Ja, hij slaapt inderdaad beter als hij goed moe is. Dus ik ga hem voortaan ook pas in bed leggen als hij echt moe is. Hij was vanochtend echt heel moe. Hij sliep dus redelijk snel, maar was na 40 minuten weer wakker. Maar hij zag er nog zo moe uit. Hij wilde echt niet meer in bed, dus ik heb hem er maar uitgehaald en ben samen met hem op bed gaan liggen. Toen viel hij weer meteen in slaap en heeft in totaal 3 uur geslapen!!!! Het kleine mannetje is er kennelijk net zo kapot van als ik.... Ben blij dat hij nu even goed geslapen heeft, maar vind het wel lastig dat dit dus kennelijk alleen met mij kan. En ik weet nu niet zo goed hoe het de rest van de dag moet. Moet hij vanmiddag nou nog een slaapje? Nou ja, ik ga het maar gewoon aankijken wanneer hij weer moe wordt.
Mijn zoontje heeft net een fase van 4 weken krijsen achter de rug, daarvoor deed hij dat nooit. Het is vanzelf over gegaan, een van ons bleef erbij liggen/zitten tot hij sliep en op een gegeven moment is het toevallig zo gegaan dat ik naar de wc ging en hij begon niet meteen te krijsen. Vanaf toen weer geprobeerd en na een paa ravonden kort protesteren (geen krijsen!) slaapt hij nu weer gewoon makkelijk in. Misschien heb je net de verkeerde periode uitgekozen. Ik zou persoonlijk nooit voor een harde aanpak gaan, omdat ik dat onverantwoord vind. Als het tegen je gevoel ingaat of je hebt niet het idee dat er vooruitgang in zit, dan zou ik het nog even uitstellen. Ieder kind heeft zijn eigen tempo in dingen. Laat je vooral niet gek maken door anderen die kinderen hebben die na 2 weken al zelf in slaap vielen en nooit wakker worden. Ik werd ook bang gemaakt door verschillende mensen en werd er erg onzeker van. Bang dat het nooit over zou gaan en dat hij met 3 jaar nog een van ons naast zich nodig heeft. Niet dus.
En toch ben ik nu even aan het doorzetten en ik heb het gevoel dat het begint te werken. Vanochtend heeft hij acht minuten gehuild en is toen zittend!? in slaap gevallen. Nu ligt hij er tien minuutjes in en het krijsen hield al op toen ik beneden was, nu is hij alleen nog maar een beetje aan het mopperen. Dit voelt echt al super fijn! Natuurlijk nog geen garantie voor de toekomst, maar wel iets waar ik op dit moment wat mee kan. Ik laat me ook echt niet gek maken door anderen, maar ik zag zelf gewoon geen andere oplossing meer. Erbij zitten helpt namelijk ook niet, hand op hem leggen niet, alleen samen in bed gaan liggen, maar het overleggen ging ook niet meer. Op geen enkele manier kreeg ik hem dus meer slapend in zijn bedje en hij en ik waren kapot. We zijn nu vanaf dinsdag dus op deze manier bezig en hij slaapt nu in ieder geval. Nu ik een paar minuutjes aan het typen ben slaapt hij alweer, dus weer binnen de tien minuten en zonder heel hysterisch huilen.
dames, voor wie het nog leest. Het meest ongelofelijke is zojuist gebeurd. Mijn zoontje is zonder ook maar een huiltje in slaap gevallen!! Ik sta helemaal perplex... Dit is gewoon nog nooit gebeurd in bijna 10 maanden. Vanaf dinsdag zijn we bezig geweest met het laten huilen en een heel strak ritueel voor het slapen gaan en nu slaapt hij voor het eerst zelf in. Ik mocht hem gewoon neerleggen (waarbij hij normaal echt heel hard begint te schreeuwen) en weglopen. Echt ongelofelijk. Misschien nog te vroeg om heel hard te juichen, maar ik ben super blij dat ik toch door heb gezet.
Nou, fijn! Genieten van de rust en als hij toch weer eens moeilijk doet, niet direct van in de stress schieten, want die eerste anderhalf jaar is het slapen gewoon kwetsbaar, met alle doorkomende tandjes en ontwikkelingssprongen Maar hiermee lijk je iig een goede basis nu te hebben
Dank je! Misschien is het morgen wel weer anders hoor, maar het is zo'n heerlijke avond nu En ik ben zeker voorbereid op mindere periodes, als het dan maar periodes zijn en niet standaard iedere dag en avond, dag in dag uit.
Ik denk nu toch dat ik hem met alle beste bedoelingen en alle liefde van de wereld aan verkeerde patronen heb laten wennen. Ik zou dit bij een volgend kindje toch anders aanpakken denk ik.
Lekker zeg! Geniet er van, deze avond heb je in ieder geval al te pakken! Ik hoop zo dat je wat doorbroken hebt, voor je kleintje maar ook voor jezelf Hier ging het gisteren goed, ze heeft wel wat onrustig geslapen, maar begint nu ook flnk te dromen en dan geeft ze af en toe wat kleine gilletjes en huilachtige geluidjes, maar blijkbaar allemaal in haar slaap. Ze ligt nu ook te slapen en dat heeft tien minuutjes zachtjes huilen en murmelen op haar speen gekost. De avond is nog niet om, maar meestal als ze eenmaal meer dan twee uur heeft geslapen komt ze de nacht ook goed door. Oh ja @ Rozemarijke, over haar oortjes. Eergisteren, na weer een lange avond, nam ik mij voor om langs de huisarts te gaan voor een verwijzing. Maar het is nu vier dagen goed gegaan, een dag niet en nu alweer twee dagen goed.... Het lijkt erop dat er meer verbetering in zit. Het is ook typisch dat dit gebeurd sinds we haar niet meer uit bed halen, niet meer naar beneden brengen, niet veel prikkels geven, etc. Ik neig dus ook meer naar het door ons aangeleerde slaappatroon, waarbij zij verwacht bij elke kik uit haar bedje te worden gehaald. Wat wij nu dus al twee weken niet meer doen. Twijfel, twijfel... Ik las ook ergens dat bepaalde patronen bij jonge kinderen pas na een week of drie 'afgeleerd' kunnen worden. Dat een nieuw patroon ongeveer drie weken nodig heeft om ingeprint te worden in de hersenen. Dat in mijn achterhoofd hebbende, kijk ik het tot na het weekend nog aan. Het lijkt nl. ook niet op pijn wat ze heeft. Het huiltje (nou ja, zeg maar huil!) , lijkt sterk op het huiltje dat ze heeft als ze iets niet mag of kan doen. Zoals huilen omdat ze niet gelijk in de schommel gezet wordt als mevrouw er naar wijst Ze is nogal een driftkikkerje af entoe, met zichzelf dramatisch achterover en voor over gooien momenten...( de oudste heeft dit nooit gedaan) Wat ook van de laatste paar weken is trouwens en waar ik nu mee om leer gaan. Schrok me wild, de eerste keer! Nu negeer ik het (als ze ergens zit/ligt waar ze zichzelf niet kan bezeren) en als het drama over is, ga ik naar haarvtoe en geeft haarvpositieve aandacht. Dit lijkt te werken want ook die drama momenten lijken steeds korter te duren. Sorry @ Tara84, wil je topic niet overnemen
Helemaal herkenbaar. Bij ons was even laten huilen ook de oplossing. Sindsdien is het een wereld van verschil en gaat ze nu al een tijdje 's avonds uit zichzelf slapen zonder gemor! Overdag is het nog wel even huilen maar nooit langer dan 5 minuten. Er komt hier geen tweede meer maar als ik geweten had dat het zo goed zou gaan had ik het al veel eerder anders aangepakt. Ik was zo tegen het laten huilen dat ik haar nog geen 5 minuten wilde laten huilen. Ik was bang dat ze helemaal overstuur zou raken en heel lang zou huilen. Als reactie namen we haar op de kamer, in bed of we gingen haar wiegen. Op het laatst waren we hier zo lang mee bezig dat ik vermoeider was dan zij uiteindelijk. Ik dacht, dit kan toch niet de oplossing zijn en heb ervoor gekozen haar gecontroleerd te laten huilen. Wat bleek, het huilen duurde maar heel even en het slapen was opeens niet zo beladen meer. Ik hoop wel dat het zo nog een tijdje blijft gaan. Garanties voor de toekomst heb je wat dat betreft helaas niet.
Hier ook zo en toen hebben we heb ook laten huilen een paar avonden en nu slaapt hij goed soms gelijk soms 10 minuten huilen.. hij slaapt ook gelijk langer achter elkaar.. Succes en geniet van de tijd voor jezelf!
@gaiagaia, geen probleem. Dit topic was bedoeld om ervaringen te delen en elkaar te helpen. Zo te horen hebben jullie een dametje met een heel eigen willetje, dat herken ik heel erg hier. Als ik bijvoorbeeld de koelkast of de afwasmachine dicht wil doen, wordt mijn zoontje heel boos, want hij wil er het liefste een half uur inhangen, haha. Dat van die drie weken heb ik ook gelezen, dus ik ga nu echt op deze manier verder. Heb echt het gevoel dat er eindelijk een doorbraak is. @Ona, nou dit had ik gewoon kunnen schrijven, haha. Heel erg herkenbaar! Ik heb ook altijd bij het eerste geluidje bij hem gestaan. Achteraf niet heel handig geweest denk ik, maar toen met de beste bedoelingen natuurlijk. Fijn dat het bij jullie ook heeft gewerkt. @Mavi derya. Wat fijn al die herkenning en goed om te horen dat het bij jullie ook heeft geholpen. Ik heb nu goede hoop voor de toekomst.
Wat super dat het nu zo goed gaat! Heel veel baby's hebben het nou eenmaal even nodig om in bed even te huilen om zo goed in slaap te vallen...daar is helemaal niets mis mee.....wat fijn dat je kindje nu leert om zelf in slaap te vallen. En natuurlijk komen er nog veel momenten aan dat het weer wat moeizamer gaat.....tenminste dat is hier wel zo.....maar dan weet je in ieder geval wat het beste werkt en kan je dat volhouden..... Hier heeft mijn dochter tot ongeveer een week geleden weer een week of twee gehuild bij het naar bed gaan, dat we er na een kiene tien minuutjes nog altijd weer even heen gingen....ze zat echt een in sprong....tandjes...etc.....nu gaat ze alweer een paar dagen lachend in bed.....de momenten dat ze wel huilt blijf ik nu zelf veel rustiger, omdat ik weet dat haar even laten huilen, soms even troosten, maar in ieder geval haar in haar bedje laten liggen, het allerbeste werkt. Dus ook al gaat ze niet altijd lachend naar bed, ik kan ontspannen blijven, omdat ik weet wat ik moet doen....dat maakt het huilen een stuk 'relaxter' Fijn weekend!
Ja, ook heel herkenbaar. Ik ben nu al een stuk relaxter ondanks dat het vanmiddag weer moeilijker ging. Maar je kon me een week geleden echt opvegen en ik voel nu weer dat ik een houvast heb en dat scheelt al heel veel spanning. Uiteindelijk is hij net na een half uur in slaap gevallen. Ik ben wel een paar keer naar hem toe gelopen, want hij zit dan rechtop in bed, en dan valt hij niet in slaap. Ik doe het dus op gevoel, maar haal hem echt niet meer uit zijn bedje en blijf ook niet bij hem zitten.
Nou, gelukkig maar, dat het de oren niet zijn Hier vaak wel en dat is allesbehalve leuk. Dan is het ook niet huilen, zeker niet een krijg-m'n-zin-niet-huiltje, maar krijsen. Ook bij mij op de arm, (waar ze in goede doen wel rustig gaat slapen, zien we de afgelopen weken). @Tara: had nog niet begrepen dat je gewend was om bij elke kik direct bij het bedje te staan. Dat is sowieso niet handig nee, moet je bij een volgend kindje zeker ook niet doen, omdat je dan een kind niet eens de kans geeft om het zelf even uit te vogelen. Een gezond kind kan dat vaak wel en dan valt het snel wel weer in slaap. Goed dus om dat te doorbreken. En een kind met gezondheidsklachten en pijn, dat hoor je dus wel aan het huilen
ja, dat was ik eigenlijk wel gewend, kon er gewoon echt niet tegen als hij moest huilen. Had dan altijd zo'n sterke behoefte om er voor hem te zijn, al vanaf dag een. Ik las onderstaand stukje in een artikel over slapen, erg van toepassing voor onze situatie. Ouders blijken ook nog wel eens te liegen over het slaapgedrag van hun kind. Een nachtbraker is blijkbaar iets om je voor te schamen. Je pakt het als opvoeder vast niet goed aan. Terecht? Nee, zeggen de deskundigen. Als ouder handel je altijd vanuit het idee dat je het beste wilt voor je kind. Je komt vaak onbewust in een patroon terecht. Het is logisch om naar je kind toe te gaan als hij huilt. Dit zorgt voor een goede hechting en is daarom belangrijk. Sommige kinderen houden dit patroon in stand naarmate ze ouder worden. Zie daar maar eens uit te komen.
We gaan het nu trouwens wel stapje voor stapje doen. Hij mag 's nachts nog gewoon bij ons komen liggen, stiekem geniet ik daar ook nog enorm van Als het inslapen helemaal goed gaat, zullen we dat ook eens aan gaan pakken, maar dat is voor latere zorg.
De eerste periode is dat ook logisch, en nodig wat mij betreft. Maar na die eerste weken ga je de huiltjes van je kind herkennen (als het gezond is tenminste, dan hoor je verschillende klanken in het huilen van je kind), en dan kun je daar je acties op afstemmen Als het geen krijsen is, is het altijd handig om eventjes te wachten wat er gebeurt, als je kind op een vreemde tijd wakker wordt uit z'n slaap En dat eventjes kun je -naarmate je kind ouder wordt- steeds wat verlengen. Daarmee laat je je kind dan dus nog steeds niet huilen, maar je geeft het wel even de tijd om zelf weer in slaap te vallen
Had je dat niet eerder kunnen zeggen haha, nee dat wist ik ook wel, maar gevoelsmatig ging dat op dat moment niet.
Ik heb zopas "slaaptraining" geadviseerd aan een bevriend stel. Echt, ik geloof het bijna zelf niet. Maar hun kind is nu 6 maanden en je merkt dat ze heel vaak overprikkeld is en niet goed slaapt. Reden: ze wordt altijd in slaap gewiegd en als ze overgelegd wordt of even later wakker wordt, schrikt ze zich natuurlijk dood. Ze huilt ook heel "eisend" de laatste tijd, niet overstuur krijsen maar heel schril. Alsof ze "neee" zegt. Dus ik heb ze aangeraden haar even haar gang te laten gaan en positieve associaties met slapen op te wekken. Het kind kreeg niet eens de kans zelf in slaap te vallen omdat ze bij voorbaat al gingen wiegen (waar ze ook vaak van overstuur werd). Resultaat na 2 dagen af en toe huilen: ze slaapt na 2 minuten zelf in
Wat goed! Nou, het resultaat in een kleine week is hier ook bijna niet te bevatten. Ik heb mijn zoontje vandaag zelfs bij een vriendin in een campingbedje laten slapen. Geen moment gehuild, even twee keer terug gelegd omdat hij rechtop zat, na vijf minuten sliep hij, 1,5 uur geslapen! Ik weet niet wat ik meemaak