Goedemorgen dames.. De afgelopen dagen zooooveel nagedacht... Horendol word ik ervan... Ik ben eigenlijk tot de conclusie gekomen dat ik niet meer verder wil in de relatie... Omdat vanauit mijn kant de gevoelens er niet meer zijn... Maar en nu? Hoe pak je dat aan? Ik heb geen werk, uitkering krijg je niet als je bij mensen woont met een inkomen(toch?) ik moet dan ook weer terug naar mijn ouders... Iets waar ik als een berg tegenop zie, eigenlijk zie ik tegen alles op! De keuze die ik maak.. Beslist gewoon het leven van 3 mensen.... Ik vid het verschrikkelijk.... Maarja.. Niet gelukkig zijn lijkt me ook geen optie.. Dus hoe kan ik dit allemaal het beste aanpakken?
Moeilijke beslissing... Maar zou eerst met je man/ vriend praten... Wat je zegt zijn wel 3 levens Verder niet echt tips
Klopt... Ik word er doodnerveus van... Hebben al wat meerder gesprekken gehad over dat ik niet gelukkig ben.. Maar ik dacht dst als de dingen zouden versnderen waar ik mee zat dst het beter werd.... Dat blijkt dus niet het geval...
Heb je het wel met je man/vriend er over gehad? Hebben jullie er over gepraat, heb je je best gedaan om bij elkaar te blijven?
Er is niets veranderd... Althans niet kn negatieve zin... Ik voel me gewoon heel erg opgesloten../ En in combinatie met een vriend die het liefst heeft dat ik 24/7 bij mn zoontje ben werkt dat niet positief... Ik kan het niet heel goed onder woorden brengen... Maar ik voel 'het' niet meer...
Al meerdere gesprekken over gehad.. Met dingen die ik veranderd zou willen zien... Ondertussen zijn er ook een aangal van die dingen veranderd... Maar dat heeft dus niet echt geholpen... En de denkwijze van iemand.. Daar kan je niks aan veranderen
En samen in relatie therapie of iets dergelijks, zou dat misschien kunnen helpen? Of hebben jullie dat al geprobeerd? Ik hoop dat je er uit komt meis. Sterkte!
Misschien had ik dat eerder moeten proberen... Voor mijn gevoel is het echt 'op'... Heb ook bijna 1,5 jaar bij de psycholoog gelopen.. Dit was niet de hoofdreden hoor... Maar wel vaak erover gehad.. Ben er net 2 maanden klaar.. Maar ik ga wel bellen of ik nog een ker langs kan komen... Misschien kan ze me nog helpen dingen op een rijtje te zetten..
Hey meis, wat lijkt me dit erg voor je... Misschien is uit elkaar gaan helemaal niet nodig... Ooit geprobeerd om een klein baantje aan te nemen of vrijwilligers werk? Nemen jullie wel samen de tijd om echt alleen met elkaar te zijn?? T duur even maar soms bloeit het wel op als je je best er maar voor doet. En dat geld voor twee kanten. Een film die dat bijv heel goed laat zien is 'Fireproof'. Lis van t feit dat t gewoon een mooie film is is het ook een herkenbare film en situatie voor veel mensen. Ik hoop dat je deze stappe niet hoeft te nemen, vooral voor jullie kleine is dat lastig.
Ik ben nog niet zo heel lang werkloos hoor...5 maanden.. Dus daarvoor had ik wel gewoon werk En tijd samen... Nee.. Hij werkt altijd... Omdat het nodig is natuurlijk...
Ok... Laatst stond hier ook een topic over de 5 talen van de liefde, Gary Chapman, daar ooit naar gekeken. Ik ken jou n zijn situatie niet natuurlijk. Het zijn maar ideeen...
Nee dat snap ik Ik voel me al heel lang rot... Al een jaar ongeveer... Met de laaste paar maanden ook afvallen en haaruit val.. En tot een maand geleden ook nig bij de fysio gelopen voor huperventilatie De enige manier die ik zie is dat ik beter iets voor mezelf kan zoeken als dst lukt.. En samen met mn lieve ventje gelukkig zijn En ik heb niks mee gekregen van die boeken.. Ben niet zo'n lezer
Ik zou eerst met mijn ouders gaan praten zodat ze weten dat je er aan komt. En dan het gesprek met je vriend aan gaan, hem daar even van bij laten komen en dan je spullen pakken. Vanaf daar zou ik uit gaan zoeken hoe je een eigen huisje krijgt en dat soort zaken. Succes!
Dankje! En jij ook bedankt sterrefeetje Ik ben nooit goed geweest in moeilijke beslissingen(wie wel) Maar vind het rot voor hem..
Wat enorm balen meis, Maar precies wat je hieronder zegt je vind het zo rot voor hem. ( ik herken dat nog van een relatie die ik wilde beëindigen na 6 jaar) woonden nog niet samen maar waren eigenlijk wel dag en nacht samen zeg maar. Ik heb er uiteindelijk veel te lang mee gewacht omdat ik het zielig vond. Maar dat is uiteindelijk ook niet de oplossing. Ik zei toen tegen hem ook je kunt helaas geen "potje liefde kopen " Als het gevoel weg is is dat helaas wel gewoon echt weg. En je kunt natuurlijk samen van alles proberen, of dingen veranderen. maar uiteindelijk ben je wie je bent en zoals je bent. Heel veel sterkte meid!!!
Je heb ook helemaal gelijk... Alleen maakt t er niet makkelijker op helaas.. Als ik al weet dat het toch een keer fout gaat.. Kan ik het voor mn zoontje ook beter niet te lang uitstellen..hij word natuurlijk ouder, en krijgt meer dingen natuurlijk steeds duidelijker mee
En misschien is tijdelijk afstand nemen van elkaar, misschien kan je dan wat beter nadenken, beslissingen maken of misschien ga je hem toch wel weer missen?