Een vriendin van mij woont aan andere kant van Nederland. Ze moet nu echter een paar maanden achter elkaar één keer in de week in mijn buurt zijn. Ze overnacht dan hier en gaat de volgende dag naar huis. Normaal vertrekt ze gelijk met mij en mijn man, maar nu wilde graag even uitslapen. Ik heb haar duidelijke instructies gegeven om de deuren te sluiten en de hond bij vertrek in de woonkamer te laten. Ik ben dan weer om twaalf uur thuis. Vriendin is om tien uur vertrokken. Toen smste ze me nog. Ik sms'te haar terug met de vraag of met de hond ook alles goed was. En dat beaamde zij. Toen ik tussen de middag naar huis reed, op een drukke één baansweg, zag ik bij stom toeval een hondje rennen die verdacht veel op mijn Cavaliertje leek. Maar dat kan niet, want die zit in huis, en da's minstens 3 km verderop. Toch stopte ik want zo'n hond alleen bij zo'n drukke weg is toch levensgevaarlijk. En toen ik de auto langs de kant neerzette kwam de hond heel enthousiast op mij af en herkende ik hem onmiddellijk. Het was mijn eigen hond. Allerlei emoties door me heen, blij dat alles goed is afgelopen maar ook ontzettend boos hoe onzorgvuldig de vriendin met mijn liefste huisdier is omgegaan. Ik kan er met mijn verstand niet bij dat je de deur achter je dicht trekt zonder te controleren. Alles in mij zou het liefst de telefoon opnemen en haar even ontzettend uitfoeteren. Aan andere kant, zal ze zich uiteraard vreselijk rot voelen en het is uiteindelijk goed afgelopen. Even mijn verhaal kwijt want ik ben me lam geschrokken. Wat vinden jullie, vertellen of niet? (Ik zal uiteraard niet uitfoeteren, maar dan moet ik het nog wel een paar dagen laten rusten).
Ik zou het zeker vertellen.. maar niet gelijk heel aanvallend.. gewoon vragen hoe het kan? Maar wel schrikken zeg! gelukkig is alles goed met je hond!
Ik zou goed boos zijn. Wat nou zo misbruik maken van je gast vrijheid en nog erger dat ze niet oplet of expres niet gebeld heeft
Ik zou d'r dus echt wel bellen en ook absoluut laten weten dat ik het niet ok vind! Je gaat meteen allerlei "wat als.." Scenario's zitten bedenken, vreselijk!!
Wat schrikken lijkt mij dat inderdaad! Gelukkig is er niets met je hondje gebeurd, zou dan ook niet weten wat ik in die situatie gedaan zou hebben zeg, zou er niet aan moeten denken. Maar ik zou dit nu wel gewoon eerlijk en rustig met je vriendin bespreken.
Jeetje, nou ik vind het knap dat je niet al met haar hebt gesproken, want ik zou echt heel kwaad zijn geloof ik. Vind dit niet zomaar een foutje eigenlijk... En wat een GELUK dat je je hondje tegen kwam onderweg zeg! Wat een verhaal.. Ik zou haar er zeker op aanspreken en ik zou ook zeker laten merken dat je best een beetje boos bent.
Ik zou haar ook zeker bellen en vragen hoe het kon gebeuren. Haar uit laten praten en proberen niet boos te worden.
misschien heeft die vriendin bij het dichttrekken van de deur niet eens doorgehad dat er een hondje weggeglipt is? ik zou het idd wel tegen haar zeggen, maar niet op een verwijtende manier. Ze zal zich bij het horen van het verhaal dat de hond is weggelopen al beschaamd genoeg voelen.
Ik vind dit ook kwalijk idd. Beestje zo ver van huis, geluk dat je hem tegenkwam zeg. Zou haar er dus zeker op aanspreken.
Zeker aanspreken! Moet er niet aan denken dat ik mijn spookje ineens over de weg zie rennen! Ik had haar al lang opgebeld, maar ik had denk ik geen rustig gesprek kunnen voeren....
Zeker even bellen om het voorval te melden. Ben benieuwd wat haar reactie is. Ze kan toch niet hebben gemist dat de hond weg was toen ze het huis verliet? Afhankelijk van haar reactie zou ik misschien wel melden dat ze volgende keer gewoon weer tegelijk met jullie mag vertrekken omdat je anders met een ongerust gevoel zit..dat heeft ze dan aan zichzelf te danken
Ik zou het wel vertellen, dat je je echt rot geschrokken bent! Uit ervaring weet ik dat mensen die zelf geen honden/katten hebben niet in de gaten hebben hoe snel zo'n diertje kan wegglippen.
Vreselijk zeg! Gelukkig goed afgelopen Ben benieuwd hoe het heeft kunnen gebeuren. Dat wordt niet meer uitslapen bij jullie dus
Kom op zeg dames! Ik zou bellen inderdaad, de situatie uitleggen, en vragen wat er gebeurd is. Met aannames schiet je helemaal niks op. Ik kan me niet voorstellen dat zoiets bewust gebeurd. Eerst het antwoord afwachten en dan pas oordelen.
Ik denk dat ik al woedend aan de lijn had gehangen. Of niet gebelkd zou hebben en het manlief op laten knapen. Pfftt Ik ben wel heel benieuwd hoe dit heeft kunnen gebeuren, want ik kan me niet voortellen dat een cavallier zo maar wegglipt. Haar voortaan maar weer gelijk met jullie laten vertrekken. Gelukkig en het meest belangrijke is dat je zelf je hondje gevonden hebt voordat er iets gebeurd is!!
Inderdaad. Overigens zou ik niet de kalmte zelf zijn als ik bel of dat vertel, maar dan weten mensen ook hoe hoog zoiets me zou zitten, want ik vind het wel kwalijk. Natuurlijk hoef je niet gelijk allerlei verwijten te maken of te gaan schelden, wel vragen hoe het kon gebeuren en haar kant van het verhaal laten vertellen, maar ze mag toch best weten dat je je rot geschrokken bent.
Hoe kon de hond de deur uit dan? Was je voor- of achterderur dan ook open toen je thuiskwam??? Hadden ze zo je huis leeg kunnen halen.
Ik zou al direct hebben gebeld maar rustigmbellen zou het niet zijn haha. Goed dat jij eerst rustig probeert te worden