Ik reageer helemaal niet fel op jouw berichtje, ik geef alleen even een aantal voorbeelden waardoor het niet mogelijk is om op die manier bepaalde voorwaarden aan het donorschap te geven. En ik vind dus dat donorschap niet onder de noemer geven en nemen moet vallen. Je wilt donor zijn, of niet en dan accepteren dat iemand die geen donor is, om welke reden dan ook, jouw hart kan krijgen. Want hoe dan ook: het is prachtig dat het kan, dat het bestaat, ik zal er zelf geen gebruik van willen maken, (van een donorhart tenminste, bloed en nieren is een ander verhaal), maar dat wil niet zeggen dat ik me kan indenken dat er genoeg mensen zijn die er wel voor kiezen.
Ik vind...(mijn mening; voordat de aanval op nog een mening wordt geopend)... dat velen van jullie niet eens doorhebben wat de betekenis is van een donatie. Een donatie, ofwel een gift, betekent dat je iets geeft uit goedheid en er verder geen voorwaarden aan verbind en al helemaal niks terug verwacht. Je geeft iets omdat jij overtuigd ben dat dat is wat je moet doen. Iemand die niet wil doneren, zoals ik -en ik ben niet gelovig-, heeft alle recht om dit weloverwogen besluit voor zichzelf te maken zonder dat er op hem of haar wordt neergekeken. Als het idee zo tegen staat, om iets van jezelf moeten schenken aan iemand die geen donateur is, waar begin je dan aan? Het is jou eigen vrije wil om die keus te maken. Net als dat een niet donateur ook zijn eigen keus maakt. Ik vind dat als al die strenge voorwaarden van toepassing zouden zijn die hier genoemd worden, zoals donors voorrang geven, dat je het hele woord donor wel mag gaan schrappen. Want dat is dan niet meer van toepassing. Je verwacht immers ook niet als je een cadeau geeft aan je kind/man/buurvrouw -of wie dan ook- iets terug. Of wel?
Nee jij bent ook helemaal niet fel, sorry als dat zo over kwam. Ging me meer om de discussie een paar pagina's terug...toen het voor wat hoort wat prinicipe ter sprake kwam. Blijkbaar maakt dat veel emoties los bij mensen
Ja donor.... maar als mn familie toch nog anders mocht besluiten is dat hun goed recht.. hun moeten leven met mijn dood... ik ben toch al dood dan...
Ben ik het mee eens (en ik ben dus ook donor). Maar (ja, daar komt ie): ik vind eigenlijk wel dat mensen zelf consequent moeten zijn. Dus als ze het zo'n walgelijk idee vinden om zelf donor te zijn (of een van hun dierbaren dat te laten zijn) dat ze dat dan zelf ook niet moeten accepteren. Ik vind het meten met twee maten gewoon een beetje gek. Maar ook dat is iemands eigen keuze.
Ik ben ook donor, als ik overleden ben heb ik er niks meer aan en als ik andere mensen kan helpen dat vind ik dat een mooi geschenk.
Ik ben bloeddonor maar (nog) geen orgaandonor. Hoewel ik weet dat de kans groot is dat je niet onder de juiste omstandigheden zal overlijden heb ik er toch een vreemd gevoel bij. Ik heb het altijd een mooi idee gevonden om deel te zijn van 'the circle of life' en om zo te worden begraven zoals ik ook ter wereld ben gekomen, en niet deels zeg maar. Aan de andere kant, wat merk ik er van? Waarom niet? Dierbaren zijn sowieso een ander verhaal maar het is toch nog lastig om definitief ja te zeggen op een of andere manier. Waarschijnlijk zal ik aangeven dat mijn nabestaanden mogen beslissen want dan heb ik er zelf niets van meegemaakt . Mijn vriend is trouwens wel donor met uitzondering van zijn hart (symbolisch).
Vroeger kon je kiezen, aan wie of wat. Als ik nu op jaofnee.nl kijk, dan zie ik dat ik letterlijk tegen alles ja of nee kan zeggen. Ik vind het prachtig dat mensen doneren, maar persoonlijk vind ik het geen prettig idee voor mezelf. Je lichaam is uiteindelijk het enige op deze aardbol wat van jou is, en het lijkt me een hel voor je kinderen als je moet wachten met cremeren omdat er eerst nog allemaal operaties gedaan moeten worden. Je bent de regie dan kwijt, of thans, je kinderen. Mijn moeder is recentelijk overleden, en zij was geen donor. Stond er nooit bij stil, maar ik vond het prettig om na haar dood te waken, en haar zelf in de kist te leggen, en te sluiten. Ze stierf in mijn armen, en het hele proces heb ik alleen met haar gedaan. Als ik nu terugdenk, ja ik vond het verschrikkelijk moeilijk, maar anderzijds vond ik het ook wel respectvol. Ik denk dat ik daar misschien toch anders op teruggekeken had, als haar lichaam vervolgens uit huis gehaald moest worden, geopereerd moest worden en je het in een kist terug krijgt. .. Of als je de stekker eruit moet trekken omdat "ze klaar zijn"... Of juist er niet uit mag trekken omdat ze eerst nog vanalles moeten verwijderen. Ik denk dat ik geen donor wil zijn, bij leven wil ik wel bijvoorbeeld bloed doneren, maar ik denk dat als ik overlijd, dat ik dan zou willen dat er geen polonaise meer is. Heel stiekem, zou ik willen dat er een optie was, geen donor, of alleen voor mn kinderen. Stel dat je met zn allen een autoongeluk krijgt, ik ben dood, kinderen niet, maar hebben iets nodig. Ik zou het in dát geval juist wel willen, dat zij mijn "onderdelen" in elk geval KUNNEN krijgen. Best nog wel een moeilijk onderwerp hoor, geen beslissing van 3 minuten, tenminste niet voor mij. Het is namelijk niet dat ik het een ander niet gun, maar het hele proces lijkt me niet prettig voor de mensen om mij heen.
Ik snap je gedachtengang wel. Je hoeft niet te wachten met cremeren hoor. Je lichaam is volgens mij 1 dag langer 'weg'. Daarna regelen ze ook vervoer naar huis/aula dacht ik ooit te hebben gelezen. Ook blijft het lichaam toonbaar na de operatie. Zelf als je huiddonor bent, het wordt nl van armen en benen gebruikt. Wij hebben het niet geregistreerd, was er toen wel mee bezig. Maar mijn man vind het erg moeilijk dat iedereen kans maakt om te ontvangen, incl. alcoholisten enz. Ik krijg niet echt uitgelegd dat die niet zo makkelijk op de wachtlijst komen te staan. Hij laat het dus maar aan mij over als hij overlijdt. Hij weet het ook van mij (alles mag behalve hart)
ik ben geen donor, maar als het nodig is dan wil ik wel bloed geven of als mn geliefde een nier nodig hebben en 1van mijn is geschikt dan wil ik het met alle liefde aan hun geven, maar verder niks. het hart de ogen en hersens(als dat kan) zowieso niet, de ogen zijn het ziel van de lichaam en die hebben alles mee gemaakt,de hersens hebben je mooiste en verdrietigste herinneringen opgeslagen en je hart, je hart moet je niet weggeven want je hart heeft er altijd voor gezorgd dat jij de stappen kon maken die je wou. zelf wil ik ook geen gedoneerd organen in mijn lichaam hebben, ik vindt als je tijd daar is, dan ga je toch wel en god heeft met ieder mens zijn plannen en die plannen moet je niet in de war schoppen. als god mijn komt halen, dan ga ik met hem mee dan heb ik hier op aarde gedaan wat ik moest doen. het enigste wat ik aan donor wel wil hebben is bloed want bloed is geen orgaan.
Nee nog niet, maar door dit topic denk ik er weer aan en ga zo even kijken waar ik me kan aanmelden. Ze mogen van mij alles hebben behalve me netvlies. ( geloof dat dat ook kan ) Mijn ogen zijn mijn ziel in mijn ogen en die wil ik liever houden.
Ik was geen donor... idd omdat ik niet wil dat een alcoholist ofzo mijn leven krijgt of weet ik t. Maar heb het nu veranderd omdat ik liever iemand het leven gun dan heel egoïstisch al mijn organen mee neem naar mn graf. Dus nu donor
Ja, ik ben donor.. Het maakt mij niet uit wiens leven ze ermee kunnen redden, Diegene hoeft zelf geen donor te zijn..