Heeee sydneys, Ik snap wat je bedoelt. Ik baal er soms van dat ik werk. Ik vind het niet leuk om mn meisje te missen. Pas geleden was ze op het kdv ziek geworden en ik kon niet eerder weg van mn werk en mn man zat in een vergadering. Ik vond het zooooo erg. Aan de andere kant is het ook wel weer leuk om met mn collega's te kletsen en gek te doen. Maar als ik kon kiezen, zou ik mn werk dan ter plekke opzeggen.
Ik werk 20 uur in de zorg, maar alleen nachtdienst , dat komt neer op 2 à 3 nachten per week. Ideaal want ik werk rondom t weekend dan zijn m'n man of moeder thuis voor kids zodat ik even kan slapen ! T is perfect maar loodzwaar want ik slaap te wei ig. Ik zou t liefste fulltime thuis zijn bij de kids. Maar dat kan helaas niet . Ik wik ze gewoon in m'n buurt hebben of bv bij de oudste direct zijn als er wat is op school! Daarbij vind ik moederschap een druk bestaan , maar t mooiste wat er is en zou dat t liefste fulltime doen.
Ik zit nu nog thuis, maar moet wel werken anders is het financieel niet haalbaar allemaal helaas. Vl zei ook al, als ik genoeg verdiende, hoef je van mij niet te gaan werken, maar helaas kan dat niet. Ik werkte in de horeca, maar daar is geen mogelijkheid om niet 's avonds en niet de weekenden te werken, dus ben druk op zoek naar wat anders! Werkte voorheen altijd in de kinderopvang, maar daar is ook weinig in te vinden nu
Ik heb nu door omstandigheden (lang verhal) geen werk maar ik moet zo rond t einde van de jaar toch weer aan de bak voor 24 uur. Ik ben dankbaar dat ik al die tijd fulltime mama heb kunnen zijm en ben ook best bang dat het wel tegen zou vallen mn kind zo veel niet te zien, dit voelt namelijk zo goed! Maar ja t moet weer vanwegen de centjes. Ben dus wel benieuwd ook naar de reacties....
T feit dat je op dit bericht zo reageerd zegt misschien meer dan het bericht zelf. Dit is haar mening en hiermee zegt ze toch helemaal niet dat iedere moeder die fulltime werkt slecht is?
Ik begreep het toch anders. Maar goed. Ik vind het wel verbazend te lezen dat zoveel mama's zo weinig werken. Bijna iedereen die ik ken, werkt gewoon fulltime. Hoogstens 4/5. Blijkbaar toch niet zo normaal als ik dacht.
Na de eerste stond ik te springen om weer aan het werk te gaan. Toen ik net zwanger was van de 2e verloor ik mijn baan en daarna niet meer aan het werk gekomen. Ik solliciteerde me suf maar helaas. Op een gegeven moment maar besloten om lekker bij de kids thuis te zijn, ook omdat het financieel mogelijk was. Een maand of 2 geleden kwam een oud klasgenootje met een leuke vacature en heb ik gesolliciteerd. Ik ben sinds 3 weken weer aan het werk Het is voor 1 a 2 dagen in de week en ik mag zelf aangeven op welke dagen ik beschikbaar ben. Ik heb bijna 2 jaar genoten van de kindjes maar vind het nu ook heerlijk om weer wat voor mezelf te hebben.
Ik was heel erg bang mijn dochter te missen, maar de eerste dag vloog voorbij en heb nauwelijks aan haar gedacht toen. Voelde me daar heel erg rot over.. Ik werk nu 3 volle dagen van 7-17 en dan 4 dagen thuis. Goed te combineren vind ik zelf. Mis haar nu wel steeds wat meer, maar dat komt denk ik ook omdat zij beseft dat ze dan niet bij papa en mama is ik heb er dus niet heel verl moeite mee om te werken maar ben toch ook nog heel veel met haar samen
Tja wat is normaal.... Dat is voor iedereen anders. Mijn gedachtengang is: ik kies voor een kind dan wil ik dat kind niet 5 dagen per week naar de oppas brengen maar er ook van genieten. Dus minder werken... Maar een ander zegt weer: ik wil dannhelemaal niet meer werken. Helaas is dat bij ons ook niet haalbaar, helemaal niet meer werken. Anders had ik dat de eerste jaren misschien gedaan. Jij geeft ook aan dat je wel moet werken, dat is ook nog een punt. Sommige mensen kunnen niet stoppen met werken maar minder gaan werken kan vaak wel. Oke je moeter wel luxe dingen voor laten natuurlijk. De keus is aan ieder zelf wat ze daarmee doen natuurlijk. De een zegt: ik werk dan veel maar kan wel met het gezin drie keer per jaar op vakantie. De ander gaat liever 1 keer en brengt het hele jaar meer tijd met haar kind door. Ieder zn eigen keuze.
Moet er niet aan denken om meer dan 20 uur te moeten werken, vind dat ik nu al zoveel mis.... Ben niet voor niets zolang bezig geweest om eindelijk mama te mogen worden, ik werk om te leven en leef niet om te werken... Mijn roeping is gewoon mama-zijn en sinds ik moeder ben vind ik mijn werk gewoon niet meer leuk. Niet omdat mijn werk is veranderd, maar omdat ik bij mijn kinderen wil zijn. En dan mis ik niet zoveel van ze omdat ik dus alleen snachts in de zorg werk, 2 of 3 nachten per week. De laatste nacht ga ik dus al niet meer naar bed omdat ik gewoon mijn kinderen zelf wil verzorgen. Zelf met ze bezig zijn. Mijn kinderen zijn werkelijk mijn alles. Als ze groter zijn krijg ik ms weer meer behoefte om dingen voor mezelf te doen, maar nu zijn mijn kinderen mijn grootste hobby. Ben nu zover dat ik savonds wel lekker op mijn paard klim en ga rijdne. Daar had ik tot een paar weken geleden ook geen behoefte aan. Ik zou het liefste maar 1 nacht in de week willen werken. Maar wij hebben al dik 8 jaar 2 hypotheken dus zal wel moeten werken.. Edit: dat anderen fulltime moeten of willen werken, dat is aan hun. Daar ben ik niet negatief ofzo over hoor, totaal niet, maar dat zou ik dus zelf never nooit zien zitten.
Zijn jullie dan nooit bezorgd om de toekomst? Als je nu nauwelijks werkt, bouw je nauwelijks pensioenrechten op. Geen punt als je man werkt en jou later netjes onderhoudt, maar wat als je huwelijk niet blijft duren? Alleenstaande oudere vrouwen lopen niet voor niets een verhoogd risico op ernstige armoede.
Ben je van België? Het valt me op dat de moeders in België veel meer werken dan in Nederland. Ik denk dat ik in de week eens ga kijken voor werk, ik denk hoe langer je wacht hoe moeilijker het word.
België inderdaad. Zoals ik al zei, ik ken hier niemand die maar 10u werkt ofzo. Ken ook geen werkgevers die dat zouden accepteren.
Nee want misschien haal ik die leeftijd niet eens. Ik leef nu. Ik vind het belangrijker dat mijn kinderen een ouder thuis hebben en niet op een kdv terecht hoeven (niet boos worden, dat vind ik, is mijn mening..ieder voor zich), mijn moeder was vroeger ook altijd thuis voor mij en mijn broer en ik genoot daarvan. Zij is gaan werken toen wij op het voortgezet onderwijs terecht kwamen. Daarbij is mijn oudste geadopteerd en heeft een van ons nodig ivm de hechting, maar das een ander verhaal, als hij uit mijn buik geboren was net zoals de jongste, had ik ook thuis willen zijn zoveel mogelijk. Ik heb 5 jaar op een babygroep op een kdv gewerkt, en er waren kindjes die 5 dagen kwamen en mij meer zagen als hun ouders, en weet je......die zoveel kwamen gingen mama tegen mij zeggen, en dat zou ik vreselijk vinden!!! Nogmaals mijn mening en gevoel, wat anderen doen is echt hun keuze en ik zal niemand veroordelen hierom, maar mijn moederhart kan dat gewoon niet. En ik ben niet beter of slechter hierdoor.. Vind het belangrijk dat ik er ben voor mijn jongens en dat we sparen voor hen zodat ze later wat hebben. We zullen allemaal veel langer moeten doorwerken tegenworodig om uberhaupt geld binnen te krijgen. Ik bouw wel een pensioen op via mijn werk, maar dat gaat idd minder snel als wanneer ik fulltime werk. Ben ook vast van plan om samen te blijven met mijn man, maar ik snap de achterliggende gedachte wel wat je bedoelt. Ik kijk niet verder dan 10 jaar vooruit, er veranderd zoveel!
Ik zie dat anders. Ten eerste ga ik er niet vanuit dat mijn man en ik uit elkaar gaan (hetidee dat ik daar nu al aan zou moeten denken, dan kan ik ook wel iedere dag bang gaan zitten zijn of ik geen ernstige ziekte krijg). En ten tweede die pensioenen daar maak ik me al helemaaaaaal niet druk om. Waarom? Omdat in dit geweldige nederland de leeftijd van stoppen met werken steeds zo omhoog wordt geschroefd dat ik er van overtuigd ben dat ik moet werken tot mn dood en dat de pensioenen ook steeds minder waard worden. Mocht het nodig zijn ga ik als mijn kind of kinderen groter zijn alsnog weer meer werken. Wij leggen zelf ook geld weg voor later want die hele pensioenen zooi daar vertrouw ik niet op (maar dat had je al gemerkt ) Dit bovenstaande dus wel lezen met de gedachte dat ik wel 24 uur weer ga werken binnenkort. En dat is dus deel "omdat het moet" omdat we geld weg willen leggen voor de kleine, op vaantie willen met de kleine maar deels ook omdat als ik helemaal niet zou werken we in de knoei komen met vaste lasten. maar ik wil zeker niet meer werken dan dat om nog meer op vakantie te kunnen of wat dan ook want dan mis ik te veel van mn kind (in mijn ogen dus). T is bij ons dus tweeledig. Nog geld willen hebben voor leuke dingen maar ook niet te veel van mn kind missen. Perfecte oplossing: part time werken Ik snap nu dat het in belgie heel anders is maar even buiten je gewenning denkende: zou je t niet heerlijk vinden iets minder te werken enniets meer bij je kind te zijn? Ook al moet je daar dan wat luxe voor laten?
Ik weet eerlijk gezegd niet of ik dat heerlijk zou vinden. Ik geniet heel erg van mijn job. En we doen het al met redelijk weinig luxe. Eigen huis, dat wel, maar wij gaan bv nooit op vakantie.
Dus t is ook echt wel een kwestie van moeten werken fulltime om de hypotheek te kunnen betalen alleen? Mijn schoonzus bijv die blijft fulltime werken en haar man ook maar puur omdat ze de luxe niet willen missen. Dat begrijp ik niet zo goed. Dan denk ik idd: je "neemt" toch geen kind om hem bij de oppas te brengen? Maar als t echt moet om een beetje te kunnen leven vind ik het anders.... En er zullen vast ook mesnen zijn die t stom vinden dat ik niet alleen de uren ga werken voor t geld wat we nodig hebben om rond te komen maar ik vind het juist zo mooi verdeeld zo. 5 dagen met kind, 3 dagen zonder. Dat is ook echt mn max, die drie dagen zonder. En liever had ik gehad dat mijn man genoeg verdiende dat ik this kon blijven maar misschien zou ik daar later anders over gaan denken, je weet niet.
Het bedrijf waar ik werkte is ook failliet gegaan en ik zou na mijn zw verlof 9 maanden hebben om iets te vinden. Binnen een maand had ik een 24 uur baan. Ging wel heel snel en natuurlijk is het op het begin best lastig om haar achter te laten. Maar het went wel. Ik mis haar wel maar niet zo dat ik me vreselijk voel op mijn werk. Ben gewoon blij als ii haar weer zie en geniet extra van mijn dagen met haar. Voor mij is ' het gewone leven' weer begonnen en kijk ik terug op een mooie tijd thuis met haar. Maaf full-time thuis...nee dat hoeft niet meer.
Het ligt er ook gewoon aan wat voor persoon je bent en wat voor werk je hebt denk ik. Ik werk 4 dagen en vind het heerlijk. Het werk wat ik doe kam je niet goed doen als je minder werkt (heb dat met collega's ook ervaren) en ik haal er erg veel voldoening uit. Daarnaast heb ik niet het idee dat ik dingen mis van m'n zoon, ik ben dan ook redelijk op tijd thuis elke dag. En gelukkig heeft hij het heerlijk bij het kdv en z'n oma's, dat helpt natuurlijk enorm! Ik zou van meer thuis zijn niet gelukkiger worden maar dat is gewoon per persoon verschillend. Het fijnste is als iedereen kan doen wat hij/zij het prettigste vindt, zonder daartoe gedwongen te zijn door omstandigheden!