Bij deze wil ik jullie wel alvast waarschuwen... De toonzetting van onderstaand relaas is wellicht wat cynisch en misschien niet al te vriendelijk... Maar zoals ik al eerder zei, ik ben niet echt van groepsbijeenkomsten. Dus weet dat ik niemand wil kwetsen maar het is mijn persoonlijke kijk, ervaring en beleving op de bijeenkomst.... Zo was vorige week maandag voor ons weer zo een Eyeopener... zo een waarvan je denkt: Welkom in de Wereld der Zwangeren... Jawel, we hadden een heuse bijeenkomst Pijnbestrijding bij de bevalling. Lees: na een uur wachten - de groepsbijeenkomst zou om 09u beginnen en het werd 10u - alsof we geen werk hebben ofzo... Welnu, tijdens deze bijeenkomst werden vrouwen die voor het eerst zwanger waren, voorgelicht over De Pijn die je te wachten staat bij de bevalling en hoe hiermee om te gaan. Op zich interessant hoor, maar ik sta er zelf vrij nuchter in. Velen vrouwen gingen mij voor en aangezien we op de aardbol met overbevolking te maken hebben, lijkt mij dat dit een overleefbaar en bijbehorend fenoneem is, wat nu eenmaal een bijkomstigheid behorend bij het wonderbaarlijke wonder der voortplanting is. Maar goed, een groepsconsult dus. En dan hebben wij alletwee al zoiets van... Het is dat het kennelijk erbij hoort en moet, maar eigenlijk is het niet echt ons ding.maar, het wordt aangeboden en uiteraard ben ik wel geïnteresseerd en nieuwsgierig. En vind ik dat ik naar alles hoor te gaan wat me aangeboden wordt. Alles wat bijdraagt en het goed ter wereld komen van ons meisje. Welnu, stel je een groep van een stuk of 15 stellen voor die lieflijk naast elkaar zitten, elkaars hand vasthouden, terwijl de andere hand liefkozend over de buik aait en als ze bewegen, rinkelt er zo een lange ketting die tot de buik reikt 'zodat de baby vertrouwd raakt met dat geluid en daar dan op reageert'. De kleding van Het gezelschap was weinig gevarieerd: vooral veel witte leggings, zwarte leggings, het liefst driekwart en dan een zwangerschapsspijkerrokje erop met een zichtbare band om de buik. Of geheel in het zwart, Birkenstocks eronder (die heb ik overigens ook hoor! E heb niets tegen spijkerrokjes, maar het viel me op). En veel vestjes. Zo met het bovenste knoopje dicht, zodat de buik mooie geaccentueerd wordt (draag ik zelf ook wel hoor! maar geef gewoon even een beschrijving van het ensemble). Eén vrouw had een shirt aan met 'Made by Martin'. Toen vriendlief vervolgens tegen haar vriend 'Hé Martin, jij hier?'zei (als grapje) snapte deze Martin er niets van. Kende hij Vriendlief dan? Wij hadden stilzwijgend ons binnenpretje, ondanks dat het niet echt ons ding was. Op zich was de bijeenkomst dus zonder dat er nog een woord gezegd was, een schouwspel an sich... Voordat de verloskundige - die ons aansprak alsof we net van de kleuterklas naar Groep Drie waren gegaan- begon, mocht iedereen zich voorstellen (!) en vertellen wat hij/zij verwachtte van de bevalling... Oh nee... Ook dat nog... Hoe lang ging deze bijeenkomst duren??? Vriendlief pakte nog net niet liefkozend mijn hand en ik ging nog net niet spontaan over mijn buik aaien, om me te spiegelen aan het gezelschap... "Want als het goed is", zei de verloskundige, "is iedereen hier voor het eerst zwanger"... Nu was het erge dat één van de mede-zwangeren haar moeder had meegenomen!!! Stel je hierbij een moeder en dochter voor die sprekend op elkaar lijken. Trots vertelde zij (de moeder dus) dat 'ze in verwachting was van een tweeling. Nou ja, haar dochter dan'. En uiteraard deelde ze vervolgens haar bevallingsverhalen, waarin de verloskundige die de bijeenkomst voorzat haar ook nog eens stimuleerde... en ze nam de tijd... 'Je vergeet de pijn zodra je de kleine vasthoudt' en 'bij mijn derde was het zo voorbij, ik zeg altijd, die is met de post gekomen'. Vriendlief en ik hebben heel wat blikken van verstandhouding gewisseld... Wel kon ik het niet laten om terug te komen op haar introductie. Voor het eerst gaan bevallen is iets anders dan voor het eerst zwanger te zijn. Zonder in de diepte op de details in te gaan, gaf ik bij mijn korte intro aan dat het voor ons een groot wonder was nu zwanger te zijn, na heel wat mislukte behandelingen vol verdriet, miskramen en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Dus dat de bevalling doet? Geloof ik zonder meer. Maar het zal me alles waard zijn! Zo sta ik er nu in. En vriendlief sloot zich hierbij aan. Zal jullie verdere verhalen besparen, maar uiteindelijk waren we opgelucht dat we de kamer uit mochten. En ben ik veel wijzer geworden? Eeeh, dat zal blijken rond 15 oktober... Maar ik sta er nog steeds net zo nuchter tegenover. We zien het wel. Als baby Annabel (we houden deze door mijn vader gegeven werknaam maar aan..) maar goed en wel ter wereld komt! En oké, en uiteraard hoop ik ook enigszins heel uit de strijd te komen, maar dat is van latere zorg. Daarnaast vertrouw ik op mijn conditie en mijn uithoudingsvermogen... Komt vast goed en wat lijkt het me heerlijk om haar straks tegen mijn borst te mogen voelen en naar haar te kunnen kijken, haar in mijn armen te mogen houden, alles... Na de bijeenkomst (we moesten er om 09u zijn) waren we uiteindelijk om 12u klaar om te gaan... Die middag kon ik gelukkig thuiswerken, dat scheelde... Tot zover het tweede relaas wat voor mij toch een 'bijzondere' ervaring was... Dan zo tot slot mijn frustratie van vandaag...
Het laatste deel van mijn lange update. Dit dus over de frustratie van mijn werk. Waarbij ik toch echt alles naar eer en geweten goed had gedaan en me de afgelopen weken met veel adhoc zaken echt uit de naad heb gewerkt.... Vandaag dus een aardige ***dag op het werk gehad. Was er even helemaal klaar mee en ben uiteindelijk 'vroeg' naar huis gegaan (vroeg als in 16.30, eigenlijk een hele normale tijd... maar doordat ik de afgelopen weken regelmatig tot 19u/20u heb gewerkt, leek het vroeg...). Welnu, na de lunch wilde mijn relatief nieuwe leidinggevende 'even praten...' Ik was erg benieuwd, want naar mijn weten waren er geen bijzonderheden... Nu zit ik dus in een nieuwe project, met dus een andere ' baas'. Nou, het ging over mijn zwangerschapsverlof. Ter achtergrond: een ruime maand geleden had ik dus mijn planning al per mail aan hem toegestuurd. Indien ik een specifieke cursus zou mogen doen (bepaalt ons MT en had aangegeven hier interesse in te hebben) dan zou ik mijn minimale verlof voorafgaand aan de uitgerekende datum opnemen. Lees: cursus is eerste drie weken van sept en uitgerekende datum is 15 okt... Indien ik die cursus niet zou mogen doen, was ik voornemens 5 weken van tevoren verlof op te nemen (mooie midden optie tav 4 weken minimaal en 6 weken maximaal), dus in dit geval zal dan tm 6 sept werken. Had hem in de mail tevens PER WEEK aangegeven waarmee ik het verwachtte druk te gaan krijgen. En geloof me, dit was een strakke planning... Had bij deze mail overigens al rekening gehouden met het feit dat deze nieuwe leidinggevende bekend staat om zijn behoefte aan controle. Nadat ik deze mail vorige maand had verzonden, heb ik hem nog gevraagd of hij zich erin kon vinden. Hij had de mail gelezen, luidde zijn repliek. Dus ik heb het gelaten voor wat het was. En vandaag werd ik dus aangesproken op het feit dat we 'in maart' hadden besproken dat ik toch tot halverwege oktober zou werken?! En nu was het ineens begin september? Waarom had ik dit niet overlegd? Eeeehhh, ik heb hem uitgelegd dat ik dus halverwege oktober zal bevallen... dus om dan pas verlof op te nemen, leek me een beetje laat... daarbij, heb recht op totaal 16 weken verlof. Minimaal. En hoe ik dat invul, is aan mij en uiteraard in overleg, maar dat is minimaal 4 weken en maximaal 6 weken verlof voorafgaand aan de uitgerekende bevallingsdatum... Deze beste man heeft notabene zelf kinderen en een vrouw en zijn jongste is 3, dus dan zou je denken dat hij weet hoe het zit... En ja, dat begreep hij wel, maar ik had dit eerder moeten communiceren... Ik verwees wederom naar de mail van vorige maand en ja, die had hij gekregen, maar ik had het niet overlegd en nu zat hij met zijn planning... Maar, wat had ik meer moeten overleggen!? ik vroeg me echt af: wat moest ik hiermee? Is zijn planning mijn probleem? Naar mijn eer en geweten heb ik alles ingevuld, overlegd, alleen dat hij nu pas echt naar de mail en mijn planning kijkt, is dat mijn probleem? Ook deed hij enigszins moeilijk over mijn zomervakantie die ik had aangevraagd. Want, alles werd nu wel heel krap in de planning! Ja, hallo, dacht ik... Heb ook recht op vakantie! daarbij, heb nog veel uren en overuren staan en teveel uren die overblijven, vervallen tegenwoordig gewoon! Plus het feit dat ik alles allang in de mail gezet had, vorige maand! Beetje late reactie... Kan jullie vertellen dat ik redelijk pissed was, vond het 'verwijt' ronduit oneerlijk en onterecht. En dat vind ik nog steeds. Had het er met een collega over en die begreep het ook niet. Zelfs hij wist van mijn planning (had ik vorige week nog tijdens een teamoverleg besproken) en vond de reactie nogal overdreven. Nu weet ik wel dat ik het me niet moet aantrekken, maar doe het toch. Het geeft toch een nare bijsmaak aan het straks met verlof gaan. Plus het feit dat ik vorige week uren heb gemaakt, waarbij vriendlief nog net niet boos op me is geworden... Heb zelfs dit weekend (zaterdag) nog gewerkt om rapporten af te krijgen. Hoe krijg je je medewerkers gefrustreerd? Nou, deze leidinggevende heeft deze cursus kennelijk al gevolgd... Dus toen ik thuis was, heb ik me omgekleed en ben een stuk gaan wandelen. 's Avonds nog wat geregel voor de zolderverbouwing en na het eten nog even lekker met een kop verse muntthee (we hebben munt in de tuin) nog even op de bank gezeten... Mijn volgende controle is trouwens op 19 juli, vlak voor we op 22 juli voor 10 daagjes op vakantie gaan. Mijn volgende update zal wellicht een verslag van mijn eerste les zwangerschapsgym zijn . Morgen les 1, ben benieuwd... Oh ja, vandaag ook nog telefonisch consult van de endocrinoloog gehad. Was sinds de vorige waarde overgestapt op 3 blauwe thyraxjes (0,75) ipv de voorgeschreven 2,5. Nu was mijn TSH 1,4 en vrije T4 was. 14,2. Toch best ok toch? Met 32 weken weer telefonisch consult. Nou lieve meiden, nu eindelijk mijn bed op zoek. Nog altijd lichtelijk gefrustreerd van die stomme PL (pruts Leidinggevende). Liefs en ik lees jullie wel weer...! X
Lieve Juul Dat is inderdaad een PL zeg. Je hebt het toch allemaal doorgegeven. Snap dat je boos was en waarschijnlijk nog steeds bent. Over het verslag van de groepsbijeenkomst pijnbestrijding heb ik stiekem heel hard gelachen. Wat heb je dat geweldig omschreven. En ik sluit me inderdaad volledig aan bij het feit dat de opening "voor het eerst zwanger" best kort door de bocht is. Heel veel plezier bij Les 1
hoi Juul, Leuke leidinggevende heb je. Je bent toch wettelijk gezien pas rond deze tijd verplicht om je verlof door te geven; je was zelfs een maand te vroeg Ervaring in de babywinkel en cursus is hier hetzelfde. Zo graag "normaal zwanger" willen zijn en me dan absoluut niet thuisvoelen tussen alle zeurende kwaaltjesvergelijkende normale zwangeren (ja das best een beetje generaliserend ). Als je 's ochtends vroeg naar een babywinkel gaat, zijn er nog niet zoveel mensen en kan je wat rustiger rondkijken Focussen op je lieve wondermeisje, zij is toch het belangrijkst nu en ver boven al die rare mensen / uitspraken staan.
Jeetje meis, dat kan je er echt niet bij hebben op je werk! Wat denken sommige LG wel niet?! Ligt het echt aan het man-zijn of zijn ze echt kortzichtig? Mijn LG vroeg een week na mn blindedarmaoperatie ook wanneer ik die week weer kwam werken. "Of ik nou thuis zat of op het werk"?! uuhm, ik kon niet eens overeind zitten, laat staan op mn werk komen. Ach ja, zij handelen in het belang van de werkgever en daar komt weinig menselijkheid bij kijken denk ik dan maar... Gevoel van ontheemd zijn in babywinkels is heel erg herkenbaar. Ik had het idee dat iemand mn keel dichtkneep toen ik over de drempel stapte....wat doe IK hier in vredesnaam, waar begin je?! Ik ben zo vaak weer naar buiten gelopen zonder een aankoop te doen. Ons kamertje is pas net klaar ook. Neem je tijd meis, je zit ook nog steeds in een overgangsperiode. Je knop moet nog om dat je echt zwanger bent na al die jaren. Dat lukt echt niet ff in een paar weken/maanden. Ik heb het ook hoor en vele met ons. Zelfs nu nog moet ik mezelf knijpen en ga toch echt al bijna met verlof Lekker toeleven naar 19 juli en je heerlijke vakantie daarna!! Concentreer je maar heerlijk op en fantaseer over je meisje. veel belangrijker nu! knuf!!
Oef Juul, een 'feest' der herkenning weer om al jouw stukken te lezen en al helemaal van jouw relaas over het babypark: ik ben toen ook jankend de winkel uitgelopen en wanneer ik het vertelde tegen mensen snapte niemand mij. Ik hoorde daar voor mijn gevoel niet en ik werd boos om de onbezorgdheid van alle zwangere om mij heen. Wij zijn er daarna ook niet meer teruggeweest en pas nu mijn meisje geboren is vind ik het leuk om er lekker rond te wandelen. Heeeeeeeel herkenbaar dus en ach, door je hele voorgeschiedenis is dat dan maar zo, vind je niet? Enne, wat klinkt dat vreselijk in die groep! Ik moest wel enorm lachen om het grapje van je vriend haha, geweldig. Ik denk, doordat je al zoveel meegemaakt hebt en de wens voor deze zwangerschap zo diep zit, dat het jou niks uitmaakt hoe, als er maar een gezond kindje op de wereld komt. Ik zie dat vele die er, wederom, onbezorgd, in staan dit heel anders beleven maar feit is en blijft: wanneer je na een lange mmmweg zwanger wordt is je beleving gewoon totaal anders, dan gaat het echt met enorme pieken maar ook enorme dalen en vol met spanning! En je leidinggevend is gewoon dom, sorry hoor, valt weinig meer over te zeggen en jij hebt gewoon gelijk
Hey juul, Weet je dat ik precies hetzelfde gevoel had 2 wkn geleden in de babydump. Vriendlief liep er al weken over te praten dat hij zo graag kinderwagens wilde proberen en ik... ik hield het af en voelde me daar echt vreselijk. Kon het gevoel niet helemaal verklaren maar nu ik jouw verhaal lees herken ik het 100%. Mijn vriend heeft niet in de molen gezeten al heeft hij het wel van dichtbij meegemaakt bij mij, maar merk toch dat we over dingen anders denken. Ik ga ook echt nooit meer op koopavond of int weekend, al dir zwangeren is zooo overweldigend. Dus al tegen mn vriend gezegd dat hij door de week maar een keertje vrij moet nemen. En tsjonge, wat een suffe leidinggevende heb jij zeg! Hij mag zich weleens wat beter verdiepen zeg! Hier treft jou absoluut geen blaam meis!
Juul - wat een feest der herkenning wat betreft groepsbijeenkomsten . Ik (en manlief zeker) ben allergisch voor alles wat in een "kumbaya" setting moet gebeuren. Brrrrrr, vreselijk. Maar ik sta idd net zoals jij in dit leven. Miljoenen vrouwen die mij voorgingen, het overleefd hebben en dat het pijn doet lijkt me nogal vanzelfsprekend. En ik heb het er met alle liefde van de wereld voor over. Het enige waar wij naartoe zullen gaan is de introductie en rondleiding van het ziekenhuis betreffende ziekenhuisbevallingen en een rondleiding over de kraamafdeling. Maar verders zullen wij ons echt kilometers van dergelijke bijeenkomsten vandaan blijven Wat een hork van een PL heb jij zeg. Lijkt me nou eens echt iemand die even zichzelf wil profileren als "ik ben de baas en ik zal het wel eens even uitleggen". Ik zie niet in hoe jij iets fout hebt gedaan. Ik heb het zelfs niet eens zo uitgebreid gedaan ... ik heb gewoon tegen mijn leidinggevende gezegd : "31 oktober is mijn DD (due date), 3 oktober is 4 weken daarvoor, ik vind dat een vervelende dag (is een donderdag) dus ik neem de rest van die week vakantie. Mijn laatste dag is 27 september. Punt ... einde berichtgeving " (nu moet ik zeggen dat mijn dagen van rekening houden met mijn baas ver verleden tijd zijn, gezien de gunst niet echt wederzijds is ben het laatste jaar achtergekomen, dus wellicht dat dat een iets andere situatie is).
Lieve Juul, feest der herkenning. Vanwege werk (o jee, nog maar 6 weken werken en een enorm belangrijke, dikke vette deadline op 1 augustus, help, dat is nog maar 4 weken, daarna pas overdracht van alle andere dingen) en zwangerschapscursus (ik weet echt niet of en zo ja wat ik ga doen; is er niet gewoon iemand die in 15 min. no nonsense kan uitleggen hoe je moet puffen???). Gelukkig heb ik een erg fijne LG. Ik heb nog 7 weken vakantie staan voor dit jaar, waarvan ik 3 weken opneem vóór mijn verlof en 4 weken erna. Gewoon zelf bedacht en voorgesteld en binnen 1 minuut was dat klaar. Dus op 12 augustus begint mijn vakantie, op 2 september mijn verlof en ergens in januari hobbel ik wel weer eens binnen. Maar ik kan me zo voorstellen dat je op zo'n hork he-le-maal niet op zit te wachten en dat het ook heel onrechtvaardig voelt: je hebt je best gedaan om iemand goed te informeren, maar dat wordt helemaal niet gezien. Grrr. Adem in, adem uit. Alles voor dat mooie kleine meisje in je buik. Skrew the rest.
En hier gast zoveel op het feestje der herkenning wat betreft de babywinkelervaringen Wat een ramp vond ik dat zeg! Zeker toen er een zwangere vrouw ´mijn´ wikkeldekentje snel voor mij wegpakte. De laatste in het grijs. Wat dacht die zwangere muts wel Lang leve internetshoppen!
He die Juul geweldige anekdotes over leidinggevenden...weetje...die van mij wist geeneens dat ik kolfrecht had tot het kind 9 maanden was (ook al had ik het hem vertld en in 3-voud gemaild ). Ik sprong toen ook uit mijn vel en dat je verlof niet pas start op je bevallingsdatum vond die van mij ook bizar. Maar ach...weet je straks lig je erover in een deuk. Echt. Laat het los, het hoort erbij en ga lekker met verlof en laat 'm in z'n planningsopje gaarkoken . Jullie wonder is ook niet gepland en bevaldata laten zich ook niet plannen. Wie weet komt Annabel wel al op 15 september . Je TSH is perfect. Enne, over die babydumps...na de miskraam voelde ik me zo onzeker bij H. dat ik het aandurfde bij 25 weken om een kinderwagen op de rommelmarkt te kopen van 1 euro (bloos...). Prima ding overigens en het geld heb ik gebruikt voor een goeie kolf dat ding kostte rond de 300 euro (exclusief accesoires zoals extra kolfflesjes etc. let erop of het bisfenol A vrije flesjes zijn trouwens) zodat ik 2 kanten tegelijk kon "afzuigen" en snel weer aan het werk kon . We hadden zo'n ouderwetse lelijke wagen maar met extra lange bak (want al die nieuwerwetse dingen hebben een heel klein ligbakje waardoor je kleintje al vrij snel rechtop moet). Ons kindje was zo lang (dat zag de gyn. al in de baarmoeder) dat we dus daarom die oude bak maar aangeschaft hebben. ha,ha,ha. daarna nog een 2e hands ietwat hippere wagen aangeschaft voor 10% van de nieuwprijs. Oja nog bizarder, dat opvouwen van dat ouderwetse model kon ik dus wel maar van die iets hippere variant lukte me NOOIT. Dus dat was het standaard werkje voor manlief . Ik voelde me ook onwennig in de prenatals en andere shops, heb pas in de laatste maand 1 babypakje durven aanschaffen. Eigenlijk heel bizar als je dan ziet hoe andere zwangeren zich zorgeloos uitleven in welke babydump dan ook. De reden ervan weet ik nog steeds niet.
Oh, Juul, echt, het is net of ik mijn eigen eerste ervaring met de Prenatal lees, letterlijk . Manlief en ik voelden ons ook verloren en zijn heel snel de winkel uitgerend. Dan maar eerst verf voor de babykamer gekocht ipv de kinderwagen, dat ging een stuk makkelijker
Heel duidelijk: NEE! Laat PL laat lekker in zijn planning gaarkoken en laat het van je afglijden. Er is maar 1 ding het belangrijkst nu voor je en dat is je voorbereiden op de komst van Annabel. Wat betreft je cynische gevoel bij die zwangerenbijeenkomst en je gevoel "de hele mensheid is me hierin al voorgegaan, dus mij moet het ook wel lukken": ik weet nog wel een leuk boek om je voor te bereiden op de bevalling. Als je het leuk vindt ten minste. Ikzelf heb net het boek Hypnobirthing gelezen. Een methode waarbij je leert jezelf diep te kunnen ontspannen, zodat je bevalling een pijnloze, fijne ervaring wordt. Geen idee of ik straks daadwerkelijk geen pijn zal ervaren, maar de hele mindset die je jezelf aanleert vind ik al heel waardevol, uitgaan van het positieve, van de kracht van je eigen lichaam. Ik kijk al uit naar een fijne, natuurlijke bevalling (klinkt heel wollig, maar het is echt een fijn boek )
Zo fijn jullie lieve reacties ! Dacht al even dat het aan mij lag... Die ervaringen bij de babypark en doe groepsbijeenkomst . Vandaag een goed gesprek gehad met PL, bood zijn excuses aan. Hij was echt in de veronderstelling dat ik pas 31 okt ging bevallen (waar dat vandaan komt????). Maar goed, heb wel mijn gevoel uitgesproken en de manier waarop het gesprek plaatsvond benoemd, dat ik dat echt niet tof vond. Verder zit ik ook wel in elkaar dat ik er het dan bij wil laten en met een schone lei verder. Uitgepraat is uitgepraat. Het luchtte ons beide op. In huis vordert de zolder gestaag. Morgen komt de timmerman weer, overmorgen de stukadoor. Zo leuk om de vorderingen te zien. En dan hoop ik dat we dus na onze vakantie, 2 augustus echt met de babykamer verder kunnen. Maar, ons meisje krijgt waarschijnlijk onze 'oude' (huidige) slaapkamer en die kleuren vind ik al mooi. Heel naturel en basic. En dan verven we (met verf op waterbasis) de meubeltjes wit... Denk ik... Maar eerst even zien hoe de huidige kleur van de meubeltjes staat,,misschien ook mooi. Tegen die tijd plaats ik wel fotootjes hoor! Nu gauw slapen, moet morgen om 08.30 weer in het ziekenhuis zijn, bij de KNO arts ivm mijn eeuwige verstopte neus... Heel naar. Heb ik al jaren, nu nog erger en vaak benauwd. En daarna weer werken en einde van de middag naar mijn ouders, waar ik ook blijf slapen (ga zaterdag weer naar de kapper!). Hopelijk dit weekend ook nog even van het zonnetje genieten. Oh ja, voel ons meisje steeds beter trappelen, niet de hele tijd, maar met name als ik zit te eten of als ik net op bed lig! Ze lijkt wel actiever in de avond. Kan er zo van genieten, dit unieke gevoel... Krijg er soms spontaan een traantje van.. Nu gauw slapen! X
Juul wat een fijn gevoel he dat getrappel in je buik en daar hoort ook zeker een traantje van geluk bij. Het wordt nog erger als ze geboren is. Ik weet nog dat ik stond te huilen bij mijn zoontje cen het gewoon niet kon geloven dat hij echt van ons was. Fijn dat het met je pl opgelost is
Juul, wat heerlijk dat je je meisje nu zo goed voelt! Geniet ervan meid, je hebt het verdiend! Kan je vriend haar ook al voelen? Succes bij de KNO! Heel stom, ik heb hetzelfde probleem gehad; rechterkant zat altijd dicht. Op het 1e gezicht was er niks te zien, maar na een ct scan bleek dat mijn neus ooit op 2 plaatsen gebroken was en dat was helemaal verkeerd gegroeid. Ben geopereerd, is van binnenuit weer recht gemaakt en heb er geen last meer van. Als ze niks kunnen vinden, dus misschien een scan opperen... Succes igg! En qua kopen van babyspullen... Wij hebben het op een doordeweekse ochtend gedaan. De zaterdag vond ik ook een verschrikking! Wat een gekkenhuis dan zeg!!
Ik lees altijd graag mee, Juul!! Fijn dat het is uitgepraat met je "PL" en dat je je lieve kleine schatje steeds beter voelt bewegen !
Even een korte reactie: Wat fijn dat je jullie meisje goed voelt nu! Bijzonder hè! Geniet ervan! & Fijn dat het met je leidinggevende is uitgepraat.