Dat was algemeen bedoeld. Niet perse naar jou stukje. Had ik er misschien ook even tussen kunnen zetten. Ik reageerde op jou stuk waarin je zei dat je je kind niet/nooit zou helpen met een wajong (oid). Wat ik er mee wil zeggen is, dat heb je dus zelf helemaal niet in de hand. Hoeveel normen en waarden je je kind ook meegeeft. Je weet niet waarom iemand een wajong heeft en het lijkt er op dat hier, in dit topic dus, ook helemaal niet de moeite genomen wordt om in te lezen wáárom iemand in aanmerking komt voor deze "ondersteuning". Want stel - en we hopen het allemaal niet natuurlijk; maar stel - je kind krijgt een ongeluk en beland de rest van haar leven verlamd in een rolstoel, dan is het toch gigantisch mooi dat Nederland dit "soort" mensen kan helpen? Ik denk dus dat je mijn laatste post niet zo goed geïnterpreteerd hebt. Maar voor velen is het ook een allerlaatste stap. De overgrote meerderheid wel. Ik vind het ook heel goed dat de overheid dit op de agenda heeft staan maar ik ben tegelijk ook een voorstander om dit vangnet niet om zeep te helpen. Die alternatieven, natuurlijk zijn die er voor sommigen, maar jou post kwam (op mij) over alsof die alternatieven er voor iedereen zijn en ook maar op iedereen toegepast moeten worden. En dát is dus niet zo.. Nee hoor. Daarom zei ik ook, klap maar in je handen en spring een paar keer hoog in de lucht! Je bent gezond en een hoop wajongers zouden ook net als jou en mij "gewoon gezond" willen zijn.. Een mening geven kan altijd maar velen ( niet alleen jij ) draven er teveel in door en dan komen posts gewoon heel vijandig over.
En ik wou even duidelijk maken dat ik niet zo ben, ik wil juist wel weer aan het werk.. Alleen dan wel eerst met begeleiding en steun, anders gaat het nooit werken.. Ik heb het op de vorige pagina wel uit gelegd hoe dat werkt.. Ik vind het heel vervelend dat alle wajongers gelijk worden behandeld.. Net alsof iedereen maar misbruikt maakt.. En nu zou ik niet weten hoe ik werk en 3 dagen dagbehandeling etc. moet combineren, misschien dat iemand daar een idee over heeft?
Ik begrijp dat je van jezelf vind dat je niet in armoede moet leven, omdat je hard aan je gezondheid werkt. Tegelijkertijd zijn er duizenden mensen die wél in armoede leven. Bijvoorbeeld omdat ze na hun studie geen werk kunnen vinden. Of omdat hun partner opeens is overleden... Deze mensen hebben ook niet om hun omstandigheden gevraagd, maar hebben desondanks geen vangnet behalve de bijstand om op terug te vallen... En als zij een partner hebben die meer verdient dat de bijstand, ontvangen ze zelfs helemaal niks. Kun je jezelf voorstellen dat het dan heel zuur is dat voor de ene groep wél een uitzondering wordt gemaakt, terwijl tegen de andere groep mensen wordt gezegd dat er voor hen geen potje met geld is? Terwijl hun situatie er net zo uitzichtloos uit kan zien als die van jou/andere wajongers?
Nou Carlien, ik kijk absoluut niet op je neer! En ik denk dat niemand dat hier in dit topic doet. Ik denk dat het ook goed is als niet iedereen zich direct zo aangesproken voelt. Het gaat hier namelijk niet om mensen die echt niet kunnen werken en er alles aan doen om te proberen hun situatie te verbeteren. Voor deze groep is de wajong nog prima en hoeft echt niet direct afgeschaft te worden! En tsja het verhaal dat er naar het inkomen van de partner gekeken moet worden is, hoe hard ook, in mijn ogen wel terecht. Maar dat wil niet zeggen dat ik vind dat niemand recht heeft op een wajong..
Ja, maar dat is toch al het geval met bv. de AOW en pensioenen? Ik betaal me blauw aan premie. Ik denk dat wanneer ik eindelijk met pensioen kan (en ik denk dat dat in mijn geval pas rond mijn 70e zal zijn), ik blij mag zijn als ik een een zakcentje van de staat krijg. Ik moet de rest zelf maar bijfinancieren... De pl**ris gaat idd uitbreken als dat gebeurd met de WW, maar ik zou echt niet raar opkijken als dat gaat gebeuren ...
Dat begrijp ik ook. Ik snap wel dat je jouw situatie wilde "verdedigen" maar ik had het in mijn post echt alleen over hoe het verhaal van .. (sorry even de naam kwijt) bij mij over kwam.
Als je naar het inkomen van de partner gaat kijken en ik zou wel aan het werk willen dan valt in 1 keer alles weg, is dan in ieder geval al een hele moeilijke beslissing.. Maar ik ga ook echt niet in armoede leven en tegelijkertijd aan het werk.. Dus dan zou ik ook als volwaardig werknemer gezien willen worden en niet betaald worden als iemand met een beperking.. Dus zou ik alles verzwijgen bij een werkgever, wat ten gevolge heeft dat het waarschijnlijk niet gaat lukken om het vol te houden.. Geen extra tijd en begeleiding of opbouw van uren.. Snap je nou dan wat ik bedoel?
Wij gaan met pensioen met 71 en 72, echt belachelijk, kunnen we allemaal met een rolator naar het werk.. Zal vast gaan werken.. Zie mijn man al aan een auto sleutelen zittend op zijn rolator
Ik ben trouwens wel voor herkeuringen, misschien dat als de rotte appels er tussen uit zijn.. Want vroeger was het schijnbaar wel makkelijker om een wajong te krijgen.. Dat mensen misschien wat minder neer kijken op wajongers, maar ik ben het er nog steeds niet mee eens dat mensen die voor 79% of minder afgekeurd zijn, dan maar in de steek worden gelaten.. Dat gaat gewoon niet werken..
nee zeer zeker niet, verschillende meningen zijn juist goed zodat je allemaal je mening kunt bijstellen. Ik geef ook eerlijk toe dat ik op dit moment even heel veel moeite doe om uit mijn verdedigingsmodus te komen. een uitkering die aan het loon van een partner is gekoppeld is 1 van de betere bezuiniging oplossingen die ik hier voorbij heb zien komen. Je kunt gewoon niet tegen mensen zeggen, goed je gaat nu in de bijstand en nu doe je het maar met (ik zeg maar wat) 400 euro minder per maand. Dan krijg je gewoon dat mensen op de achterste benen gaan staan. Maar zoals ik in een eerdere post al heb aangegeven , het is nu gewoon zo dat je pas hulp krijgt wanneer je een stempel hebt (zoals de wajong en het rugzakje) Dus wat doe je dan, geen wajong (of rugzakje) aanvragen en je kind daarmee de benodigde hulp ontzeggen of dan toch maar wel.
In mijn famillie zijn er nou een aantal partners weg gevallen, allemaal en goede levensverzekering.. Hebben mijn man en ik ook afgesloten, zodat alles goed geregeld is voor diegene die achter blijft, net zoals een begrafenisverzekering.. En studenten hebben juist nog wel een toekomst, desnoods nog een studie erachter aan.. Zie ik nu ook meerder mensen in mijn omgeving doen (ik ben zelf 24, dus dat weet ik zeker) en juist de studenten worden hier aangenomen, meestal vanuit stage/ leer-werkplek.. Ik zie eerder dat de ouderen zuur zijn, mensen met een beperking en gezinnen.. Dat is waar op wordt gekort en die worden ook nog tegen elkaar uitgespeeld via media en de politiek..
Tuurlijk gaan die mensen op hun achterste benen staan, omdat zij dat loon gewend zijn, maar dat wil niet zeggen dat zij een voorkeursbehandeling verdienen tegenover andere groepen waar ook geen potje voor is, als in dit stuk: ,,Ik begrijp dat je van jezelf vind dat je niet in armoede moet leven, omdat je hard aan je gezondheid werkt. Tegelijkertijd zijn er duizenden mensen die wél in armoede leven. Bijvoorbeeld omdat ze na hun studie geen werk kunnen vinden. Of omdat hun partner opeens is overleden... Deze mensen hebben ook niet om hun omstandigheden gevraagd, maar hebben desondanks geen vangnet behalve de bijstand om op terug te vallen... En als zij een partner hebben die meer verdient dat de bijstand, ontvangen ze zelfs helemaal niks. Kun je jezelf voorstellen dat het dan heel zuur is dat voor de ene groep wél een uitzondering wordt gemaakt, terwijl tegen de andere groep mensen wordt gezegd dat er voor hen geen potje met geld is? Terwijl hun situatie er net zo uitzichtloos uit kan zien als die van jou/andere wajongers?''
Bokje helaas is het volgen van een studie geen garantie tot het verkrijgen van werk. Wat ik wel weer in mijn omgeving zie is dat mensen weigeren om ander werk te doen dan waarvoor ze zijn opgeleid. Ik kan mij dat dan weer niet voorstellen omdat ik altijd alles heb aangepakt (ook al was het niet aansluiten op mijn studie) terwijl ik door solliciteerde naar banen die wel bij mijn studie pasten.
Niet alleen de ouderen zijn de dupe hoor, ook de jongeren. Zal per regio flink verschillen, maar hier zijn het beide. En klinkt allemaal heel makkelijk, gewoon studie erachteraandoen etc, maar dat kan ook niet bij elk ( jong) gezin.
Zover ik gelezen heb een tijdje geleden mag je het 1e halfjaar werk weigeren wat niet aansluit bij je ervaring of opleiding. Daarna moet je wel alles aanpakken.
Ze kunnen het wel afpakken, maar dan gaan wajongers wel aan het werk en komen dan weer in een ander potje terecht.. Omdat ze het niet volhouden.. Heel zinvol is het dus niet.. Juist mensen met een ziekte zijn vaak doorzetters, die als het ook maar enigzins mogelijk is het prima (voor even) kunnen verbergen, omdat ze ook graag normaal willen zijn..
Klopt (ongeveer). Eerste half jaar mag je inderdaad volstaan met solliciteren op banen op je 'eigen niveau'. Daarna moet je gaan solliciteren voor banen die één niveau lager liggen (dus: als je HBO hebt, moet je ook op MBO solliciteren) en na een jaar moet je alles aannemen... (Ben gister toevallig naar zo'n bijeenkomst geweest, omdat ik inmiddels helaas 3 maanden werkeloos ben.. o nee... ik moet werkzoekend zeggen ) Maar het is heel dubbel... Want ik ontvang nu rond de 1000 euro WW. Maar als ik straks 34 weken zwanger ben, krijg ik 'zwangerschapsuitkering' en dat is weer 100% van mijn salaris voor de WW... rond de 1500 euro. Maar als ik nu dus werk zou aannemen voor de komende 3 maanden, bijvoorbeeld ongeschoold werk voor 1100 per maand, dan krijg ik dus tijdens mijn verlof ook maar 1100 per maand... Je moet dan wel héél sterk in je schoenen staan, wil je tóch zeggen dat je gaat zoeken naar werk dat onder je niveau is, als dat je niet verplicht wordt op dat moment....
Zal dan wel per regio verschillen, en dat je kinderen hebt moest je er toch niet bij in betrekken? Dat zou het verschil niet moeten maken?