Heftig verhaal. Met mijn oudste gingen ook wat dingen mis. Niet met de baby maar met mij de verdoving ging verkeerd. Een drie kwart jaar later heb ik een gesprek gehad met de gyn die de bevalling deed daar kon ik mijn verhaal kwijt. Van ja mevrouw dit kan gebeuren en nee daar kunnen we je niet bij inlichten van te voren. Maar ik kon mijn verhaal kwijt. Misschien is dit nog een optie een afspraak maken met de gyn en je gevoelens even uit leggen. Misschien hoorde jij idd rotkind maar misschien zat je kindje zo klam dat de arts ook zo reageerde van uit schrik impuls of iets. Denk dat je kindje zo snel mogelijk geboren moest worden. Artsen zijn ook net mensen. Maar professioneel klinkt het idd niet echt. Veel er over praten met mensen die het willen. En zo misschien het gebeuren een plekje geven. Een juridisch gevecht aangaan kost zo veel energie die kun je denk ik beter in je zelf en gezin steken.
Heel heftig, jouw verhaal. Heb echt kippenvel gekregen. Maar ik zie niet echt medische missers, al is dat vaker gezegd hier. Het blijft uiteindelijk mensenwerk en ook daar kunnen dingen mis gaan. Het ligt ook erg aan je lichaam hoe er gereageerd wordt op ingrepen. Daar kun jij persoonlijk niets aan doen, laat ik dat voorop stellen hoor! Leef erg met je mee. Ik heb bij mijn tweede bevalling ook iets heel naars meegemaakt en m'n man was loeiend kwaad. Was ingeleid 's ochtends en 's avonds is hij geboren. Maar toen moest de nageboorte nog komen en bleek dat m'n placenta vast zat. Kwam er een gyn bij m'n bed en die zei: zo mevrouwtje dat gaan we even fixen. En vervolgens stak hij gewoon z'n hand naar binnen en met z'n andere hand duwde hij ontzettend hard op m'n buik. Ik heb werkelijk waar zo hard gegild! Het deed zo zeer. En weet je wat die man toen zei: "nou weer zo eentje die niks kan, die gilt als een varken. Zet de ok maar klaar". Nou sorry, het was dat ik in bedwang werd gehouden anders was ik 'm aangevlogen. Ik werd dus vergeleken met een gillend varken.. M'n man is echt ontzettend boos geworden. Die man heb ik nooit meer gezien, hoe vaak ik het ook gevraagd heb. Heb het heel duidelijk aangegeven bij verpleging, verloskundige en bij m'n 3e bevalling direct gezegd dat ik die man NOOIT aan m'n bed wilde. Bleek dat die man uiteindelijk ontslagen was. Ik heb daar ook een trauma aan over gehouden, niet zoals jij hoor. Ik vind jouw verhaal heel erg heftig, en ook de gevolgen voor je. Leef echt met je mee! Maar ik denk dat je niet veel kunt bereiken met een rechtszaak oid. Probeer het bespreekbaar te maken met de gyn of met de vk. En probeer het een plaats te geven. Heel veel sterkte.
Je bevalling is zeker heftig maar ik kan er eerlijk gezegd geen medische fouten in lezen. Jouw complicaties zijn heftig maar dat kan overal gebeuren. Een nabloeding en een infectie en een slechte wondgenezing liggen namelijk niet aan de arts. Het is natuurlijk ontzettend vervelend voor je. Ik vind de tips om er met een externe deskundige over te praten wel een goede. Met het aanklagen van de arts ga je niks bereiken. Dat wordt een jarenlange slepende zaak. Probeer bijv met behulp van een psycholoog het een plekje te vinden. Ik geef maar even als voorbeeld de zaak van die Maagchirurg van het Scheper Ziekenhuis in Emmen. Daarbij zijn er echt meerdere slachtoffers gevallen waaronder mijn oude buurvrouw. Van de 12 zaken is er maar 1 zaak die daadwerkelijk doorgang gaat vinden en dat is pas na 5 jaar besloten... Al die tijd blijft die zaak slepen en je krijgt uiteindelijk niks...
Cocko, dat van jouw bevalling is voor mij wel herkenbaar. Bij mij ging ook veel mis maar als de gyn dat niet had gedaan (die het overigens wel heel netjes uitlegde van tevoren) was ik misschien wel niet meer geweest. Bij mij trok mijn baarmoeder niet samen waardoor ik in korte tijd 2 liter bloed verloor, met ambu naar ZH, waar de gyn dus grote tennisbalstolsels handmatig uit mijn bm moest halen. Op dat moment had ik al inklappende aders in mijn ledematen. Gelukkig lukte het zo om de stolsels eruit te halen maar vervolgens ging er bij de verpleging heel veel mis. ik had 2 verpleegkundigen en steeds deed een van hen onbewust het infuus uit en de ander weer aan en toen weer uit waardoor ik alsnog meer bloed verloor enz. Hierdoor werkten mijn aders helemaal niet meer en moest ik opnieuw aangeprikt worden. Dat zijn wel duidelijk menselijk fouten maar ik heb ervoor gekozen om alleen een klacht in te sturen zodat het verplegend personeel daar haar voordeel mee kon doen.
Ik zou op z'n minst een klacht gaan indienen maar hou er wel rekening mee dat je maar zelden in het gelijk wordt gesteld. Door een fout van het ziekenhuis heeft een vriendin van mij een gehandicapt kindje gekregen (te lang zuurstofgebrek tijden bevalling) en dat werd ook niet erkend. Maar ik denk wel dat het wat kan schelen voor je eigen gevoel, dat je in elk geval het idee hebt dat je iemand verantwoordelijk hebt proberen te stellen. Sterkte meid, erg heftige periode waar je nu doorheen gaat. Heb je wel eens aan EMDR gedacht zodat je herinneringen mss wat minder traumatisch worden? Heeft mijn vriendin ook erg veel aan gehad! Dikke knuffel!
Dubbel...jij zit er duidelijk mee en hebt het als een heftige bevalling ervaren. Maar je verhaal nog eens goed gelezen te hebben zijn er geen grote fouten gemaakt. Mijn advies is dan ook om een gesprek aan te vragen met de gynaecoloog en je vragen aan hem voor te leggen.
Maar wat is jouw gelijk dan, wat wil je precies horen. Is dat een excuus of een geldbedrag. Wat is jouw gelijk?
Pff, wat heftig zeg! Ik snap je redenering heel goed hoor.. Maar idd of het gaan werken..?! Ik zou in elk geval een klacht in dienen en misschien kun je in het ziekenhuis een (verplicht) gesprek aanvragen met de arts.. (las ik net ergens dat dat kon) Denk dat een rechtszaak er niet beter op word. Ik hoop dat het kan en jij weer een beetje rust kan vinden. @een ander bericht: dat je als een speenvarken gilde en je er weer 1tje was die het niet kon. Mygooood wat had die vent een stoot aan zn smoel gehad.. Dan schopte ik hem wel. Wat erg dat die man dat heeft kunnen zeggen. jeutje.. Ik denk dat het uitleggen en praten tegen een patient heeeeel veel doet, ongeacht of er dingen mis gaan of niet. Kunnen de artsen ook niet altijd wat aan doen, maar volgens mij zijn zoveel vrouwen al zo in het diepe gegooid, dat ze niet weten wat er nu precies gaat gebeuren.. wat lijkt me dat verschrikkelijk.
Ik denk ook dat je van een rechtszaak niet beter wordt, alleen juist nog heftigere beleving krijgt van je bevalling en alles daaromheen. Ik droom nu nog wel eens van die nageboorte, die arts etc. Ik was zo bang dat die kerel met z'n grijphanden weer bij me zou komen.. Daarom is mijn advies: praat met een prof iemand die hier totaal buiten staat om dit te kunnen verwerken. Het heeft mij echt geholpen. Ik kan er nu rustig over praten. Je gelijk halen: artsen geven je geen gelijk. Ik heb uiteindelijk van een andere gyn te horen gekregen (bij bevalling van de 3e) dat die man weg was omdat er meer van dit soort verhalen binnen kwamen. Dus je zou wel melding kunnen doen, dat heb ik ook gedaan. Maar een rechtszaak: het zou mijn inziens te ver gaan, puur voor mezelf en de verloren kosten... Meid, ik wens je echt sterkte hiermee en ik hoop dat je iemand vindt die je kan helpen hiermee.
Wat een heftig verhaal zeg... En ik heb het gewoon gelezen hoor, word niet zo snel bang gemaakt van 'erge' bevallingsverhalen. Maar is er niet zo'n organisatie waar je eerst je verhaal kan doen, die dan kunnen bemiddelen voordat je ze daadwerkelijk zou aanklagen?
Tja Mst staat hier wel om bekend... Mag er van mijn man (arts) niet naar toe. Dat zegt wel wat. Klachtencommissie van het Mst en anders voor de tuchtcommissie. Hier kan je meer lezen: https://www.bigregister.nl/veelgesteldevragen/voorzorgconsumenten/
Ik denk ook dat aanklagen geen zin heeft. Een klacht weer wel maar of ze er iets mee doen? Ook ik lees geen grote missers. Heel heftig is het voor jou en je man zeker geweest! Ik zal mijn verhaal niet helemaal opschrijven maar mijn eerste bevalling is ook erg traumatisch geweest. Het leek wel een slachthuis. Ik heb hier heel veel pijn en verdriet van gehad en het emotioneel binden met mijn zoon ging moeizaam. Wat mij hielp was praten met mijn eigen vk ( die overigens ook heel boos is geweest ) Vertel je verhaal zo veel mogelijk en schrijf het van je af. Al zal je dat waarschijnlijk al gedaan hebben omdat het een jaar geleden is geweest. Maar praten praten praten... Je wilt zoiets niet meemaken. De geboorte van je kindje moet iets moois zijn maar je kan het niet meer veranderen. Vergeten zal je het nooit doen maar vergeet ook niet te genieten van je eigen leven en vooral van je zoon. Ondanks alles ben ik na een jaar weer zwanger geworden en was niet bang voor de bevalling. Wij hadden geleerd van de eerste en zoiets zou ons niet nog een keer gebeuren. Mijn tweede bevalling was ook om door een ringetje te halen, dat gun ik iedereen.
Ik ben zelf het slachtoffer van een enorme medische fout tijdens een operatie. Het was weliswaar geen bevalling maar wel een verschrikkelijke ervaring. De artsen hebben het toegegeven en stonden een paar dagen na de operatie met het hele team aan mijn bed om hun verhaal te vertellen en om te zeggen dat ze het verschrikkelijk vonden. Ik had ze aan kunnen klagen en er waarschijnlijk een leuk bedrag aann overgehouden maar heb dat niet gedaan. Fouten kunnen nu eenmaal gemaakt worden en ik zie de toegevoegde van een geruineerde carriere niet in. De belangrijkste reden voor mij was echter dat ik het achter me wilde laten. Een rechtzaak duurt jaren en al die tijd zou ik in gedachten bezig zijn met het gebeurde. Het is godzijdank goed afgelopen en dat is het belangrijkste. Het gaat erom hoe jij er zelf mee omgaat. Als je het niet kunt verwerken moet je professionele hulp zoeken. En soms moet je ergens een streep onder durven te trekken. Hoofd omhoog en verder.
Wat heb jij een heftige bevalling meegemaakt zeg!! Ik vrees dat je met een rechtszaak niet heel ver komt. Voornamelijk omdat het taalgebruik enz. niet beschreven staan in een verslag. Een nabloeding kan altijd gebeuren en een infectie van de wond ook. Ik denk dat je van een rechtszaak alleen maar gefrustreerder word en dit zal niet ten goede komen van je relatie met je kleine en je man. Ik zou wel contact opnemen met de klachtencommisie van het ziekenhuis. Deze komen echt voor de patiënt op. Meestal zit er ook een jurist bij bij. Misschien dat je samen met hun kunt kijken wat een goede weg is om te bewandelen. In ieder geval heel veel sterkte met het verwerken van deze heftige ervaring!!
Ook hier hebben ze een grote fout gemaakt maar gelukkig is alles goed afgelopen maar dat had ook heel anders kunnen zijn. De arts die de fout gemaakt heeft heb ik nooit gesproken maar wel een andere gyn wie toegaf dat het nooit zo had gemogen. Ik kan er wel een klacht over indienen maar het veranderd situatie toch niet en elke bevalling is weer anders. Ook ik heb het hier over het mst in enschede
jeeeeeejtje heftig zeg! maar ik zou indd ook kijken of je bij de klachten commissie van het ziekenhuis terrecht kan. sterkte Xx