Nee, ook de huur en koop flatten hier zijn duurder, maar ik bedoel.. Stel een flat is goedkoper dan wil ik dat best doen.. ( als het echt nodig is dan..) Maarja, wat krijg je dan? Alle gehandicapten op een flat... Ze kunnen niet werken? Verdienen van de staat geen geld.. Dus mogen ze ook niet mooi wonen?? Gaat wel erg ver he
Dat is bij mij ook zo... Maar je kunt werken voor een baas of thuis zijn met kinderen waar je van houdt niet met elkaar vergelijken.. Hoe zie jij dit dan? Of de vrouw 'pakt' kinderen maar krijgt daarom geen salaris ( terwijl ze er niet voor kiest om niet te werken, maar ze kan het gewoon niet) Of de vrouw moet maar kinderloos blijven? Zodat ze zonder stress aan het werk kan?..
dat ligt maar weer net aan het soort werk - ik ken een professor met een dwarslaesie die gewoon op het hoogste wetenschappelijke niveau meedoet.
Dan moet je wel het geluk hebben dat je daarvoor de tijd hebt gehad om een studie af te ronden en werk te vinden want dat hebben wajongers dus niet. En niemand gaat je aannemen terwijl je totaal verlamd bent dus dat is echt een uitzondering.
In 2004 vonden er ook herkeuringen plaats en vanwege m'n leeftijd was ik als één van de eerste aan de beurt, was toen al 7 jaar dubbel afgekeurd...en werd toen op maandagochtend binnen 10 minuten volledig goed gekeurd Dan ga je naar het arbeidsbureau om je in te laten schrijven en die zeggen doodleuk dat ze niks voor je zullen doen omdat je onbemiddelaar bent Ben in hoger beroep gegaan en alles is met terug werkende kracht ongedaan gemaakt maar was inmiddels wel een jaar en een psycholoog wegens paniekaanvallen verder... Oké, vroeger werd je vrij makkelijk afgekeurd en er zaten dan ook veel mensen onterecht in de wao maar op deze manier ga je niet met mensen om....dat de goeie onder de kwade moeten lijden is wel pijnlijk, zeker als je zelf één van die goeie bent...kan er nog kwaad om worden! Hoop dat de herkeuringen eerlijk zullen verlopen, sterkte voor wie er mee te maken heeft!
Ja het is al erg genoeg allemaal, maar even van de andere kant: Je bent ziek, en dan 'moet' je wel alles hebben wat anderen ook hebben? En daar moet de overheid dan maar voor zorgen? Wat dan met al die mensen die niet slim genoeg zijn om een goede baan te hebben en laag of niet opgeleid zijn, die mogen toch ook niet mooi wonen? En ze kunnen er toch ook niks aan doen dat ze niet zo slim zijn?
Ja zo werkt het in Amerika dus wel Niet slim of kundige genoeg om het te maken en je hebt gewoon dikke pech. Gelukkig is hier nog wel een verzorgingsstaat Maar ben het wel met je eens dat je niet voor "extra" luxe hoeft te zorgen voor iemand die niet kan werken. Maar wel voor een goed leven.
Zoals altijd (en wel begrijpelijk) gaat de discussie weer over 'mijn buurvrouw kan wel werken maar heeft er geen zin en daarom is die herkeuring een goed plan'. Ik vind dat je de ontwikkeling van een land kunt aflezen aan de manier waarop het met zijn zwakkere burgers omgaat. Als het verhaal klopt en de té grote instroom in de WAJONG is het gevolg van het overhevelen van de verantwoordelijkheid voor de bijstandsuitkeringen naar de gemeenten, dan vind ik het niet getuigen van veel compassie om nu beleid te gaan maken waarbij je vantevoren bepaalt hoeveel het geld het moet opleveren en aan de hand daarvan nieuwe keuringscriteria gaat opstellen. Als de in dat stuk genoemde getallen kloppen, dan wordt er nu beleid ontwikkeld waardoor straks 84% van de mensen die nu een WAJONG-uitkering ontvangen op magsiche wijze wel in staat zou zijn om te werken. Dat is natuurlijk niet zo. Uiteraard moet er overal bezuinigd worden, uiteraard moeten mensen die wel kunnen werken niet gesubsidieerd thuiszitten. Ik denk niet dat iemand dat zal ontkennen. Als er niet zo'n behoefte was geweest aan draconische maatregelen, zou het natuurlijk veel menselijker zijn geweest om veel frequentere controles in te voeren, veel beter in te zetten op reïntegratie en begeleiding van mensen. En inderdaad het laten meewegen van het inkomen van een partner, maar dan ook niet in één keer, maar afbouwend over een aantal jaar. Ik weet dat de vergelijking niet helemaal opgaat, maar na de grootschalige fraude met toeslagen worden toch ook geen nieuwe regels ingevoerd waardoor ineens 84% van de mensen die er nu wel recht op hebben, dat ineens niet meer hebben? Nee, het controlesysteem wordt veranderd, de bedragen gaan gefaseerd omlaag etc. De betrouwbare overheid is een instituut dat jaren geleden is gaan afbrokkelen en waar nu weinig tot niets meer van over is. Heel onverstandig, want vertrouwen komt te voet en gaat te paard, om een oubollig spreekwoord maar weer eens van stal (haha) te halen. Het klinkt allemaal misschien een beetje zwaar, maar zo voel ik het wel. En velen met mij, getuige de miljarden aan spaartegoeden die alleen maar meer worden, omdat velen hun geld niet meer durven uit te geven uit angst dat er volgend jaar een regel wordt ingevoerd waardoor je ineens niet meer kunt rondkomen.
Heb t hele topic niet doorgelezen, maar wil weten wat jullie er van denken: Op mijn werk is er ook een meid die via de WAJONG werkt. Het enige probleem die deze meid heeft, is dat ze dingen minder snel oppik, en extra uitleg nodig heeft. Ze komt ook van een speciale school met extra aandacht. Meisje is zelfstandig, heeft n kind die ze (goed!) verzorgt, draait volledig mee in t werk, en alsnog zit ze al een behoorlijk tijdje in de WAJONG. Als je haar niet zou kennen zou je zeggen dat ze net als jij en ik gewoon volledig kan werken. Ze doet niks onder voor mijn andere collega's, behalve dan dat ze af en toe een keer wat extra uitleg nodig heeft. Zouden deze gevallen nu goedgekeurd gaan worden of niet? Want ik zeg heel eerlijk, deze mensen mogen ze van mij veel eerder uit de WAJONG halen, zodat mensen die lichamelijk een probleem hebben, wel in de WAJONG kunnen blijven.
Mijn eerlijke mening is dat als je voor kinderen kunt zorgen je ook voor een baas kunt werken. Zeker als je al afgekeurd was of een uitkering had voor je kinderen had. Het zorgen voor een kind de hele dag is hartstikke zwaar en er rust dan ook een druk op je. Kinderen kun je niet afzeggen, je werk wel.
Sorry maar wat een bekrompen reactie zeg! Ik kon na mn verlof toch echt niet werken ( Pnd ) anderhalf jaar lang. Maar kon wel voor mn zoontje zorgen ook al kostte me dat verschrikkelijk veel moeite! Als ik ook nog had moeten werken had je me binnen 3 weken naar een gesticht kunnen brengen of me op kunnen zoeken in mn eikenhouten jas omdat die combinatie TE zwaar zou zijn. En sommige mankeren lichamelijk iets waardoor ze sowieso al thuis zaten maar ook met moeite ( of beter gezegd met liefde ) voor hun kind zorgen. Die liefde heb je niet voor je baas
Tijdelijke oorzaken zijn ook wel anders. Je wist voor de bevalling niet wat er ging gebeuren en dan is het ook een heel ander verhaal, maar zoiets gaat over. Daarna kun je langzaam aan de draad weer oppakken. Ik weet hoe zelf hoe het is om voor je kinderen te zorgen met pijn de hele dag.
Ik ben ook helemaal voor een verzorgingsstaat hoor, maar ik denk dat we met z'n allen een beetje verwend zijn. Ik merk het bij mn eigen zus ook hoor, die hebben net voor de crisis een flink huis gekocht waarbij haar wajong ook in is meegenomen. Ze vond dat ze ook recht had op een huis, ze ging niet haar hele leven in een flat wonen.. (want? Je hebt een dak boven je hoofd denk ik dan, je hebt te eten en voldoende ruimte voor 2 personen). Ik weet bijna zeker dat ze nu uit de wajong gezet gaat worden, en zolang ze niet werkt gaan ze het niet redden met dat huis. Erg sneu, maar goed.. dan hadden ze rekening mee moeten houden.
goh je lijkt om mijn oude leidinggevende. Die vroeg , na mijn miskraam (die enkele uren daarvoor had plaatsgevonden) of ik boodschappen in huis had. (ik dacht nog van goh wat lief van haar). Toen ik daarop met Ja antwoorde (heb immers ook een man die in staat is boodschappen te doen) was haar antwoord. Als jij in staat bent boodschappen in huis te hebben dan kun je ook werken tot morgen Je kunt je misschien wel voorstellen dat jou mening voor mij (en andere moeders die in de wao/wajong zitten) erg pijnlijk is. Ik vind het heerlijk voor jou dat je hierin op deze manier kunt staan en hoop ook dat je dit heel lang kunt blijven doen want jou standpunt hierin laat alleen maar zien dat jij dit nog nooit hebt hoeven mee te maken.
Je benoemt nu wel iets heel anders. Een miskraam gaat je niet in de koude kleren zitten. Maar is net als een pnd iets tijdelijks. Uiteindelijk ga je weer aan het werk. Dat is toch een ander verhaal.
Volgens mij wil jij niet inzien hoe pijnlijk jou mening - Mijn eerlijke mening is dat als je voor kinderen kunt zorgen je ook voor een baas kunt werken. - Voor sommige mensen is. Maar ik denk dat ze je graag als keuringsarts (nou ja dat arts gedeelte hoeft er dan niet achter) willen hebben. Heeft u kinderen ? Ja mooi dan kunt u ook werken.
Dus volgens jou had ik nooit kinderen moeten krijgen? Maar gewoon aan het werk moeten gaan,, (omdat beiden in mijn geval niet kan)
Ik quote even mijn reactie van een aantal pagina's geleden, Deze meid kan gewoon echt niet werken, ze zou heel graag willen, ze leveren zoveel in om de kindjes te onderhouden, wat denk je , dat het voor haar niet pijnlijk is dat ze vaak tegen de kinderen moet zeggen jongens mama kan niet mee naar de speeltuin veel plezier met papa De kinderen smeren nu hun eigen boterham, maar toen ze nog kleiner waren stond de man vroeg op maakte de boterhammen legde de kleren klaar voor zowel zijn vrouw als de kinderen, haalde zijn kinderen uit bed om aan te kleden en hun boterham te geven voor de tv om vervolgens zijn vrouw te helpen om uit bed te komen, nachtvoeding heeft ze toen de kinderen baby's waren nooit gegeven dat deed haar man daar zij drukker waren haar uit bed te krijgen dan dat hij zelf de fles gaf. Op dagen dat de kinderen naar het Kdv gingen bleef zij liggen en bracht hij ze naar de opvang, een familielid kwam haar dan helpen om uit bed te komen en aan te kleden, na de ochtend kan haar lichaam altijd pas een beetje op gang komen maar 1 keer te veel willen, en voor haar is helaas al gauw iets te veel moet ze echt bekopen met weer dagen in bed liggen en letterlijk overal hulp bij nodig hebben. Als je kinderen kunt krijgen kun je ook werken vind ik dus een bekrompen reactie en ik snap dat je daar veel mensen mee voor het hoofd stoot. Ik denk ook dat men wel anders piept wanneer het ze zelf overkomt, nu moet ik eerlijk zeggen dat ik er het zelfde over dacht tot mijn vriendin dus ziek werd. Ik zie haar lijden elke dag en ik vind ik haar een lieve geweldige moeder Ik ben nu dus ook van mening dat men niet kan oordelen omdat je niet weet hoe men het thuis geregeld heeft en wat ze allemaal moeten laten !
Ik denk niet dat een baas het goed zou vinden als ik 's middags even zou gaan slapen. Mijn kinderen hebben daar daarentegen helemaal geen moeite mee!