in slaap vallen

Had je m'n tip over Stephanie Lampe gezien? "Baby in een droomritme". Zou het echt even lezen, denk dat je er een hoop aan kunt hebben!

 

Is er geen mogelijkheid om zijn bedje (of een campingbedje) naast je bed te zetten? Lijkt mij een mooie eerste stap, wel uit je armen (en voor jou de mogelijkheid om op te staan) maar toch nog dicht bij mama.

Hier 2 heel verschillende kindjes gehad hierin.

Zoonlief huilde standaard 15 minuten voordat hij in slaap viel (gewoon huilen niet hysterisch). Daar hoefde ik dan niet bij op de kamer te komen want dan werd hij weer geprikkeld en begon alles weer van te voren af aan.

Dochter viel alleen maar in slaap in mijn armen tijdens de voeding (fv). Rond de 9 maanden vond ik het welletjes (ze was simpelweg te zwaar voor me) en deed ik de eerste helft van de fles in mijn armen , dan legde ik haar in bed en dan kreeg ze de rest van de melk. Heel langzaam bouwde ik dit af, steeds wat minder van de fles in mijn armen totdat we zover waren dat ik haar in bed kon leggen en ze daar haar flesje leegdronk. Dan kreeg ik het flesje van haar terug en kon ik weglopen.

En toen was zo rond de 1.5 en zei ze in eens dat ze net als haar grote broer beneden drinken en lekkers wilde en dan pas naar bed en sindsdien gaat het zo.

Ik zelf ben echt van stapje voor stapje. Gewoon 1 klein stapje nemen en als dat stapje routine is geworden het volgende

 

Het lijkt me ook heel heftig Hopelijk is het echt een periode en zal hij spoedig lekker rustig inslapen.

Heeft hij een speentje met een tutdoekje of knuffeltje eraan vast? Dat heeft hier enorm geholpen bij het zelf inslapen en weer doorslapen. Dat tutdoekje heeft ook mijn geur omdat ik er tijdens mijn zwangerschap altijd mee geslapen heb.

 

Ik snap helemaal je denkwijze!!! T is zoooo rot. De enkele keren dat t bij ons gebeurde heb ik me ook zooo rot gevoeld. Maar als het nu minder wordt zou ik het toch nog even doorzetten. Je hebt immers alle andere manieren geprobeerd en die werken niet. Voel je niet schuldig. Je doet zo goed je best. Je moet toch iets....

Sterkte!

 

In een eerder topic van je (weet even niet meer waarover) had ik al eens gereageerd hoezeer ik mezelf en mijn dochter in jouw verhaal herkende. Dus allereerst even een hart onder de riem!! En nu herken ik weer veel: in slaap vallen gaat zelden rustig en gepaard met veel huilen in haar bedje en heel veel geduld en tig keer heen en weer lopen. Laten huilen wil ik niet hoewel het inderdaad uit wanhoop wel een overweging wordt. Reden dat ik het tot nog toe niet heb doorgezet is dat ik dan ook niet de garantie heb dat ze met drie dagen wel doorslaapt, en dat is het me niet waard. Maar zo doorgaan kan ook niet. Vandaar dat we vorige week zijn begonnen met een slaaptraining-achtig-iets.

Op aanraden van moeders hier (Rozemarijke!) heb ik het boek van stephanie lampe aangeschaft. En hier hebben we echt wel wat aan gehad! De informatie over slapen is nuttig en ze geeft een houvast. Wij zijn zelf slecht in structuur en willen en kunnen niet zo goed volgens de klok leven, dus we proberen de adviezen een beetje werkbaar te maken. Wat hier het probleem lijkt te zijn: verkeerde slaapassociaties (krijsen bij in bed leggen herinnert aan niet bij mama slapen, alleen liggen?), bv vaak voor het slapen gaan waardoor ze het nu nodig heeft om in slaap te komen.

Wat we sinds deze week doen is iets waarvan we niet hadden verwacht dat het ook een positieve invloed zou hebben op het slapen s avonds, maar dit heeft het dus wel gehad (zat pas volgende week in de planning om aan te pakken ):
we zijn begonnen om overdag meer structuur aan te brengen, zonder de klok precies aan te houden. S ochtends op tijd wakker maken, dag beginnen en opstaan. Volgens lampe zou het ochtendslaapje om tien uur zijn. Voorheen reageerden we later (te laat) op slaapsignalen. Nu starten we het slaapritueel (verschonen, slaapzakje aan) bij de eerste gaap/oogjes wrijven. En wat blijkt? Madame hier valt rond de klok van tien met max tien sec huilen zelf in slaap. Vaak is even in de kamer blijven voldoende. Wanneer ze wakker wordt weer aankleden en voeding (ofwel borst ofwel iets anders). Dit herhaalt zich s middags nog een keer.
Het mooie is dat slapen s avonds hier sindsdien een stuk beter gaat! S avonds reageren we ook tijdig op de slaapsignalen en ze slaapt nu veel makkelijker in. Als ze wel huilt troosten we haar, want het lange huilen in haar bedje lijkt de negatieve associatie te versterken.

Ze wordt s nachts nog wel 2/3 keer wakker voor voeding. Voorheen had ze ook s nachts een uur dat ze wakker was en niet wilde slapen en wij dus wanhopig met een krijsend kind (kan ze hier ook zo hard doen!) tussen ons in lagen. Slaap kwam pas een uur later weer bij haar wat ik ook beter begrijp door lampe. Nu heeft ze de voedingen nog wel nodig (misschien gewenning, dat zou goed kunnen), maar slaapt ze daarna meestal verder. En op deze manier is het wel goed vol te houden.

Ik weet niet of je er overdag iets te behalen valt maar voor ons was dat de helpende factor juist voor de avond en nacht!
Het is een heel verhaal geworden, maar wilde het kwijt omdat ik je gevoel zo herken en dit hier echt hielp.

 

tja dan heb je niet veel keuze meer dan door te gaan.

Wat hier wel hielp is ze uitleggen dat ze rustig kunnen gaan slapen omdat mama gewoon in huis is en dat mama en papa ze nooit alleen zouden laten in huis. Dat de slaapkamer er is om er te slapen. hihihi tegelijk gepost.

Hmmm moeilijk hoor want als ik dit zo lees heeft hij jouw armen echt nodig om de rust te krijgen om te slapen.

 

Mijn zoon is iets ouder als die van jou en kon tot 1.5 maand geleden ook niet zelf in slaap vallen.. hij viel altijd op schoot in slaap en dan legde ik hem over.. maar de laatste tijd lukte dat niet omdat hij dan wakker werd en dan moest hij weer op schoot..

Nadat ik 4 dagen zittend in mijn bed met hem opschoot had geslapen dacht ik het kan zo niet langer..
Een vrouw van een collega van mijn man is verpleegkundige bij het cb. Ik heb haar gebeld en het probleem uitgelegd..

En nadat ik met haar gesproken heb ben ik ook voor de "harde aanpak" gegaan...

Als ik bij hem op de kamer blijf of af en toe even een aai over zijn bol geef dan wordt hij alleen maar super boos en raakt hij nog meer overstuur..
De eerste avond heeft hij ruim een half uur gehuild.. de tweede en derde avond ook maar iets minder hysterisch.. Daarna huilde hij 10 minuten en ging het goed.. ook overdag gaat het nu super goed.. soms huilt hij nog wel even maar rustig en maar een paar minuten..
Ik heb wel gemerkt dat als hij te moe is dat het dan ook niet lukt en dat hij dan elke keer wakker wordt..

Ik weet dat het heel moeilijk is.. maar ik ging vaak wat doen.. en niet wachten tot hij stil is.. dus ik ging strijken of de afwas doen oid..

Succes!

 

Korte slaapjes, dat was het eerdere topic van herkenning

Overdag gaat het dus redelijk goed als ik je zo hoor. Misschien is de verlatingsangst wel van grotere invloed nu dan. Onze dochter sliep tot voor kort ook bij ons in bed maar vanwege te hoog bed kan ze er nu zelf uitvallen, vandaar de noodgedwongen overstap naar ledikantje. Maar heel herkenbaar over het terug zouden moeten leggen, maar kiezen voor slaap voor allebei. Dat is toch ook de logische keuze want het werkt op dat moment en de onzekerheid en wanhoop s nachts ervaar ik als vele malen erger dan overdag!
Dat schuldgevoel herken ik ook. Maar dan denk ik ook: ja, misschien is het wel mijn schuld en had ik haar eerder meer moeten laten huilen of alleen laten slapen. Nou en? Zolang het goed ging had ik al die mooie warme en knusse momenten echt niet willen missen. Misschien dat het daardoor nu moeilijker is maar ik weiger (lekker sterk uitgedrukt!) te handelen in het belang wat later mogelijk niet goed zal gaan (niet te lang bij mama in bed omdat ze zelfstandig moet leren slapen bijv). Ik geniet liever van het moment zelf met een beetje werk,spijt,schuld achteraf. Je kan je toch niet schuldig maken aan het feit dat je er zo goed mogelijk voor je kind wil zijn?

Hopelijk heb je ook wat aan dat boek van lampe. Daarin legt ze duidelijk uit over de slaapassociatie. Ik laat mijn dochter bijv bewust overdag ook even in haar bedje spelen zodat die negatieve associatie wordt doorbroken. En als ze huilt haar weghalen uit de situatie. En dus toegeven aan je troostinstinct!
Als je zoontje overdag ergens anders slaapt, slaapt hij dan ook zo kort?

 

Wat ik hier met onze jongste aan het doen ben, is zorgen voor nieuwe slaapassociaties. Ze heeft tot nu toe altijd alleen maar bij mij op de arm in slaap kunnen vallen, (of bij papa, oma, enz). Heeft nogal wat gezondheidsklachten, wat het niet gemakkelijker maakt helaas.

Ik doe het nu even stap voor stap, hebben net weer een enorme onrustige week achter de rug, omdat ze niet tegen vlees blijkt te kunnen nog. Van het weekend dus direct gestopt met vlees, toen ik me bedacht dat de onrust zeer waarschijnlijk daarvan kwam, en inmiddels wordt het weer rustiger, (vanavond de eerste avond dat ze langer dan 3 uur achter elkaar slaapt, nadat ze de nacht in is gegaan!).
Ik heb 1 slaaptut uitgekozen als vaste slaaptut, (en daar een reserve direct ook maar van gehaald), en daarmee ben ik nu elk slaapje in de weer. Verder krijgt ze geen fles meer tijdens het slaapritueel, en als ze wel honger heeft vlak voor ze gaat slapen, krijgt ze de fles beneden, of (als het daar te druk is), koppel ik het drinken en het slapen gaan wel even los van elkaar.
Verder zing ik nu een slaapliedje tijdens het wiegen.

Ik merk nu al dat ze van de tut en het liedje al rustiger wordt, en ga er dus van uit dat ik straks via eerst enkel op de arm liggen en zingen, kan gaan naar steeds sneller terugleggen en dan naar in bed en er even bij blijven met liedje zingen, enz enz.
Hier dus een lange-termijn-planning, juist omdat ze eigenlijk nog nooit zelf in slaap heeft kunnen vallen, (nouja, incidenteel). Juist ook omdat ze 9 maanden is en we net uit een heftige verlatingsangstperiode ook komen, wil ik geen harde methode toepassen.

Het is niet helemaal wat Lampe beschrijft, maar wel in hoofdlijnen de methode die zij aangeeft: positieve slaapassociaties opbouwen die haar helpen om in slaap te komen. Als ze goed in haar vel zit, merken we al dat het werkt: af en toe valt ze nu 's nachts zelf in slaap als ze wakker wordt, en dan heeft ze altijd haar slaaptut naar zich toe gehaald Die helpt 'r dus om weer in slaap te komen

 

@Kara: wat fijn dat het werkt bij jullie ook!