel eens op aangesproken "Bij de H&M hebben ze leuke goedkope kleding hoor!" Ja dus? Hebben ze thuis ook hoor hahaha alleen niet voor buiten spelen (de middelste en de een na jongste dan, oudste is van haarzelf heel netjes en zuinig).
Ik heb mijn kind niet om te showen, maar het is wel één van de leuke bijkomstigheden. En getuige de vele reacties die ik altijd krijg van andere moeders ben ik bij lange na niet de enige die daar zo over denkt. Ook in leuke kleren kun je trouwens prima spelen en ravotten. Als het vuil wordt was je het toch gewoon? Ik zal nooit tegen mijn dochter zeggen dat ze haar kleding niet vies mag maken, maar ik trek haar wel altijd iets leuks aan. Je gaat toch zelf ook niet in een oud joggingpak de deur uit, waarom zou dat dan voor je kinderen wel ok zijn?
Ik ben zelf ook niet moeilijk qua kleding, hoef er niet altijd op en top uit te zien. Vind het zelf dus wel belangrijk dat kinderen leren dat het niet alleen om uiterlijke schoonheden gaat. Nu val ik je niet aan hoor, want ik begrijp je best, maar ik verschil hierin van mening.
Ik vind het wel erg treurig dat er nu al zo over een jongen word gedacht. Voor jongens kun je toch ook leuk kleding kopen? Wat als je een meisje krijgt die niets met poppen etc heeft maar met autos wil spelen en torens wil bouwen. Mijn meisje wil echt geen rokken en jurken aan dat zit niet in haar karakter. Ze heeft een hele gave dure engelse kinderwagen gekregen voor haar poppen maar ze speelt er niet mee. Op school wil ze alleen met de jongens spelen en knutselen vind ze stom. Ikheb 3 dozen brokjes jurkjes meisjes speelgoed maar ze wil niet. Ook dat kan
Mijn nekharen gaan overeind staan van mensen die liever een meisje willen want... Of een jongen want.... De reden kan mij niks schelen, ik vind echt dat je blij moet zijn met een kindje. Zo heb ik een hoogzwangere vrouw ooit eens horen zeggen dat ze echt liever een dochter had, want die bakte wél koekjes en dan kon ze wél leuke kleren aantrekken. Yakkes... Net alsof je een barbie gekocht hebt.