Ja herken het. Mijn werk biedt ook 0,0 uitdaging (mbo niveau 2 werk en ben hbo en wo opgeleid) maar ben al blij dat ik werk heb. Dus ik verveel me te pletter. Eind augustus start ik bij een theater groep, dat wil ik al heel lang. Dat gaat een hoop schelen denk ik.
Wauw dit is echt freaky. Net of ik het zelf geschreven heb. Is voor mij echt heeeeeel herkenbaar. Ik moet gewoon altijd te veel te doen hebben. Ik kan ook niet 1 ding doen, maar altijd minstens 2 dingen tegelijk anders voel ik me onrustig (alsof ik tijd aan het verspillen ben). Maar ik herken ook het voorruit willen in je leven. Ik wil steeds vooruitgang zien in mn persoonlijke ontwikkeling, in leren en studeren etc. Nu ik 3 kinderen heb, is het wel heel druk dus dat is wel 'fijn'. Maar nu er wat meer ritme in begint te komen, merk ik alweer dat ik onrustig wordt en zit na te denken wat ik met me carrière wil, of ik nog een opleiding wil gaan doen etc. Terwijl ik nog met zwangerschapsverlof ben! En dat onrustige heb ik eigenlijk vrij continue zodra mijn leven weer even wat gaat 'kabbelen'. Het 'is dit alles'-gevoel komt dan ook bij mij naar boven drijven.
Herkenbaar zeg!! Ik moet nog bevallen van m´n derde, maar echt zo´n onrust af en toe, van ik wil nog wat bereiken, verder komen, maar wat dan en idd is dit alles!? Nog een opleiding doen idd (man wordt er gek van).
Nou ik herken hier ook wel een paar dingetjes in hoor.. en dan ben ik nog maar 19 :O. Ik heb nu juist dat ik mezelf graag wil veranderen, straks na de bevalling mn vetjes aanpakken, Wil er dan weer leuk uitzien qua kleding en prutjes ben nog jong en zo voel ik me soms niet, ahah. maar heb soms ook echt een schop in mn kont nodig.. Ik kan echt genieten van luie dagen, maar soms word ik er zo 'depressief' van. Heb ook eigenlijk wel zat in huis te doen, maar daar heb ik dan weer geen zin aan, kan mezelf er niet toe zetten om te beginnen, bah!! Het is echt geen zooitje hoor, maar t kan beter. ik wil graag meer dingen doen, meer in t huishouden, meer lekker even wegwandelen naar de stad of t bos in of noem maar op! Dan zit ik zelf weer fijner in mn vel en krijg ik meer energie, maar om die stap te zetten is op de een of andere manier moeilijk voor mij om te maken. Iemand tips???? Ik heb trouwens wel een nagelstyliste cursus waar ik nog mee bezig ben, dus daar ben ik wel hard mee bezig. En kan wel veel oefenen, en vind het ook echt leuk om te doen!
Ik herken mezelf er ook heel erg in. Kan er ook heel chagrijnig om worden als ik niks te doen heb. Mijn man weet precies weer hoe laat het is, als hij mij weer ziet chagrijnen. En hier toevallig ook een tweeling 😊
Ja maar jij doet tenminste nog dingen. Bij mij strand het allemaal in de plan fase omdat ik dan vervolgens niet kan kiezen. Ik heb dus steeds allerlei ideeën over hobbies, cursussen, reizen, een eigen onderneming starten. Maar omdat ik niet weet wat ik wil, blijft het bij plannen maken. Waar ik vervolgens dus nog onrustiger van wordt. Wat wel helpt bij mij is gewoon dingen leren. Ik heb enorm behoefte aan intellectuele uitdaging. Ik denk dat dat ook is omdat mijn man en ik enorm verschillend in opleidingsniveau. Ik los dat dan op door naar de bieb te gaan en 'moeilijke' boeken te lezen. Wat helpt bij mij is gewoon n onderwerp kiezen en dat helemaal uitkauwen. En daar dan een periode voor kiezen, bijvoorbeeld een jaar. Ik noem dat zelfstudie. Momenteel heb ik mij voorgenomen om wiskunde weer op te pakken. Ik heb wat documentaires gezien die me heel erg geïnteresseerd hebben. Heb nu daardoor heel erg de behoefte om het gewoon te kunnen begrijpen. Hiervoor heb ik me een tijdje bezig gehouden met astrofysica en kwantumfysica, maar daar liep ik in vast omdat ik de wiskunde niet begreep. Je moet wel een onderwerp kiezen wat je erg boeit natuurlijk. Bij mij zijn dat betawetenschappen. Ik heb daar (helaas) qua schoolkeuze niks mee gedaan. Maar het zou ook bijv filosofie, psychologie, mythologie, sociologie of een antropologisch onderwerp kunnen zijn. Ik heb zelf een brede interesse dus voorlopig nog onderwerpen genoeg. Het helpt voor mij om een hoog niveau te kiezen, dat ik echt moeite moet doen. Boeken in jip en janneke taal kan ik mn hoofd niet bijhouden.
Nou valt hier ook mee, met hoeveel ik doe hoor...maar m´n voornemen is om er na de bevalling wel wat meer voor te gaan! Wil eindelijk weer echt gaan sporten/krachttraining doen (nu voor me gevoel drie jaar zwanger/bv en tijden niets gedaan) en heb ook wel plannen voor eigen onderneming, maar durf dat niet goed uit te voeren. Ik vind het wel grappig om te lezen, dat meerdere zo´n onrust hebben en snel verveeld zijn, maar aan de andere kant ook niet echt doorzetten in een hobby oid. Ik heb ook allerlei plannen altijd, maar meestal blijft het bij die plannen. Ik ben ook geen tweelingen Zelf vind ik voeding een leuk onderwerp, dus daar idd nu ook maar gewoon een studieboek van de universiteit van besteld om uit te pluizen en te ´leren´. Goedkoper dan een opleiding beginnen . Man en ik zitten wel gelijk qua niveau, alleen hij heeft toch zijn werk en ik niet. Ik vind het wel altijd leuk als ik hem kan helpen met zijn ideeën voor een eigen bedrijf voel ik me tenminste nuttig .
En wat zouden jullie doen als de mogelijkheden eindeloos en er geen beperkingen waren? Ik zou dus serieus gaan reizen en lang ook! Overal en nergens eventjes wonen, een andere cultuur ervaren, misschien wat vrijwilligerswerk doen, maar vooral ontdekken. Net zolang tot ik snak naar rust, een plek voor mezelf, kneuterigheid en zelfs sleur
Dit! Zeker als mijn dochter wat ouder zou zijn. Ik scheld hele dagen in mezelf wat voor rot leven dit is, rot sleur en saaiheid ten top. Word je toch gewoon depri van, als je dat nog niet bent.
Wat een herkenbaar topic! Schijnt ook een leeftijdsdingetje te zijn, al weet ik niet hoe oud jullie alemaal zijn. Een dertigersdilemma las ik vorig jaar ergens. Leuk hoor, maar hoe kom je er weer uit Ik lees/klets mee!
@noonoo alleen heb je dan ook niet soms, ja waarom wachten, waarom niet nu? (reizen enzo) Ik denk soms ik zou wel willen verhuizen, buitenland willen wonen, maar ja...hier is nu alles zo lekker makkelijk. Dochter heeft d´r vriendinnetjes heb toch wat mensen in de buurt waar ik gezellig op bezoek kan...waarom het weer zo ´moeilijk´ maken.. En soms denk ik, kom, laten we gewoon naar Amerika bijvoorbeeld gaan of waar dan ook en nieuwe leven opbouwen... Maar ja...de hypotheek, de kinderen, durf/kunnen we dat wel..al die bezwaren, hier zijn we ook gelukkig, gras is niet groener bij de buren...en nu loopt alles net zo lekker, goed geregeld Ik weet het niet, denk dat ik in het buitenland tijd zou willen wonen en toch weer zou willen studeren...
Wat het bij mij/ons ook is denk, sinds ik m´n man heb leren kennen is er elk jaar wel wat veranderd (leuke dingen) en alles gaat snel/ging vrij rap, maar nu straks, dan zijn we getrouwd, hebben een leuk (koop)huis, m´n man heeft een goede baan, we hebben dan drie kindjes en dan...dan hebben we alles... Wat gaan we dan de komende 60 jaar doen haha
Door af en toe iets kleins te kopen om mee te prutsen, scrappen of naaien oid. Door even naar mn moeder en zus te gaan Door een stukje te wandelen Door een keer met zn allen wat te doen, broodje mee, stukje weg, even maar. Door een half uurtje een mooi boek te lezen met een zak chips er bij Het zit in de kleine dingen. e maatschappij is zo rusteloos tegenwoordig, en wij er mee. Ik ben christelijk en hebben de zondag als rustdag maar wat bn ik er blij mee! Anders zouden we altijd doorhollen/gaan. Tijd voor het gezin heerlijk.
Ja waarom niet. Toch ook die zelfde bezwaren, al is dochter nog jong en zou dat geen probleem hoeven zijn. Maar toch wel beide een vaste baan die we moeten opgeven, familie/vrienden, eigen huis, financiën (hoe onderhoud je jezelf elders als je op doorreis bent)... Als mijn man zo'n baan had waarbij hij voor langere periodes in het buitenland moest werken... Zo dat lijkt me wel vet hoor! Ik zie groen als nieuwe collega's me vertellen waar ze gewerkt hebben ("eerst zat ik 4 jaar op Aruba en daarna nog 4,5 jaar in Amerika)... Zooo! Of ze solliciteren op een functie in het buitenland en worden aangenomen, wat geweldig!
Nou ik herken het ! En ik ben nog maar 23..... (dat word wat op mn 26e ) Sta er alleen voor met mn meisje. Ik wil nooit alleen weg, al doe ik het wel. Maar ik maak dus helemaal weinig uitstapjes. Ja ik zwem iedere dinsdag (babyzwemmen) maar verder? Ik word GEK van mezelf haha. Ook omdat ik nergens tot rust kom. Avondje stappen zou me wss goed doen.. mja ouders die niet willen oppassen voor dat soort dingen, en geen eigen huis dus kan geen oppas laten komen ZUCHT. Word tijd voor een huisje zal een hoop schelen denk ik (uitleven op t opknappen van t huis en verhuizen zelf weer socialer worden etc hahah).
Ik hou me dan vooral veel bezig met m'n grote hobby('s ) : Piano spelen en zingen. Nu ik m'n rijbewijs heb, heb ik weer wat geld over en ga ik straks (als de kaakchirurg me morgen kan helpen aan m'n kaakprobleem) weer verder met zangles nemen! Nu al zin in!
Ik kan ook heel erg genieten van kleine dingen hoor! Dit weekend bedacht ik me dat we de eerst volgende mooie zomerdag gaan picknicken. Mand vol lekkers, deken mee en uitstallen aan het water. Dan bel ik man van z'n werk op dat ie een lunchafspraak heeft met z'n vrouw en dochter, heb er al helemaal zin in Dit weekend wil ik met dochter een plakje cake gaan opfluffen. Het zal een grote plak en snoeppartij worden, maar ik zie ons al helemaal zitten met slagroom, fruit, smarties, hagelslag... Boeken lezen doe ik in periodes, vaak heb ik er de rust niet voor. De laatste was Inferno van Dan Brown, met het gevolg dat ik nu naar Rome wil en meer wil weten over de kunst die in het boek wordt beschreven Hier ging alles ook snel trouwens, wij "hoeven" ook niks meer. Samenwonen, huisdier, verhuizen, trouwen, kindje, klaar Een hond kan er nog wel bij trouwens, maar ik vind het nog een te grote verantwoordelijkheid.