ik laat alles bezinken tot na Lauren er is & dan zien we wel. Ik heb hem niet van mijn erf geband, hij is hier nog altijd welkom eh! Hij vertrok en nog zo plots, ik zat echt op mijn stoel van - wtf is happening?-
Waarom moet je dat niet weten dan? Lijkt me een stukje interesse waarmee je het ijs met je vader breekt lijkt mij. en dan wordt het een stuk makkelijker. De man is meer dan alleen je vader he ... hij is een mens van vlees en bloed. Maar jij opent het gesprek direct met een verwijt ... dat gaat natuurlijk volledig verkeerd (zoals is gebleken).
Wat is het verwijt eigenlijk? 'Waarom ga je niet naar de verjaardag van mijn neefje?' Dat lijkt me een vraag. En ik verbaas me over het bovenmenselijke inlevingsvermogen dat hier kennelijk wordt verwacht van iemand die op het punt van bevallen staat, nog los van de verdere geschiedenis. Vader had dit helemaal niet nu hoeven brengen, of hij nu weet wat zwangerschapshormonen met je kunnen doen of niet, het is gewoon lomp. Dat had maanden later ook gekund.
Zie boven ... Ik denk dat ik anders in het leven sta wat dat betreft. Ik heb de ellende en eenzaamheid bij mijn sv gezien en had zoooooo graag gewild dat hij een vriendin had gevonden, mijn man denk daar net zo over, terwijl hij twee-handen-op-een-buik met zijn moeder was.
Dat is mooi van je, maar het gaat helemaal niet om het al of niet gunnen van een nieuwe partner. Het gaat om de manier waarop het gaat, en inderdaad, de timing. En jij weet niet op welke toon TS haar vraag gesteld heeft, maar aangezien TS zo lief is om al 1,5 jaar in haar eentje voor haar nurkse oude vader te zorgen, verdient ze wel wat krediet. Met name bij pa zelf, maar ook bij jullie. Het is vrij makkelijk praten als je niet in andermans schoenen staat, dat lees ik hier vooral terug. En ik zie niet wie ermee opschiet dat TS hier eens stevig de les wordt gelezen, terwijl ze gewoon hartstikke verdrietig is. De een gaat dan in een hoekje zitten grienen, de ander uit dat in boosheid op een forum. Enfin.
Ik begrijp dat het moeilijk voor jou is. Maar je moet wel in gedachten houden dat hoe lang of kort jo om iemand rouwt helemaal niets te maken heeft met hoeveel je van iemand hebt gehouden. Je vader is dus niet verplicht om zich de rest van zijn leven doodongelukkig te voelen omdat je moeder is overleden. Er is geen tijd bekend hoelang hij verplicht is om te rouwen, dring hem dat dan ook niet op. Dat zou jou moeder ook zelfs helemaal niet willen voor hem! Gun hem de rest van zijn leven nog zijn geluk. Dat hij een nieuwe vriendin heeft, wil niet zeggen dat hij je moeder is vergeten. Hij gaat gewoon verder met zijn leven, dat getuigd juist van moed! Dat hij niet naar verjaardagen gaat kan inderdaad pijnlijk zijn, maar ook dat is zijn keus. Hij is het niet verplicht. Maar dat is eventueel wel een punt van discussie die je met hem kunt voeren, vooral richting zijn kleinzoon.
denk dat ik al genoeg vermeld heb dat ik niet wil dat hij de rest van zijn leven ongelukkig is. Dat het meer de manier waarop, de timing, het laten vallen van zijn kleinzoon en zijn hoogzwangere dochter (hij blijft hier niet logeren nu, iets wat al in het begin gezegd was aangezien ik niet zomaar in het ziekenhuis geraak omdat vriend hier een tijdje vandaan werkt.. natuurlijk is hij niet verplicht om dit te doen, maar als die afspraken al zo lang vast staan nu kan ik weer halsoverkop een oplossing zoeken). Ik en mijn vriend hebben altijd voor hem klaargestaan, hij mocht zomaar bij ons komen wonen en geloof me, simpel is dat niet, als je als jong koppel pas een eigen stekje hebt maar ik vond dat normaal. Toen hij na een jaar terug alleen woonde hebben ik en mijn vriend hem ook financieel gesteund, ouders hebben het nooit breed gehad dus als we boodschappen gingen doen bracht ik gewoon eten voor hem mee, hij heeft dat nooit moeten betalen! (en ik ben mijn werk ook verloren door mijn zwangerschap dus geloof me zo breed hebben we het zelf niet!) Dus hij mag toch een beetje meer respect tonen richting mij? Toen hij zijn medicatie niet meer nam omdat hij het niet meer zag zitten en in het ziekenhuis belande zei ik toen: jaaaa eigen schuld? Nee, ik was de enige die van 14u-20u in het ziekenhuis naast hem zat! Het is al moeilijk genoeg zonder mama nu, ik ben haar verloren net voor ik haar super veel nodig had, je zit nu met zo van die domme vragen ivm de baby en ze is er gewoon niet.. Men tante, men zus, men bomma, ze helpen wel maar ze zijn mijn moeder niet! Ik kan dit nu echt wel missen als kiespijn!
Ik lees niemand de les, ik geef mijn mening. En nee, ik was er niet bij, maar ik kan aan de schrijfstijl wel een beetje aflezen hoe TS kan communiceren. En ja, ze is verdrietig, dat begrijp ik absoluut. Maar dat betekent dan niet in mijn optiek dat de rest hun leven op hold moeten zetten. Die dingen gebeuren nu eenmaal. Als pa een liefde heeft gevonden, had hij dat dan maar op het zijspoor moeten zetten vanwege de zwangerschap van TS? Die dingen plan je gewoon niet zo. Er bestaat niet zoiets als goede timing. Er is altijd wel iets waardoor het niet uitkomt.
Oke oke, Iedereen bedankt voor de comments & raad. Ik weet ondertussen hoe ik de boel ga aanpakken! -x
Wat moet het heerlijk zijn als je alles zo goed weet, ook voor een ander. TS, sterkte ermee, en zet hem op!
Natuurlijk hoef je niet nu op de valreep nog even de nieuwe vriendin van je vader te ontmoeten. Dat kan rustig na de kraamperiode. Je vader kan best alleen langskomen, voor de bevalling om te helpen, na de bevalling op kraambezoek. Kraambezoek is nu eenmaal niet het beste moment voor de introductie van een nieuwe relatie. Dat moment draait gewoon even om jou en de kleine. Leg je vader uit dat je daar nu ff niet op zit te wachten. Dat je het hem heus wel gunt, maar dat je nu even met andere dingen bezig bent. En ja, je vader is oud genoeg om zelf te tanken en en zijn boodschappen te doen. Het is lief dat jij dat voor hem deed, maar de komende tijd wordt dat sowieso wat lastiger met je bevalling enzo, vriendin of niet. Dus nee, je hoeft niet alles nu even snel te accepteren en eraan te wennen. Dat komt wel. Maar blijf met je vader praten en wees respectvol, anders drijft het jullie uit elkaar.
Wat een vervelende situatie zeg! Mijn vader is in 2004 overleden en mijn moeder had ook al vrij vlug een nieuwe vriend. Ik heb het daar toen ook wel moeilijk mee gehad en ik was niet eens hoogzwanger met gierende hormonen door je lijf.... Snap heel goed dat het voelt alsof je als een zak vuil aan de kant gezet wordt omdat hij nu een vriendin heeft en daardoor jou niet meer nodig heeft..... daar bovenop heb je natuurlijk het hele grote gemis van je moeder die niet jou kan helpen met jouw zwangerschap en onzekerheden.... Probeer je idd te richten op je meisje en kijk daarna maar weer verder.... kweet t makkelijker gezegd dan gedaan maar geniet van je zwangerschap! Sterkte nogmaals en veel geluk x
en jij spreekt niet voor een ander? Ik geef een mening hier. Maar soit! Het is wel duidelijk dat de manier van TS prima werkt toch??
Ik ga hem vertellen dat ik hem graag zie en hem altijd dankbaar ben voor wat hij voor mij en mama gedaan heeft. Hij zal hier dus ook steeds welkom zijn. Maar als hij zo afstand neemt van de klein manne zou het wel is kunnen dat mijn zus zich gaat keren tegen hem en het is niet mijn "job" om haar de les te spellen en te zeggen dat ze het oke moet vinden (ik vind dit zelf nog steeds niet oke maar soit). Als er dan een feestje is hier thuis voor ons meisje (doop bv) kan ik niet met iedereen zijn wensen rekening houden (geld ook voor mijn schoonfamilie, schoonmama komt niet meer bij haar eigen mama bv). Iedereen is uitgenodigd en als iemand niet wilt komen omdat die of die persoon komt goed maar ik geef heus geen 2 feestjes! Ik wil zijn nieuwe vriendin voorlopig nog niet ontmoeten. Hij moet dit maar respecteren dat ik mij hier nog niet klaar voor voel. & Ik eis wel een beetje respect, ik wil niet afgesnauwd worden aan de telefoon / ... en hij hoeft heus niet constant te bellen/ langs te komen om te vragen hoe het gaat met de zwangerschap maar zo na een doktersbezoekje? Toch altijd leuk als je goed nieuws kunt delen. En ja ik ga zijn handje een beetje minder vasthouden, ik zal nu mijn handen vol hebben met de kleine
hey.. even een update.. en zoals ik al voorspeld had.. is het van kwaad naar erger gegaan.. Zondag op het feestje van mijn neefje vroegen er al sommige van waar is je papa.. maar die zeiden er niet echt iets van.. Maar namiddag op het feestje van de familie van mijn mama viel het al bijna direct "hij heeft toch geen nieuw lief zeker" .. waardoor ik uit mijn "kramp" schoot.. niet omdat dit misschien zo is.. maar dat is daar zo een boerengat waar dat als iemand nog maar een scheet laat het wereldnieuws is, ge kent dat! En de dag erna is het verhaal al 500 x uitvergroot.. Vandaag hebben mijn broer en zus open kaart met me gespeeld. Ik ben zo een 15 jaar jonger dan de rest van men half broers en zussen en ze bezien mij duidelijk nog steeds als het babytje dat ze beter van alles afschermen.. ze moeten is inzien dat ik diegene was die na de dood van mama iedereen recht hield en alles @#{ geregeld heeft. Was toen mama ziek was ook, ik kreeg altijd maar de helft van het verhaal. Ik ben 26 jaar oud, ze moeten me niet meer zo betuttelen! De kinderen van mijn zus hebben hun opa al meer dan 3 weken niet meer gezien. Zij dacht dat hij een nieuw vriendin had en mijn broer zijn vriendin weet zeker dat hij eentje heeft.. Het zou een ex van hem zijn die nu na 40 jaar terug contact met hem heeft opgezocht. Ze zou hem zogezegd zelf opgebeld hebben.. Toen zei men broer ook: dit is zever, hij heeft pas een gsm en zijn thuisnummer is al duizend keer veranderd. Broer zei dus ook dat hij er al contact mee had voor dat mama gestorven was. Waarop mijn zus zei dat ze inderdaad soms toen mama leefde ook al vreemde verhalen uit zijn mond hoorde over andere vrouwen Hierdoor begon ik dus helemaal door te flippen. Mijn zus zei ook dat hij dan maar moet stoppen mee komedie te spelen. >< Fijne laatste weken zwangerschap zeg ik dan!
Jeetje, wat een rotnieuws is dat! maar zou het kunnen zijn dat ze al die tijd vriendschappelijk contact hebben gehouden, en dat jouw moeder daarvan op de hoogte was?! Ik zou proberen niet te snel de conclusie te trekken dat je vader iets fout heeft gedaan, al is dat nu supermoeilijk met de hormonen en alles. Je schreef eerder dat jouw vader heel goed voor je moeder heeft gezorgd... Dus hij hield duidelijk heel veel van haar, toch? Ik zou me daar aan vast proberen te houden!!
Dat zei men zus ook wel: papa heeft goed voor mama gezorgd dat kunnen we niet ontkennen! Vriendschappelijk contact.. zou kunnen natuurlijk.. Maar ik ga nu ook niet de naïeve uithangen die denkt dat haar papa de een engel is op de wereld.. Het kan natuurlijk.. maar..
Helemaal mee eens! @TS zoals je zegt in een kleine dorp en iedereen heeft zijn verhaal maar daar heeft alleen jouw vader het antwoord op of hij al iets met haar had voordat je mama ziek was.