Lieve meiden, Een tijdje niet op het forum geweest, ik ben inmiddels 2 maanden weg bij babypapa maar of het er nu beter/rustiger op is geworden kan ik niet zeggen... Ik zal uitleggen hoe het allemaal is gegaan. Wij waren anderhalf jaar samen toen ik zwanger raakte. Hij wilde supergraag een kindje en mijn eierstokken klapperden ook, maar alsnog wat het een grote verrassing dat het in 1x raak was. Jullie weten dat er in een zwangerschap veel geregeld moet worden, qua inkopen, verandering in werk, kinderopvang, erkenning etc etc. Minder werken was voor hem niet bespreekbaar, dus plande ik 3 dagen te gaan werken. De rest van alle dingen heb ik allemaal alleen moeten doen omdat meneer totaal geen betrokkenheid of interesse toonde. Overigens wel naar de buitenwereld, maar als we samen waren dan moest ik gewoon alles alleen doen (kleertjes, kinderwagen, babykamer, crèche). Hij ging wel mee naar elke echo en vk afspraak. We hielden allebei van lekker borrelen en stappen, wat ik in de zwangerschap niet meer kon. Hij ging er gewoon mee door, 2x per week de kroeg in en mij alleen thuislaten. Nadat onze dochter werd geboren, werd de afstand groter en groter. Hij houdt van zijn dochter, maar kijkt er gewoon liever even naar dan dat hij voor haar wil zorgen. Snachts opstaan deed hij nauwelijks, sochtends bleef hij elke dag tot 12/13u liggen en ondanks mijn zware bevalling, deed ik gewoon praktisch alles. De eerste luier heeft hij na een maand verschoond. Het eerste badje of omkleden deed hij na 2/3 maanden. Zijn vond altijd dat hij meer 'recht' had om te mogen blijven liggen, niks te doen of de kroeg in te gaan. Ik heb me nog nooit zo eenzaam of machteloos gevoeld. alleen maar gehuild en verdriet omdat ik dit niet zo heb gewild, waarom doet hij nou niet zijn best voor mij en onze dochter? Toen onze dochter 8,5 maand oud was, heb ik de knoop doorgehakt en zijn we terug verhuisd naar mijn eigen (mini) appartementje. Dit is nu 2 maanden geleden. Sindsdien vindt hij dat hij het recht heeft om langs te komen wanneer het hem uitkomt. Dit is bijna elke dag!!!! We hebben de afspraak gemaakt dat ze elke zondag bij hem slaapt, en hij haar maandag na mijn werk weer terugbrengt. Daarnaast komt hij nog gemiddeld 3x per week een uurtje bij ons om haar te kunnen zien. Ik wil echt dat ze een goede band krijgt met haar vader, maar moet ik dit echt toelaten?! Ik ben niet weggegaan bij hem om hem vervolgens nog bijna elke dag te moeten zien. En ik vind ook dat hij het een beetje verpest heeft, want als hij gewoon zijn verantwoordelijkheden had genomen als vader in the first place, waren wij misschien nog wel samen en had hij haar nogsteeds elke dag kunnen zien. Wanneer ik zeg dat ik afspraken wil maken en dat hij haar elke zondagnacht blijft hebben, en daarnaast nog 1 doordeweekse dag (dat hij haar kan ophalen Vd crèche, samen eten en spelen), vind hij mij de grootste egoïst die hem weghoudt van zijn kind, terwijl ik het gevoel heb juist aan hem en mijn dochter te denken ipv aan mezelf. Wat vinden jullie???? Ik wil dus dat hij haar van zondagmiddag tot maandagavond heeft en dat ze hem nog 1 doordeweekse dag ong 2 uurtjes ziet, is dat onredelijk?? Ik hoop op eerlijke reacties van jullie! Liefs
Nee dit vind ik niet onredelijk. Hij kan niet verwacht dat hij te pas en te onpas maar binnen kan vallen, er moeten gewoon duidelijke afspraken komen en zoals dat hierboven staat lijkt me dat prima, zeker omdat ze nog zo klein is.
Ik vind het niet onredelijk. Je biedt hem een regeling aan, en ik vind het een goede regeling. Mijn ex had ook een leuke bedacht: 2 avonden in de week naar bed brengen Iedere woensdag van 10-19 uur Om het weekend heel weekend En in mijn weekend ook nog een dag. Ben hier uiteraard niet mee akkoord gegaan, gaf mij een gevoel van controle willen hebben over mij. Ik vind echt dat je hem wat Goeds biedt
wow wat lijkt jou ex op mijn ex... die denkt zn dochter ook te kunnen zien wanneer hij het wil.. die heeft al plannen dat als hij zn rijbewijs heeft hij door de weeks sávonds langs kan komen voor haar.. en verzorgen doet hij ook niet.. toen ik van de week bij hem was en onze dochter aan hem wou geven maakte hij de opmerking dat hij geen dumppaleis is.. maar terug te komen op jou verhaal ik vind het een goede regeling en hij heeft er maar mee akkoord te gaan en zit niks ego's in.. er zijn kinderen die hun vader nog minder zien
Dankjewel zwangernr2. Het komt op mij gewoon over of hij me wil controleren, of er een ander is, en daarom dagelijks naar ons toe wil komen. Heb niet het gevoel dat het echt om onze dochter gaat, want wanneer hij er is, is het alsnog ik die constant met haar aan het spelen is en zorgen voor. Met alle liefde, laat dat duidelijk zijn, maar ik denk dan echt: wat doe je eigenlijk hier? Beetje naar ons kijken, steunen en klagen hoe moe hij is (wtf?!?!) en mopperen over zijn zware leven. Seriously, dodelijk vermoeiend...
Ik zou dat ook echt niet toelaten. Ik wil mijn ex hier echt niet over de vloer.. Dan kan je ook niet verder met je leven.. Stel dat je een nieuwe relatie krijgt.. Ik vind jouw voorstel heel redelijk.
Dankjulliewel allemaal voor de eerlijke reacties. Sinds een week of 2 doet meneer weer ontzettend lief en probeert constant kusjes te geven en aan me te zitten. Ik word er schijtziek van!!!! Waarschijnlijk hebben zijn ouders gezegd dat hij me terug moet winnen ofzo, weet ik veel. Het zorgen voor onze dochter doet hij nogsteeds minimaal trouwens. Elke maandag dat ze bij hem is, gaat hij nogsteeds naar zijn ouders zodat zijn moeder hem alle zorg uit handen neemt en hij alsnog geen flikker hoeft te doen. Frustrerend, maargoed zij geeft haar tenminste de aandacht en liefde die ze verdient. De omgangsregeling.... Het is IETS beter dan eerst. Ze slaapt nogsteeds 1 nacht pw bij hem en daarnaast komt hij nu nog 2x per week een uurtje langs. Verder gaan met mijn leven en een nieuwe liefde...... Ik heb dus iemand ontmoet 2 weken geleden en ondanks dat me ex me echt heeft beschadigd, heb ik kriebels in mijn buik want hij is echt heullll leuk!!!! Maarja ik wil echt niet dat ex het weet!!!!! Dat wordt ellende. Maar ik vind dat stiekeme zo vreselijk, zo ben ik helemaal niet Pfff moeilijk allemaal!