Dapper dat je er voor uit gekomen bent. Het belangrijkste is dat jij gelukkig bent met wie dat is een man of vrouw dat maakt niks meer uit tegenwoordig. Ja wel mensen reageren soms nog wel eens raar daar op maar dat komt omdat niet iedereen meteen weet wat hij of zij met de situatie aan moed. Alles heeft zijn tijd en wat goed dat je voor je zelf kiest.
Een vriendin van vroeg heeft 2 kindjes en is vorig jaar bij haar man weg gegaan en heeft nu een vriendin, tja ik vind het niet raar. Ik had vroeger ook een vriendinnetje met moeders, heb er nooit over na gedacht waarom het niet zou kunnen. Wij hadden toevallig 3 gezinnen in de buurt wonen waarvan 2 eerst een man hebben hebben gehad en later een vriendin, 1 stel heeft samen 3 meiden gekregen zonder man. Hier was het dus vrij normaal! Ik denk dat er nu veel meer moeder vooruit komen dan 25 jaar geleden!
Waarom niet= Ik heb niet de hele topic gelezen maar heb in mijn omgeving al gekkere dingen gezien en gehoord. Ik denk alleen dat degene waar dit over gaat gewoon eerlijk tegen zichzelf moet blijven. En dan lekker gelukkig worden.
In zo'n geval kun je er toch ook niks aan doe.. dan heb je dus niet al die jaren tegenover je partner iets achter gehouden (wat voor mij hetzelfde is als liegen)... wat je zelf niet weet kun je ook niet vertellen natuurlijk. .. Maar daarom ben ik ook wel heel benieuwd hoe dat zit... En ik vind de leeftijd van de persoon er ook zeker toe doen. . 50 jaar geleden lag het heel anders dan nu wat maakte dat er toen inderdaad vaak 'gedwongen' getrouwd werd
Ja dat kan! En nee het is geen schande! Geslacht moet niet meer uitmaken en die hele "kast" moet verdwijnen! Vind ik!
Wat heeft leeftijd ermee te maken dan volgens jou? En helaas is tegenwoordig homoseksualiteit nog steeds niet overal en in elke familie geaccepteerd. Veel mannen en vrouwen zijn getrouwd terwijl ze eigenlijk homoseksueel zijn. Het taboe is minder dan een paar decennia geleden maar is er helaas nog wel.
Ik heb deze woorden gebruikt. Hoezo vreemd? Ik associeer mezelf niet met deze gevoelens. Dus mijn ding is het niet. Ik snap het ook niet zo goed. Vooral de laatste jaren is het toch best geaccepteerd in de maatschappij. Ik vind het vooral pijnlijk voor je ex/partner. Om achteraf te horen dat ze eigenlijk lesbisch is. Oftewel deze relatie is/was gebaseerd op leugens? In die zin 'is dat niet mijn ding'. Maar hee als je nu er voor uit bent gekomen en je bent gelukkig, ik hou je niet tegen en wordt gelukkig!
Maar dan is toch eigenlijk elke relatie die verbroken wordt gebaseerd op leugens? Toen ik trouwde ging ik er ook vanuit dat het voor altijd was, heb ik ook 'tot de dood ons scheidt' beloofd etc etc. En toch liep het anders en ben ik gescheiden. Was mijn relatie dan gebaseerd op leugens? Welnee, alleen wist ik toen niet, wat ik nu weet, zijn er dingen veranderd, ontwikkeld etc. Kijk als je moedwillig een relatie instapt terwijl je weet dat je niet van die persoon houdt of op het andere geslacht valt, dan is het een ander verhaal. Maar als je naar verloop van tijd erachter komt dat je anders in mekaar zit dan je dacht, dan is dat toch geen leugen?
Maar daar geloof ik dus niet in, dat je niet weet op welk geslacht je valt. Tuurlijk weet je dat! Dat voel je. Je voelt toch of je op iemand verliefd bent of niet? En dat is mijn hele punt. Ik heb echt niets tegen homo's of lesbiennes. Echt niet. Maar het gaat er bij mij niet in dat je zoiets niet weet? Vroeger voor jaáren terug was het een schande inderdaad. Dan kan ik het mij nog enigszins in denken. Maar de laatste 20 jaren zeker is het toch vrij normaal. Echt waarom eerst trouwens, kinderen krijgen en dan ben je ineens lesbisch of homo? Dat geloof ik dus niet.
Ik heb geen idee of het kan, ik heb er nooit wat mee te maken gehad. Maar heb wel vrienden in die situatie. En of je echt verliefd op iemand bent? Tja dat zegt volgens mij niet veel. Ik was toen volgens mij ook echt verliefd op mijn exman terwijl ik nu achteraf denk van niet. Nu achteraf besef ik dat het geen verliefdheid was, maar toen wilde ik dat vooral geloven. Het was een andere situatie, een ander leven, een andere ik. Dus ik geloof absoluut dat je soms echt niet weet wat je voelt of denkt. Wellicht vooral ook omdat je dat ergens niet wil weten?
Natuurlijk kan dat! En natuurlijk is het geen schande! Veel geluk! Overigens heb ik me net als Tara gestoord aan de paar keer dat er de zin 'mijn ding is het niet' voorbij kwam. En dan wel erbij dat het prima kan of zo... Als iemand een nieuwe broek heeft, of een vakantie naar land X geboekt, zeg je dan: Mijn ding is het niet, maar fijne vakantie hoor! Mijn ding is het niet, maar staat jou verder leuk hoor die broek! ?? Nee dat zeg je zo niet, want dan is het alsnog een lullige opmerking... !!
Wat goed dat je uit de "kast" bent! Heel fijn dat je geaccepteerd wordt door familie, okal vindt ik dat dat zo hoort(ik weet dat het helaas ook anders kan zijn). Meis wees trots op jezelf!
Kijk ik kan niet voor andere spreken. Maar toen ik een jaar of 16 was heb ik mezelf ook de vraag gesteld; Val ik op mannen of op vrouwen. Door mezelf deze vraag zo bewust te stellen wist ik dat ik deze vraag kon beantwoorden met mannen. In het leven lopen altijd dingen anders dan je ze vooral had gewild. Dat is ook menselijk. Dit gebeurt met relaties en huwelijken. Maar ik vind dat in dit soort situaties 'appels met peren vergelijken' Een relatie aangaan met het andere geslacht en ervoor uitkomen dat je eigenlijk lesbisch bent vind ik toch van een ander kaliber.
hoi meis het is zeker geen schande hoor,of je nu op mannen of vrouwen valt,maakt helemaal niks uit.wat mensen ook zeggen. ik vindt het super knap dat je ervoor uitkomt,zo ga je gelukkiger worden. groetjes
Hoezo lullig? Je betrekt de situatie op jezelf en geeft aan dat je het zelf zo niet zou doen. Maar als het voor een ander wel zo werkt moeten ze het vooral zo doen.
Ik heb twee jaar een relatie gehad met een jongen die homo bleek te zijn. Toen hij het vertelde schrok ik een beetje niet om het feit dat hij homo is maar meer omdat zijn beste vriend homo is en ik niks tegen homo's heb. Hij wist het al voor we een relatie kregen maar omdat zijn familie een hekel had aan "poten en relnichten" heeft hij het nooit durven zeggen. En toen hij op zn 29e nog vrijgezel was en zn familie al begon met je bent zeker homo vieze nicht is hij uit angst een relatie met mij aangegaan. Ik heb echt zitten huilen om zijn verhaal en vond het voor hem duizend maal erger dan voor mezelf.
Tja dan denken we er anders over, dat kan Ik vind het wel vergelijkbare situaties. Ik heb geen idee of ik op vrouwen zou vallen, is me nog nooit overkomen. Ik vind homosexualiteit van t zelfde kaliber als heterosexualiteit en denk meer in 'mensen' dan in 'sexes'. Dat is wellicht het verschil
Het is een onnodige toevoeging die een ogenschijnlijk positieve reactie toch negatief maakt. Zeg dan gewoon waar het op staat: 'ik vind dit niet kunnen' (dat je daar op latere leeftijd en na een kind achter komt), want dat zeg je eigenlijk, ook in je post hier een stukje boven op de pagina. Fijn voor jou dat jij er wel op je 16e meteen uit was of je op appels of peren viel, maar niet iedereen weet dat dan al. En je kunt toch ook nog bi zijn..? Maar dat is dan vast ook 'niet jouw ding'.
Ik heb mezelf de vraag ook gesteld en kon hem alleen antwoorden met : Ik val op mensen En ja ik heb ook een lange relatie gehad met een vrouw. En ben nu gelukkig getrouwd met een man