Iedereen weer sterkte en succes. Het blijft allemaal vervelend! Ik heb sinds deze week 'last' van buikpijn wat lijkt op eisprong. We zijn inmiddels weer druk aan de klus (vreselijk woord) dus ik hoop dat het effect mag hebben! Ik vind het wel weer erg spannend hoor! Nu maar weer wachten op een positieve test! En dat we de topicnaam inderdaad kunnen veranderen naar : Hoera Zwanger!!! Ik kijk er naar uit!! Liefs
Primoluut wekt je menstruatie op en Progynova zorgt ervoor dat het bms gaat aandikken voor een komende terugplaatsing..
Ik hoop het lieke! 86 achter je naam stast dat ook voor je geboortejaar? K ben zelf 26 en aan je handtekening te zien heb je al heeel wat meegemaakt! Hoelang zijn jullie al bezig met zwanger worden? Heb je al lang deze relatie? Als je niet te persoonlijke info wilt geven is dat ook goed hihi K ben dus 26 en ga nu vrijdag 2 jaar met mn vriend. Mijn kinderwens is al jaren groot maar nooit de juiste vriend kunnen vinden. Heb nooit echt lange relaties gehad. Maar toen k mn huidige vriend tegenkwam (via internet) klikte het direct heeel goed, met die andere ook wel maar het gevoel was nu zo anders. Vanaf die eerste datedag zijn we veel bijeen geweest en is er nooit echt gesproken over; zullen we n relatie beginnen...het was gewoon al n relatie voor ons gevoel haha Ben wel benieuwd hoe oud iedereen is
Dames, mag ik hier mee kletsen? Heb eigenlijk 23 mei mn curettage gehad maar voel me op het moment zo ontzettend verdrietig en weet niet goed waar ik mn verhaal kwijt moet. Weet niet of jullie het ook zo ervaren hebt maar na de curettage voelde ik eigenlijk een soort opluchting dat deze mis zwangerschap uit mn lijf was want ik had zo in spanning gezeten voor die tijd. Was ruim 10 weken zwanger geweest en vruchtje was al vroeg gestopt met ontwikkelen. Was wel verdrietig maar niet heel erg, wilde er ook meteen weer voor gaan. Helaas ben ik sindsdien niet meer ongie geworden, zit nu op dag 47 ofzo. Heb nu echt het gevoel dat ik stil sta, zo kunnen we nog niet verder. Gisteren waren we bij mn sch.ouders en kwam mn neefje binnen rennen 'we krijgen een broertje/zusje!' en mn sch.zus er achteraan 'ja ik ben 10w zwanger!'. Ik was helemaal lam geslagen en probeerde mn tranen weg te slikken. Vervolgens ben ik opgestaan om ze te feliciteren. Toen keken mn man en ik elkaar aan en hield ik het niet meer, ben naar de keuken gerend en heb hard staan huilen. Zijn toen gelijk naar huis gegaan, om hun blijdschap niet te verpesten. Voel me nu zo leeg..mis mn kindje/zwangerschap/ Had nu 16weken geweest. Ik weet dat ik zo niet moet denken want dat doet alleen maar pijn. Tlijk wel of ik nu pas besef wat ik mis. Blegh voe me zooo rot!! Zo dat is eruit, hoop niet dat jullie me een zeurpiet vinden
Ik ben er 28 en ben bijna 2 jaar samen met mijn vriend (september). Ik was nog samen met mijn ex toen ik hem leerde kennen. Maar ik werd halsoverkop verliefd en wist het meteen: dit is de ware. Enig minpuntje, hij is Fransman, ik Belg. Dus na 6 maanden heen en weer gerijd, alles achtergelaten in Belgïe, familie, vrienden, werk, huis... en vertrokken naar Frankrijk. Waar ik nu al meer dan een jaar gelukkig samenwoon met mijn ventje...
Hoi mamsie, natuurlijk ben je geen zeurpiet! Hiervoor is het forum. Iedereen begrijpt je maar al te goed, we zitten allemaal in dezelfde situatie. Ik was ook 'opgelucht' na de curretage. Het gevoel dat je eindelijk kan verder gaan. Nu 2 weken erna voel ik me meer triest dan net na de curretage. Een triest liedje, de foto's zien van de echo's, een kindje zien op straat, alles kan me doen uitbarsten in tranen. Ik ween heel vaak alleen, omdat ik er niet kan over praten met mijn vriend. Voor hem is het een afgesloten hoofdstuk. Voor mij maakt het dit nog een stuk moeilijker, ik heb het gevoel dat ik er alleen voor sta om mijn verdriet te verwerken. Ik hoop dat je veel steun hebt aan je man en vooral kan praten. Huil wanneer je zin hebt om te huilen, het kan zo opluchten. Het is immers een immens verdriet, er wordt een streep getrokken door je toekomst en je dromen. Maar probeer vooral positief te blijven! Binnenkort heb je weer die positieve test te pakken! En deze keer zal het wel goed gaan!!! Veel sterke!!!
Aaah lieve mamsie86 natuurlijk mag je hier meekletsen.je kan hier je verdriet kwijt maar vooral ook je woede.ik ben ook nog steeds kwaad. En hier iemand van 33 jaar.10 jaar getrouwd en 15 jaar samen.heb een traumatische zwangerschap gehad van mijn dochter en wilde echt nooooit meer.kwam er op ons trouwdag laatst achter tijdens onze vakantie dat ik zwanger was.dolblij maar ook bang....en zie hier het resultaat.het is uitgedraaid op een miskraam.dat geeft weer moed(not)
Tuurlijk mamsie! Gooi t eruit! K moet zeggen dat ik mijn klap heb gehad en niet meer hoef te huilen of iets dergelijks. K ben wel kwaad...gewoon kwaad op mijn lichaam! K voel vanalles bij mn eierstokken enz dus hoop dat dat een goed teken is. Eerstebeeb, wat erg dat je eerste zwangerschap traumatisch is geweest! Kan me voorstellen dat je bang bent dat dat weer gebeurt. Hoop dat je snel/ooit ( weet niet hoe k het moet zeggen) een hele mooie zwangerschap krijgt met een bloeimooi babytje als resultaat!
Daphne85, jammer dat je er niet echt met je man over kan praten. Het is wel fijn als je elkaar ook in deze dingen echt goed kan begrijpen maar het lijkt wel of die mannen het anders meemaken ofzo. Bij mn eerste mk toen ik 's nachts voelde dat het niet goed ging(erge krampen) stootte ik mn man aan in bed 'het gaat niet goed hoor, ik krijg een mk' draaide zich om en sliep weer verder. Hij vond het de volgende dag echt wel erg maar meer voor mij. Dan heb je echt het gevoel dat je het alleen moet verwerken. Maar wel fijn dat je dan hier je 'ei' kwijt kunt.. Het beste medicijn tegen het verdriet is gewoon weer zwanger zijn, en dan die eerste goede echo erna... Had de vorige keer 4 weken erna alweer een positieve test. Maar nu heb ik echt het gevoel dat het heeeel lang gaat duren! Eerstebeeb, t had zo mooi geweest, op je trouwdag weer een positieve test en nu zwanger van de tweede.. Jij ook sterkte hoor! Willen jullie er nu meteen weer voor gaan of nemen jullie een pauze?
Overigens ben ik ehh even rekenen.. dat krijg je als je ouder wordt he...26 jaar! Heb een dochter van ruim 1,5 jaar. Mijn man en ik kennen elkaar nu 5 jaar waarvan we 3 jaar getrouwd zijn.
@mamsie.ik wil wel gelijk weer zwanger proberen te raken hoor.maar ben bang.de info. is zo vaag.mag het wel of mag het niet?maakt het het risico op weer een mk groter??heb zoveel vragen maar krijg nergens duidelijk antwoord.enige manier om het te verwerken is om weer zwanger te zijn denk ik.
Hallo dames! Mag ik meekletsen? Ik heb nog niet alles gelezen, alleen een paar eerste pagina's. De rest doe ik nog Ik ben op 6 juni gecuretteerd ivm een MA. Ik zat nog net in de eerste 12 weken toen t gebeurde. Gisteren eindijk m'n eerste ongi gekregen. Doet me wel verrekte veel pijn maar goed. Hoort erbij! Ik zal snel alles bijlezen
O jeetje....nog iemand.natuurlijk mag je meekletsen Yinxy.helaas bij jou dus ook misgegaan.heb je meer pijn dan normaal tijdens je ongi??komt dat door de curretage?ik moet nog wel ff wachten.ben bijn a 2 weken terug gecurreteerd.
Bij mij doet m'n ongi inderdaad meer pijn dan normaal, maar dat had ik wel verwacht. K denk dat dat is dat alles weer nu normaal moet gaan werken zeg maar. Had ik de vorige keren ook helaas (ti's m'n 3de mk). Gelukkig helpen de paracetamollen goed
Xinxy, balen dat je ongie bent geworden. Wel fijn dat je een nette cyclus hebt! Heb je al kinderen? Kletste je ook in het dec 2013 topic? Hier is mijn cyclus echt van slag. Heb 12 juni de nacontrole gehad en de gyn zei dat ik net daarvoor mn eisprong gehad had. Ben nog niet ongie dus daar klopt niets van!! Baal zo van die lange cyclus, zit nu al op dag 47 ofzo..
Hi mamsie, ja ik zat ook in het dec 2013 groepje. Maar jeetje jij bent al lang aant wachten op je ongi! Hopelijk komt ie snel! Of juist ander goed nieuws
Oww en nee ik/wij hebben helaas nog geen kids. Door omstandigheden een klein jaar geleden "pas" kunnen beginnen met m'n huidige partner is dat. Jaren terug ben ik 2 keer zwanger geraakt door de pil heen, van m'n ex. Maar voor het echie zeg maar, is sinds aug 2012 toen m'n spiraal eruit ging.
Yinxy...helaas maar welkom. Balen dat de ongesteldheid pijn doet maar wel goed en fijn dat je weer ongesteld bent toch? Hier WEER pech...wou de vogelkooien gaan schoonmaken maar 1 ervan heeft een scherpe rand, wist ik en doe er ook altijd goed op letten, nu ook rekening mee gehouden maar toch verkeerd ingeschat dus een dikke snee van 5 cm lang op mn voorhoofd...pfff gelukkig wel net onder de haargrens maar je zal m denk ik wel blijven zien Drie hechtingen zonder verdoving, heb daarna f potje gejankt, niet van de pijn maar van bozigheid. K heb het helemaal gehad met al dat ongeluk!!!! !@#$//^*()-'":;,? Godnonde@#!
Jeetje birds! Hopelijk zie je d'r snel niets meer van! Beterschap! (En ja ik ben stiekem wel blij dat ik ongi ben, kunnen we weer gaan tellen )