Ik zou kiezen voor apart, of er moet maar 2 dagen ofzo tussen zitten. Samen kan ook. Is ook een beetje afhankelijk van de kids. Hoe zij daar tegen over staan. Hier zit 4 weken tussen de kids. Bij de jongste zaten wij in verbouwing. We moesten haar verjaardag verplaatsen. Aan de oudste hebben we gevraagd wat hij wilde, samen vieren of zijn verjaardag voor hem zelf. Hij wilde graag samen. We hebben wel voor de jongste voor familie gedaan. Op de dag zelf van de kids, hebben we een uitstapje gemaakt. Zo hadden ze toch ieder ook nog apart een verjaardag. De oudste is de dag na mij jarig. Ik vier dan geen verjaardag meer voor mij zelf. Op de dag dat we zijn verjaardag vieren, vier ik die van mij mee. Echter staat zoon in de belangstelling. Dit jaar was dan ons 3 samen, maar de verjaardag draaide om de kids. Ze hadden niet eens in de gaten dat mama ook verjaardag had.
Dit. De kinderen hebben een eigen dag. Ik vier mijn verjaardag niet en mijn man vanaf dit jaar ook niet meer (de jongste is rond zijn verjaardag geboren)
Ik zou het juist als ze jong zijn wel samen vieren, dan snappen ze er toch nog niet veel van. Later kan je het wel met ze gaan overleggen, maar zeker familie/vrienden zou ik maar 1 keer uitnodigen. Hier zijn man, jongste zoon en ik binnen 10 dagen van elkaar jarig. Vroeger vierden mijn man en ik het altijd samen, nu vieren we alleen die van ons zoontje, of we geven zelf later nog een feestje. We vierden het altijd al later, omdat we midden in de feestdagen jarig zijn, werd dus altijd al minstens half januari. Het is al druk genoeg rond kerst .
Je had het niet tegen mij, maar ik antwoord toch maar even Totaal niet. Ik vier mijn verjaardag soms, alleen als ik zin heb in een feestje. Al dat georganiseer en geregel, daar heb ik vaak genoeg geen zin in. Cadeaus krijg ik van man en ouders/schoonouders toch wel, ook als ik het niet vier.
Nee helemaal niet. Ik vind verjaardagen echt een verplichting Cadeautjes doen we al zeker 12 jaar al niet meer aan.
Hmm, ik heb het voor mijn gevoel 'nodig' om in de belangstelling te staan, for just this once, one time a year. Net alsof je voor heel eventjes stikbelangrijk bent en iedereen om je geeft en je al het goeds toewenst Volgens mij een restverschijnsel 'aandachtstekort' uit mijn jeugd De rest v/h jaar vind ik het negeren verder prima. Ik wil cadeautjes, felicitaties, mensen die speciaal zijn afgereisd voor MIJN verjaardag, die mij belangrijk genoeg vinden om langs te komen en er voor mij willen zijn. Ook al doen ze net alsof, dat geeft dan niet eens zo erg. Zolang men op zijn minst maar de indruk geven dat ik er ook eens toe doe, whahahaha. Eigenlijk klinkt het te triest voor woorden, maar zo voelt het voor mij echt. Ik zou echt niet willen dat mijn kind datzelfde ongeliefde gevoel krijgt wanneer hij op zijn eigen verjaardag niet in de spotlights staat.
Ik wil mijn verjaardag ook niet vieren, mijn man wel.. Beetje jammer dat we op dezelfde dag jarig zijn, haha. OT; ik vind dat je de verjaardagen best op dezelfde dag kunt vieren.. Het is maar net wat ze gewend zijn.. Je zou eventueel op de dag zelf iets leuks kunnen doen voor de jarige zelf.
Het is hier ook weleens door mijn hoofd gegaan, Emma is 25 juni jarig en Julia 13 juli. Ook dicht op elkaar. Maar ik vind toch dat kinderen een eigen verjaardag moeten hebben. Als het om een meerling gaat is het anders natuurlijk.
Als je er zelf geen probleem van maakt, doen kinderen dat over het algemeen ook niet. Tussen onze dochter en zoon zit 5 weken en alleen de eerste verjaardag van onze dochter hebben wij appart gevierd, dit jaar gewoon samen. En het gaat helemaal prima, allebei glunderend. Wij hebben vanaf mei t/m augustus aan een stuk door verjaardagen in de familie. Logistiek gezien is het dus al een hele organisatie om de verjaardagen te plannen, ook nog eens rekening houdend met vakantieperiode en als we de verjaardagen van de kids ook nog eens apart moeten vieren is het niet te doen. Daarnaast komen er altijd redelijk veel mensen langs, ook van ver en ik vind het belastend om ze 2 keer binnen een maand te laten komen. En zolang de kinderen het ook prima vinden, houden we het zeker zo. En daarnaast, zoon van 5 heeft ook nog eens kinderfeestje net zijn vriendjes, dus aandacht zat. En dat gaat straks natuurlijk ook zo zijn als dochter naar school gaat.
Nee. Je valt me wel op met sommige punten. Zo te lezen heb je nog niet je kindertijd echt verwerkt. Hoop straks als de baby er is je niet in een diep gat gaat vallen. Niet te veel hoge verwachtingen van je zelf scheppen meis. Zo en zo en zo. En straks als je kindje er is en ze word op jou verjaardag geboren. Hoop ik dat je kunt denken wat een mooi cadeautje. Snap je gevoelens maar na maten je ouder word kan ik je vertellen dat je verjaardag je gestolen kan worden.
Haha, verwerkt wel, maar vergeten niet. Ik wil niet dezelfde dingen doorgeven die ik als rottig heb ervaren Dat probeer ik juist te voorkomen, dus ik pak er de laatste tijd wat vaker op terug zodat ik de dingen in het juiste perspectief kan zetten en op terug kan grijpen (hoe het niet moet). Dat ervaar jij zo, en dat mag. Ik betwijfel het. Maar dat zal de toekomst uitwijzen
Mijn zoontje en vriend schelen drie dagen. Dat wordt samen gevierd. De tweede zal in de zomervaka tie geboren worden. Dat vind ik wel jammer voor hem. Dan zullen er altijd mensen op vakantie zijn.
Onze oudste (13) en middelste (bijna 5) zonen vieren hun verjaadagen samen, al vanaf het begin. Ze schelen 3 weken. Onze familie woont wat verder weg, en zo kunnen ze het combineren. Onze dochter (12) en de 2 jongste jongens (3 en 9 maanden) vieren hun verjaardag ook samen, aangezien ze alle 3 binnen 6 dagen jarig zijn in dezelfde week. Ook zij weten niet beter. Ze hebben er nog nooit een probleem van gemaakt, en komen al helemaal geen aandacht te kort. Ze krijgen natuurlijk allemaal hun eigen cadeautjes, en hebben allemaal hun eigen taart. Man en ik doen niks aan onze verjaardagen, maar als we dat wel zouden doen zouden we het ook samen doen omdat wij ook maar 3 weken schelen.
Dit doen wij idd ook, volgende week gaan we een dagje naar Plaswijckpark in Rotterdam en daarna gaat hij 2 nachtjes bij zn neefje en nicht logeren. Daar kan ik hem niet blijer mee maken
Mijn zoontjes zijn 10 dagen na elkaar jarig en wij vieren het altijd samen, ze weten niet beter en hebben er geen problemen mee. Ieder krijgt een eigen taart, dat wel. Voor kadootjes vind ik het alleen maar handig omdat ze ook kadootjes samen krijgen, ze schelen nog geen 2 jaar dus ze vinden veel hetzelfde leuk. Zo kunnen ze duurdere kadootjes samen delen, hebben ze geen problemen mee en ze krijgen natuurlijk ook zelf kadootjes. Mijn familie woont op een uur rijden hiervandaan dus die zitten er ook niet op te wachten om 2 weken achter elkaar hierheen te rijden. Andersom zou ik dat ook niet fijn vinden.
Ik was uitgerekend van mijn zoontje op mijn verjaardag. Dat vond hij niet zo leuk denk ik want hij kwam 9 dagen eerder. Ik vier het niet samen. Het is ZIJN dag. Mijn verjaardag is niet zo belangrijk.
Niet doen. Mijn broertje en ik schelen 3 dagen en wij moesten het dus altijd wel samen vieren voor familie. Maar ook de partijtjes gingen samen ( ik had dus ook zijn stomme vriendjes op mijn partijtje ) Heb het altijd erg gevonden. Elin is a.s vrijdag jarig. Mijn man een week later. Maar vieren het dus apart omdat ik wil dat zij echt haar eigen feestje en aandacht heeft.
Vind het wel lastig! Hier straks waarschijnlijk hetzelfde 'probleem'. Vriend 19 september jarig, uitgerekend van de kleine man op 25 september en oudste is 8 oktober jarig. Vriend hoeft zijn verjaardag niet zo nodig te vieren, dus dat kunnen we 'samen' doen, maar wat nou als ik overtijd loop? De jongens samen verjaardag laten vieren? We hebben in september overigens ook nog mijn nichtje die de 23e jarig is en mijn moeder die de 27e jarig is. Ben bang dat niemand dan nog naar mijn oudste zoontje wil voor zijn verjaardag... Moeilijk moeilijk!