Ik denk dat het ook een kwestie van loslaten is. Uiteraard zorgen dat echt onveige situaties vermeden worden maar verder vooral zelf laten ontdekken. Lekker naar de speeltuin. Parkoers in huis maken. En kijken of er een jeugdcircus of klimgym of atletiek voor kids in de buurt is. Dan leert hij gecontroleerd klimmen en vallen. M is trouwens heel voorzichtig maar wel klim en springgek. T niet en hij is ook de brokkenpiloot van het stel. S is een klauteraar zonder angst...
hihihi; hier dus ook zo een kindje!maar t wordt vreemd wanneer hij als ik op de grond zit op mijn schouders wil springen.dat mag dus niet!!!!!en het lukt ook natuurlijk nog niet...
parcours in huis/tuin kan je toch zo moeilijk maken als hij kan? doe ik ook weleens en die van mij zijn iets jonger... Blijven ze tenminste uit mn boekenkast
Oh, die van mij zijn heel springerig en eigenlijk doen ze dat al van heel jongs af aan. Mijn dochtertje sprong laatst wel van een klimrek af in de dierentuin wat hoger is dan ik, ik schat dat het 2 meter was. Ik schrok me rot, maar ze moest me toch lachen! Wel gezegd dat ze dat niet meer moest doen en in het zwembad zeg ik ook dat ze alleen mogen springen in diep water. Leg ook uit dat ze anders als ze hun rug ofzo breken de rest van hun leven in een rolstoel kunnen rijden of gewoon dood zijn. Tja, misschien wat hard, maar anders komt het niet over. Verder springen ze van de salontafel op de bank, op bed springen ze nogal veel, ze zetten soms stoelen of krukken neer en springen daar vanaf, noem maar op. Aard van het beestje denk ik. Bij mijn zoontje hebben ze op de babygroep op het kinderdagverblijf zelfs al dingen moeten aanpassen, omdat hij op die leeftijd zelfs al viavia op en over dingen klom en sprong wat in al die jaren nog nooit was gedaan door andere babies . Mijn dochtertje gaat na de vakantie op een soort kinderjudo, mijn zoontje wil ik daar op doen, daar leren ze in ieder geval op de juiste manier te vallen. Vaak kunnen ze daar vanaf een jaar of 4 al op.
Vooral mijn jongste heeft er nogal een handje van. Die sprong letterlijk al nog voor ze kon lopen... Deed en doet dan ook niets liever. We hebben voor haar eerste verjaardag dan ook maar een trampoline gekocht. Je moet toch wat (en babyspeelgoed hadden we toch nog in overvloed van de oudste liggen, haha). Springen op bank en bed zijn we wel terughoudend in, alleen als ik erbij ben (m'n man vindt het niet goed... die ziet ze zo al op de grond liggen. Daar heb ik minder last van, al hou ik wel goed in de gaten dat ze niet te dicht bij de rand komen). Op de bank springt Marit vooral door te gaan staan, omhoog springen en dan op de kont laten vallen. Daar kan ik nog wel mee leven Zolang het niet echt onveilig wordt, maak ik me er niet zo druk om. Het hoort gewoon bij haar en ik zou haar alleen maar doodongelukkig maken als ik haar niet zou laten springen en doen. Las hier ook van een paar dat hun kinderen tegen hen aanklimmen. Hier ook een mama die erg graag als klimtoestel gebruikt wordt. Het op de knieën springen (hoewel, Marit springt vooral tegen m'n schenen aan) en dan ophoog lopen, heeft ze ook zelf bedacht. Maar ook als ik zit of lig ben ik een gewild klauterobject (benen kunnen ook prima dienst doen als glijbaan...)
hahaha we gaan elke dag naar speeltuin hoor.in het huis parcour deden we vroeger wel. anders maakte hij zelf r een...hij luistert gelukkig wel en doet geen rare dingen, omdat ik dus n bepaalde dingen vrij gegeven ben. maar goed, ik weet niet wat hij gaat doen als hij 5 of zo is...daarom leer ik hem n beetje 'akrobatie' .
hahaha pijnnnnn!!!je moet echt zeggen dat hij op je knieen moet staan.anders lijkt me te pijnlijk hoor!!!
Hier sluit ik me bij aan. Vooral bij jongens is het belangrijk dat ze hun fysieke energie goed kwijt kunnen, en daar hoort rennen/springen/hollen/koprollen/stoeien enz er bij. bij meiden natuurlijk ook, maar daar zit het wat minder ' in de genen' En wat jij beschrijft vind ik niet gevaarlijk klinken, mijn zoon springt van de kleine glijbaan (van bovenaf in de zandbak), en van de dak van het speelgoedhuisje in het gras.
Ben denk ik een muts maar springen in huis doen we niet. Ben daar in denk ik wel eens te voorzichtig.
okee, dat is dus best hoog.ik mag/kan dus nog n klein beetje meer los laten!!dat is 1 meter hoog of zo toch, van die dingen die jij beschrijft?
Wees er maar blij om mijn dochter durft niet te springen en klimmen. Ik stimuleer haar nu wat om iig in en uit bad te gaan met een krukje (zelf) en in de autostoel. Het wordt me echt wat te zwaar.Ze is heel trots nu. Maar verder doet ze het niet. Maar ik snap je wel hoor dat het eng is!
Ja ong 1 meter, en zijn vriendje van 4 mnd ouder is nog een grotere waaghals, maar die is zelf een stuk groter qua lengte. Ik zou gewoon vertrouwen dat hij zijn grens zelf kan ontdekken en erbij blijven om elke nieuwe stap te ondersteunen totdat je ziet dat hij het kan en durft. En telkens uitleggen hoe hij bepaalde dingen veilig kan doen, hoe hij moet landen als die springt ( knieën gebogen) en dat soort dingen. Hij zal in deze periode zijn motorische grenzen steeds meer verlengen, als ik bij ons in de straat zie wat jongens uit groep 1 en 2 doen in de speeltuin hou ik mijn hart vast
Oooh, het valt heel erg mee hoor. Als het echt pijn zou doen, zou ik het haar niet al maanden laten doen Om zo in 1x op m'n knieën te springen, daar is ze gewoon nog net wat te klein voor (en als ik dan wat meer door m'n knieën zou gaan, zodat ze er wel opkomt, dan vrees ik dat we of allebei omdonderen, of ik niet meer genoeg omhoog kom ) Ze zet wel haar voeten plat neer, dat scheelt. En als ze haar schoenen aanheeft mag het meestal ook niet. Dan doet het al snel wel pijn (maar da's toch vooral omdat ze nogal stevige, lompe schoenen heeft vanwege erg brede voeten. Als ze bijvoorbeeld gympen of slippers aanheeft speelt dat "probleem" weer helemaal niet.)
hier alleen sokken of blote voeten hoor, anders komt het wel zwaar op knieen. en je moet natuurlijk heel klein beetje zakken anders krijg jij r rug pijn van. zoontje is best groot vr zijn leeftijd.ik denk dat hij 103cm is. dus t lukt beter.maar niet altijd.hij kan het niet als hij moe in de avond.
ja inderdaad. hoe zullen ze worden als ze 5 zijn bijvoorbeeld? hij is wel voorzichtig als hij iets nieuws probeert vraagt hij hulp of begeleiding.hij vertelt keurig wat hij gaat proberen en zo.. maar t kan straks anders zijn op school.daar kijken ze vooral naar elkaar en durven meer!!!
van je voorbeelden zie ik dat je juist de dingen waar hulp prettig voelt stimuleert. in en uit kuip is eng, omdat t glad kan zijn.auto is is ook ingewikkeld. vind n brede muur die niet te hoog is. dan er op laten lopen met hand vast aan mama.misschien een idee?
Nou nee, ze springt nooit. natuurlijk, ook dan en bijv in de speeltuin stimuleren we. Maar dan MOET het niet. De badkuip en de autostoel onderhand wel, dat wordt me veel te zwaar! En bovendien is ze nu heel trots, misschien werkt dat beter dan 'zomaar' springen zonder doel.
zoontje doet het ook niet zomaar hoor. heel bewust.als n uitdaging! daarom doet hij het eigenlijk. het ligt voornamelijk aan de karakter. mijn zoontje verveelt zich makkelijk, en zoekt uitdagingen..pfff. maar fiets raakt hij niet eens aan bijvoorbeeld...