Dus als een anders zijn zaakjes niet op orde heeft en er een puinhoop van maakt moet je ze het maar gunnen? Dit gaat niet om 100 E, maar om veel geld waar TS ook hard voor heeft gewerkt. Zij heeft de financiën goed op orde.
Helemaal met je eens. Het gaat niet om een paar euro's maar over duizenden euro's zo te lezen. Ts is zo lief geweest het haar te lenen en mag dan toch verwachten het terug te krijgen? Anders had ts wel gelijk gezegd het is geen lening maar een geschenk. Maar Allistair als je toch genoeg geld hebt ik wil je mijn rekeningnummer wel sturen hoor
Heel lief dat je het haar zou willen schenken, dat ten eerste.maar is het niet normaal dat een ouder geld uitgeeft aan hun kind? Daar ben je toch ouder voor? Jij geeft toch ook met liefde geld uit aan je kinderen en niet met iets in je achterhoofd dat ze ook later geld aan jou schenken?
Ben het met je eens. Mijn broer, zus en moeder kunnen altijd geld krijgen als ze dat nodig hebben...en andersom. Maar goed, misschien kun je ze wel helpen met budgetteren of zoiets. Of dat je aanbiedt om samen met je moeder een tijdje een huishoudboekje bij te houden. Gewoon om bewust te maken. Misschien gaat dat straks zo goed dat je het geld weer terug kunt krijgen.
Het eerste dikgedrukte is precies de reden waarom ik het mijn ouders inderdaad zou schenken. Ik lees hier nergens dat haar ouders slecht met geld omgaan. Ik lees hieruit dat ze juist gevochten hebben om eruit te komen. Ik zou me echt schamen als ik ze gewoon liet doorploeteren terwijl ik een paar duizend euro op mijn rekening zou hebben. Jeetje, het zijn mijn ouders... Ik zou het verschrikkelijk vinden om mijn moeder er kapot aan te zien gaan... Het tweede dikgedrukte: ts, ik denk dat je moeder er niet over begint, omdat ze gewoon geen oplossing heeft. Ze schaamt zich daar natuurlijk erg voor, dus ik vind het begrijpelijk dat ze er niet over durft te beginnen.
Even voor diegene die het zouden schenken. Het gaat dus niet om een paar honderd euro..... Dan had ik er echt niet zo'n probleem van gemaakt. Sterker nog, mn vader had een half jaar terug een auto nodig om bij zn baan te komen. Mn zusjes en ik hebben hem ieder 300 euro geleend om dat ding te kopen. Hij mocht in zn handjes knijpen dat hij op zijn leeftijd zonder opleiding een baan kon krijgen. Dit gunde we hem. En we hadden zoiets van, we zien wel of we het terug krijgen. Desnoods geven we hem die auto maar we wachten af of hij er zelf mee komt. Dit geld hebben we allemaal terug gekregen. Maar dit gaat om meer geld. Om 6000 euro!! Dit ga je niet "even" schenken aan e ouders en zeker niet elk jaar Ik ben alleenstaand met zo 2 kids. Ok, eign keus en ik heb het niet slecht maar dit is geld wat ik gespaard heb door zuinig te leven. Zoveel verdien ik niet in de zorg.... Ik spaar Voor later voor mn kids. Of zoals nu voor een andere auto. Deze word ivm met werk zeer veel in gereden en het is te verwachten dat er binnenkort zeer hoge kosten komen. Het zou toch van de zotte zijn dat ik dit nu ga schenken terwijl ik het kan gebruiken voor een andere auto? Zit ik zo met elke keer hoge kosten of moet ik een 2e hands auto terwijl ik er hard voor gespaard heb....., En echt, mn ouders doen veel voor me maar daar ga ik niet voor bedanken dmv zo'n groot bedrag. Ik neem mn moeder af en toe mee naar bijv een musical en daarna eten en we zijn van plan om ze binnenkort op onze kosten mee te nemen naar een huisje . Ze zijn zelf al jaaaaaren niet meer weg geweest.
En daarnaast, ken ik mijn vader..... Mijn vader is opgevoed met de gedachte dat familie elkaar uit de shit helpt. Moest hij vroeger ook doen bij zn vader. Auto's op zn naam omdat ze anders in beslag gnomen werden enz. Ik maakt het mn vader alleen maar makkelijk door hem geld te schenken en alles voor ze op te lossen. Want dat gaat wel gebeuren als ik dat doe. Oh, we gaan bij haar wel geld vragen... Mijn vader zal diegene van wie hij geld leent ook gerust laten wachten omdat bijv eerst de auto naar de garage moet... Ik zou me daarintegen doodschamen tegenover die persoon en zo snel mogelijk hun geld terug geven.....
Beetje apart dit.... Ik zou als moeder zijnde nog liever mijn huis verliezen dan dat ik geld aan mijn kinderen zou vragen. Dan maar huis verkopen en een simpel sociaal huurhuisje oid. Vind het heel lief van je hoor dat je het geld hebt geleend maar het klinkt een beetje als water naar de zee dragen. Denk dat je het ook al verloren mag beschouwen anders had je het allang (gedeeltelijk) terug gekregen. Vind het erg dat je moeder niet het fatsoen heeft om ZELF te komen met een betalingsregeling. Dan heb je echt geen fatsoen in je donder zitten vind ik.
Het is dubbel. Ze zijn hier door hun eigen stommiteiten in gekomen. Ze werken zich daarintegen een slag in de rondte om eruit te komen. Dat wel. Maar daarnaast maken ze er nog steeds een potje van..... Stukken minder als vroeger hoor. Maar mn moeder houd er gewoon andere ideeen over na. Die betaald liever de ene keer de hypotheek en de andere keer de ziektekosten om zo rond te komen. Met als gevolg dat ze overal achterlopen met boetes enz. Ik vind zaken als ziektekosten, huis en electra belangrijker en dit word ook als eerste afgeschreven. Liever een huis met stroom en water en achteraf wat minder eten. Maar zo denkt mijn moeder niet. Veel op laatste moment betalen enz. Denk als we voor al die jaren incassokosten en boetes zouden optellen dat ze en heeeeeeeeele mooie nieuwe auto had kunnen kopen.... Dus hier ga ik geen geld aan schenken.... Hulp wilken ze niet en kunnen wij hun ook niet geven. "Administratie" is 1 grote puinhoop. Ik heb zelf toen ik uit huis ging ook van iemand hulp gehad die mij heeft geholpen met alles overzichtelijk in mappen te doen. Alles incasso enz. Gewoon omdat ik zelf heel veel moeite hebt met overzicht houden en dit van huis uit okk nooit mee gekregen hebt. Dit red ik voor mezelf en ik kan sparen. Mn ouders hebben nooit gespaard. Hebben uberhoupt geen spaarrekening. En ja, ik voel me schuldig dat ik geld op mn rekening heb en hun niet. Ik voel me er ook diep schuldig onder dat ik geld terug ga vragen om zo en auto te gaan kopen. Wst hun niet kunnen betalen. Maar is dit eerlijk? Moet ik me schuldig voelen? Nee, eigenlijk niet. Hier heb IK hard voor gewerkt...
Lastig.. Er zit een emotionele druk bij.. En schuldgevoel natuurlijk.. Ik ken het wel een beetje.. Maar niet in die grote bedragen.. Persoonlijk leen ik alleen aan mijn moeder als ik weet dat ik het bedrag missen kan, ga er vanuit dat ik het niet ga terugkrijgen ( bijelkaar opgeteld ook een heel bedrag.. Was elke maand zeker 100 euro.. Maar we konden het toen missen.. ) Zou je ook een bedrag kunnen afspreken wat je zeker terug moet hebben? Houden ze aan het eind van de maand geld over? Gaan ze goed met geld om? ( anders zou je kunnen overwegen hun financiële gebeuren zelf te doen) Doen ze extra's of kopen ze extra's? Dat zijn vragen waarop je denk ik een antwoord moet hebben.. Een kale kip kun je niet plukken... Wij hebben een excollega ooit 100en euro's geleend.. Gingen jaren overheen en hebben uiteindelijk een deurwaarder in moeten schakelen.. Maar dat is te extreem voor ouders
Zo "makkelijk" zit het bij mn ouders helaas niet in elkaar. Als ze dit huis weg zouden doen dan houden ze zo'n gigantische schuld over dat ze dus zo in een huurhuis zitten met nog meer schulden, zonder huisraad en de ene schuldeiser na de ander weer voor de deur.... Huis heeft veeeeeeel achterstallig onderhoud dus hier zouden ze flink verlies op gaan draaien. Hun hypotheek is daarbij lager dan de gemiddelde huur hier in de buurt.
Mijn Reactie getikt voor je laatste geplaatst was.. Maar kun jij hun financieen niet doen? En dan eerlijk zeggen dat jij de dupe bent van hun zooi in administratie
Hoezo elk jaar? Hier verschillen we dus over van mening. Ik zou dan inderdaad een 2e hands auto kopen. Overigens rijden wij altijd 2e hands auto's, en nooit problemen mee gehad. Ik zit momenteel ook in zo'n situatie waarin wij ons eigen gezin en het gezin van een familielid "supporten". En binnenkort zullen we ook een groot bedrag 'lenen', waarvan we niet zeker weten of we het weer terug gaan zien. Maar ik leen dus niks uit, zonder me te realiseren dat het wellicht niet terug zal komen. Maar goed, als jij het terug wilt, dan zul je het gewoon moeten vragen. Desnoods een betalingsregeling afspreken.
Ja maar dat is bij ons ook zo dat er een schuld overblijft. EN toch zou ik geen geld van mijn kinderen lenen. Het is bij de helft van de huiseigenaren het probleem dat de hypotheek hoger is dan de waarde van het huis. En dat ze het niet onderhouden.... Tsja is dat jou probleem? Nogmaals ik snap dat je wil helpen maar ze neemt het wel een beetje voor lief. En erg onfatsoenlijk dat ze er niet zelf over begint om het terug te betalen. Daarom zou ik er zeker wel achteraan zitten. En sowieso nooit meer 1 eurocent lenen. Want nu denkt ze : Ach als het weer zover komt dan kan ik wel geld lenen (nou ja lenen, bietsen eigenlijk...)
Oh trouwens, je zusjes wonen toch ook nog thuis? Dragen zij dan ook bij in de kosten? Ik las dat jullie je vader eens 300 hadden gegeven voor een nieuwe auto, maar dragen zij ook maandelijks bij? Dat geld hebben jullie ook teruggekregen, dus dan ga ik ervan uit dat ze jouw geld momenteel gewoon echt niet terug kunnen geven.... Ik lees hieruit dat ze jullie dus heus niet je geld willen aftroggelen. Eerder zei je ook al dat je moeder het nooit van je zou vragen behalve als het echt niet anders kon. Dan lijkt het me vreemd wanneer ze nu voor elk wissewasje bij je aan de deur staan, hoor....
Ik zou het ook niet meer terugvragen, krijgen je ouders meer stress van omdat ze zich nu al in de rondte werken om uit de problemen te komen. Het is een hoog bedrag ja en het is heel lief dat je ze hiermee geholpen hebt, zou ik zelf ook doen. Ze hebben zelf toch ook jaren voor je gezorgd en het zou voor mij heel akelig voelen als ze elke keer nadat ze hard gewerkt hebben hun briefjes komen inleveren en niks overhouden om de rest van te betalen. Zou het mij allemaal niet waard zijn, zou met een schone lei beginnen en zelf zou ik ze wel voorstellen om de financien voor hun te gaan regelen, omdat je daar zelf de dupe van bent geworden en ze niet nog een keer met die vraag aan moeten komen of ze je zoveel geld willen lenen. Maak ze duidelijk dat ze hulp nodig hebben hierin en dat het zo niet verder kan..
Maargoed... Na 3 jaar in de WSNP zijn ze van hun schulden af... Misschien is dat toch wel iets om over na te denken want zo komen ze er ook niet echt uit hé? Daarnaast denk ik welke schuldeiser eist meteen zijn geld op en beslaglegging? Daar is vast veel meer voorgevallen dan in dat geval.