Mee eens. Wanneer zijn we zo bang geworden om te bevallen? Het vertrouwen in ons eigen lijf schijnt verdwenen te zijn.
Bevallen is nooit een zorgeloze 'puur natuur' genot geweest. In de tijd voor medische interventie bij bevallingen ( waar vrouwen alleen of samen met een vroedvrouw/ buurvrouwen bevielen), stierven ong 20% van de vrouwen in hun kraambed, en de babysterfte was nog veel hoger. van nature is het helemaal niet de bedoeling dat alle baby's hun geboorte overleven ( natuurlijke selectie). ik vind dat deze achtergrond niet moet ontbreken bij het ophemelen van ' natuurlijk bevallen'.
Als ik deze uitspraak zo lees denk ik dat ze geen slechte bedoelingen had maar wel onvoldoende professioneel was. Professioneel zijn wilt ook zeggen dat je nee kunt zeggen en in kunt grijpen. Deze moeders waren stuk voor stuk stronteigenwijs en zouden op hun donder moeten krijgen voor het prevaleren van hun eigen wil boven de gezondheid van hun kinderen. Wat me niet helemaal duidelijk werd is hoe die huisarts en t amk opeens in het verhaal kwam bij casus 1 geloof ik..
Dat is waar, maar dus zelf in die tijd ging het overgrote deel van de bevallingen gewoon goed. Wat mij opvalt is dat de bevalling tegenwoordig wordt gezien als iets dat fout zal gaan, in plaats van dat je de moeder, met fatsoenlijke ondersteuning, gewoon haar gang laat gaan. Als de zwangerschap zonder complicaties verloopt, en er zijn geen dringende redenen om in het ziekenhuis te liggen, waarom dan niet?
Lijkt me zeker nogal belangrijke informatie in dit verhaal. Ik merk bij mezelf regelmatig een nogal allergische reactie op uitspraken over in de kracht van het lichaam staan, natuurlijke bevallen, bevallen op eigen kracht etc ... Moedersterfte in Afrika nog steeds torenhoog | Afrikanieuws.nl[moedersterfte nog steeds torenhoog in Afrika] Volgens mij is niemand (of de overgrote meerderheid) hier tegen thuis bevallen, en kan ik zelf ook nog wel een beetje begrip hebben voor het feit dat sommige (aanstaande) ouders twijfels hebben bij sommige medische indicaties en ze zelfs (begrip wordt wel minder ...) alsnog besluiten thuis te bevallen. Maar dat je dan nadat blijkt dat complicaties optreden alsnog thuis wil blijven en de verloskundige je dan niet via 112 laat afvoeren naar het ziekenhuis vind ik onbegrijpelijk. En ik ben ook wel benieuwd naar de partner in dit verhaal. Ik vind zelf de schorsing dus wel terecht.
Mee eens maar tweelingen en stuit zijn toch echt wel risicobevallingen! Daar is niets overtrokken aan om deze in het ziekenhuis plaats te laten vinden. Dames zijn ook niet eerlijk geweest tegen hun eigen gyn. Ze zouden allemaal op hun donder moeten krijgen en niet alleen de vk die ze geprobeerd heeft bij te staan bij hun waanideeen. Maar snap nogsteeds niet waar die huisarts en amk vandaan kwam int eerste verhaal. Was dat vanwege de bevalling? Hadden ze de huisarts gebeld?.. Snap t niet.
Oh, tweelingen en stuit zijn in mijn ogen ook zeker geen twijfelgevallen! Horen m.i. ´gewoon´ in het ziekenhuis te bevallen. Blijft inderdaad vervelend dat veel informatie (nog) mist ...
Ik vind het fijn voor jou dat jij nooit zulke slechte ervaringen hebt gehad in het ziekenhuis dat je er ernstige psychische klachten van hebt gekregen. Ik heb dit zelf helaas wel ondervonden en ik heb hier ook therapie voor gehad. Het ziekenhuis is inderdaad niet leuk, maar wat als jij of iemand waar je heel veel van houdt gewoon schandalig en schofterig (onmenselijk) wordt behandeld? Wat als - door nalatigheid - die persoon sterft, verkeerd wordt gediagnosticeerd of er gebeurd iets anders ernstigs zoals het afzetten van het verkeerde been of ik noem maar even iets, waarbij er vanuit het ziekenhuis en het beleid geen excuses gemaakt wordt of verantwoordelijkheid wordt genomen en slechts wordt gezegd: foutje, kon gebeuren. Alle medische missers, waarbij je ook nog eens van het kastje naar de muur gestuurd wordt en waar je als patiënt zijnde maar tegen op moet boksen en er echt psychische schade aan ondervind? Is het dan zo vreemd dat sommige mensen hun vertrouwen erin verliezen? Ik moet je eerlijk bekennen dat van 'blind vertrouwen' er bij mij ook absoluut geen sprake is en dat ik iedere stap in de gaten zal blijven houden (en anders mijn partner wel) om te voorkomen dat er iets mis dreigt te gaan wat niet terug te draaien valt en hierover mét het ziekenhuis samen er zorg voor te dragen dat het 'dit keer' wel een stuk beter gaat. Natuurlijk is het nooit fijn om in het ziekenhuis te zijn/te lopen als patiënt of wat ook. Maar dat wil niet zeggen dat je er geen echt trauma van kunt oplopen Ik vind dat wel erg kort door de bocht van je. Het lijkt mij niet zo moeilijk voor te stellen, gezien mijn ervaring hiermee.
Ik vind dat een zwangere zonder medische problemen en hoge risico's prima in staat moet zijn om thuis te bevallen. En ik vind het helemaal niet dat het tegenwoordig gezien wordt als iets dat bij voorbaat al fout 'zal' gaan. Zeker bij gyneacologie wordt echt niet bij een gezonde zwangere zonder risico's op een ziekenhuisbevalling aangedrongen hoor! Sowieso ziet een gyneacoloog de gezonde zwangere niet eens. Wat er wel aan ontbreekt is dat de vrouw van nu bang is om te bevallen, te ongeduldig is en paniekerig is, de weeën niet goed op kan vangen, gaat persen als ze daar nog niet aan toe is, etc. met alle gevolgen van dien. De meerderheid van de bevallingen verloopt niet zonder kleerscheuren. Misschien vanuit de zorgverzekering wat meer vergoeden als het gaat om de bevalling voorbereiden met een of andere pufcursus?
Deze vrouwen zullen dingen ws niet zozeer als "minder gezellig" of "onprettig"hebben ervaren. Er zullen ws wel ingrijpendere dingen zijn mis gegaan, waardoor ze er voor hebben gekozen om willens en wetens thuis te gaan bevallen.. En dat er soms onnodig lomp en onzorgvuldig met de patiënt wordt omgegaan, dat weet ik vanuit mijn werk. En ja, dat geeft soms échte trauma's! Je moet dus ook niet bagatelliseren. Natuurlijk zijn er mensen met te hoge verwachtingen en is het soms onmogelijk om aan alle wensen te voldoen, omdat de medische situatie dat niet toelaat, maar ik ben wel van mening dat bevallen een natuurlijk proces is, waarbij medisch ingrijpen gelukkig maar af en toe nodig is en dat vrouwen steeds minder vertrouwen hebben in het kunnen van hun eigen lijf.
Kom op Lies, de feiten liggen er! Google even 'thuis bevallen kindersterfte'. Of kijk deze docu even: Zembla: Babysterfte in Nederland - Uitzending Gemist
In de praktijk zie ik dit vaak wél gebeuren. Een zwangere wordt doorverwezen ivm hoge bloeddruk Na een aantal weken is de bloeddruk weer normaal en mevr. kan in principe weer terug neer de 1e lijn. De gyn zegt: als ik u was, zou ik nu gewoon hier onder controle blijven. U bent hier nu tenslotte toch..... Een patiënt is zwanger geraakt na 4 pogingen IUI en heeft een gezonde zwangerschap. Geen reden om bij de gyn onder controle te blijven. De gyn zegt echter: blijft u maar gewoon hier onder controle hoor, wij kennen elkaar tenslotte inmiddels al zo lang. Enz., enz.
Ik ken Adi via dit forum en een ander forum. Adi heeft zeker weten nogal wat voor haar kiezen gehad, maar je hebt als mens zelf ook een keuze (ook al voelt dat op dat moment zeker niet als een keuze) hoe je daarmee omgaat. Haar drieling werd veel te vroeg geboren en lag in verschillende ziekenhuizen.
Vaak gebeurt dat omdat de patient daar zelf op aandringt. Of laat blijken zich toch wel veiliger te voelen in het ziekenhuis. Als de zwangere terug kan (dat ten eerste) en wil naar de vlos, mag die terug naar de vlos.
Ga jij maar fijn de uitslagen van de onderzoeken tegenspreken. geloof het of niet. Het is al meerder keren aangetoond dat thuis bevallen veilig is. natuurlijk gaan er thuis dingen fout. Net zpals er in een zh dingen fout gaan. Volgens mij hadden we het inmiddels weer over het onderwerp waar het hier over gaat en niet meer over de discussie of thuis bevallen veilig is. Hier is pas nog een topic over geweest.
Dat zal soms zo zijn, maar het gebeurt vaak andersom. De gyn dringt er op aan. Als ze dit zelf graag wil, mag ze natuurlijk terug naar de vk. De patiënt denkt alleen dat ze bij de gyn "moet" blijven.
Dan vind ik het volstrekt onbegrijpelijk dat ze het zich niet kan voorstellen dat er mensen echt getraumatiseerd kunnen raken van bepaalde gebeurtenissen in het ziekenhuis. Maar nogmaals; fijn dat zij dat zelf niet heeft ervaren. Het heeft lang niet altijd wat met 'verwachtingen' te maken; zoals Lies276 net al zei. Ik kan niet geloven dat mama's het leven van hun (ongeboren) kind op het spel zetten; enkel omdat ze bij wijze van spreken niet 'schuin' mogen liggen en op hun rug moeten liggen tijdens het bevallen en daarbij dusdanig dwars gaan liggen met ernstigere complicaties. Het is mogelijk; dat wel, maar ik vind het onwaarschijnlijk. Ik denk dan: er zal wel een meer gegronde reden voor zijn!
Ik vind echt dat je appels met peren vergelijkt. Het grote merendeel van bevalling in het zkh zijn geen medische ingrepen, jij hebt geloof ik echt een vertekend beeld hierbij ( wellicht door verhalen uit je omgeving?) En wat heeft een medische misser bij een ander ziek persoon met een bevalling te maken? Of vertrouw jij geen enkele arts of verpleegkundige meer? Ik heb vrijwel mijn hele zwangerschap en de eerste twee maanden daarna in het ziekenhuis doorgebracht. Enorm veel mensen houden trauma's over als de bevalling op gang komt met 24, 27 en 30 weken, als ze hun kind voor het eerst zien 6 uur na de bevalling, en voor het eerst vasthouden 20 uur na de bevalling, als hun kind bijna doodgaat door een onvoldoende steriele ingreep, als ze 6 dagen na de keizersnee dagelijks het land doorcrossen achter het stuur om hun kinderen te kunnen zien die door fout ingeschatte ruimtegebrek verdeeld zijn over meerdere ziekenhuizen.. Het is vooral de verwachting dat mensen vooraf hebben. Ik heb zwangerschap puur gezien als broedperiode en de bevalling als het proces waarbij het kind wordt geboren. Mijn hoop en verwachting bij beide was dat mijn kinderen levend en gezond. Ter wereld komen. Ik heb in al die maanden met eigen ogen gezien hoe artsen als leeuwen vechten voor het leven van een kind, en ondanks alles heb ik vertrouwen daarin. Dat mensen trauma's overhouden omdat ze liggend met een draadje moesten bevallen in plaats van in bad, of omdat ze de baby 5 min moesten missen omdat die werd onderzocht vind ik echt een luxe probleem, en ik vind het volstrekt onbegrijpelijk dat mensen daardoor risico's nemen. wij zijn gelukkig verwend als het om wensen van de moeder gaat. In hoeveel landen op de wereld kennen ze een bevallingsplan???
Nee, helaas uit eigen ervaring. Dat probeerde ik je net al mee te geven... Er is inderdaad geen sprake van blind vertrouwen, nee Ik vind dat dus een uitspraak die erg kort door de bocht is. Ik vind het fijn dat jij dat zo hebt ervaren! Echter, niet iedereen heeft dat op die manier ervaren. Er kunnen wel degelijk trauma's ontstaan en dat gaat niet over een draadje of vijf minuten-werk.
Ik ben het met je eens Adi, als je zegt dat we hier in Nederland sosm een beetje te ver zijn doorgeslagen als het gaat om wensen omtrent de bevalling. Een bevallingsplan is prima, maar niet alles kán altijd zo gaan zoals je dat graag wilt. Een gezond kind en een gezonde moeder is uiteindelijk het belangrijkste doel. Toch kan ik me niet voorstellen dat deze moeders dat op het spel hebben gezet "alleen" omdat men niet aan dit soort wensen heeft voldaan. Maar goed, dat is speculeren natuurlijk. Ik ken de feiten niet.