Hallo iedereen, Ik zit al z'on 4 maanden in een dip je kan wel zeggen een depressie. Ik voel me rot, wil het liefste binnen blijven en nergens heen gaan, ben afgevallen en heb geen eetlust, slaap wel goed maar droom wel veel en de ochtenden zijn het moeilijkst, shavonds denk ik dat het wel weer gaat maar dat valt smorgens altijd tegen. Ik pieker veel echt dwangmatig piekeren laat ik het zo zeggen. Lastig die dwang gedachtes wand ze lijken zo echt. Ik ben van nature een denker en ben daar nu dus in doorgeslagen Wie o wie herkent dit? En slikken jullie hier wat voor. Ik voel me zo ellendig.
Ik zou hulp zoeken om even te praten, praat over je problemen eventueel met vrienden doet altijd wel goed. Krop het niet op dat werkt niet
Helaas is het niet zo simpel. Je slikt een poos pillen en het is over. Die pillen zorgen er alleen voor dat je je beter voelt. Maar lossen de reden van de depressie nog op. Ik zou dus zeggen: succes bij de psyg. Die zal je echt wel pillen voorschrijven als het nodig is.
Verschrikkelijk en ik herken het helaas maar al te goed. Ik ben ook al een heletijd depressief, heb af en toe dagen dat het iets beter gaat en dat ik geniet van de dingen om me heen, maar dan nog voel ik me niet lekker. Ik ga ook naar een psychiater (tijdelijk even niet), maar dat is vooral voor mijn ADD en de medicatie die ik daarvoor ga krijgen. Ik ben nu bijna 20 weken zwanger en als ik bevallen ben dan ga ik daarna ook gelijk aan de medicatie. Het was een bewuste keuze om eerst voor een tweede kindje te gaan en daarna aan mezelf te werken, doormiddel van medicatie en therapieen. Ik wil eerst een gezond kindje op de wereld zetten en daarna hard met mezelf aan de slag gaan. Maar ik denk dat het bij mij niet alleen de ADD is, waardoor ik vreselijke stemmingswisselingen heb. Ik heb ook van die afschuwelijke dwangmatige gedachtes, dat piekeren herken ik maar al te goed. Ik heb daar dagelijks heel veel last van, het beperkt me echt in me doen en laten. Bij mij kan het door een aantal gebeurtenissen uit het verleden komen dat ik hier last van heb en ze willen me ook testen op andere dingen. Ik hoop dat ik uiteindelijk de juiste hulp en medicatie krijg. Heel veel succes meis, ik weet hoe vreselijk k*t je jezelf voelt. Ik hoop echt dat je snel geholpen wordt en dat je je snel beter gaat voelen, dit is namelijk echt waardeloos en het is verschrikkelijk om je zo te voelen.
Goed dat je hulp zoekt. Ik kan niet meepraten over depressie maar ik heb wel veel paniek en angsten. Ik ben ook weer in therapie na 10 jaar. Erg fijn om dan weer tools te krijgen en het van je af te kunnen praten. Heel veel sterkte en ik hoop dat je snel beter wordt en je beter voelt.
zoals je beschrijft klinkt het inderdaad als een depressie ( vooral afvallen en de dagschommeling 's morgens slechter dan 's avonds) Goed dat je begint met therapie! Hij/zij zal na een paar gesprekken wel kunnen inschatten of medicatie erbij nodig is. Ik heb meerdere keren een stevige depressie gehad en op zijn dieptepunt eindigden die in een opname en ik zit er momenteel midden in. Heb elke week therapie, we hebben nu een goede mix van medicatie en ik begin net weer met een paar uurtjes werken. Heel veel sterkte!!!
Waarom zo'n boos poppetje? Lijkt me niet om kwaad om te zijn? Ik heb jaren bij een psycholoog en psychiater gelopen en ben niet meer depressief en ben na 6 jaar zelfs van de medicatie af gekomen. Ze zijn er niet voor niks en kunnen je heel erg goed helpen. Ik weet hoe het voelt om depressief te zijn, ik had zelfs suïcidale momenten maar heb nu na heel wat jaren nergens meer last van qua depressiviteit!
Misschien zou je iets van bach bloesem kunnen proberen. Dat is op natuurlijke basis, en ik heb er goede dingen over gehoord. Depressie? Bach Bloesems, je natuurlijke behandeling
Ik zit ook een tijd in een depressie. Als ik iets gedaan heb moet ik weer 3 dagen opladen. Mijn nachten zijn al maandenlang kort. Ik slaap maar een paar uur. Waardoor mij. Dag slecht begint. Sinds een maand slik ik medicatie hiervoor en het gaat steeds beter. Ik loop ook bij de psych alleen ik heb niet het idee dat ik ermee opschiet. Er zat steeds een maand tussen voordat ik weer langs kon gaan. Ik loop ook elke maand bij mijn huisarts die houd mij ook in de gaten. Ik heb een lichte depressie dus medicatie hoe en bovenal wil ik niet. Gewoon naar de psych gaan en praten praten entr'acten. Succes meid. Als je wilt kletsen mag je mij altijd een pb sturen!
Soms zit je in een neerwaartse spiraal en kan het al helpen een plan van aanpak te maken. Wat wil je bereiken en hoe ga je dit bereiken? Verdeel het in kleine stapjes, het moet wel haalbaar zijn. Bijv. met vrienden afspreken eens in de zoveel tijd. Een rooster maken voor je huishouden/administratie. Een boek gaan lezen/schilderen/tuinieren. Minimaal 1 keer per week sporten. Als je geen werk kunt vinden wat uurtjes vrijwilligerswerk doen. Noem maar op! Allemaal dingetjes die je kunt bedenken waardoor je én een gestructureerder leven krijgt én wat meer plezier in het leven krijgt. Je moet uitkijken dat je in een sociaal isolement komt en soms helpt dan alleen het daadwerkelijk opschrijven ervan hoe je dit wilt gaan aanpakken. Vooral leuke dingen doen en niet te veel van jezelf eisen. Jezelf niet zielig gaan vinden en voldoende blijven eten/drinken/bewegen! Heel veel sterkte meis!
even reageren op het leuke dingen doen, hobby zoeken. Het probleem bij een echte depressie is dat leuke dingen gewoon niet meer leuk zijn en je je nog schuldig gaat voelen omdat je het wel leuk zou moeten vinden. Het wordt er soms alleen maar erger van. Ik weet nog goed dat ik "leuk" kerststukjes moest gaan maken terwjil ik al niet meer kon kiezen wat voor kleur bakje ik dan moest kiezen en ik het nog leuk moest vinden ook terwijl ik alleen maar denken dat het nooit meer goed kwam en er maar beter helmaal mee kon stoppen. Toen ik een paar jaar later weer werkte in de zorg en zelf met depressieve clienten werkte was dat dan ook het laatste wat ik zei. Dagstructuur en onder de mensen blijven is al een prestatie genoeg als je flink depressief bent en bewegen ook.
Dat snap ik. Het kan echter wel een doel zijn om naar toe te werken. Toen ik in groepstherapie zat viel het me juist op hoeveel mensen zelfmedelijden hadden. Dat zette mij wel aan het denken. Je kunt jezelf zoveel aanpraten, goede en slechte dingen! Hersenen kunnen ook getraind worden en uiteindelijk bepalen die hoe je jezelf voelt.