Moest ik ook aan denken toen ik de reclame zag toen straks. Tjeemig... Het lijkt wel alsof je moeder een persoonlijkheidsstoornis heeft zeg! Poeslief vragen "hoe is het?" en dan jou helemaal uitfoeteren!?
Ik weet het. Er zijn meer 'diagnoses' geweest op basis van mijn verhaal. Maar zolang zijzelf geen hulp krijgt, kan het niet vastgesteld worden en blijft het bij speculeren. Het gaat er mij ook niet om wat ze wel/niet heeft. Zolang ze mij maar met rust laat, dan ben ik helemaal gelukkig. Ik ga eens online kijken bij 'gestalkt'. Misschien heb ik daar nog iets aan Ondertussen wacht ik nog steeds op het gesprek wat haar werkgever met haar heeft gehad en begrijp ik gezien de delicate kwestie dat hij er de tijd voor wil nemen, maar vind het jammer dat ik nog niets gehoord heb van hem. Geduld is op dit moment niet echt mijn sterkste punt - maar uiteraard ga ik het afwachten en niet ophaasten.
Wat een vreselijke moeder heb jij! Kan me voorstellen dat je er gek van wordt. Maar eerlijk gezegd vraag ik me af waarom je toch af en toe de telefoon opneemt als je weet dat zij het is? Op die manier geef je haar toch weer ruimte. Negatieve aandacht is ook aandacht he? Ik zou dus helemaal niet meer opnemen en mocht je dat per ongeluk wel doen en horen dat zij het is, zonder 1 woord te zeggen direct ophangen. Geluid uitzetten en lekker laten bellen. Dan kan ze 27x bellen zonder dat je het hoort. Verder een contactverbod aanvragen. Geef bij de politie ook aan dat je vreest voor het welzijn van je kind! Neem al het bewijs mee wat je hebt. Ben ook heel benieuwd wat haar werkgever zal doen. Sterkte meid! Vind het erg naar voor je.
Nee, dat snap ik.... zolang ze geen "hulp" heeft kan er ook geen diagnose gesteld worden. maar dat zal ze vrijwillig moeten doen. Ze is immers "volwassen" Wachten duurt lang met zoiets ja... ik hoop dat haar baas snel contact met je zoekt.
Hoe is het nu? Heb je nog iets kunnen doen met de tips die hier gegeven zijn en heeft de werkgever van je moeder nog contact opgenomen?
Sterkte meid! Ik heb geen tips, maar weet een beetje hoe het is (mn vader) met het stalken, dreigen etc. Hij was bipolair, en is op mn 12e 'gelukkig' uit het leven gestapt (hoe erg is dát om te zeggen maar voor die tijd voelde ik me nooit veilig) Ik vind dat je echt een stoere dame bent en er ontzettend goed mee omgaat en duim voor je dat er snel een oplossing komt!
Mijn god... Wat een herkenning.. Bij mij neemt het nog niet zulke ernstige vormen aan als bij jou, maar poeh herken veel van wat je schrijft. Ik heb geen tips. Het enige wat ik doe is al bijna 6 maanden niet meer reageren. Behalve een brief aan mijn ouder maar dat heeft het helaas alleen maar erger gemaakt. Ik heb trouwens een IPhone 5. Deze is gejailbreacked (geen idee hoe je dat schrijft hahaha). Hier heb ik een app genaamd Iblacklist opgezet. Zo kan ik haar nummer blokken. Lekker rustig.. Nou ja voorlopig dan.. Sterkte ik vind het echt heel erg voor je!
Het is nu rustig, ze heeft geen contact meer opgenomen dus ik denk dat haar werkgever iets gezegd of gedaan heeft. Ik heb hem gisteren een e-mail gestuurd wbt de status, want ik vond het wel heel erg lang duren. Ik durfde niet eerder te e-mailen omdat ik bang was opdringerig over te komen, maar pffff, moeilijk. Verder wil ik dus afwachten hoe die baas reageert - en dat terugkoppelen aan de wijkagent. Misschien neemt hij mij dan iets meer serieus, want ik heb nu het gevoel alsof ik hem erger met 'onbelangrijke zaken'. Zo'n gevoel heeft hij mij gegeven. Telfort heeft weer eens nergens op gereageerd. Ik had ze aangeschreven met het verhaal en zo'n stalking-onderzoek in te stellen. Ik had verwacht dat ze wel beter met hun klanten om zouden kunnen gaan - maar dat blijkt dus niet zo te zijn. Ik zal hoogstwaarschijnlijk binnenkort een nieuw telefoonnummer nemen - ook al ben ik het er niet mee eens dat ik (weer) kosten moet maken voor haar en eventueel uiteindelijk een nieuw toestel moet kopen waar wel nummers op geblokkeerd kunnen worden. Het voelt voor mij als de omgekeerde wereld, alsof ik dingen fout doe. Maar goed. Het is niet anders
Fijn dat het nu rustig is voor the time being. Maar lijkt me ook juist wel onrustig; stilte voor de storm... Ben benieuwd naar de reactie van haar werkgever op je mail. Wat betreft andere telefoon: tja, wat jou het meeste gemoedsrust geeft denk ik. Zeker nu je hele andere dingen aan je hoofd hebt zoals de op handen zijnde bevalling...
Ik heb nog niet alles gelezen maar ik zou denk ik gewoon niet meer opnemen met nummers die ik niet ken en later gewoon eens terugbellen met je nummermelder uit om te kijken wie er opneemt. Het is alleen ontzettend irritant dat die persoon 25x achter elkaar blijft bellen. Zo kunnen andere mensen je ook niet bereiken Of je neemt 2 telefoons; een voor zeer privé en een voor werk ed. Moeilijk En sterkte nog.
Nou, ik heb een e-mail terug gekregen van haar werkgever. Daarin gaf hij aan met haar gesproken te hebben en dat zij ontzettend schrok van dat hij op de hoogte was; dat zij een hele andere versie van het verhaal heeft ( :x ja duh!) en dat hij hoopt dat de wijkagent kan bemiddelen in ons conflict (???). Verder hoopt hij dat de problemen die ik met haar ervaar, snel tot het verleden zullen gaan behoren. Kortom: ze heeft zich er weer uit weten te praten; zelfs nádat ik de dreigementen als bewijs in de bijlage heb bijgevoegd. Men staat weer aan haar kant. Ik word hier echt ontzettend moedeloos van en vraag mij af of het nou nooit eens ophoudt. Het lijkt echt wel alsof niemand mij serieus neemt en dat ik alles maar over mij heen moet laten komen. Ik word er verdrietig en kwaad tegelijk van. Het brengt triggers omhoog vanuit mijn jeugd. Jarenlang mishandeld en verwaarloost, terwijl zij elke dag het kantoor van die jeugdhulpverleningsinstantie binnenloopt braaf haar werk doet en iedere schijn ophoudt. Serieus, bemiddeling? Schei uit. Als ik nog 1x het woord bemiddeling hoor; ga ik gillen!
Wat erg voor je. Misschien als een positieve noot: het is haar wel duidelijk dat het je menens is, gezien ze toch wel erg is geschrokken blijkbaar dat je dit bij haar werkgever hebt neergelegd. Is er niet iets wat je kan doen met je broers/zussen als 1 blok tegen haar? Sterkte ... knuff
En via dat programma gestalkt wat op tv gaat komen? Heb ik hier in dit topic ergens zien langskomen. Misschien dat hun iets kunnen doen maar dan kom je wel op tv wat dan weer minder is
Haar werkgever beweert nu de e-mails met 'bewijsmateriaal' nooit te hebben gekregen. Uhhuh. Tuurlijk. Ik heb het nog 2x naar hem verstuurd, en als hij deze nou nog niet heeft ontvangen, is het mij wel duidelijk. Ik vind het knap dat mensen zulke oogkleppen op kunnen hebben. Respect voor de blindheid. Helaas heb ik geen (goed) contact met mijn broer en zus - ze heeft ons altijd tegen elkaar uit proberen te spelen, vermoedelijk om dit alles voor te zijn. Bedankt voor je reactie!
Ik vind het ook tè erg dat ze bij een jeugdhulpinstantie werkt en dat het bestuur dan dus blijkbaar hun ogen sluit. Aan de andere kant, als ze zo'n expert is om het verhaal haar kant op de draaien, kan je het ze niet echt kwalijk nemen, enkel medelijden. Je zou het allemaal nog veel hoger kunnen gooien, ombudsman, hoger bestuur van de instelling e.d., klachtencommissie o.i.d. maar ik kan me voorstellen dat je daar geen zin meer in hebt.
Ik word er gewoon zo moe van dat ik verhaal A vertel, hierbij ook duidelijk maakt dat zij dit in alle toonaarden gaat lopen ontkennen en men het héél serieus neemt of mij althans dit gevoel geeft, vervolgens met haar gaat praten - zij mooi weer speelt en een compleet ander tegenstrijdig verhaal verteld waarbij het erop aan komt dat er iets AAN MIJ mankeert en zij het slachtoffer is, en dat de ander dan doodleuk zegt: maar zij verteld een heel ander verhaal Ja nogal wiedes dat zij een heel ander verhaal ophangt :x Duh, dat zei ik je toch? Tjongejongejonge. Maar goed... Ze is hier inderdaad heel erg goed in, zo goed dat ik inderdaad overweeg om 'Gestalkt' te benaderen met Alberto Stegeman. Al denk ik dat zij het daar ook wel helemaal om zal weten te turnen door te praten als Brugman en dat IK straks Alberto achter mij aan krijg
Pff wat een gedoe! Ze valt je nu nog steeds bijna elke dag lastig? Wat doe je als ze belt? Neem je dan op of laat je hem rinkelen?
Nadat ik contact heb opgenomen met haar werkgever heeft zij mij niet meer gebeld. Godzijdank... Wanneer zij belt - dit doet ze sporadisch vanaf december verleden jaar - laat ik hem 99 van de 100 keer gaan en neem ik niet op. Echter heeft zij af en toe haar 'manie' dat zij 28x achter elkaar gaat bellen en mij bestookt met sms'jes. Soms denk ik echt van: is er iemand dood ofzo? En dan lees ik die sms'jes en dan denk ik: he gatverdarrie, het is weer zo ver. Ze kan weer een geen 'nee' accepteren.
Als je gaat wachten op erkenning kun je lang wachten helaas....dat moet je proberen los te laten. Ik snap dat het ontzettend frustrerend en moeilijk voor je is dit maar laat het los. Je moet dat gedeelte van gevoel niet laten overheersen meid. Zeker het is haar werkgever....ze zal zich er mooi uitgeluld hebben...logisch..... Ik zou zeker eens gaan nadenken over dat programma....dat iedereen kan zien hoe het echt is ... Voor je eigen gevoel dat er eens geluisterd wordt en voor haar dat ze zo ontzettend voor l.u.l gaat staan dat ze het dan misschien eens gaat opgeven. Heel veel sterkte