Ik twijfel erg over een 2e kindje . Ik wil zo vraag een broertje of zusje voor me kleine man. Alleen vond ik de eerst maanden zo pittig , dat ik denk dat ik dat niet zou kunnen als ik nog een kleintje heb rondlopen . Mijn zoontje is nu 7,5 maand . Zou dan graag beginnen als hij 1,5 jaar is. Maar ik kijk ook zo uit naar dat hij nog maar 1 slaapje doet , we een dagje weg kunnen en ons zoontje lekker rondhuppelt op de kinderboerderij . En we lekker een weekendje weg kunnen . Ik wil dan wel dat hij het wat bewuster mee maakt , en dan naar het Efteling hotel ofzo . Nu is het ook leuk maar een bezoekje aan een speelgoedwinkel is even leuk voor hem . En we dan nog een kleintje hebben kan dit allemaal niet . Natuurlijk kan het wel maar dan ben je natuurlijk alsnog erg druk . Aan de andere kant , schieten de tranen in me ogen bij het opruimen van zijn baby kleertjes , kan ik er niet aan wennen dat hij niet meer op me borst wil slapen en wil ik het allemaal zeker nog een keer meemaken . En dan denk je dan wacht je toch tot hij 4 of 5 is dan hebben we nog genoeg tijd om van hem te genieten en leuke uitstapjes te maken zonder kleine baby erbij . Maar dan zit me zoontje op school , dan moet ik op de fiets met een pasgeboren baby mijn zoontje halen en brengen . Een rijbewijs halen is geen optie . En tjah het lijkt me ook zo leuk dat hij nog een jaartje bij zijn broertje of zusje kan zijn ipv naar school moet . Dan kan ik ook wachten tot hij wat ouder is zodat hij eventueel zelf naar school kan , ik ben nog jong , maar me vriend niet . En dan lijkt het me ook leuk dat ze samen kunnen spelen dan is het wel weer even aan huis gekluisterd maar dan bereiken ze dichtbij elkaar een leeftijd dat je weer wat meer kan . Zo dubbel allemaal . Ook denk ik dat ik nooit zoveel van een ander kind kan houden als van mijn zoontje . Voel me dan wel best lullig . Sorry hoor moest dit even kwijt wordt gek van die twijfels . En natuurlijk wil ik er bij zeggen dat ik het niet van zelfsprekend vind om sen gezond kind te krijgen en dat je nooit weet of het lukt . Maar alsnog wil ik de keuze goed voorbereiden . Hoe denken jullie hier over ?
Ik heb het ook wel een beetje. Ik zie op tegen wéér die gebroken nachten terwijl ik er net een beetje uit begin te komen (zoontje is 1 jaar en 2 weken), hij slaapt 1x per dag. Wordt wat makkelijker in de omgang, begrijpt steeds meer van wat je zegt en wil doen en dan moet ik wéér helemaal overnieuw beginnen. We willen proberen of we 3 kindjes kunnen krijgen maar ik wil ze dus heel snel op elkaar. Nu maar even een zware/drukke periode maar wel straks ongeveer gelijk uit de luiers/naar school. Vind het voor de kindjes zelf ook erg leuk. Ik vind baby's lief hoor, ben ook erg benieuwd naar deze aankomende baby, maar vind het toch ook wel heerlijk als ik mijn zoontje zie dat ze alweer wat zelfstandiger worden.
Jouw gevoelens zijn wel herkenbaar hoor.. Ik heb inmiddels 3 kindjes en had dat bij de zwangerschap van de tweede en derde ook die twijfels/gevoelens. Vooral omdat die nachten je opbreken, je wel altijd rekening moet houden met je kindje(s) etc. Toch moet ik zeggen: toen de tweede er eenmaal was, ging het weer als vanzelf. En bij de derde ging het ook wel weer vanzelf, alleen heb ik nu wel zoiets van: we hebben nu al 4 jaar in de hele kleintjes gezeten, en ik zou het nu ook weleens fijn vinden om een dag weg te kunnen zonder dat de jongste overstuur raakt door een missend slaapje oid. En ze slaapt sinds kort door, daar knapt een mens ook van op! Ik zou zeggen: als je heel graag een tweede wil, zou het een groot cadeau zijn! Je kunt nl echt net zoveel houden van je tweede kindje als van je eerste hoor!!
Kindje kun je meenemen op de fiets hoor (macicosidrager, fietskar, bakfiets). Ik vind de babytijd magisch maar ook heel erg vermoeiend. Het heeft ons niet weerhouden van vier keer zwanger in zes jaar... De overgang van een naar twee vond ik meevallen ook omdat T de makkelijkste baby was. Gewoon nu niet te druk over maken en over een jaartje kijken hoe je er dan in staat. Ik doe in ieder geval heel veel met alle kids. Van boodschappen tot speeltuin en kinderboerderij en laatst ook naar strand. Scheelt wel dat de twee oudsten heel goed luisteren . Ik vind het een groot geluk zo'n groot en druk gezin...
Herkenbaar. Ik wilde ook zo graag weer zwanger worden, het allemaal nog een x meemaken, een brusje voor ons meisje. Maar tegelijkertijd de twijfel, is een zwangerschap met een dreumes erbij niet heel zwaar, hoe zou die 1e tijd gaan enz. En idd.. zou ik ooit zoveel kunnen houden van een volgend kindje dan dat ik doe van mn 1e? Nou we zijn er toch voor gegaan.. En toen onze oudste 8 maanden was was ik weer zwanger. Zwangerschap was wel zwaarder als bij de 1e, maar eigenlijk prima te doen. En nu dus 2,5 week bevallen van onze 2e dochter en ja.. vanaf t 1e moment dat ik haar zag hou ik van haar. Net zoveel als dat ik van onze oudste doe. Heerlijk genieten nu met mn 2 meisjes, en dus alle zorgen voor niets!
Ik maak heel bewust de keuze om te wachten tot mijn meisje wat ouder is. Vind het heerlijk om nu uitgebreid van haar te genieten. Maar wil niet nog super lang wachten, want hoop dat ze gewoon ook samen kunnen spelen later. Wel willen we graag een groot gezin, maar ik ven nog relatief jong
Ik herken je twijfels! Die heb ik ook heel erg. Onze zoon is nu 1.5 jaar en vraagt best veel aandacht. Voor hem wil ik wel graag een broertje of zusje. Nu heb ik er 10 maanden over gedaan om weer volledig te herstellen van de bevalling. Mocht dat weer het geval zijn, wordt het wel heel lastig met een rondspringende peuter erbij. Daarbij komt dat ik 32 - 40 uur werk en ML een eigen zaak aan het opstarten is. Al met al komt het nu niet uit, maar wanneer wel weet ik ook niet... Ik denk wel dat je van een 2e kindje evenveel houdt als van de 1ste. Tsja die twijfels hé, zo lastig om te bepalen wanneer je er weer voor gaat. En je weet ook niet hoe snel het lukt. (de eerste duurde bij ons ruim 2 jaar) Succes met de knoop doorhakken!
Ik kan ook bijna alleen maar denken: hoe doen al die mensen dat met 2 of meerdere kids? Ik zie dan vooral op tegen: de nachten qua voedingen en weinig slaap, boodschappen doen met 2 kids...etc, huilende baby en peuter/kleuter. Ik ben er nu zeker nog niet aan toe, ze is nog zo klein. Ik denk dat zo'n gevoel vanzelf komt, net als bij de eerste. Nu nog lekker genieten met zn drietjes!
Hier nooit de twijfel gehad van een derde (maar goed wel dat het niet zo makkelijk gaat dus we de mmm weer nodig hebben)...ons gevoel zegt DOEN. Dus we gaan ervoor..druk heb ik het toch al en gebroken nachten ik weet niet beter
Ik weet dat (mocht het ons gegund zijn) ik heel graag een tweede wil. Maar moet er nu nog even niet aandenken! Met een is het tot nu toe heel "makkelijk" omdat je wat mobiler bent in mijn ogen. Ook de angst dat ik nooit zoveel van een tweede zou gaan houden vind ik lastig, maar iedereen die een tweede heeft zegt dat je toch echt net zoveel ervan houdt! Tot het moment dat het nog niet "echt" gaat kriebelen, zijn wij erg gelukkig met z'n drietjes.
Heel kort gezegd: mijn dochter is nu bijna 1,5 jaar, en we zitten nu in ronde 1 voor een broertje of zusje! Ook ik heb m'n twijfels.. maar ik wil ook geen groot leeftijdsverschil. Ik denk dat er altijd wel twijfels blijven.. Gewoon je gevoel volgen!
Ik herken je twijfels en gevoelens helemaal! Ons meisje is nu 3 jaar en 3 mnd en heeft nu een broertje van 2 mnd. We hebben heel lang getwijfeld en zijn er dus toch voor gegaan. Als ik heel eerlijk ben had ik de eerste weken wel even zoiets van van: O nee waar ben ik aan begonnen, t was allemaal zo makkelijk dat mn meisje al 3 was. Met slapen, zinnelijk zijn enz... Maar je krijgt er zoveel voor terug! Deze 2e gaat ook vanzelf wel mee in het ritme wat we al hebben, ik vindt de overgang makkelijker dan bij de eerste, je bent ook wel wat makkelijker en relaxter En mn dochter is soms heel jaloers omdat ze de aandacht moet delen maar ze is dol op dr broertje! En ook heel lief voor hem. T is dus allemaal goed gekomen en heb me zorgen om niets gemaakt vindt ik zelf. Doe wat je gevoel je ingeeft en praat erover... Liefs Sleepy
Twijfels herkenbaar, we hebben zoewieso samen besloten minimaal 2 jaar ertussen, maar nog van een aantal dingen afhankelijk..( werk dakkapel plaatsen) Ik wil er absoluut 2 misschien 3, maar soms denk ik hou je net zoveel van de 2 of 3e kindje?? Ze is me alles, ik gun haar nog al mijn aandacht, liefde, ik ben bang de een of ander tekort te doen... Een teken er nog niet aan toe te zijn misschien, maar wanneer ben je dit dan wel?? Hoe weet je dat je toe er aan toe bent ??
Er zit hier 3,5 jaar tussen de kinderen. Niet bewust zo gekozen, dat is gewoon zo gebeurd. En het is een prima verschil. Oudste kon zichzelf grotendeels redden qua aankleden en eten enzo toen baby er was, en kon me helpen door dingetjes aan te geven enzo. Nu ze ouder worden trekken ze best veel met elkaar op.
Herken t enorm! Je weet nu veel beter waar je aan begint he haha De BI waar ik nogsteeds mee loop werkt hier aan mee zie mezelf gewoon nirt met een dikke buik en daarna maxi cosi! Nu is ze 'opeens' bijna 1, 5 en heb t alweer uitgesteld tot ze 2 is hihi
Ik heb 2 kort op elkaar (iets minder dan 19 maand tussen). Het valt me zo ontzettend mee!!!! Had ik echt niet gedacht. Je doet het gewoon... Voordelen van kort op elkaar (naar mijn mening dan ): - ze hebben meer aan elkaar - de oudste heeft nog een middagslaapje, ideaal, kan je zelf ook bijtanken - een kind van 1.5-2 jaar kan zich beter aanpassen aan een baby lijkt mij als het gaat om activiteiten. Aangezien de interesses dichter bij elkaar liggen. Je kunt straks naar Plopsaland bijv.. zonder dat de oudste al te oud is daarvoor... (ik noem maar wat hoor, kan ook ieder ander pretpark zijn). Hoe ouder ze worden hoe meer je dat merkt lijkt mij. Een kind dat al veel ouder is dan zijn/haar zusje of broertje wil ook veel meer andere dingen, en dat lijkt me lastig. Wat ik verder nog merk; bij mijn eerste paste ik mij volledig aan aan hem. Ik nam hem nergens mee naar toe als hij sliep.. naar dierentuin had nog geen zin enzo. Nu sleep ik de jongste gewoon mee. Als het tijd is voor slaapje gaat hij in de kinderwagen slapen of anders in een draagdoek. Daarmee verlies ik echt niet de drie RRR-en Natuurlijk doe je dit niet elke dag. Die slapeloze nachten, die eerste zware maanden... die heb je ook als de oudste ouder is... daar ontkom je toch niet aan. Een peuter kan pittig zijn met een baby erbij.. maar een kleuter net zo goed. Je weet dat toch nooit van tevoren. Elk kind gaat door fases... Oh.. en nog iets.... maak je geen zorgen over de liefde en gevoel voor een 2e kind. Je hart wordt alleen maar groter. De band moet sowieso groeien met elk kind... maar dat komt vanzelf. 2 kinderen is rijkdom! Ik hou van beide zielsveel en gelijk!
Hier ook een twijfelaar hoor. Ik weet niet of er ooit een tweede komt maar ken het gevoel van die kleine baby missen en heb een tijd lang gehad dat ik graag een tweede wilde maar moet zeggen dat het ook weer wat gezakt is. Vind het nu zo heerlijk relaxed, heb zo'n heerlijk mannetje die heel goed slaapt en eindelijk kunnen we ook wat meer met hem. Weet niet of ik de drukte van een tweede wel op me hals wil halen. Bovendien moeten we als er een tweede zou komen ook wat drastische maatregelen nemen, verhuizen en ben ik eindelijk weer een beetje pijnvrij na de bevalling(bekkeninstabiliteit)
Komt mij ook heel erg bekend voor! Ik dacht altijd zeker te weten dat ik er 2 wil en we wilden na de geboorte van onze dochter redelijk snel voor een tweede gaan, omdat het bij ons via de mmm moet, maar nu..... Mijn man en ik vinden het toch best zwaar en wennen met een kleintje en nu genieten we ervan dat we eindelijk in wat rustiger vaarwater komen. Bovendien wil ik eigenlijk nooit meer bevallen (dat gevoel heb ik na bijna 1 jaar nog steeds) en ik zou op zien tegen de eerste weken en maanden met baby (slapeloze nachten, het hulpeloze en breekbare van zo'n pasgeborene, dat is gewoon niks voor mij (even bot gezegd)). Ook vraag ik me af of ik het financieel wel wil. Mijn man zit er hetzelfde in als ik en we zeggen wel vaker tegen elkaar dat het goed is zo. Raar genoeg zie ik ons gewoon met z'n drietjes als ik aan de toekomst denk. Ik zie mezelf als mama van een kindje en niet van meer kindjes. Aan de andere kant, als ik dan zie hoe leuk het nu gaat met mijn dochter en hoe zeer ik van haar geniet... en dat ik haar dan eigenlijk een broertje of een zusje 'gun'... dan komen de twijfels toch af en toe om de hoek. Maar ik weet dat ik er nu nog niet klaar voor ben en wie weet komt dat gevoel ooit - of misschien ook nooit.
tja je hebt vaker spijt van de dingen die je niet gedaan hebt als van de dingen die je wel gedaan hebt Ik weet 100% zeker dat ik alles nog wel een keer mee wil maken, maar heb ook rekening te houden met mn vriend. Hij heeft al 3 tieners uit zn vorige relatie, en hij twijfelt nog wel of er voor hem nou nog een 5e moet komen.... dus argumenten "waarom wel" zijn welkom hier hoor!!! ik zou het zelf jammer vinden als mn meisje geen broertje / zusje heeft waar ze echt mee opgroeid. Met die andere 3 zit echt veel te veel leeftijdsverschil tussen, de jongste heeft al verkering...
Oooh ik heb precies hetzelfde! Mijn vriendbis al een stukje ouder en ik wil daarom niet te lang wachten. Onze dochter is nu 14 maanden, maar in oktober willen we het toch proberen. Het liefste zou ik er wel 3 willen, maar dat gaat hem niet worden, gezien zijn leeftijd, denk ik. Aan de andere kant.. We hebben het zo fijn met z'n drietjes. Maar ja, dezelfde twijfels had ik ook bij de keuze wel of geen kindje en ik heb er echt geen spijt van. Wat betreft het houden van, dat vind ik wel moeilijk.. Tuurlijk zegt iedereen dat het hetzelfde is en echt kan, maar toch, dat overweldigende gevoel? Pfff... keuzes, keuzes...