Mijn zoon is lekker inde speeltuin aan het spelen. Nu komt er een ventje aan die een kop groter is en bijna een jaar ouder, met zo'n boze bazige blik die tegen mijn zoon begint. 'Ik ben groter, ik kan dit al en jij nog niet!' Ik wordt daar erg boos om en krijg de neiging dat kindje af te katten. Ik merk dat ik hier niet tegen kan en mijn zoon kan zichzelf nog niet echt verdedigen. Hoe gaan jullie hiermee om? Ik heb het ventje aangekeken en gezegd, nou en? Maar vind het wel moeilijk.
Jij werd daar boos om. Maar wat vond je zoon ervan? Kleuters doen enorm aan vergelijken. Ik ben groter, mijn fiets is groter, mijn papa is groter, onze auto kan harder, ga zo maar door. Wij volwassenen interpreteren dat als opscheppen, of kattig, of vervelend. Voor kinderen kan het ook gewoon een feitelijke constatering zijn. Ook al klinkt het toontje in onze oren heel vervelend. Als een kind zoiets tegen mijn kind zegt (of als mijn oudste dat tegen mijn jongste zegt, komt ook veel voor), dan zeg ik: ja, dat klopt (als dat zo is). Komt op het zelfde neer als 'nou en?', maar dan zonder de boosheid. Tegen zoonlief wil ik ook nog wel eens zeggen dat het niet zo aardig is om het zo in te wrijven dat zusje sommige dingen nog niet kan. Persoonlijk maak ik me er niet druk om. Het ene kind is nu eenmaal groter en kan meer dan het andere. Van mij mag dat ook wel gezegd worden.
Ik zeg dan meestal (als het inderdaad zo is en afhankelijk van waar het over gaat): 'Wat knap van jou. F moet dat nog allemaal leren, want die is nog kleiner. Toen jij zo klein was moest je dat ook nog leren!' Probeer niet boos te worden want dat kind zal het waarschijnlijk niet bedoeld hebben als opscheppen of kattig doen. Mijn dochter zou hem/haar aankijken, een keer ja zeggen en weer verder spelen....
Boos worden heeft geen zin in ieder geval. Het hoort erbij, en hij zal het later ook gaan doen. Het is toch ook zo? Dus die oudste jongen verteld niks geks. Probeer er niet meer drama van te maken dan nodig. Gewoon bevestigen van die oudste kan al genoeg zijn. En dan kan je jochie rustig verder spelen. Daarvoor was je toch in de speeltuin? Ik probeer in zo'n situatie te zeggen, wat ik had gewild dat mijn zoontje gezegd had. Of ik zeg "ja dat klopt, hij is kleine, maar gaat vast oefenen en dan kan hij het ook". Verdedigen is ook niet altijd nodig. Mijn zoontje is heel goed in zijn schouders ophalen bij die kinderen. Zijn beste vriendje doet het ook weleens, en dan zegt mijn jochie ook rustig dat hij niet zo stoer moet doen, want hij is gewoon veel leuker (allebei bijna 6). Bij andere kinderen gaat hij ook gewoon door met zijn eigen ding. Aan die kinderen zal hij zich niet storen. Heel soms hij zegt ook iets als ja-en?, of dat iedereen wel iets heeft waar hij beter in is..
Mijn zoon was een kwartier later idd ook met hetventje aan het spelen. Mijn reactie komt denk ik ook door het kwade gezicht wat ie erbij trok. Ik moet blijkbaar nog erg wennen aan dit soort dingen. Jullie reacties laten me idd zien dat ik het meer op zijn beloop moet laten.
haha soms is het wel grappig. Wij liepen op de parkeerplaats van de supermarkt, de boodschappen in te laden. Zegt een jongetje tegen mijn dochter, onze auto is veel groter dan die van jullie. Zegt mijn dochter terug, jouw moeder lijkt wel een jongetje. hahahaha die moeder had een erg kort kapsel, vandaar. Je kon me bijna wegdragen Maar goed, kinderen zien iets, en zeggen dat direct. Ze bedoelen het minder rot dan het eruit komt
Of ze het minder rot bedoelen weet ik zo net nog niet.. Maar zodra ze wat anders gaan doen zijn ze het vergeten en dat scheelt natuurlijk wel een hoop.
Ik zou als volwassene echt geen discussie aangaan met een kleuter om zoiets, dan verlaag ik me echt tot kleuter niveau. Kinderen onderling hebben daar veel minder last van. Ze negeren het, of gaan gewoon een gesprekje aan / geven antwoord. Ik zou niet weten waarom een ouder überhaupt daar iets op moet zeggen...
Mijn dochter doet dat ook, ik reageer daar meestal idd op van ja klopt, of nou en? En ik zie dat kleuters dat onderling ook heel erg doen, van veel dingen een 'competitie' maken. Dat vind ik soms wel een beetje irritant, het komt dan wel wat ruziemakerig over (soms ook gewoon grappig hoor). Dan leg ik haar wel uit dat het niet altijd leuk is om te zeggen dat je stoerder, mooier oid bent. Jullie zijn allebei mooi en het maakt niet zoveel uit wie er stoerder is.. Nu betekent 'mooi' voor haar dat je roze, rood of paarse kleding draagt (en de meeste jongens in haar klas houden meer van blauw oid), dus dat is makkelijk uitleggen waarom 'mooi' voor iedereen wat anders kan betekenen .
Zolang jouw zoontje er geen "last" van heeft zou ik het idd laten. Maar ben het er niet mee eens dat het,wel gezegd mag worden dat het ene kind beter,is dan het andere, ik vind dat wel opscheppen en daar hou ik absoluut niet van. Ik weet dat alle kinderen,dit doen...ook de mijne, maar ik moedig het zeker niet aan en corrigeer mijn dochter ook als ik het hoor en ik zie dat een,kindje het naar vindt. Zolang het een heen en weer gesprek is zie ik er geen probleem in. Maar ik heb laatst ook een kindje uit dochters klas even toegesproken. Die is ook zo, alles is beter en mooier bij,haar en ze is ook erg gemeen. Ik heb haar even heel duidelijk gemaakt dat het daar nu eens mee klaar moet zijn.
Een ander kind zegt iets tegen jouw kind, niet tegen jou toch? Ik zou daar dus niet op reageren, omdat er niet tegen mij gepraat wordt. Hier in de speeltuin hoor ik ook weleens dat soort dingen. Alleen als ze het tegen mij hebben zeg ik iets terug. In de trant van: wat goed van je, of: ok (als het wat minder aardig klonk ).
Ik kan ook slecht tegen hoe onaardig kinderen tegen elkaar kunnen zijn. Maar dit soort opmerkingen vind ik erg meevallen (ik ... beter/groter/mooier/.. dan jij). Zeker als het eenmalig van een onbekend kind is. En ik heb ook wel geleerd om zoveel mogelijk mijn mond te houden omdat ik mijn kind niet wil opzadelen met mijn beleving van die woorden. Kinderen gaan echt anders met elkaar om dan volwassen en er worden veel ergere dingen gezegd.
Mja, maar ze moeten toch ook leren hoe het in de grote-mensen-wereld gaat? Hoe wat zij zeggen door een ander kind ervaren kan worden? Sommige volwassenen hebben dit namelijk nooit echt afgeleerd
Arevinol, eens! Dat is ook precies de reden dat ik zoveel mogelijk mijn mond probeer te houden zodat ze zelf leren om erop te reageren. Ook beter voor hun zelfvertrouwen denk ik, als je ze het als ouder zelf op laat lossen. (Ik zeg het stoer, maar vind het soms wel lastig.) En als een collega tegen mij zegt dat zijn huis of auto of weetikwat groter is dan de mijne of dat hij iets beter kan, vind ik het vooral sneu voor die collega. Als een paar collega's zouden zeggen 'jij mag niet meedoen' of 'wij vinden jou stom', zou ik er toch meer moeite mee hebben.
Op zich wel... Maar moet dat meteen de eerste keer afgeleerd worden of mogen ze daar een aantal jaar over doen?
Natuurlijk niet, dat zeg ik ook niet. Maar af en toe uitleg lijkt me wel wenselijk. Ze doen t de hele dag door en over t algemeen worden ze dan niet gecorrigeerd (op school), tenzij t uit de hand loopt. Als kinderen slaan of schelden worden ze toch ook gecorrigeerd? Imo ogen moeten ze het deels zelf uitvechten/leren, maar als ze te ver gaan of te lang doorgaan, dan zeg ik er wel wat van. Hier vandaag een meisje, die sociaal een stuk verder is dan mijn dochter. En die gebruikte allemaal woorden, deels grappig bedoeld, deels onaardig bedoeld. Ging met een hoop gelach gepaard en dochter begrijpt nog niet zo goed wat zij er precies mee bedoelt (en herhaalt t dan weer). Het was ook wel grappig, maar ik heb af en toe wel gezegd dat dat toch niet zo aardig is.