Zie mijn vorige post. Het hoge babysterftecijfer komt NIET door thuis bevallen en het sterftecijfer is bij thuisbevallingen ook niet hoger. Dit is nu al meerdere malen uit onderzoek gebleken. Je hebt gelijk dat er iets gedaan moet worden aan de hoge babysterfte, maar het is dus onterecht als je dit op de thuisbevalling schuift.
Uhm... kraamhotel? Waar dan??? Bij ons niet hoor! De keuze is thuis of (poliklinisch) in het zh. Bij de eerst ben ik bewust bevallen in het zh (poliklinisch, eigen verloskundige die op een gegeven moment wel hulp kreeg van de vk van het ziekenhuis. Uiteindelijk bleek die hulp toch niet nodig, omdat onze zoon alsnog sneller werd geboren dan zij een infuus kon zetten. Dus op het nippertje niet medisch geworden.) Bij een eerste bevalling moet meer dan de helft van de moeders tijdens of vlak na de bevalling alsnog naar het ziekenhuis. Dat was voor mij bij voorbaat al reden om te kiezen voor zh. Ik had geen trek om met persweeën in de auto te zitten, dus wilde ik van te voren al gaan. (Overigens is met ontsluitingsweeën in een auto zitten ook geen pretje, misschien nog wel vervelender. Maar dat wist ik toen nog niet.) Bij een tweede of volgende bevalling is het niet zo dat het merendeel van de vrouwen naar het ziekenhuis moet en gaat een thuisbevalling (mits geen medische indicatie) gewoon goed. En als er toch problemen blijken te zijn, is er genoeg tijd om naar het ziekenhuis te gaan. In veel gevallen is de barende moeder er eerder dan het medische team, aangezien veel bevallingen 's nachts zijn er er dan toch niemand aanwezig is. Dus mijn belangrijkste argument van toen om in het zh te bevallen, is weg. En ondanks het feit dat die bevalling mij goed is bevallen, zijn er nu andere redenen om eventueel toch thuis te blijven. Dat is voor mij reden om nu bij deze zwangerschap toch te twijfelen. Het risico op (kleine of grotere) complicaties is, statistisch gezien, bij dit soort bevallingen juist hoger bij een zh bevalling. Hoewel ik niet kan verklaren hoe dat komt, pleit dat toch eerder voor een bevalling thuis. Maar of ik nu thuis of in het ziekenhuis beval: in eerste instantie heb ik toch diezelfde verloskundige aan mijn bed staan. Dus om die zogenaamde meer specialistische begeleiding hoef ik het niet te doen. En ik woon op hooguit 10 minuten van het zh (en dat is als de lichten tegen zitten). Wat eerder werd gezegd 'het is secondewerk' is onzin. Het is niet zo dat een vk pas 3 sec voordat het mis gaat in de gaten heeft dat de bevalling niet goed verloopt. Overigens kun je niet alleen maar de thuisbevallingen de schuld geven van het hogere sterftecijfer (dat gelukkig al een eind gedaald is.) Wel is de begeleiding tijdens de zwangerschap heel anders dan in andere landen. (In veel gevallen onvoldoende samenwerking / overdracht tussen vk en gyn.) En de leeftijd waarop vrouwen kinderen krijgen ligt ook hoger dan in alle andere landen. Ook dat speelt een rol in het hogere stertecijfer. Maar goed: dat is offtopic. Het ging hier niet om vrouwen die thuis hadden kunnen bevallen. Het ging hier om vrouwen die al wel een medische indicatie hadden. En die willens en wetens met behulp van een verloskundige een risico namen. Dat vind ik absoluut onverantwoord. En dat heeft niks te maken met vrouwen het ziekenhuis in willen dwingen. (Hoewel ik best geloof dat we steeds meer die kant op gaan.) Maar om het feit dat je soms zult moeten accepteren dat die veel gehuldigde Nederlandse keuzevrijheid wegvalt, als jouw lichaam of dat van jouw ongeboren kind niet mee willen werken. En dan kun je tegen de gynaecologen, ziekenhuizen en protocollen aanschoppen wat je wilt: als er gegevens liggen waarvan bekend is dat ze een (veel) hoger risico geven, zul je dat moeten accepteren. Hoe vervelend het ook is om niet op de gewenste plaats te kunnen bevallen. Wees dan juist blij dat je met je medische indicatie in een land woont waar je naar een ziekenhuis kunt. Want dat is natuurlijk de andere kant van die keuzevrijheid: de mogelijkheid om naar het ziekenhuis te gaan als die noodzakelijk is. (Of door de moeder gewenst wordt.)
Volgens mij gaat het hier niet over wat is veiliger. Thuis of ziekenhuis bevalling, maar over een vrouw die verhoogde risico bevallingen niet serieus neemt! Mag het daar weer overgaan
Hoge babysterfte niet door thuisbevalling Babysterfte is NIET hoger bij normale thuisbevallingen. Het is helemaal niet nodig om te gaan thuisbevallingbashen, alleen maar omdat een stel weirdo's levensgevaarlijke streken uithalen!
Ik vind het trouwens wel zorgelijk dat deze vrouwen zich zo slecht behandeld voelden in het ziekenhuis. Misschien zou dit allemaal niet gebeurd zijn als er beter geluisterd was naar deze vrouwen. Ik vind het feit dat zij deze bevallingen begeleid heeft minder erg dan het feit dat zij de begeleidend gynaecologen niet op de hoogte heeft gebracht. Daar had veel ellende mee voorkomen kunnen worden. Bespreek je gevoel en geef het aan als je liever in een ander ziekenhuis bevalt. Dat zou zoveel gescheeld hebben.
Precies! Ik heb het nog eens gelezen, in de "hoop" dat ik een geldige reden had gemist voor haar gedrag. Alle ouders in kwestie zijn pas bij haar terecht gekomen, nadat ze bij de "reguliere" vk nul op het rekest hebben gekregen. Er zat zelfs een moeder bij waar het haar eerst zwangerschap was, en dan nog een tweeling ook. Ondanks dat de richtlijnen toch vrij duidelijk, heeft ze ook gewoon verzuimd om haar begeleiding bij de al behandelend artsen (!!) te melden. Dat vind ik echt stuitend. De moeder die ze nagenoeg bijna dood heeft laten bloeden ... geen woorden voor. Maar wat mij het meeste stoort denk ik nog wel, is dat ze absoluut niet van plan is om zelf de verantwoordelijkheid te nemen. Integendeel, ze blijft vierkant achter haar beslissing staan en dat ze juist gehandeld heeft. Dat een vrouw bijna de geest heeft gegeven en 1 kind door is geboren schrijft ze voor het gemak maar toe aan "sja ... facts of life"... En voelt ze zich bijna de messias van het natuurlijk bevallen. Nog afgezien of je achter natuurlijk bevallen staat, is haar vooral gewoon grove nalatigheid te verwijten. En op die grond is ze geschorst ... niet op haar zienswijze ...
Dat weten we niet. Persoonlijk vind ik dat wanneer je je eigen belang voorop stelt aan die van de gezondheid en veiligheid van je kind, behoorlijk discutabel, maar goed, dat ben ik. Zowel de voormalige vk's als de gyns hadden allen aangegeven dat een ziekenhuisbevalling zeer gewenst was ... en blijkbaar l*lden ze niet uit hun nek ...
@femkes: Mee eens, je hoort vaak vervelende verhalen over klinische bevallingen. Dat er slecht naar de vrouwen geluisterd wordt. Een gyn die zich amper laat zien, co-assistenten die helemaal alleen een bevalling moeten doen, terwijl er dus kans is op complicaties. Vrouwen die langdurig alleen worden gelaten of geen prettige houding mogen kiezen. Ik kan me best voorstellen dat je dat niet wilt. Bij een poliklinische bevalling wordt je gewoon begeleid door je eigen vlos. Dus dan zal de behandeling niet anders zijn dan het thuis was geweest. Voor de groep die de keuze heeft, maakt het in dat opzicht dus niet uit. (Daarvoor hoef je het zh in ieder geval niet te mijden in het geval je niet-medisch bent.) Maar de zorg bij klinische bevallingen moet echt wel verbeterd worden.
Nee, je bent een zorgweigeraar en je mag in NL kiezen over je eigen zorg maar niet die van je eigen (ongeboren) kind. De vk heeft (misschien) nalatig gehandeld. De moeder heeft zeker onverantwoord gehandeld
ja jammer dat sommige mensen negatieve ervaringen hebben in het ziekenhuis. Naar mijn idee worden de thuisbevallingen ontzettend opgehemeld. Je moet er ook zelf wat van maken. Ik heb tijdens de bevalling yoga gedaan en ben er echt voor gegaan. Verstand op nul. Zelfs nog grapjes gemaakt met de vk. Ik vind sommige mensen nogal zelfzuchtig (is dat een woord?) ondankbaar overkomen. Je draagt een leven in je, en dat ga je op de wereld zetten. Je wilt dat het kindje gezond is, en toch niet thuis zitten wanneer het misgaat. In de laatste 2 seconden kan het allemaal alsnog verkeerd aflopen. Je weet niet hoe het zal gaan. Oke ik denk dat bovenstaande misschien raar overkomt, eerste bevalling was ik zonder mijn man of wie dan ook met een hele lieve verpleegkundige die ik nooit eerder had gezien. tweede bevalling was ook met een verpleegkundige die ik nog nooit gezien, waarvan bijna alles zonder mijn man, en had 15 man personeel om me heen op het moment zelf. Het kon me op dat moment daar wel overheen zetten, omdat ik het voor het kind(eren) deed en niet voor mezelf. Toch kijk ik erg positief terug op de bevallingen. En er was niets op dat moment om positief over te zijn, ik beviel 2x met 27 weken. Ik ken ook hele negatieve thuisbevallingen zoals die van mijn zus die erg veel pijn had 24 uur lang, en waarvan haar zoontje erg zwak was na de geboorte. Wat ik wil zeggen eigenlijk is dat het zo makkelijk is om een minder leuke bevalling af te schuiven op het ziekenhuis terwijl thuisbevallingen ook wel eens niet leuk zijn, maar dan kun je het niet op iemand afschuiven
@ZoGelukkig e.a. het is een hardnekkig misverstand dat de relatief hoge babysterfte veroorzaakt wordt door thuisbevallingen of dat er bij thuis sbevallingen meer babysterfte is. De media heeft hier een erg vervelende rol in gespeeld.
Ach ja, zo heb je altijd overal wat. Ik hoor hier weleens slechte verhalen over het MST. Nou ik ben er medisch bevallen. En was er elke week tijdens mijn zwangerschap en heb niks dan lof over ze. Ik ben heel goed begeleid. Altijd werd er uitleg gegeven en vragen beantwoord. Mijn bevalling was omdanks complicaties echt super. Ik had een gyn, zijn co, vk en verpleegster bij mijn bevalling en vond ze allemaal top! Heb me zo op mijn gemak gevoeld. Maar ontopic : verhaal gelezen vind de uitspraak echt wel terecht. Bizarre vrouw. Geen woorden voor haar handelen.
Ik vind zeker dat deze verloskundige nalatig is geweest en dat ze geen gehoor had mogen geven aan de vraag van de as ouders. Op deze manier thuis bevallen is uiteraard niet de bedoeling en ronduit spelen met het leven van moeder en kind. Toch vind ik het ook wel erg om te lezen dat alle vrouwen geen fijne ervaringen hadden met eerdere begeleiding en zich daarom uiteindelijk veiliger voelden om, ondanks de risico's, thuis te bevallen.
Sja, ik snap dat dan niet. Ik vind dat sommige mensen vaak onrealistische eisen hebben, en als daar door anderen vaak met goede redenen afwijzend op wordt geadviseerd, in hoeverre is het dan niet gewoon een geval van het niet willen bijstellen van het eigen verwachtingspatroon? Ik zal niet zeggen dat alles maar perfect zal gaan in een ziekenhuis. Er zijn zeker beperkingen, Maar je moet in mijn optiek wel afwegen of de risico's wel geoorloofd zijn dan. En een tweeling zwangerschap met een stuit lijkt mij nou echt een reden om je eigen (onrealistische) wensen aan de kant te zetten.
Die uitspraak ! Wat fijn om wat meer achtergrondinformatie te lezen, al roept dat uiteraard bij mij nog wel 100 meer vragen op. Jammer dat ik zo nieuwsgierig ben altijd In het eerste deel lees ik van de zwangere vrouw die ZELF onder geen enkele mogelijkheid naar het ziekenhuis wilde en dit gelukkig uiteindelijk toch nog gedaan heeft en ik vraag me af wat de VK nog voor haar had kunnen betekenen? De VK zei: ga naar het ziekenhuis en de vrouw weigerde. Wat had ze moeten doen dan? Haar aan haar oren mee moeten slepen? Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd naar wat er in vredesnaam bij haar eerste bevallingen gebeurd is, dat de vrouw in kwestie geen vertrouwen meer had in het ziekenhuis. Ik kan mij er een voorstelling van maken, maar ben toch benieuwd naar het verhaal. Ik hoop dat het ooit nog een keer boven water komt, ik zou het graag lezen uit nieuwsgierigheid. Bij zaak 2 zie ik wederom hetzelfde; de vrouw had geen vertrouwen in het ziekenhuis. Gelukkig staat daar wel een toelichting bij. Ik begrijp echter niet waarom het ziekenhuis stellig vind dat tweelingen bij 37 weken ingeleid moeten worden. Waarom is dat? Is dat weer zo'n standaard protocol waar men tegen aan loopt??????? Ik vind het wel komisch dat de bevalling op 36+6 uit zichzelf begon, maar des te vreemder dat ze niet als nog op dat moment naar het ziekenhuis is gegaan. Dat zou mijn keuze zijn geweest, want ja, dan heb je toch je zin. Je hebt én een natuurlijke bevalling en rond de 37 weken Win-win, zou ik zeggen Zaak 3 begrijp ik niet zo goed. Heeft ze nou de gezondheid van de vrouw verkeerd ingeschat? Of wat ging er verkeerd? De placenta zat vast en daardoor moest ze naar het ziekenhuis - maar dat is altijd een 'achteraf-risico' dat van tevoren niet ingeschat kan worden. Kan iemand mij uitleggen wat ik gemist heb - wat was er zo ontzettend fout??? Of gaat het om het gebruik van Fraxiparine? Ik vind het wel frappant dat een ZWANGERE VROUW nota bene zelf thuis gaat bevallen in bad - terwijl ze aan een bloedverdunner zit. Echt raar! Dan kun je er toch wel van uit gaan dat je van je stokkie gaat? Waarom is het de schuld van de VK? Zaak 4; triest! Meer kan ik er niet van zeggen. Maar wederom toch wel de verantwoordelijkheid van de ouders, vind ik. De VK gaf aan dat het niet kon, de gyn wilde hen nog overtuigen om in het ziekenhuis te bevallen maar de vrouw in kwestie deed behoorlijk koppig. Ik vind het nogal wat om al deze zaken enkel en puur aan de VK te wijten. De mensen waarover het ging hebben eerst bij overige personen/instanties nul op het rekest gekregen en zijn op zoek gegaan naar iemand die "wel gek genoeg was" om op die specifieke manier zorg te verlenen (naar eigen wens), ondanks de erbarmelijke omstandigheden en dan word zo'n menske afgestraft omdat ze toch het hele kleine beetje hulp wat ze kan geven in zo'n situatie, heeft gegeven. Het is niet de schuld van de ouders dat ze koppig waren ofzo? Wat is dat nou weer voor manier van afschuiving van de verantwoordelijkheid? Ik vind het wel rot voor die VK, dat ze nu haar vak niet meer kan uitoefenen. Vooral wanneer je als ouders zijnde op zoek bent naar 'outside the box'-manieren (om de één of andere reden die voor hen heel plausibel kunnen zijn) en zo'n vrouwke ter goeder trouw de hulp geeft waarvan zij denkt dat dat het minste is wat ze kan doen - omdat de mensen het anders zonder begeleiding zouden doen. Ik heb liever een VK erbij die niet 100% de juiste hulp kan bieden in die situatie, dan niemand en ik het alleen moet doen. (en ja, hypothetisch gezien dan, want ik ga gewoon naar het ziekenhuis )
Ben ik met je eens. Ze had misschien wel, vanuit haar professionele achtergrond, meer nog moeten proberen de ouders te overtuigen om geen zorg te mijden. Maar als zij nee had gezegd, dan hadden deze vrouwen vrees ik er voor gekozen om het helemaal alleen te doen, wat nog dramatischer had kunnen aflopen. Ze komt in deze stukken arrogant over, maar ik heb van vrouwen die door haar begeleid zijn bij hun bevalling heel anders over haar gehoord. Ik denk dat een stevige waarschuwing echt wel op z'n plaats geweest was, want er zijn gevaarlijke dingen gebeurd, maar ik vind een levenslange schorsing een beetje té, eerlijk gezegd. Waar vooral naar gekeken moet worden is denk ik waarom zijn er vrouwen die ziekenhuizen en artsen blijkbaar zo wantrouwen dat ze bereid zijn er hun leven of dat van hun kind voor op te offeren. Dat vind ik regelrecht dramatisch.
Tja, misschien ben ik raar, maar of je nou de vorige keer 'onprettig' hebt gevoeld, minder 'gezellig', op de rug lag ipv op je hurken... Ik noem maar wat... Dat kan toch geen reden zijn om doelbewust het leven van een ongeboren kind(eren) op het spel te zetten. Misschien moeten sommige vrouwen stoppen om zulke verwachtingen te hebben bij van alles en nog wat. Een bevalling is het proces waarbij een kind ter wereld komt, DAT is het doel van een bevalling, niet om zelf speciale intieme momenten te beleven en in hogere sferen te raken. Als het fijn is, is dat mooi meegenomen.. Anders is het maar jammer, zolang het kind gezond is en de moeder ook. Het is tegenwoordig een must dat de bevalling fijn/gezellig/speciaal/intiem enz enz is. Als deze niet aan droombeeld heeft voldaan, heeft de moeder stress/trauma enz. Hetzelfde geldt voor de kraamtijd. Stel je voor dat je niet 'lekker geniet' en op een 'roze wolk' zit. Weer stress/trauma. Ik vind dat het tijd wordt dat mensen weer gewoon met beide benen op de grond staan en beseffen dat ze geluk hebben om niet te weten wat echte trauma inhoudt.
Klopt, alles lijkt een uniek project waar je iets van jezelf in kunt leggen te moeten worden. Dat dingen soms hun eigen gang gaan i.p.v. de jouwe lijken sommige mensen moeilijk te kunnen aanvaarden. Zie bijvoorbeeld ook de vaccinatieonzin die op vaccinvrij geblaat wordt, en discussies over ADHD. Alles in de wereld lijkt de fout te moeten zijn van Big Pharma. Dat dingen soms gewoon gaan zoals ze gaan en niet zoals in je droom, dat schijnt moeilijk te zijn...