Ik ben bang

Ten eerste is het belangrijk dat je je ervan bewust moet zijn dat datgene dat jij uitspreekt en denkt, ook werkelijkheid kunt worden. Daar geloof ik heilig in. Als jij nu al uitspreekt 'ik ben geen goede moeder, dit gaat niet goed, ik word ziek, ik ben zus en zo', dit ook gaat gebeuren. Waarom draai je dit niet om en zeg dan dagelijks hardop 'ik voel me goed, ik ben een geweldige moeder, de komende tijd gaat fantastisch worden!' etc.

Mijn zoontje is ook met GBS geboren, heeft 2 weken in een isolatieruimte gelegen, kreeg het in zijn bloed. Maar hier hoef je je echt niet druk om te maken nu hoor. Ze weten dat je drager ervan bent dus er wordt extra op gelet. Ik las dit net:

Van alle zwangere vrouwen die deze streptokokken bij zich dragen (20%) geeft ongeveer de helft ze tijdens de bevalling door aan haar kind. Dus 10% van alle pasgeboren baby’s komt in aanraking met GBS. Dit betekent nog niet dat het kind vervolgens ook ziek zal worden.

Slechts één op de honderd kinderen van moeders die GBS-draagster zijn wordt ook werkelijk ziek.

Vraag aan jouw verloskundige wat het protocol is van bevallen als GBS drager. Ik geloof dat ik aan een antibiotica infuus ga tijdens de bevalling en blijft de baby 24-48 uur ter observatie in het ziekenhuis. Nu dat ik weet wat de verschijnselen zijn van gbs: 'kreunen, oppervlakkig ademen, koorts, zuchten, wegvallen en slap', weet ik meteen dat ik in actie moet komen.

Nogmaals, ik roep elke dag tegen mezelf 'mijn kindje groeit goed, mn kindje is gezond, alles verloopt goed en dit gaat een fantastisch jaar worden!'.

Succes.

 

Wat een vervelende situatie, ik begrijp je angst helemaal.. Ben je nu onder controle bij dezelfde gynaecoloog als tijdens de vorige zwangerschap? Ik zou de angsten daar bespreekbaar maken, en wellicht kan er al gestart worden met bezoekjes aan de psycholoog? Ik denk dat dit niet iets is waarbij je geholpen kunt worden door een forum of het thuisfront, maar waarvoor meer nodig is dan dat..

En tips op een PND te voorkomen? Ik weet het niet.. Voor mijn gevoel wordt dat deels genetisch, deels door je hormoonspiegel bepaald. Ik ben er wel van overtuigd dat een onafhankelijk persoon waarbij je je angsten en gedachtes kunt uiten, enorm kan helpen.

 

Er wordt vaak gezegd dat een pnd hormonaal is. Maar ik moet zeggen dat de ziekenhuisopname van mijn baby zo vlak na mijn bevalling ook voor een depressie zorgde bij mij... Het werd me gewoon teveel. Dat had niks met een pnd te maken. Ik ben eruit gekomen door mijn negatieve gedachten om te draaien in positieve gedachten.

 

Ik vind het rot om dit te lezen, maar er komt dan ook eigenlijk gelijk een vraag bij mij... als je deze angsten hebt en daar 'pas' vanaf bent, ben je dan misschien niet iets te vroeg met het proberen van zwanger te raken begonnen? Ik weet niet hoor, is geen vooroordeel ofzo, maar meer om jezelf hier tegen te beschermen zeg maar.. en ik denk als je vroeg genoeg hulp zoekt dat je al heel erg geholpen bent, althans dat hoop ik voor jou...

 

Ik zou een afspraak maken bij een psychologe of psychiater. Bij angsten is er wel medicatie die je mag slikken en dat helpt samen met therapie tegen angsten. Ik zou in ieder geval dit met je verloskundige bespreken. Verder zou ik me niet zo druk maken over GBS. Ze weten nu dat je draagster bent en ze nemen voorzorgsmaatregelen bij je bevalling.

 

Meis, ik zou nu alvast een professional zoeken om mee te praten

Daar kun je misschien al wat handvatten van krijgen om door de zwangerschap heen te komen als t straks wel wat minder gaat! Beter preventief en achteraf niet nodig, dan straks tot je nek in de shit en er nog uit willen komen!

Van de ene kant goed dat je rekening houdt met de dingen die kunnen komen, maar ook hier geld, behaalde resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst! Misschien verloopt deze zwangerschap wel heel anders!

Ik hoop dat je een beetje rust kunt vinden, en dat je een mooie, maar voor rustige zwangerschap mag beleven!

 

Google even op hulpverlening en PND: er zijn een aantal gespecialiseerde plekken in NL en ik zou vooral daar hulp zoeken. Een echte PND is namelijk idd hormonaal en dus is de kans voor jou een stuk groter dan gemiddeld dat je dat opnieuw krijgt.
Nu moet daar wel bij gezegd worden dat allerlei andere factoren de PND kunnen triggeren. De situatie met je oudste heeft duidelijk van alles getriggerd, en als daarin nu voorzorgsmaatregelen genomen worden, neemt daarmee de kans op opnieuw een PND dus alweer af.

Verder zou ik even aan je VK vragen hoe het zit met kraamzorg: mogelijk heb je recht op extra uren hierdoor. Maak daar dan ook gebruik van en kijk even hoe je die uren het verstandigste in kunt zetten dan, (bijvoorbeeld langer dan 8 dagen zorg, maar dan nog halve dagen!)
Hoe zit het met je partner en zijn werk? Kan hij vrije dagen of verlof opnemen om jou de eerste periode na de bevalling te ondersteunen? Kun je vanuit je omgeving andere steun krijgen, waardoor jij ontlast wordt?

En: visolie reguleert je hormoonhuishouding. Kan nooit kwaad om dat dus extra te slikken nu, ook omdat het voor je kindje ook nog eens gezond is Het is natuurlijk niet het wondermiddel tegen PND, maar alle kleine beetjes helpen....

 

hihi, ja soms gebeurt dat he mar wel fijn dat je je nu gewoon goed voelt. Ik denk als je er vroeg bij bent, ook al is het misschien iets te voorbarig, maar dan heb je wel je hart gelucht en kan jij er ook beter mee om gaan.. ik hoop het zo voor je..en dit wondertje komt vast helemaal goed meid!!