Hij heeft vervroegd een aantal testen mogen doen omdat ze zich erg zorgen maakten. Hij heeft een jaar intensief RT achter de rug. (hij zat met 5 jr al in groep 3, is van oktober) Zijn Cito scores zijn op E-nivo (0,5) ondanks intensieve RT. Het klopt dat ze eigenlijk pas na 3 cito scores E-nivo en 2 jaar RT de diagnose mogen stellen. Maar bij mijn zoontje is het nu al overduidelijk en is het ook een erfelijke kwestie icm ASS en ADHD.
Ok, fijn voor hem dat jullie dat zo snel weten! Wel heftig zeg alles bij elkaar! Mocht hij niet nog een jaartje langer kleuteren?
Dat vind ik eigenlijk wel jammer om te lezen, zo krijgt iemand niet de kans om zich te verbeteren. Ik stoor me niet zozeer aan spelfouten maar wel aan mensen die het niet interesseert. Dat het allemaal niet uit zou maken. "Mensen begrijpen toch wel wat ik bedoel"... dat vind ik wel erg (behalve natuurlijk als iemand naar beste vermogen schrijft bijvoorbeeld door dyslectie of Nederlands als 2e of zelfs 3e taal)
Nee, je zei; Het KAN een dialect zijn, maar als ze het zo zeggen dan schrijven ze het snel genoeg ook zo.
Ik zeg letterlijk dat het met dialect te maken KAN hebben. Dat ze het zo schrijven omdat ze het ook zo zeggen. Daarbij heb ik het dus over de mensen die het doen...Ik kan niet iedereen in 1 hokje plaatsen..Jij doet het niet, dus heb ik het ook niet over jou.
Ik vind het jammer als mensen zich constant genoodzaakt voelen een ander te verbeteren. Zo kunnen we nog wel even doorgaan. Als ik weet dat iemand het verwacht van mij, geen probleem. Maar ik ga niet tepas en te onpas mensen online corrigeren. Ik heb wel wat beters te doen.
Ja maar daar ging ik ook niet op in. Of het wel of geen dialect is, is logisch en dat scheelt inderdaad p.p. Ik ging in op het stukje over het praten en het schrijven.
Dat ben ik met je eens. Maar goed mijn 2 jarige begint nu al met kieeeeeken met een lange ie. En mijn 4 jarige zei laatst over een nieuwe klasgenoot ............. heet die keerl a'j plat könt proaten moi ut neet loaten
Ik kan mij niet zo ergeren aan spelfouten. Wat ik wel vervelend vind is een heel verhaal zonder hoofdletters, punten en komma's. Dan haak ik af, want dat kan ik echt niet volgen.
Ik kan me daar ook vaker op ergeren maar zeg er nooit iets van omdat juist iemand Dyslectisch kan zijn of iets anders.
Zoals de jeugd tegenwoordig schrijft, dat is aangeleerde straattaal, vreselijk! Ik ben zelf ook best wel zo'n taalpurist die op spelling- en taalfouten let, maar ik zeg er niks van. Dat heeft weinig zin, je bereikt er alleen maar ergernis van de ander mee, mensen zullen het niet veranderen en als het even tegenzit word je gelijk op je eigen (taal- en schrijf) fouten gepakt.( Ik maak zelf ook vaak genoeg een foutje) En in een tijd van tablets en smartphones met internet is het maken van tiepfouten helemaal 3 keer verdubbeld, dus dat is water naar de zee dragen. Ik snap Joycey's mening wel dat sommige mensen hun schrijffouten toekennen aan dyslexie. Ik zal het zelf niet snel zeggen, maar hoe weet je of iemand ook echt dyslexie heeft? Hoe kun je dat naast de schrijffouten herkennen? Ik vind dyslexie eigenlijk in de categorie passen waar bepaalde andere (bekende) stoornissen/aandoeningen vallen waar te snel een etiketje op wordt geplakt.
Een bekend iemand "helpen" bij het filteren van taalfouten uit een belangrijke tekst of een onbekend iemand flink afzeiken op een openbare site vind ik een groot verschil. Mijn schoonzusje is dyslectisch en soms kan ik berichten van haar moeilijk lezen maar ook daar spreek ik haar niet op aan. Het heeft een oorzaak dat ze woorden verkeerd schrijft, iets waar ze niks aan kan doen. Het is dan enorm kwetsend steeds op zulke dingen aangesproken te worden. Ze weten nl dondersgoed dat ze het verkeerd geschreven hebben. Ik maak me er niet druk om als ik zoiets lees. Dan kun je je overal wel druk over maken en dat maakt je leven nou niet echt prettiger. Maar als je iemand erop aan wil spreken, doe dat dan op z'n minst op een nette manier.