Mijn "echte" naam is Antje maar mijn roepnaam niet dus ik gebruik dit nooit alleen bij officiële documenten zoals rijbewijs, paspoort enz. Ik vind de naam verschrikkelijk, sorry voor de mensen die zo nog meer heten. Dus ben echt blij dat ik een andere roepnaam heb.
Marijke vind ik toch wel een volledige naam hoor, natuurlijk is het officieel een verkleining, maar vind dat heel wat anders als marijtje bv.. Zo vind ik noortje, Maartje, Floortje (al is officiele naam noor/floor wel een goede!) ook niet raar, maar Eefje, marietje, marleentje vind ik dan weer niets als officiële naam
Nichtje heet saartje en ander guusje Beide worden ze meestal saar of guus genoemd. Vind ik leuker.. Misschien noteren als saartje maar roepnaam saar?
Ik heb niet zo'n naam. Daar heeft mijn Amsterdamse moeder mijn vader gelukkig voor behoed . Als het enkel aan mijn vader had gelegen, had ik mogelijk wel zo'n naam gehad, omdat het in zijn Friese familie nogal vaak voorkomt. Ik zelf zou mijn kind nooit een naam geven die eindigt op een verkleining als -tje of -ke of -y.
Mijn volledige naam heeft geen -tje, maar mijn familie noemt mij nog steeds bij mijn verkleinnaam. Mij stoort dat niet, maar ik ben blij dat het alleen intimi zijn die mij zo noemen, en geen collega's of andere zakelijke contacten.
@bri dat bedoel ik juist, enkel familie en vrienden gebruiken hier de verkleinnaam. Officieel heb je de volwassen naam. Ik bedoel: ik vind het ook niet erg dat vrienden mij heleentje noemen, is soms zelf schattig. Maar bij de afroeping van de diploma's of de wachtzaal van de dokter vind ik heleen toch een stuk aangenamer
Ik heb een naam die eindigt met -tje. Als dat wordt weggelaten blijft er een rare naam over. Ik heb er een hekel aan als mijn naam wordt afgekort en zeg altijd dat mijn naam op -tje eindigt. Ik vind mijn naam mooi en ben er trots op maar ik zie -tje in mijn naam niet als een verkleinwoord.
Maar het kan ook andersom he. "Brechtje" is bv. best een gewone naam voor een volwassen vrouw, maar ik ken dus iemand die Brecht heeft en dat vinden veel mensen weer raar...
Mijn oma heet Dirkje maar iedereen die niet haar kinderen of kleinkinderen zijn, noemt haar Dit (waar dat dan weer vandaan komt weet ik niet maar dirk is ook weer zoiets voor een vrouw. ...)
Ik heb officieel een -tje naam, maar al sinds de basisschool geen -tje meer achter mijn roepnaam. Zou zelf een kind geen -tje naam geven, maar kan niet zeggen dat ik er moeite mee heb gehad. Af en toe bij het oplezen van namen in de klas wat gegniffel als mijn officiële naam vermeldt stond, maar daar bleef het wel bij.
In de praktijk weet ik dat er veel zijn die hun naam dan toch volwassener maken. In de familie. Noortje is noor Antje is an Sjakkie is sjak Benny is ben Nicky is nick Allemaal omdat ze hun naam niet leuk vonden.
In onze familie komt de naam Gijs veel voor en voor vrouwen wordt het dan Gijsje.. Wij hebben zelf voor Rosalie gekozen in plaats van Roos of Roosje.. Als ze dan volwassen is, heeft ze gewoon een mooie vrouwennaam in plaats van een kindernaam.. Nu kan ze ook gewoon zelf kiezen, vindt ze Roos of Roosje wel leuk op volwassen leeftijd, dan vind ik het ook goed.. Groetjes, Carlien
Grappig.. Wij hebben ook erover getwijfeld en ben toch blij dat we geen tje er achter hebben gedaan. Vooral na het lezen van dit topic. Dus hier gewoon floor
Ik heet Eefje en ben juist heel blij met mijn naam. Heb er zelfs een hekel aan als mensen er Eef van maken onder het mom, 'nu je groot bent...' Ik heet Eefje, punt. Ik noem jou toch ook geen Pie als je Piet heet...
Dit. Als de naam zonder -(t)je niet bestaat, is die verkleining meestal voor een volwassene wel prima. Maar namen die zonder die verkleining bestaan, vind ik in de verkleinvorm altijd vreselijk. Onze jongste heet Caitlyn en we noemen haar nu vaak Caity, (Katie, zo je wilt ). Haar dat als roepnaam meegeven vonden we vreselijk. Op deze manier hebben we nu een lief koosnaampje en is ze straks wel een volwassen vrouw met een volwassen naam ook