Nou ik geloof het wel, als je er ECHT NIET aan denkt zwanger te kunnen zijn, vrij milde of weinig kwaaltjes en geen dikke buik.... Ik dacht altijd bij het zien dat het me zo jammer lijkt als je niets mee maakt bewust van je zwangerschap! Want het is toch bijzonder! Al zou ik nu met liefde een paar weken doorspoelen!
Ik heb een kennis die 9 maanden niet wist dat ze zwanger was. Heb dat altijd moeilijk geloofd, helemaal na mijn zeer 'voelbare' zwangerschap. Maar zij was toen erg jong, slikte de pil en kwam iets aan en had 24 uur voordat ze beviel nog 5 km. hard gelopen! Met het kind is nooit iets mis geweest.
Ik ben ook slank, en had bij oudste dochter een kleine buik, (paste tot op het laatste, 41+5wk!, in m'n parka maat 36, en beslist geen hele wijde parka), maar Thirza was toch echt 4330 gram! Bij 7 maanden werd me gevraagd hoe lang ik zwanger was: een maand of 3? Diegene ging zowat steil achterover toen ik zei dat ik nog maar 8 weken hoefde.... Mijn man heeft nog 2 kinderen uit een eerder huwelijk en dat waren maar kleintjes, (6 en 7 pond en die 7 was bij 42 weken), maar zijn ex had bij beide een mega-buik. Formaat buik zegt weinig over formaat kind....
Ken ook iemand die echt niet wist dat ze zwanger was. Ze was qua postuur wel vrij stevig en waarschijnlijk placenta voor. Ze kwam er pas achter toen ze persdrang kreeg en haar moeder onder de dekens keek... Dus het kan echt, hoe moeilijk dat ook te geloven is..
ik kan me niet voorstellen dat je niks voelt, al zowat meteen na de innesteling kreeg ik last van slecht slapen enz.. Maar goed ik geloof het wel. Ik vind het alleen altijd zo zielig voor die vrouwen!!! zwanger zijn is zo'n geweldige 9 maanden (met uitzondering van alle kwaaltjes natuurlijk) en dat hebben ze dan (bijna) allemaal gemist! heel zielig eigenlijk. Ook lijkt het me echt wel even moeilijk om binnen een paar weken of zelfs korter te moeten overschakelen dat je mama wordt!
Maar iedereen die hier zegt; "het kan echt, ik ken ook iemand die.." hoe weten jullie dat dan zeker van zo'n persoon? Ik bedoel er zijn ook genoeg mensen die zéggen niks te weten maar het wel degelijk wisten.
Waarom zouden mensen daarover liegen....weinig zo leuk als de aandacht die je krijgt tijdens een zwangerschap.
Er zijn mensen die erover liegen. Komt ook voor in het programma waar dit topic over gaat. Bijvoorbeeld als het gaat om een tienerzwangerschap en ze zijn bang voor reacties van ouders/omgeving, ik noem maar iets.
Nou idd, ben het helemaal met jou eens en ik zal hier half zp wel over me heen krijgen maar ik geloof dus echt, echt ECHT niet dat je niet door hebt dat je zwanger bent. En als je het dan toch ECHT niet door hebt (wat ik dus niet kan geloven), ben je volgens mij toch wel zo naïef. Ik geloof best dat iemand het in het begin niet door heeft, menstruaties blijft houden, niet veel aan komt etc, maar op een gegeven moment lijkt mij dat het kwartje wel valt hoor. Ik geloof niet dat je én niet menstrueert, en niet aan komt, en niet dikker wordt en geen baby voelt bewegen, etc. Je hebt uiteraard misschien niet alles tegelijkertijd, maar toch wel 1 ding waarbij je uiteindelijk denkt: goh, zou ik misschien zwanger kunnen zijn??
Er zijn hier zat vrouwen op ZP die elke maand denken dat ze zwanger zijn, terwijl dat dan achteraf niet zo blijkt te zijn... Dus ik denk dat het andersom ook gewoon kan. Net zo goed als dat je gewone misselijkheid kan verwarren met misselijkheid door een zwangerschap, kan het andersom ook... Bij mij heeft het maar heel kort geduurd, maar ik heb ook een paar weken gehad dat ik dacht dat mijn symptomen allemaal veroorzaakt werden door stress ivm mijn werk in combinatie met het ontpillen. Het is dat een collega tegen mij zei dat ik een zwangerschapstest moest doen, omdat ze mijn gedrag erg bij een zwangerschap vond passen, maar als ik dat niet had gedaan, had ik een week later 'spotting' gehad en had het nog langer geduurd voordat ik erachter kwam dat ik zwanger ben... Mijn gewicht had ik dan weer kunnen wijten aan het feit dat mijn contract niet is verlengd, waardoor ik minder beweging krijg.... Ik vind mezelf toch echt niet naïef, maar ik was er op dat moment gewoon niet zo mee bezig als sommige mensen hier op het forum zijn.
Maar als je gestopt bent met de pil, dan kan je toch verwachten dat je eventueel zwanger zou kunnen zijn (lijkt me)?
Dat je er laat in je zwangerschap (30 weken ofzo) achter komt, daar kan ik me onder bepaalde omstandigheden wel wat bij voorstellen. Maar bijv. de mensen waarbij je de zwangerschap niet/nauwelijks ziet, zie je je eigen buik dan niet bewegen in het laatste trimester? Dat doen mijn darmen echt nooit. In mijn omgeving (incl kennissen van kennissen) is het een paar keer gebeurt, idd tot op het moment van bevalling. Aan de meisjes zelf zag je vrij weinig, hooguit iets dikker geworden. Maar volgens mij komt er ook een flinke portie ontkenning aan te pas. Wat de meisjes die ik 'ken' gemeen hebben, was dat het bij hun alle drie niet onmogelijk was om zwanger te zijn (onveilige sex gehad), ze waren alle 3 jong en wouden geen baby. Er komt dan volgens mij echt wel wat anders bij kijken dan 'klachten kunnen verklaren op een andere manier'. Ik denk oprecht dat zij diep van binnen wel wisten dat er iets was, maar dat ze het niet wouden weten en het ook voor zichzelf hebben ontkend. Meer psychologisch dus dan een totaal gebrek aan klachten/kenmerken. Al zit het lichaam wel heel raar in elkaar en kan ik me voorstellen dat toch tegen alle kansen in je echt helemaal niks merkt. Ik denk dat het net zoiets is als 'door de pil heen' zwanger worden. Bij een klein aantal mensen gebeurt dat idd, maar bij een veel grotere groep die hetzelfde claimt is de pil een x vergeten, waren ze ziek of aan de antibiotica. Maar goed ik denk niet dat deze meisjes bewust zichzelf en hun omgeving voor de gek hebben gehouden, maar onbewust wel.
Goh, het komt niet eens in me op om te denken dat mensen over dit soort dingen 40 weken lang zouden liegen en daarmee willens en wetens hun ongeboren kind in gevaar brengen maar goed, misschien ben ik dan gewoon te goed gelovig... of.. nee, ik denk dat ik in het ziekenhuis gewoon wat meer heb gezien dan de meeste hier.
Ja, maar dan alsnog hoef je er niet zo obsessief mee bezig te zijn?! Bij mijn zijn de ontpillings-verschijnselen rechtstreeks overgegaan in een zwangerschap. Dus vertel mij maar op welke manier ik had moeten weten dat het al zo ver was. Behalve dan met een zwangerschapstest, die we trouwens eind van elke maand deden. Eind feb liep ie niet goed door, maar omdat ik dus heel nuchter ben had ik zoiets van: nou, dan zien we het eind maart wel... Half maart stond die collega erop dat ik een test ging doen en bleek ik dus op dat moment zo'n 7w zwanger. Wij zijn gestopt met de pil met de informatie van de huisarts dat vrouwen die mijn type pil slikken (de diane35) er lang over doen om te ontpillen. Ook hier op ZP lees je vooral verhalen van vrouwen waarbij het lang duurt na gebruik van deze pil... Dus we hadden het gewoon nog niet verwacht. Daarbij ben ik gewoon heel nuchter, wat dat soort dingen betreft... Constant in de gaten houden of er lichamelijk iets verandert zorgt er echt niet voor dat je sneller zwanger wordt. En wat betreft die vrouwen in IDKIWP: bijna alle afleveringen die ik heb gezien gaan over vrouwen die 1. heel onregelmatig menstrueren en 2. vaak ook van de dokter te horen hebben gekregen dat ze geen kinderen kunnen krijgen... Ik denk dat je dan zelf ook niet meer gaat hopen op een zwangerschap en zulke symptomen liever weg-rationaliseert dan dat je wéér voor een teleurstelling komt te staan.
Ja, maar bolkje, jij bent nog 'maar' 24 weken zwanger, dat vind ik echt heel wat anders. Bij mij trouwens zelfde verhaal als jou, 30 nov gestopt met de pil, was op mijn menstruatie aan het wachten, maand later een test gedaan (negatief) en een paar dagen later ontzettende buikpijn die maar aan bleef houden. Ik wist door de test natuurlijk 'zeker' dat ik niet zwanger was. Maar dokter heeft een bloedtest laten afnemen en die was wel positief...een week nadat de buikpijn was gestart kreeg ik een echo en was ik 4 weken. Dus echt een paar dagen na de bevruchting kreeg ik al klachten in alle hevigheid (echt nog nooit zo'n verlammende buikpijn gehad). Bij mij is er geen ontkennen aan dus
Niet obsessief, dat is natuurlijk nooit goed. Maar als je ermee stopt, dan weet je dus gewoon dat je zwanger kan worden/zijn. Iets weten is toch wel anders dan er obsessief mee bezig zijn. Lijkt me logisch; van onveilige gemeenschap kan je nou eenmaal zwanger worden. En de één voelt een zwangerschap heel goed aan, de ander amper. Van dat ontpillen heb ik zelf dan weer niks gemerkt, ondanks dat ik toch ruim 3 jaar de pil heb geslikt, tussen mijn dochter en deze baby.
Lijkt mij ook. Volgens mij gaat dit meer over vrouwen die er vlak voor de bevalling pas achter komen.
Nee, weet ik wel dat ik nog niet zo ver ben... Maar ik kan me voorstellen dat je altijd ook wel andere redenen voor bepaalde klachten kan verzinnen... En noem als voorbeeld dus mij eigen situatie, dat ik de klachten in het prille begin wijtte aan stress en ontpillen. Gewichtstoename kan ook gewijt worden aan stress of doordat je bijvoorbeeld zittend werk bent gaan doen Buikkramp hebben veel van de vrouwen die meedoen aan het programma ook vaak last van, vanwege hun medische voorgeschiedenis Wegblijvende menstruatie kan ook komen door stress of weer door een medische aandoening Misselijkheid (als je er al last van hebt) kan ook een griepje zijn Bewegingen van je kindje kun je aanzien voor darmen die raar doen, bijvoorbeeld door een verandert eetpatroon of als je al een darmaandoening hebt, dat het 'weer eens zo ver is' met je darmen.. enz, enz. Als je verwacht dat je niet zwanger kan zijn, of dat nu is door ontpillen, door een aandoening of doordat je aan de pil bent, kun je de symptomen missen. Ook heeft niet iedereen dezelfde symptomen natuurlijk. Mijn mannetje is bijvoorbeeld extreem druk, de hele dag in beweging... Maar dat is ook weer niet bij iedereen het geval.
Misselijkheid kan een griepje zijn ja, maar bij mijn eerste duurde de misselijkheid tot week 18. Tweede tot week 15 (en nu gelukkig helemaal geen last van misselijkheid gehad). Je kan toch niet zoveel weken 'een buikgriepje' hebben. Dan ga je toch naar de dokter ermee, iets wat deze vrouwen volgens mij niet doen... Want ze hebben zoveel klachten (aankomen in gewicht, moeheid, schopjes voelen, zuurbranden, misselijkheid, misschien nog wel andere dingen) die, wanneer de HA ze allemaal zou weten, toch makkelijk in verband gebracht kunnen worden met een zwangerschap? Tenzij je een geheel kwaaltjesloze zwangerschap hebt, iets waar ik me weinig bij kan voorstellen.