Mijn dreumesje van 14 maanden heeft veel last van tics. (al eerder een topic over geopend) en maakt dan bijzondere geluiden (alsof hij stikt) schud met zijn hoofdje en fladdert met zn handjes. Ook kan hij heel hoog en hard gillen. Nu vind ik het zelf natuurlijk ook heel vervelend, maar hij kan hier niets aan doen en ik ook niet want hij is niet af te leiden. Nu worden we op straat zoveel nagekeken en nagewezen dat ik er letterlijk niet goed van wordt. En al die opmerkingen. Gister zelfs een vrouw die heel overdreven met haar vingers in haar oren ging staan. Hebben jullie aub tips hoe ik kan en mag reageren. Zoek nog steeds naar de geweldige reactie in mn hoofd Snap natuurlijk wel dat mensen soms een opmerking geven, zij weten ook niet dat ik dat die dag al 30 x heb moeten aanhoren.
Wat sneu voor jullie en wat dom van die mensen. Ik zou zoiets zeggen dat verwijst naar die reclame, dat er een telefoonnummer is voor mensen die niet kunnen omgaan met mensen die "anders" zijn. Of "hij kan er niets aan doen, jij wel..." Zou er zelf ook helemaal horendol van worden. Succes!
Ik moet ff brainstormen hoor. "Wat zit jij nou te kijken? Nog nooit een kind gezien?" komt als eerste in mij op eigenlijk. of "Oren zijn om te horen, die hoef je niet dicht te doen." of "Wat kan ik voor je betekenen? Je zit zo naar mijn kind te kijken." zoiets??
"ik snap dat je staart hoor, ik vind hem ook te mooi om niet naar te staren" "hij oefent voor zijn volgende theater voorstelling"
Pff wat moeilijk zeg.. Ik zou geen reactie geven, gewoon groeten en klaar. Zou het m'n eer te na vinden om daar op te reageren. Jouw zoontje kan hier helemaal niets aan doen, en jij ook niet. Maar ik begrijp echt dat het je een vreselijk rot gevoel geeft als mensen je nakijken of vreemde reacties geven; vind het eigenlijk asociaal om zo overduidelijk met je vingers in je oren te gaan staan..
Wat vervelend voor jullie! Wat betreft die domme reacties, ik geef vaak geen verbale reactie als ik iets echt niet vind kunnen, maar blijf ze gewoon aankijken met een blik. Blijkbaar beginnen de meesten zich dan te schamen want ze kijken of snel weg, of beginnen een beetje verontschuldigend te lachen.
Lastig, ik denk namelijk niet dat mensen dat doen om jou pijn te doen maar uit onwetendheid. Ik zou dan ook niet de "bitch" uithangen maar kijken of je een gesprek met die mensen aan kan gaan om uit te leggen wat er aan de hand is. Ik heb een hondje dat altijd op 3 poten loopt en afwisseld qua poten, dit doet ze al vanaf dat ik haar heb en ze is nu 7! Ik krijg ook vaak reacties, soms vragend soms vervelend. Ik vraag dan meestal "wilde u iets vragen?" Dan zie je eerst de schaamte en daarna komt het gesprek.
edelhertje, woon je in arnhem toevallig? bij ons in de buurt loopt ook een hondje steeds op 3 pootjes. het is natuurlijk wel de menselijke natuur om nieuwsgierig te zijn, zo ben ik ook.. maar snap wel heel goed dat het voor jou vervelend is dat mensen jou liefste bezit aanstaren alsof hij niet helemaal goed is..
Wat vervelend! De meeste mensen zijn van nature nieuwsgierig en kijken graag naar iets of iemand die 'anders' is. Ik denk dat de 'gewoon kijkende' mensen het niet negatief bedoelen. Die zou ik dus negeren. Ik kijk nl ook naar kindjes die 'anders' zijn, maar ook naar kindjes die 'gewoon' zijn. Nawijzen en negatieve opmerkingen vind ik een ander verhaal. Dat is 'bewust' kwetsen. Daar een opmerking over geven kan voor jou werken en dan zou ik dat ook doen. Afhankelijk van de mensen... Denk maar, ze weten niet beter!
Dit denk ik ook, mensen zijn sowieso al gauw geneigd om te staren als iets of iemand afwijkt van het gemiddelde. (krom omschreven, niet lelijk bedoelt, wist even geen betere manier om te omschrijven) Die mevrouw met haar oren dicht gedroeg zich wel asociaal vind ik. Het is ontzettend vervelend voor jullie, maar wil je hier echt verbaal op ingaan bij mensen? Het zou mij teveel energie kosten namelijk om elke keer uit te leggen hoe de situatie zit, alsof je een vreemde uitleg verontschuldigd bent...Lijkt me voor je zoontje ook niet prettig. Persoonlijk zou ik het gewijs en gestaar negeren of hooguit die mensen op dat moment recht in de ogen aankijken met een vragende blik.
lekker negeren. Mensen hebben altijd wel een 'reden' om te staren. Mijn dochter heeft het gillen trouwens ook ontdekt hoor. En anders idd lekker terug staren. Zou zelf ook geen opmerkingen gaan maken. Energieverspilling.
Proberen er boven te gaan staan. Als mensen willen weten wat er is vragen ze het wel. Aan die mevrouw met haar oren dicht had ik even gevraagd of het niet even tijd werd om volwassen te worden.
Ik snap dat het heel vervelend is als mensen staren en nare opmerkingen maken. Heb het zelf helaas ook regelmatig meegemaakt. Op een gegeven moment raak je er soort van aan gewend en ga je erboven staan... Het gaat je steeds minder zeer doen (al kan het soms opeens weer een poosje extra gevoelig liggen) En verder: Ik lees veel reacties hier waarin men gelijk zijn mening klaar heeft over die vrouw die haar oren dichtdeed. Maar voor hetzelfde geld had zij een afwijking waarvan je aan de buitenkant niks ziet, waardoor ze niet tegen schelle of harde geluiden kan. En daarom haar vingers in haar oren steekt. Ik zeg niet dat het zo is, maar het illustreert wel gelijk mooi hoe snel we onze mening klaar hebben over het gedrag van andere mensen Eigenlijk oordelen jullie nu net zo hard over die vrouw als dat andere mensen doen over het kindje van TS. Net zo goed als dat anderen niet weten waarom het kindje van TS schreeuwt, weten we ook niet waarom die vrouw haar oren dichtdeed...
Wat vervelend zeg!! Ik zou het toch proberen te negeren... Maar ik kan me voorstellen dat het heel irritant is als dit meerdere keren per dag/week gebeurd. Jullie kunnen er immers niets aan doen. Ik merk sowieso wel dat je met zo'n kleintje heel veel bekijks heb, ook als ze 'niks' doen. Ik hoef de deur nog niet uit te lopen en mijn zoontje heeft al weer met allerlei mensen zitten sjansen, ook daar kun je soms wel een beetje moe van worden hoor Alleen dan is het van die mensen ook vaak goed bedoeld... ik snap dat het in jouw geval anders is... Ik heb een broertje met down en daar werd ik altijd met nagekeken als ik met hem liep (of nu nog trouwens..). Ik was/ben juist trots op hem en soms ging ik gewoon zwaaien naar de mensen die ons zo zaten aan te kijken, of ook aanstaren.......
Mooi gezegd Bolkje! Al snap ik heel goed dat het als moeder pijn doet als mensen vervelend reageren op je kind. Onze dochter heeft ongelooflijke flaporen. Maar dat is, gezien haar lange medische status, echt het minste van onze zorg. (al is mooi natuurlijk anders). Toen ze een maand of 7 was kwam ik met haar in een winkel, roept zo'n verkoper uit het niets: "Mijn hemel! Die heeft me er ook een partij flinke oren opstaan!!!" Von dat echt voorbij alle grenzen van fatsoen! De situatie uitleggen? Nee, daar zou ik niet aan beginnen. Alsof je je moet verantwoorden voor je kind, zodat anderen het maar begrijpen. Ik ga geen energie steken in zulk soort mensen.
Dat begrijp ik ook absoluut!! Kan me niet anders voorstellen dan dat het heel veel pijn doet als mensen negatief op je kids reageren